We waren naar de parking bij De Ark gereden met de wagen om vandaar uit een wandeling te doen richting Korte Hei. Als we aan de wandel gaan zonder specifiek fotodoel neem ik meestal niet de zware Canon mee, het Sonytje is immers ook zeer goed en vooral, het is licht en het past in mijn jaszak. Al meteen bij het vertrek zag ik deze zwaan op de Nete. Hij/zij was redelijk ver weg en de maximale zoom op dat Sonytje komt overeen met een 200 mm. op een full frame. Net te weinig eigenlijk maar ik heb toch een poging gewaagd. Gelukkig kon ik het toestel op de brugleuning steunen zodat ik geen schrik moest hebben voor bewegingsonscherpte. Met de Canon en de 400 mm er op was de zwaan zeker groter in beeld gekomen en meer gedetailleerd maar dan was het ook een andere foto geworden. Nu is het de zwaan in zijn ruime omgeving.
We vonden het echt te fris om te gaan fietsen en we hebben dan maar een flinke wandeling gedaan, onze paraplus hadden we veiligheidshalve meegenomen. Maar... gelukkig hebben we ze niet nodig gehad, hoewel het enkele keren kantje boord was. We zijn vertrokken langs de Boskant en de Bekenbaan, even binnengewipt bij Balance om iets te consummeren, de Herentalse Baan over gestoken en via de Floreal, Camping Kempen en het woonzorgcentrum De Witte Bergen weer naar huize Pol en Josee te gaan, goed voor zo'n 14.000 stappen. Onderweg heb ik natuurlijk enkele stops ingelast om een en ander te fotograferen en dit beeld vond ik wel interessant. Er is een verhard rolstoelpad aangelegd tussen het woonzorgcentrum en de Floreal. Bewoners en/of bezoekers kunnen zo een mooi uitstapje maken zonder door het zand te moeten ploeteren. Om het kruispunt van de Coolsweg met het rolstoelpad te fotograferen heb ik even een iets hoger standpunt gezocht en met mijn Sonytje boven mijn hoofd gestoken lijkt het een beetje alsof het een drone-foto is....
Het was meteen een stuk minder qua temperatuur vandaag. Ik ben dan ook het grootste deel van de dag thuis gebleven, soms denk ik er wel eens aan dat er in huis nog een en ander te doen is he... Toch ben ik, om alsnog wat stappen te plukken voor de stappenteller, samen met het vrouwke naar de Spar gewandeld aan de andere kant van het dorp, om wat inkopen te doen. Dan lopen we door de Leistraat, de hoofdstraat, dwars door het centrum en dan komen we altijd weer voorbij dat opvallende huis. Het staat er trouwens op het enige nog redelijk groene perceel. Ik kan het niet verhelpen dat elke keer ik er langs loop ideeën of fantasieën krijg van magie, heksen, tovenarij, Harry Potter of Zweinstein, mijn verbeelding slaat al te vaak op hol... Zoals ik al vaker vertelde sluipt mijn Sonytje dikwijls uit mijn jaszak als ik iets zie wat een foto-onderwerp zou kunnen zijn en vandaag vond ik dat ik het plaatselijke Zweinstein dringend ook maar eens moest vastleggen. Ik heb 'm in zwart-wit omgezet en daarna toch weer gekozen om er een tikkeltje sepia aan toe te voegen om zo dicht mogelijk bij mijn fantasie te komen. Ik ken de mensen die er wonen niet trouwens en het is verre van mijn bedoeling te suggereren dat die iets te maken zouden hebben met tovenarij of andere lugubere toestanden.
Het vrouwke had geen zin om mee te gaan fietsen vandaag, ze voelde zich niet zo lekker. Ze vond het wel niet erg dat ik er alleen op uit trok. Ik ben dan nog maar eens naar de watermolen van Tielen gereden, dat is de locatie waar we met de leden van onze fotoclub geacht worden op fotojacht te gaan rond deze tijd. "Fotograferen op locatie" is een regelmatig weerkerende activiteit en telkens wordt er een andere plek gekozen. Ik was hier al eerder deze maand maar de foto die ik in gedachten had was me nog niet gelukt. Ook vandaag was ik weer op het verkeerde moment van de dag en was het licht niet naar mijn zin... Ik zal toch eens een keer wat vroeger uit bed moeten. Toch heb ik wel enkele andere leuke beelden kunnen scoren natuurlijk. De molensteen die in dit geval de fuctie van verkeerssluis heeft gekregen heb ik in zijn omgeving vastgelegd.
Alweer prachtig weer vandaag, beetje wind wel, maar de fietspret kan niet op dezer dagen. We hebben nog maar eens een pittig rondje afgelegd en het enige minpuntje was dat alle terrasjes bomvol zaten, nergens plaats om aan te leggen. We hebben dan ook zonder tussenstop doorgefietst en terug thuis gekomen een alcoholvrij biertje uit de koelkast gehaald. In Retie, gehucht Pontfort, kreeg ik deze wegwijzer in de gaten. Er zijn enkele merkwaardige vastellingen die zich bij me opdrongen. Hij onderscheidt zich sowieso al van zijn soortgenoten door de plaatsing, de kleur en de vorm, het lijkt een beetje folkloristisch als je het mij vraagt. Ook intrigerend is dat het gedeelte van een van de armen die naar Beverdonk wijst, omgebogen is, niet toevallig in de min of meer juiste richting. Of dat altijd zo geweest is lijkt me twijfelachtig. En dan is er nog een reden om vandaag voor deze opname te kiezen: het prachtige blauw in de lucht, waar we de hele rit van genoten, vult de foto bijna helemaal, iets om te koesteren en in mijn jaaralbum te bewaren. Morgen is het alsnog een voorlopig laatste mooie dag in onze regio hoorde ik de weermevrouw vertellen. De batterijen van de e-bikes zijn alweer opgeladen!
