Alweer een bloemeke, het lijkt wel dat ik wanhopig op zoek ben naar de lente. Eigenlijk is dat ook wel zo, een beetje althans, laat wanhopig er maar van af. Nee, vandaag heeft het meer te maken met het feit dat ik de ganse dag niet het huis ben uit geweest. Vanmorgen bleek de centrale verwarming het niet meer te doen en ik heb meteen onze installateur gebeld voor een dringende herstelling. Hij had het druk, maar zou in de loop van de dag toch langs komen, hij kon wel niet meteen zeggen hoe laat dat zou zijn. Thuis blijven wachten dus... Om de fotohonger te stillen heb ik dan in huis maar wat onderwerpen in beeld genomen, voornamelijk dingen die het vrouwke creatief in huize Pol en Josee aanbrengt om ons nestje op te vrolijken. De wekelijkse bloemekes leken mij een leuk doel om mee aan de slag te gaan. Ik heb één enkel bloemeke uit het boeket geknipt en er een reeks verschillende opnames van gemaakt. Dit beeld, bloemeke liggend in de holle beautyspiegel van het vrouwke vond ik wel iets hebben. Bloemeke heeft ondertussen een klein apart vaasje gekregen voor zich alleen, is daar nu misschien een beetje eenzaam maar anderzijds heeft het nu voor altijd een plaats in mijn volgende jaaralbum... en op deze internet pagina.
Exif: Iso 100 - F 11 - 1,3 sec op statief met de 50 mm lens.
Ik vertelde eergisteren dat ik met de macrolens op mijn toestel op stap geweest was om te proberen al wat vroege lentebeelden te schieten. Naast de hier getoonde foto had ik nog enkele leuke beelden en die heb ik zoals beloofd op Facebook gezet. Daar waren ook enkele sneeuwklokjes bij maar helemaal tevreden was ik toch niet met die beelden, de achtergrond was nogal rommelig met al die verdroogde dode bladeren en daarom wilde ik graag een nieuwe poging wagen en ben ik nog eens naar dezelfde plek getrokken. Het was trouwens medeclublid Ludo die me de locatie had ingefluisterd. Deze keer had ik het kleine Sony toestelletje meegenomen en daar zit een kantelbaar scherm aan. Zo kon ik onder de bloempjes om blauwe lucht in de achtergrond te pakken te krijgen. Door de beperkte scherptediepte is het bovenste bloempje niet scherp maar wat mij betreft is dat nu eenmaal een gegeven waar je mee moet kunnen leven als je met een groot diafragma en van erg dichtbij fotografeert.
Vrijwilligersfeest in Hoevezavel vandaag. Zelfs de wekelijkse vergadering van de fotoclub moest daar voor wijken. Fotomaatje Alex die telkenjare ook van onschatbare hulp is bij de fotomarathon om ongeveer 200 bewoners goed in beeld te brengen was ook uitgenodigd en we zijn er samen naar toe geweest, onze wederhelften waren ook van de partij natuurlijk. Van fotografen kun je verwachten dat die ten allen tijden hun camera in aanslag hebben en toen onze dames - goede vriendinnen ondertussen - in de gaten kregen dat ik hen in beeld aan het nemen was lieten ze duidelijk blijken wat ze er van vonden. Ik vond het toch een leuke foto.
Ik hou er wel van mezelf eens uit te dagen. Op stap gaan met één enkele vaste-brandpunt-lens is iets wat ik regelmatig pleeg te doen. Het beperkt je mogelijkheden en het scherpt je creativiteit en je waarnemingsvermogen aan. Met een 50 mm heb je bvb ongeveer het menselijke zichtveld in beeld, met een groothoek weet je dat je landschappen als onderwerp zult kiezen tenzij je erg dichtbij komt, een tele beperkt je dan weer als je de omgeving wilt meenemen in de foto's. Vaak moet je zoomen met je voeten... ttz. enkele stappen vooruit of achteruit in plaats van gewoon aan dat objectief te draaien. Vandaag was ik de Smallebroeken in getrokken met de 90 mm macrolens op mijn toestel. Letten op de kleine dingen en de details was de boodschap. Ik heb best wel wat leuke opnames kunnen scoren: vroege bloemekes, ontluikende botten en... dappere bladeren, overlevers die maar niet willen opgeven. Dit beeld zal voor sommigen misschien te druk zijn. Het onderwerp moge duidelijk zijn maar in dit geval vind ik al die andere kleurtjes en licht-artefacten meer een toevoeging dan een afleiding. Over smaken kun je moeilijk discussiëren natuurlijk maar heb ik toch voor deze opname gekozen. Ik zal de rest van de oogst morgen wel op mijn Facebookpagina plaatsen.
Moderne architectuur, je houdt er van of je vindt het maar niks... Ik vermoed dat beide kampen ongeveer even groot zijn. Als hobbyfotograaf probeer ik voor alle mogelijke richtingen open te staan en dat is ook zo voor dit onderwerp. Toen ik vandaag met het vrouwke in Geel aan de wandel was kwamen we voorbij dit gebouw, het valt echt wel op in het straatbeeld. Ik moet zelfs toegeven dat ik dit mooi vind. Vanzelfsprekend wilde ik het dan ook fotograferen. Om links en rechts niet passende objecten en constructies buiten beeld te houden heb ik voor een vierkante uitsnijding gekozen en ik heb ook nog een kleinigheidje weg gekloond. Noem het een artistieke vrijheid. Ik hoop dat de architect het mij niet kwalijk neemt.
Het vrouwke moest even naar Herentals en ik wilde best mee. Aansluitend hebben we een wandeling gemaakt en vertrekkend vanaf De Hut aan de Nete konden we een stuk groene natuur met een stuk stad combineren. Zonnig maar fris, afwisselend en de nodige fotomogelijkheden, zo hebben we het graag. We liepen dwars door het begijnhof en deze keer was er geen enkele auto of fiets geparkeerd en die kans wilde ik niet laten liggen. De huizenrij ligt weliswaar in de schaduw maar dat verhoogt alleen maar de sfeer vond ik en meteen besloot ik ook dat ik dit wel eens in zwart wit of in sepia zou willen omzetten. Het is dus sepia geworden en dat catapulteert de foto recht naar de 19de eeuw.
De gele rondwandeling in het Grotenhoutbos in Vosselaar is zo'n dikke 6 km lang en op deze prachtige heldere dag leek ons dat een zeer geschikt wandeldoel, ook al omdat ik gezien had dat er een nieuw rondje geocachen te vinden was. Het was best frisjes maar al wandelend, zoekend en genietend voel je dat nauwelijks. De zon stond al redelijk laag toen we weer bij de ingang kwamen ( ondertussen was dat de uitgang he ) en ik wilde toch een foto maken van het infobord, de bomen en de omgeving. Voor één keer vond ik het niet erg dat onze schaduwen er op staan.
