Zowel het vrouwke als ikzelf vinden het fijn dat er altijd wel een bloemeke in huis is. Als we ze al niet zelf plukken ergens in de buurt of in de (verwilderde) eigen tuin gaan we er ook wel eens kopen. Zelfs in de supermarkt, desnoods in een benzinestation vind je tegenwoordig boeketten maar de beste kwaliteit en de schoonheden die het langst fris en mooi blijven vind je bij de echte bloemenwinkel. Op een dag als vandaag, ik kwam weer eens het huis niet uit, minder als 1000 stappen op de teller (man, man, man) had ik gelukkig toch de keuze uit enkele exemplaren uit een ruiker die al enkele dagen in de woonkamer staat om een foto te scoren. Deze ruiker kochten we trouwens niet zelf, het was een presentje van Chris en Lucien omdat we goed voor Chouffe gezorgd hadden. Ik heb één bloemeke er uit gehaald, vastgeklemd en voor een stuk zwart karton gezet. Met de macrolens op mijn toestel heb ik er een foto van genomen. Zelfs met het allerkleinste diafragma heb je nog geen behoorlijk grote scherptediepte met die lens. Als je dat zou willen moet je aan focus-stacking doen. Voor de fototechniek-leken: meerdere opnames samenvoegen waarbij het scherpstelpunt telkens een beetje wordt opgeschoven en je zo een opname krijgt die van voor tot achter helemaal scherp is. In dit geval heb ik dat niet gedaan omdat ik vind dat de - zij de geringe - onscherpte in enkele delen van de foto veel natuurlijker overkomt. Volgens meneer Google is dit trouwens een Incalelie of Alstroemeria Aurea.
Het vrouwke vond het helemaal niet erg toen ik voorstelde om een fietstochtje te maken. Mooi fietsweer he. Via De Watervoort ging het naar de site van Sport Vlaanderen in Herentals. Daar wilde ik eens bij de skiberg gaan kijken of er drone mogelijkheden zijn. Op 15 juni start daar de cross Trail ACHL en er werd mij namelijk gevraagd of ik dat van uit de lucht kon filmen... Dan zijn we verder gefietst richting Grobbendonk en via Lentehei terug naar Herentals en langs het Kempens kanaal weer naar huis. Genieten!!! Onderweg, bij de camping De Zeven Geitjes zijn we even gestopt. Die camping heeft haar naam niet gestolen en de geitjes zijn er een veel gesmaakte bezienswaardigheid. Ik heb er ook weer enkele beelden van geschoten.
We zijn vandaag naar het vrijwilligersfeest in Lommel geweest. Het was er best gezellig en we zijn er iets langer dan gepland blijven plakken. De vergadering van de fotoclub heb ik daardoor deze keer gemist. Om een of andere onduidelijke reden heeft het vrouwke het stuur van de Pol-mobiel overgenomen toen we terug naar huis reden. Van op de passagiersstoel had ik al diverse keren gezien dat er een prachtige zonsondergang was maar het vrouwke was niet genijgd om daarvoor te stoppen. De geschikte locaties voor een zonsondergangfoto kwamen ook niet zo talrijk voorbij moet ik zeggen. Toen we thuis kwamen heb ik meteen de drone even de lucht in gestuurd om te zien of ik toch nog iets van de pracht kon meepikken en jawel hoor... net boven de bomen achter ons huis kreeg ik 'm te pakken.
Je kunt nog altijd niet over lente-achtige, laat staan zomerse weersomstandigheden praten, maar omdat de voorspellingen droog weer beloofden vonden wij dat voldoende om toch maar een fietstochtje te ondernemen. Fietsen lukt me met mijn kwakkelende gezondheid trouwens beter dan wandelen, geen idee hoe dat komt. Onnodig te vertellen dat het Sonytje altijd klaar zit in mijn jaszak om er uit te wippen als er zich een fotomogelijkheid aandient. En die waren er meermaals. Uit het aanbod koos ik voor deze in zwart-wit verpakte veevoederbalen. Ondanks het mooie groen alom en de grashalmen op de voorgrond vond ik het zwart-wit van de verpakkingen voldoende reden om de hele foto naar zwart-wit om te zetten.
Er kunnen heel veel redenen zijn om te fotograferen. Om een prijswinner te scoren, om een herinnering te bewaren, om een gebeurtenis te documenteren, om een bewijs te hebben van iets... en er zijn er nog veel meer. Op deze pagina's heb ik mij ook enkele regels gesteld: ik wil afwisseling, ik wil geen onzinfoto's, fototechnisch gezien moet het verantwoord zijn en soms wil ik rekening houdend met al die dingen gewoon absoluut iets in mijn komende jaaralbum. Een week geleden werd ons de zorg over Chouffe toevertrouwd omdat de baasjes naar Milaan gingen en na een veel te korte periode van honden-sitten kwamen die baasjes Chouffe weer ophalen vandaag, nonkel Louis was ook meegekomen. Natuurlijk werd het best gezellig en de gesprekken gingen uiteraard over Milaan, over Chouffe maar ook over een onderwerp waar we het al eens eerder over hadden. Neefje Lucien heeft een goed kontakt met iemand van de heemkundige kring van Lommel en die is een boek aan het schrijven over de steeds zeldzamer wordende houtkanten. De mogelijkheid om dat te illustreren met dronefoto's werd besproken en om een en ander uit te leggen vond ik het fijn om de groepsfoto, die volgens mij bij zulke bezoeken hoort, te maken met de drone. Volgens de UAV app was het kantje boord qua vliegweer, behoorlijk wat wind, maar het was nog net groen. Een flinke bries zorgde er voor dat de drone toch niet honderd procent stabiel in de lucht hing maar de foto is uiteindelijk toch binnen mijn normen gebleven. Het vrouwke let op Chouffe en vergeet naar het vogelke te kijken en ik sta er zelf ook op. Noem het maar een alternatieve selfie.
Ondanks het twijfelachtige weer ben ik toch maar een rondje gaan fietsen. Eerst ging het naar Tielen waar ik een en ander moest regelen voor de komende bbq van de fotoclub. Het plan was om vervolgens even langs het skate-park te rijden en daar wat beelden te scoren van de prestaties van de jeugd maar ik was blijkbaar iets te vroeg. Er zaten weliswaar al enkele typetjes aan een tafel maar die bekeken me met een blik die vertelde "weg wezen..." Dan heb ik besloten weer maar eens langs het Kempisch kanaal te gaan fietsen en daar kwam ik op een gegeven moment in een verkeersopstropping terecht veroorzaakt door enkele families Canadese ganzen. Ik was niet de enige fietser die moest stoppen en ook een rollerskater kwam tot stilstand maar toen de ganzenfamilies zich langs het fietspad hadden terug getrokken en de collegae fietsers en de rollerscater verder trokken ben ik gebleven om een van de families te fotograferen. De ouders dreigden wel eens en ze maakten agressieve blaasgeluiden maar echt aanvallen deden ze niet. Ik kon enkele leuke beelden schieten en zo was mijn fotohonger voor vandaag toch weer gestild.
Al deze voormiddag hadden we veel wandelaars zien voorbij komen, er was duidelijk ergens een wandelevenement gaande. Toen we in de namiddag richting fiets- en wandelcafé Knooppunt 30 vertrokken om iets te gaan nuttigen kwamen we in het bos weer grote en mindergrote groepen tegen en sociale mensen zijnde hebben we enkele keren een praatje gemaakt. We kwamen er achter dat de plaatselijke wandelclub De Pompoenstappers een grote wandeltocht organiseerden vandaag. Naar het schijnt waren er 1400 inschrijvingen en liefhebbers waren van heinde en verre gekomen.We spraken zelfs met mensen die van uit Ieper met een reisbus naar de Kempen waren gekomen. Het is hier dan ook fijn wandelen he. Terug naar huis kerend hebben we uit pure interesse een ommetje gemaakt door het dorpscentrum want start en aankomst van de Pompoenstapperswandeling was aan het OC. Het was er redelijk druk en uitgewandelde, napratende, hun voeten wat lucht gunnende sportievelingen fotograferen kon ik natuurlijk niet laten. Zelfs de betonnen paaltjes langs het Kerkplein werden gebruikt als zitplaats om van schoeisel te wisselen.
