Ik was eigenlijk van plan om nog wat uit te zieken maar het vrouwke had voorgesteld om toch een kort fietstochtje te doen. Ik heb een tijdje getwijfeld maar uiteindelijk vond ik het ook wel een goed idee, van de buitenlucht profiteren om wat krachten op te doen. Dat liep wel even anders dan gepland. Nog geen 2 km van huis, in de Harredonken, grens Lichtaart - Tielen, laste ik een eerste stop in om een foto te maken. Achteraf gezien bleek dat de enige foto van de dag. Ik voelde dat ik al nat van het zweet was en onderkoeld geraakte, het was best fris immers. De benen voelden als ballast en mijn oorspronkelijk enthousiasme maakte snel plaats voor de drang om zo snel mogelijk weer naar huis te fietsen. We zijn nog rechtsaf, over het brugje in de verte, tot in Tielen gereden, en via de Rielen terug naar de Kasterleesteenweg. Einde van de kortste fietstocht van 2025. Overmoed wordt uiteindelijk toch afgestraft. Vanavond voelde het vrouwke hetzelfde als ik dinsdagavond voelde. Mijn schatje heeft het met enkele dagen vertraging ook te pakken. We zijn nog niet uit de ziekte-miserie.
Ik ben nog steeds ziekskes, ben niet de deur uit geweest en had ook geen zin om te fotograferen. Ik mag hopen dat het snel weer wat beter gaat, thuis zitten niksen is niet mijn favoriete bezigheid. Voorlopig moet ik dus putten uit de oogst van de voorbije dagen om mijn dagelijkse upload te spijzen. Drie dagen geleden fietste nog eens door het helemaal autovrije groene domein rond het kasteel van Vorselaar ( ook wel het kasteel de Borrekens ). Ik heb er al wel vaker beelden van getoond, ook op deze pagina's, doorheen de enkele doorkijkjes tussen de struiken en de bomen. Deze keer koos ik er voor de inrit in beeld te brengen. De poort is zoals bijna altijd gesloten en je ziet de gele dienstgebouwen en helemaal achteraan een stukje kasteel ( gebouwd rond 1270 !!! ). Ik speel al een tijdje met het idee de drone eens mee te brengen naar deze locatie en eens een overzichtsfoto van uit de hoogte te maken... wordt vervolgd.
Is het griep, een zware verkoudheid of covid... wie zal het zeggen. Ik voel me alleszins zo slap als een voddeke. Gisteren avond voelde ik me plots niet zo lekker en het werd snel steeds maar erger. Ik heb vandaag zowat de ganse dag in de zetel gezeten en op de bank gelegen, warme thee en hete wijn gedronken, dafalgan geslikt maar voorlopig is er weinig beterschap. Ik ben toch, plichtsbewust, alsnog een foto gaan maken bij SKS, de G-ploeg moest ook in de verzameling natuurlijk, maar nadien ben ik zelfs niet meer langs de cantine gepasseerd om iets te nuttigen... Ik wilde zo snel mogelijk weer naar huis om uit te zieken. Gelukkig heb ik de voorbije dagen veel gefotografeerd en ik grijp dan ook terug naar een foto van gisteren. Deze blauwe reiger zat langs de weg toen we aan het fietsen waren richting Shoppin Park en ik ben enkele meters verder gereden en dan gestopt. Stap voor stap ben ik dichterbij geslopen en bij elke stap heb ik een foto gemaakt. Dit is de laatste voor hij opvloog. Daar heb ik ook nog wel enkele beelden van maar die zijn naar mijn normen niet scherp genoeg...
Het vrouwke stelde voor om nog eens naar het Shopping Park in Olen te fietsen en dat laat ik me geen twee keer vragen. Niet dat ik van shoppen hou maar terwijl mijn schatje haar ding doet fotografeer ik wat rond en daarna neem ik plaats achter een of ander lekker biertje. De laatste kilometer er naartoe fietsen we door het industriegebied Lammerdries en telkens we daar komen bekruipt me de goesting om enkele van die vaak architecturaal interessante gebouwen te fotograferen maar er staan bijna altijd en overal auto's en vrachtwagens in de weg. Bij dit bedrijf was er vandaag blijkbaar weinig beweging en ik heb dan ook van de gelegenheid geprofiteerd om even te stoppen en mijn Sonytje uit mijn jaszak te halen. Of de blauwe kleur van het logo en/of de naam die er langs staat iets te maken heeft met Peyo of de smurfen weet ik niet maar ik heb 'm toch maar mooi gesmurft.
Volgens de buienradar zou het deze namiddag vanaf 13 uur gaan regenen. Voor één keer heb ik, zeer tegen mijn leefregel in, beslist om dan maar in de voormiddag te gaan fietsen... iets na tien was ik al onderweg, pfff... Ik wil zolang mogelijk er op uit met mijn vriend de e-bike. Dat is voor mij de leukste manier om mijn conditie toch enigszins te onderhouden en mogelijkheden te vinden om mijn fotohonger te stillen. Niet eens zo ver van huis, langs de Walravens in Tielen, kwam dit beeld voorbij. De lage zon die zo maar ineens door de wolken priemde en tegen de donkere lucht aan de andere kant de bomen zo mooi verlichtte kon ik niet negeren. Toen ik 35 km. en dik 2 uur later terug thuis kwam ( de nodige fotostops onderweg he ) was het nog altijd droog en dat is ook zo gebleven tot deze avond. Voor niks zo vroeg opgestaan... grrr. Je moet de buienradar met een korreltje zout nemen en niet altijd geloven.
Ons jaarlijkse fotosalon staat voor de deur, we zijn er klaar voor en ik ben ondertussen al aan het brainstormen omtrent wat ik volgend jaar zou kunnen presenteren. Een van de ideeën waar ik mee zit te spelen is zwart wit onderwerpen in zwart wit printen. Ik heb al een aantal opnames in een map, twee zwart witte geitjes, onze verwilderde zwart witte quasi huiskatten, zwart wit verpakte hooi balen, twee eksters... de mogelijkheden blijven zich aandienen en ik pluk ze als ze voorbij komen. Tijdens onze fietstocht vandaag kreeg ik een aantal zwart witte koeien te pakken. Maar ik heb natuurlijk nog bijna een jaar de tijd om een grotere verzameling aan te leggen waaruit ik dan, afhankelijk van het formaat, 6, 8 of 10 beelden zal selecteren. Maar dat is voor fotosalon 2026. Misschien wordt het ook wel totaal iets anders... ondertussen blijf ik bezig.
