Samen met maatje Alex waren we van plan om naar de avond-kerstmarkt te gaan in Herentals. Onze vrouwen waren ook van de partij. Maar... op de markt in Herentals was weinig te beleven, de kerstmarkt is morgen blijkbaar. Vergissen is menselijk. Dat wil niet zeggen dat we ons niet geamuseerd hebben met onze gezamenlijke fotojacht. Er is daar altijd wel iets te zien en te fotograferen en zeker in deze tijd van het jaar. Deze twee would-be kerstfiguren die al musicerend op een soort kerstmobiel, de Santa D Djay, door de Zandstraat toerden, vonden het niet erg om gefotografeerd te worden. Ze namen ruim de tijd om voor ons te poseren.
Dat ik van avond- en nachtfotografie hou is algemeen geweten neem ik aan. Enkele dagen geleden was mijn poging om wat feest-sfeer beelden te gaan maken in Herentals helemaal uitgeregend en ik vertelde toen al dat ik dat snel wel eens wilde overdoen. Vanavond leek mij een geschikt moment en toen ik naar fotomaatje Alex belde wilde hij meteen mee op fotojacht. We hebben een aantal interessante plekken bezocht en we konden ons uitleven met het schieten van leuke beelden. Uit de grote oogst heb ik er uiteindelijk negen overgehouden, de rest weg gekieperd. Ik heb het vrouwke laten kiezen welke de dagelijkse blogfoto moest worden. De overige zal ik morgen wel op Facebook knallen.
Of je het nu feestverlichting noemt of kerstverlichting, soms is het minimaal, soms is het subtiel, soms is het smaakvol en soms is het overdadig. In ons dorp zijn er enkele huizen waar de bewoners zich met volle overgave storten op het versieren van hun thuis. Ik heb ze niet geteld maar het aantal lichtjes op dit adres langs de Poederleesteenweg is een getal met minimaal 5 cijfers...
Telkens als we naar Geel rijden komen we, net voor we in het centrum komen, langs dit ooit prestigieuze pand, ondertussen vergane glorie. Ik heb er al vaker aan gedacht dat dit wel een dankbaar foto-onderwerp zou kunnen zijn en vandaag ben ik eindelijk eens gestopt om mijn fototoestel zijn ding te laten doen. Ik vraag me trouwens af of dit geen intrigerende urbex locatie zou kunnen zijn. Binnendringen, daar denk ik voorlopig niet aan maar ook de buitenkant vond ik al boeiend genoeg. Toen ik thuis de opnames bekeek en de leukste er uit geselecteerd had vond ik ook meteen dat ik hier een pittige zwart-wit omzetting op moest loslaten.
Dertien graden, half bewolkt, in de verste verte geen nattigheid in zicht, heerlijk fietsweer... dan hou je ons niet thuis. We zijn er blijgezind weer op uit getrokken en dat was alweer enkele dagen geleden. Via een omweg zijn we naar Herentals gefietst en binnendoor, voor de kaartlezers: via de Heistraat en de Watervoort, weer naar huis. Het werd een gezapig ritje, goed voor een dikke 30 km, voor ons volstond dat vandaag. Als je de Heistraat indraait van uit de Wijngaard kom je al snel langs het begin van De Kruisweg. Daar zijn we deze keer eens gestopt om wat foto's te maken. Ter info: De Herentalse kruisweg is trouwens vermoedelijk de oudste kruisweg in Belgie en dateert van 1461.
Ik had nog niks op mijn geheugenkaartje vandaag. Volgens de buienradar zou het tussen zeven en negen uur vanavond droog blijven en daar wilde ik gebruik van maken om eens naar Herentals te rijden en wat eindejaarsverlichting-foto's te scoren. Toen ik vertrok was het inderdaad aanvaardbaar foto-weer maar al snel moesten de ruitenwissers worden ingeschakeld. De voorspellingen zitten er wel eens naast he. Eerst was het nog lichte motregen maar toen ik bij de Bovenpoort aankwam -het eerste doelwit- waren de hemelsluizen al een beetje verder open gezet en het zou er niet op beteren. Ik ben koppig toch uitgestapt, Canon op statief, Iso-waarde een beetje hoger dan normaal en het diafragma ook wat groter om niet te lang in de nattigheid te moeten staan en ik heb welgeteld een (1) foto gemaakt en dan snel terug de wagen in. Ik heb diezelfde dwaasheid nog eens over gedaan op de markt maar toen vond ik het welletjes. Ze zeggen dat die apparatuur wel tegen een beetje regen kan maar ik wilde het lot toch niet te erg tarten. Dit is de foto van de Bovenpoort. Als het weer binnenkort een beetje meezit ga ik wel eens op een meer uitgebreide fotojacht in Herentals.
We hebben de dertigste huwelijksverjaardag van onze dochter en hare Koen op een bijzondere manier gevierd. Dertig jaar geleden zijn we namelijk met de ganse familie gaan schaatsen en daar hebben we de huwelijksfoto's gemaakt. Dat hebben we vandaag nog eens over gedaan. We hebben geprobeerd dezelfde pose opnieuw vast te leggen. Het ging allemaal niet meer zo vlot maar het is gelukt. Bijgaande foto is een redelijk accurate remake van de foto van 30 jaar geleden. Ik had mijn Canon meegenomen om de actie vast te leggen maar rond de ijspiste in Herentals hangen fijnmazige netten om de toeschouwers te beschermen tijdens de ijshockey-wedstrijden en ik kreeg daar mijn lens niet doorheen, dan heb ik als noodoplossing toch maar mijn Sonytje uit mijn zak gehaald en daarmee kon ik er door priemen. Groter is niet altijd beter... Er hing trouwens een eigenaardige lichte nevel over de piste en dat zie je. Zelf heb ik niet geschaatst, ik moest aan de kant blijven om foto's te maken he... enneuuuuhh, mijn niet meer zo soepele knoken hadden me gewaarschuwd dat tachtig-plussers best van het ijs afblijven. Het vrouwke is blijkbaar toch nog net iets fitter dan ondergetekende want die heeft het wel aangedurfd. We zien wel wie er morgen stijf opstaat. En, oh ja... nadien zijn we met z'n allen nog lekker gaan eten in de Wolfstee.
