Het was niet meteen het fijnste weer om er op uit te trekken, niet met de fiets en ook niet al wandelend. Dan ben je blij als je maatje Alex belt of ik geen zin had om naar een tentoonstelling te gaan in Dessel, hij zou ons komen oppikken. Kermis in Dessel, nauwelijks parkeerplaats te vinden, regen... dan maar een alternatief. Euhhh... zullen we eens gaan zien in Postel of er niks te fotograferen valt? En mirakel, toen we in Postel aankwamen was het droog en scheen de zon. We hebben een tijdje rondgelopen op het terrein van de abdij en ja hoor, we zijn ook eens in de abdijkerk binnen gaan rondkijken. Eigenlijk had ik meteen spijt dat ik de Canon en statief niet bij had, maar het kleine Sonytje deed het ook voortreffelijk. Onder andere de prachtige glasramen waren evenzovele onderwerpen. Ik ben blijkbaar al helemaal hersteld van de miserie van de voorbije dagen want met een sluitertijd van 1/15 sec. is deze uit de losse hand gemaakte foto toch nog behoorlijk scherp.
Ik was een wrak vandaag. Nadat het vrouwke mij had opgepikt in het ziekenhuis heb ik de ganse dag als een zombie in huis rondgehangen en op de zetel gelegen. Hoe goed ik me gisteren voelde meteen na de ingreep, des te meer afgepeigerd was ik vandaag. Het zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik nauwelijks geslapen heb ik St. Elisabeth. En misschien komt het ook doordat ik op het ogenblik snipverkouden ben, ik voelde het al aankomen eergisteren tijdens onze fietstocht. Ondertussen is het helemaal hoest, kuch, snuit en rochel en ik vrees dat ik daar nog wel een tijdje zal mee zitten. Toch heb ik nog de puf gevonden om na de voetbalwedstrijd op TV (wat een wanprestatie van onze Duivels) om met de Canon op statief even de straat over te steken en 20 m richting dorp te wandelen. Een blauwe uurtje foto van bistro de Lichtaartse Kwezel leek me een goed plan om mijn dagelijkse foto-reeks verder te zetten. Eigenlijk was het al iets te laat voor het blauwe uurtje maar als compensatie heb ik me dan maar gericht op de verlichting van de voorbij rijdende auto's. Verrassend hoeveel auto's er voorbij komen op 30 seconden, maar ik vond het nog niet genoeg. Dus heb ik vanaf hetzelfde standpunt nog een tweede foto gemaakt en in Photoshop is het makkelijk om meerdere foto's te stapelen. Met de modus "lichter" kon ik de lichtstrepen van de tweede foto toevoegen aan de eerste foto en zo vond ik het wel oke. Voor alle duidelijkheid: dit zijn twee foto's.
Ik zal hier wel geen schoonheidsprijs mee winnen en al eerder had ik aangegeven dat ik geen ziekenhuisfoto zou plaatsen, maar enerzijds is dit de enige foto die ik gisteren gemaakt heb, het is trouwens een smartphonefoto, een echt fototoestel had ik niet bij, anderzijds vind ik bij nader inzien dat er ook in mijn jaar album plaats moet zijn voor mijn kort verblijf in AZ St. Elisabeth in Herentals. Foto gemaakt met de rechterhand terwijl de linkerarm met alle toeters en bellen er aan op het ziekenhuisbed steunt. Dit onding heeft met trouwens de ganse dag wakker gehouden, ik ben een redelijk beweeglijke slaper en telkens ik mijn arm verplaatste deed het pijn. En zeggen dat het achteraf gezien helemaal niet nodig was. Indien er tijdens de ingreep iets zou fout lopen hadden ze zo een ingang om direct in te grijpen...
't Meulenzicht in Retie is een van de pleisterplaatsen waar we wel eens aanleggen als we gaan fietsen en dat was vandaag ook de bedoeling. Maar… eigenaardig, het terras zat afgeladen vol op deze toch niet echt zonovergoten dag. Misschien waren al die bezoekers wel potentiële kanovaarders die helaas moesten vaststellen dat de afvaart van de Nete op het ogenblik niet mogelijk is omdat het waterpeil nog steeds te laag is. Als alternatief is een terrasbezoek dan ook niet verkeerd he. Voor ons leek het voor deze keer evenwel te druk. We zijn 20 m verder aan de watermolen, bij de afvaartplek toch even gestopt om enkele foto’s te maken. Een blik op het overvolle terras vond ik wel passen om de dag te illustreren.
PS. Of ik morgen in staat zal zijn om mijn alle-dagen-één-foto-routine vol te houden is zeer twijfelachtig. Ik moet even naar het ziekenhuis en ik zal minimaal één nacht daar moeten blijven. Een smartphonefoto van mijn kamer lijkt me niet meteen het beste plan. Er zal waarschijnlijk wel enige vertraging zijn bij de volgende upload.
Ik moest nog even naar het ziekenhuis in Herentals om wat formaliteiten af te werken. Donderdag moet ik namelijk een kleine ingreep ondergaan. Het vrouwke wilde wel mee en we hebben de trip al fietsend gedaan. Dat hebben we geweten... man, man, man, het was vechten tegen de wind. Tijdens de terugrit ging het natuurlijk veel vlotter. Ik wilde langs het kanaal, in de buurt van de jachthaven nog eens de site met de drie bruggen fotograferen en het doel was een trein, een fietser en een wagen op de respectievelijk voor hen bestemde brugen in beeld te krijgen. De timing van de treinen had ik genoteerd en fietsen komen er zat over de fietsbrug. Ik heb 3 treinen zien voorbij komen, telkens was er wel een fietser ergens in beeld maar op de derde brug in de achtergrond wilde maar geen wagen in beeld komen op het goede moment. Het is nochtans een redelijk drukke weg tussen St Jozef Olen en Herentals... Langer wachten wilde ik niet (en het vrouwke ook niet) en dan heb ik maar vrede genomen met drie bruggen, een fietser en een trein. Al bij al vind ik 'm ook niet verkeerd, al was de oorspronkelijke bedoeling toch nog net iets meer ambitieus.
Als we via de Watervoort van Lichtaart naar Herentals fietsen komen we voorbij een plek waar allerlei kleinvee en vogelsoorten te bekijken zijn. Mini geitjes, duiven, kippen, allerlei vogels en... er is ook een witte pauw. Voor de aardigheid heb ik het eens opgezocht en diverse bronnen geven verschillende resultaten. Volgens de enen zijn witte pauwen geen albino exemplaren maar een uiting van een genetische aandoening genaamd leucisme. Volgens anderen zijn ze extreem zeldzaam en volgens nog anderen dan weer niet. Ik wil er verder niet over uitwijden maar eerlijk gezegd had ik nog nooit eerder een witte pauw gezien. Toen we aangefietst kwamen zat ie warempel met zijn staart helemaal opengeplooid te pronken. Fiets aan de kant, fototoestel uit de tas en... te laat. Toen ik klaar was om te fotograferen was ie weer met zijn staart over de grond aan het vegen. Ik heb toch alvast enkel foto's geschoten terwijl ik wachtte of er nog een pronk-moment zou komen. Het wachten duurde erg lang en toen het vrouwke vond dat het nu echt genoeg was zijn we weer vertrokken. Toen ik omkeek leek het er op dat ie zijn staart weer wilde tonen, ik kneep de remmen weer in en dat was voor dat beest het sein om de show opnieuw af te breken. Rotbeest!!! Vroeg of laat krijg ik 'm wel eens te pakken, we komen hier vaker voorbij.
Het vrouwke wilde deze namiddag naar een balletvoorstelling gaan en eerlijk gezegd, dat is niet meteen mijn piece of cake. Gelukkig komen we goed overeen, ieder zijn meug, zij ballet, ik fietsen. Ik wilde wel eens gaan zien hoever het al opschiet met de opbouw van de podia en andere faciliteiten voor Graspop in Dessel. Daar een fietsrondje aan vastplakken annex enkele foto's scoren leek me een fijne invulling van een zondagnamiddag. Binnen twee weken scheuren de gitaren en donderen de drums en de bassen hier weer en het festivalterrein maakt zich klaar om alweer tienduizenden metal-fans te ontvangen. Natuurlijk kun je er niet zomaar doorheen lopen of fietsen tijdens de werkzaamheden maar het lensje van mijn kleine Sony paste precies door de mazen van het hek en zo kon ik meerdere leuke beelden scoren. De al bijna helemaal gebruiksklare Marquee, de giga tent waar vorig jaar o.a. Helmut Lotti optrad, was een voor de hand liggend onderwerp. Misschien dat er deze maand nog wel een foto van deze locatie voorbij komt met veeeeel meer volk op de voorgrond.
