We zijn enkele dagen weg geweest en dat vonden de buurtpoezen waarschijnlijk niet fijn. Toen we gisteren terug thuis kwamen was er geen enkele poes te bekennen. Waarschijnlijk had deze nacht het gerucht dat we terug thuis waren zich redelijk snel verspreid in poezenland wand deze morgen kregen we al meteen bezoek. Het vrouwke heeft snel haar bezigheid van poezenvoedselbezorgster weer opgenomen en de eerste gebruik(st)er van het buffel toonde zich zeer enthousiast over het gebodene. Likkebaardend keek ze (hij) recht in de lens van ondergetekende.
We zijn terug thuis na een erg leuk midweek-samenzijn met de familie in Gulpen. We hadden gekozen voor Hoeve De Burgh om enkele dagen quality-time te plukken en dat bleek een uitstekende keuze. Gisteren avond heb ik snel de drone nog eens het Zuid-Limburgse luchtruim in gestuurd om een visuele herinnering te scoren van uit de hoogte. Hoewel de foto dus niet vandaag gemaakt is vond ik het toch wel leuk om onze tijdelijke verblijfplaats ook in mijn jaaralbum te tonen. Vandaag had ik trouwens weinig wereldschokkends op mijn geheugenkaartje en dus had ik daar geen gewetensprobleem mee.
Natuurlijk wil ik ook een groepsfoto bewaren van de gemeenschappelijke familie quality time bij ons smaragden huwelijksfeest. Het was niet makkelijk ze allemaal samen te krijgen, er waren er enkelen die wat later kwamen, er gingen ook enkelen weer wat vroeger naar huis... Maar op deze foto staan ze toch bijna allemaal: het vrouwke en ikzelf, mijn zus met haar ventje, zoon met vrouw en woef, dochter en vijf van de zes kleinkinderen... op een van de, naar alle waarschijnlijkheid, meest gefotografeerde plekken van Gulpen. Een vriendelijke meneer was zo bereidwillig om even op het knopje te drukken.
De tweede dag van ons verblijf in Gulpen. Vandaag was het de grote dag, we vierden met de familie dat het vrouwke en ik al 55 jaar lief en leed delen en dat we elkaar nog altijd even graag zien. Er zijn talloze foto's gemaakt, iedereen heeft een smarphone of een fototoetstel tegenwoordig maar ik kies toch liever voor een beeld dat ik zelf geschoten heb. Zoon Michael en kleinzoon Jef zijn samen synchroon een Duvel aan het inschenken. De genen liegen niet, ze hebben dezelfde goede smaak geërfd.
Morgen zijn het vrouwke en ik 55 jaar getrouwd. Vanaf vandaag zijn we met de ganse familie enkele dagen te gast in een prachtige vacantiewoning in Gulpen. Natuurlijk staat er vanalles te gebeuren maar wij mogen zelf nog niet veel weten... erg benieuwd naar wat ons te wachten staat. Vandaag kreeg ik al een eerste opdracht te verwerken. Mijn zus is er van op de hoogte dat ik nogal verslingerd ben op sudoku's en ze heeft al haar creativiteit aangesproken om een familie-beeld-sudoku in elkaar te knutselen. Ik ben er meteen aan begonnen, enkele beelden al op de juiste plaats gezet, maar al snel bleek dat het toch niet het beste idee was om op mijn eentje de gezelligheid opzij te schuiven. Dit is een foto van de gang van zaken en ik doe er zeker mee verder als het feestgedruis achter de rug is.
Ik heb vandaag mijn playmobil vriendjes nog eens uigenodigd. Vorig jaar hadden ze me al enorm geholpen om een AV reeks voor het fotosalon van onze club in elkaar te knutselen en voor de editie van dit jaar heb ik weer gelijkaardige plannen. Op de parking van het OC had ik een landingsplaats aangelegd waar mijn nieuw opgerichte luchtvaartmaatschappij Visueel Airlines voortaan regelmatig toeristische rondvluchten zal ondernemen, voornamelijk voor playmobil mensjes. Vandaag deden we al een proefvlucht. Er ging wel een en ander verkeerd maar daarvoor is het ook een proefvlucht he. Ik heb er alle vertrouwen in dat tegen november, als ons fotosalon plaats vindt alles pico bello zal verlopen.
21 juli, Nationale feestdag! Ik wilde samen met het vrouwke wel eens gaan kijken op het terrein langs de Schoolstraat hoe de organisatie en het verloop van zo'n aangekondigd Bal National er uit ziet. Goedgemutst voor 20€ jetonnekes gekocht, want ik wilde zeker geen dorst lijden maar dan kwam de eerste ontgoocheling: de keuze van dranken was zeer pover. Duvel was er uberhaupt niet te verkrijgen maar ook alternatieve lekkere biertjes stonden niet op de kaart. Ik heb dan maar gekozen voor een obscure Schuppen Zot en die bleek zijn naam waardig: niet te zuipen! De volgende ontgoocheling kwam toen we een plaatsje zochten aan een van de tafels. Er waren zat vrije stoelen maar overal werd er ons verteld dat die bezet waren want er waren nog vrienden op komst. Consumpties stonden er ook nauwelijks op de tafel. Begrijpe wie kan. Ik heb mijn jetonnekes dan maar aan een vriend gegeven en we zijn een beetje verzuurd terug naar huis gegaan. Dan maar fietsen... een fijne tocht... maatje Alex nog ontmoet in Herentals, iets gedronken (jawel: Duvel) en bijna terug thuis kwam ik weer langs het Bal National terrein. Ik heb de drone dan maar even de lucht in gestuurd om een beeld te schieten van uit de hoogte, kwestie van het evenement alsnog te documenteren voor het nageslacht. Het was er al veel minder druk, er stond nog steeds weinig drank op de tafels en de personen die aan de tafels zaten waren blijkbaar nog altijd op hun kennissen aan het wachten... De volgende Bal Nationals zal ik aan mij voorbij laten gaan... Ben ik nu een ouwe zeur aan het worden?
