Kleindochter julie, juf en danser bij Balance Health Center zou vanavond optreden tijdens de geplande lichtjeswandeling in Wuustwezel. Daar wilden wij ook graag bij aanwezig zijn. Op diverse plekken op het parcours waren er allerhande acts te zien en we hebben er ook van genoten, maar het mag niet verbazen dat we toch een foto kozen van de groep waar in Julie actief was. In het zgn. sprookjesbos konden we genieten van een zeer gesmaakte voorstelling. Applaus van de vele aanwezigen en... een leuke foto-oogst van ondergetekende.
Om mijn dagelijkse stappengemiddelde toch niet al te erg laag te laten zakken ga ik tegenwoordig vaak mee met het vrouwke tijdens haar bijna dagelijkse tocht naar de Spar aan de ander kant van het dorp. Toen we terug wandelden en we voorbij café De Leeuw kwamen werd er op het raam getikt en de deur werd snel geopend met de vraag of we niet even wilden binnenkomen. De gilde zat daar te feesten... Het vrouwke wilde snel naar huis want we hadden wat diepvriesspullen bij maar ze vond het niet erg dat ik op de uitnodiging inging. Ik heb uiteraard even van de gezelligheid geproefd en omdat ik regelmatig hun activiteiten bezoek en er dan ook fotografeer vonden ze het niet erg dat ik mijn Sonytje even bovenhaalde om enkele beelden te schieten. Hoewel er behoorlijk wat leuke kleurtjes in deze opname zitten vond ik het toch beter om dit in zwart wit om te zetten.
Toen ik dit paard in de wei zag dacht ik meteen aan the Beatles. Ik weet niet of de generatie jongeren van vandaag nog weet wie dat waren maar in de zestiger jaren van de vorige eeuw was dat een bandje dat redelijk populair was. Zeker in het begin van hun carriere was hun haarsnit onderwerp van veel discussies, de pony-coupe was alleszins een schok voor de brave burgers. Na Sgt. Peppers en the Magical Mystery Tour, zeg maar '66-'67 werd de look nog extremer en konden we niet meer praten over pony's. Maar voor iemand die de Beatles van in het begin heeft mee gemaakt is dit een paard met Beatle-kapsel.
De afwisseling die ik zoek in mijn fotografie geldt natuurlijk ook voor zoon Mike die weer erg intensief aan het sporten is om zijn conditie op te krikken en zijn gewicht af te bouwen. Hij heeft me gevraagd om dat zo veel mogelijk te fotograferen en uiteraard doe ik dat dan op verschillende locaties en in andere omstandigheden. Ik plaatste onlangs al eens een foto van hem op deze pagina's en het zal dan ook nog wel een tijdje duren voor dat weer gebeurt, hem fotograferen doe ik uiteraard nog steeds graag. Vandaag stond ik te wachten op de kruising van de Rooblokken en Cawinkel bij de spoorwegovergang waar hij zou voorbij komen samen met de woef. Het was weer redelijk mistig maar plots zag en hoorde ik in de verte een grote compacte groep fietsers naderen. Fototoestel in aanslag natuurlijk. Pas toen ik enkele shots gescoord had realiseerde ik me dat dit waarschijnlijk pupillen zijn van de Vlaamse Wielerschool in Herentals die onder begeleiding een trainingsritje maakten. Wie weet zit hier de nieuwe Wout of Remco bij... mogelijke kampioenen in opleiding. "Nevel verwijderen" in Photoshop was weer behulpzaam om het beeld toch net iets meer pit mee te geven.
Mijn zus Lilly had via haar zakenrelaties een uitnodiging voor 2 om als VIP het autosalon te bezoeken. Schoonbroer Dreeke zag dat niet zitten en dus kreeg ik de kans om mee te gaan. Daar zeg ik niet neen tegen. Los van de ontvangst, de drankjes en de hapjes was ik best tevreden dat ik na enkele jaren weer eens naar de nieuwigheden kon gaan kijken. Het is niet zo dat ik van plan ben om me een andere wagen aan te schaffen, maar de interesse is er altijd en dan is er ook nog die foto-hobby he. Ik heb mijn fototoestel voornamelijk gericht op de specials, de dreamcars en ik heb een behoorlijk grote oogst mee naar huis gebracht. Deze Bugatti vond ik top of the bill. Voor de aardigheid vroeg ik naar de prijs en ik kreeg ook een antwoord: zes nulletjes en daarvoor een cijfer dat niet eens bij de lagere uit het beschikbare scala gekozen kan worden. Toen ik groen lachend vertelde dat ik nog even moest sparen kreeg ik als antwoord dat de 40 geplande exemplaren sowieso al op voorhand verkocht waren.
De maandag na de eerste zondag na driekoningen noemen we hier in de Antwerpse Kempen "Verloren Maandag". We eten dan appelbollen en worstenbroden. Vooral dat laatste is iets wat deze jongen heerlijk vindt en ik ben dan ook vandaag naar de warme bakker geweest om er enkele te halen. Vóór het consumeren vond ik het gepast om deze lekkernij ook even te fotograferen. Qua aanpak heb ik me voor één keer laten inspireren door een collega fotograaf...
We hadden afgesproken met de creatieve familieleden die meegewerkt hebben aan onze kerstmusical in Aarschot om een hapje te eten, wat gezellig bij te kletsen en er een nabespreking aan vast te knopen. Het Japanese restaurant Shokudo was de place to be want die hadden ons tenslotte ook flink gesponsord. Gezelligheid, bijkletsen en lekker eten was er in overvloed. Nabespreking en nieuwe plannen maken hebben we maar uitgesteld tot volgende week op een meer discrete locatie. Voor we voldaan het restaurant verlieten wilden we toch nog even met de eigenaar op de foto en ik heb schoonbroer Dreeke mijn camera in de handen gestopt om deze foto te maken. De groothoeklens 16-35 zorgt aan de zijkanten wel voor een beetje vervorming maar daar moet je mee leven als je die er op hebt staan.
