We waren gaan fietsen maar al gauw voelde ik dat het vandaag niet zo goed lukte. We zijn dan ook na enkele kilometers weer naar huis terug gekeerd. Om verder toch iets leuks of iets nuttigs te doen vond ik dat ik dan maar eens met de wagen naar Geel kon rijden om het fotosalon van Fotogroep 71 te gaan bezoeken. Toen ik er aan kwam zag ik voor de ingang van De Werft dit "ding" en in de mening dat het een invaliden wagentje of iets dergelijks was van iemand die het salon ook bezocht ben ik er achteloos voorbij gelopen. Toen we een hele tijd later terug buiten kwamen stond dat er nog steeds en ben ik eens wat dichterbij gaan kijken. Het was warempel een publiciteit wagentje om de mensen te attenderen op het fotosalon. Links, rechts en op de voorruit hingen posters en toen ik die ging lezen merkte ik dat het affiches waren die het salon van 11 en 12 november 2023 (!!!) aankondigden. Zouden de organisatoren dan niet gemerkt hebben? Ik vrees dat in dit formaat de boodschap niet goed leesbaar is, maar indien gewenst stuur ik de afbeelding wel door in vol formaat.
Ik weet eigenlijk niet of je over een lievelingsboom kunt spreken, maar dit is alleszins de boom die ik tot nu toe het vaakst gefotografeerd heb. Er is ooit zelfs een jaar geweest waarin ik hem iedere maand van op precies dezelfde plek, met dezelfde instellingen heb vastgelegd en uit die reeks heb ik er toen 4 gekozen om een vierluik te maken om op ons fotosalon te tonen... En ook nu nog, telkens als we er voorbij fietsen roept ie me en ik kan niet weerstaan aan zijn vraag. Mooi tegenlicht en ik heb een positie gezocht waar de zon, die zo mooi doorheen zijn kruin scheen, netjes achter de stam verborgen zat. Dit is trouwens niet het standpunt van de reeks van lang geleden, dat is ondertussen helemaal dicht gegroeid.
Ze hadden gisteren gebeld, of ik na toch wel al te lange tijd nog eens zin had om samen een geocache-rondje te wandelen. Ze waren er van op de hoogte dat ik op het ogenblik niet in de beste conditie verkeer en dat ik nog steeds wat adem- en hoestprobleempjes heb maar het zou een erg rustige wandeling worden van zo'n 5 km aan de Kabouterberg en het Koningsbos in Kasterlee. Ik vond het best het proberen waard en vanmiddag stonden Jackie en Anne Marie dus thuis voor de deur. Ik heb er echt van genoten, het vrouwke ook trouwens. Onderweg heb ik weer vaak mijn Sonytje uit mijn zak gehaald om de meest gevarieerde beelden te schieten. De nog steeds prachtige herfst sloop in de meeste beelden en Jackie was zoals altijd een dankbaar onderwerp.
Met dit mooie weer zijn we nog eens naar Herentals gefietst, rustig langs het Kempisch Kanaal. Ik ben nog niet helemaal de oude en dus ging de electrische ondersteuning een streepje hoger en het tempo net iets lager. Op het gemakske samen met het vrouwke fietsen heeft ook zijn charme. Op veel plaatsen is de herfstpracht al een beetje aan het afnemen maar langs het kanaal was dat zeker nog niet het geval, integendeel, het was weer dubbel genieten. Eigenlijk was ik niet meer van plan om nog verder op jacht te gaan naar herfsttinten maar met zulke kleurschakeringen kun je je fototoestel niet werkloos in de tas laten zitten toch? Na het oogsten van weer een aantal leuke herfstbeelden zijn we in Herentals nog iets gaan nuttigen in de Swaen met maatje Alex, het vrouwke heeft ook nog de binnenkant van enkele winkels gezien en voldaan zijn we weer naar huis getogen
Het blijft een beetje op en neer gaan met de conditie en de gezondheid. Gisteren voelde ik me best oke na een fietstocht terwijl ik moest wachten omdat de wagen een onderhoud beurt kreeg en vandaag dacht ik daar dan maar meteen een vervolg aan te breien. Met zulk mooi weer kon ik toch niet binnen blijven he. Uiteindelijk ging het allemaal net iets minder snel maar toch was ik best tevreden dat ik weer eens iets langer onderweg was. Het vrouwke vond het trouwens ook leuk ondanks het feit dat het wat minder vlot ging en ik net iets vaker stopte om te fotograferen. Niet zo ver van huis, op de Zegge, had ik meteen weer diezelfde reiger in de gaten maar hij vloog weer op toen ik dichterbij kwam... ik zal hier toch eens moeten terug komen met de Canon en de teletoeter. Maar iets verder was het wel raak. Ik zag in de berm iemand gehurkt zitten en toen we dichter bij kwamen bleek er een valk op zijn zwaar gehandschoende arm te zitten. Tja dan stop je toch? Even een praatje en de vraag of het mocht... Jazeker !!!
Toen ik vorige week een afspraak maakte om op 3 november om 9 uur 's morgens de wagen binnen te brengen in Aarschot voor een onderhoud-beurt had ik er helemaal niet aan gedacht dat de laatste avond van ons fotosalon op 2 november was en dat het bijhorende eetfeestje wel eens zou kunnen uitlopen. Vanmorgen moest ik dus op een ontiegelijk, onchristelijk uur uit de veren om, nog niet helemaal wakker, naar garage Pashuyzen te rijden. Ik had de plooifiets van het vrouwke in de koffer gestopt omdat je toch iets moet terwijl ze dat onderhoud uitvoeren. Ik weet uit ervaring immers dat ze er niet meteen aan beginnen en dat het daar wel even kan duren. Ik ben dus gaan fietsen, het weer leende er zich best toe. Ik ben eerst naar Langdorp gefietst om bij mijn zus binnen te wippen en nog wat koffie te scoren en dan ben ik samen met schoonbroer Dreeke de omgeving gaan verkennen. Dreeke is een gerenommeerd fotograaf en als je dan met z'n tweeën op pad bent vindt geen van beiden het erg als er regelmatig gestopt wordt om wat foto's te maken. Dit is de Demer en de kerk van Aarschot in de verte.
Vandaag was de laatste dag van ons fotosalon en het was weer even druk. Ik heb nauwelijks de tijd of de goesting gehad om iets anders te fotograferen. Als ik niet van dienst was heb ik even thuis op de zetel gelegen en als ik dan terug kwam in de zaal temidden van de drukte kon ik toch even mijn Sonytje omhoog steken om de sfeer vast te leggen.
