Tja, je moet dringend... en de regen valt met bakken uit de lucht... dan stop je toch liever bij een horecazaak dan tegen een boom te gaan staan langs de kant van de weg? Bijkomend voordeel is dat ze in horecazaken quasi altijd ook wel Duvel verkopen en daar ben ik niet ongevoelig voor. Het vrouwke heeft ook een rijbewijs he. Ik heb er geen idee van of de inrichters van de toilet faciliteiten in dit café sadisten waren ofwel Rolling Stone-fans maar het plassen voelde alleszins niet lekker aan met die hapgrage scherpe tanden voor mijn ... euh... neus. Ik was blij toen ik onbeschadigd en helemaal opgelucht weer langs het vrouwke kon gaan zitten.
Ik hou het nog even bij zwart wit, ik moest niet zo ver zoeken om een onderwerp te vinden dat de sfeer van de dag en mijn eigen stemming kon samenvatten. Gewoon in onze achtertuin vroeg deze natte dennentak of ik 'm niet even wilde fotograferen. Ook de dennen wenen als het weer zo triestig is. Maar er zit toch ook wel wat licht en enkele sprankels helder in de lens schijnende effecten in de foto en die vertellen me dat het vroeg of laat toch weer lente wordt met blauwe luchten en zon en zo...
Het was vandaag geen weer om een hond door te jagen, laat staan een amateurfotograaf. Ik ben dan ook, met uizondering van de wekelijkse vergadering van de fotoclub vanavond, de ganse dag het huis niet uit geweest. Fotograferen was er niet bij dus. Dat wil geenszins zeggen dat ik niet met mijn fotografie bezig geweest ben he. Ik heb nog wat met de oogst van gisteren gespeeld. Als het vrouwke mee gaat fietsen zijn er wat haar betreft ook altijd wel wat shopping mogelijkheden onderweg en zo was dat ook in Turnhout. Ik gun haar die pleziertjes maar zelf blijf ik wel buiten en dan loop ik wat achter mijn fototoestel aan. Ik heb deze namiddag enkele opnames van een pittige zwart-wit omzetting voorzien. Met pittig bedoel ik dat een zwart-wit foto niet alleen fletse grijstinten moet bevatten maar ook echt zwart en echt wit... Er is trouwens nog iets aan de hand met dit beeld. De ene zal het meteen zien en de andere niet...
In de loop van de namiddag was het weer nog best vriendelijk, een beetje frisjes maar het zonnetje deed zijn best en dat nodigde ons uit om weer eens te gaan fietsen, voor de eerste keer dit nog prille jaar. Bij het zoeken naar mogelijke foto onderwerpen stootten we in de buurt van Turnhout op een wel erg opvallend beest. De eigenaar van een onderneming in de KMO-zone waar we door fietsten had zich een dinosaurus aangeschaft om zijn domein te bewaken. We waren al geshockeerd door het feit dat er lieden zijn die vinden dat wolven in onze hedendaagse samenleving thuishoren maar een dinosaurus... Het beest stond weliswaar achter draad maar of die stevig genoeg is durf ik te betwijfelen. Met toegeknepen billen heb ik toch maar een foto gemaakt. Al googelend ben ik er thuis achter gekomen dat dit waarschijnlijk een Tyrannosaurus Rex is, bijzonder bloeddorstig... Als we de volgende keer naar Turnhout fietsen zullen we toch maar een andere weg nemen.
Het houdt niet op met de nieuwjaarsbezoeken. Vandaag waren we in Langdorp bij mijn zus. Wat eten, wat drinken, lekker bij praten en dan weer naar huis... maar eerst de kerk van Langdorp fotograferen. Telkens ik vorige maand in Langdorp kwam o.a. voor de repetities van onze kerstmusical zag ik al van verre dat de kerk royaal verlicht was en telkens nam ik me voor eens te stoppen om er een foto van te maken. Het kwam er maar niet van, tot vandaag dus. Hoewel het met deze druilerige motregen ook nu weer niet het ideale moment was heb ik er toch even de tijd voor genomen. Er zit weinig kleur in de foto maar al bij al vind ik de sfeer wel goed weergegeven en... de pastoor was alleszins thuis...
De exif gegevens: Eos 5D MkIV met EF 16-35 II bij 24 mm - ISO 500 - F 8 - 30 sec.
Verloren maandag vandaag. Niet overal in België bestaat de traditie om op de maandag na Driekoningen worstenbroodjes te eten. Voor alle duidelijkheid: een worstenbroodje is niet zomaar een curryworst met wat flets brood er omheen... een worstenbroodje is een cullinair hoogstandje en deze smulpaap weet daar ieder jaar van te genieten, zelfs in tweevoud of in drievoud. Bladerdeeg, gevuld met een gehaktworst... in de oven gaan de sappen van het gehakt zich mengen met het deeg en... het water loopt me weer uit de mond als ik dit zit te tikken, ze zijn op, jammer... Dit is de enige foto die ik vandaag maakte, fototechnisch gezien geen hoogstandje, maar wel geschikt om deze dag te illustreren in mijn volgend jaaralbum.
