Na de cultuurdag gisteren was er vandaag de verenigingen foor. Wij waren zeer geïnteresseerd want ook dit jaar zouden de dansers van Balance Health Center weer een optreden doen en kleindochter Julie is een van de juffen die het beste uit haar pupillen wilde halen op het podium. Dat gebeurde ook, maar nog leuker om te fotograferen vond ik het toen alle kinderen tot en met het derde leerjaar het podium mee op mochten om mee te dansen. Dit optreden werd dus op het toneel, totaal onvoorbereid van een simpele choreografie voorzien en het was verbazingwekkend hoe snel de kinderen de dance moves oppikten.
Het was cultuurdag in onze gemeente vandaag. De kinderen van het derde leerjaar gingen op bezoek bij diverse verenigingen en zo kregen wij vijf klasjes op bezoek bij onze fotoclub. We lieten hen op een speelse manier kennis maken met de fotografie. Eerst kregen ze wat werk te zien zodat ze zich een beeld konden vormen van hoe het er in een fotoclub aan toe gaat, daarna kregen ze een bondig overzicht van de geschiedenis van de fotografie en de vele facetten ervan en tenslotte trokken we er met elk klasje op uit om ze zelf wat ervaring te laten opdoen. Locaties waren er zat want volgend weekend is het Lichtaart kermis en de diverse, voorlopig nog werkloze, attracties zorgden voor even zovele mogelijke achtergronden. We lieten ze in grotere en kleine groepjes zelf beslissen over composities en poses terwijl er altijd wel enkele clubleden bereid waren om mogelijke problemen op te lossen, vragen te beantwoorden en met raad en daad de gang van zaken vlot te laten verlopen. Deze fotografe in spe had het al helemaal in de vingers. Ze zette haar vriendjes in een leuke opstelling en nadat ze op het ontspanknopje gedrukt had zorgde de timer er voor dat ze nog tien seconden had om er zelf bij te gaan staan.
Ik was eigenlijk helemaal niet van plan om achter de kleine dingen aan te gaan of aan macro fotografie te doen. Ik had de 16-35 op mijn toestel gezet om indien mogelijk wat leuke landschapfoto's te scoren. Toen ik toevallig uit een ooghoek een zweefvlieg op die bloem zag wilde ik toch proberen 'm met deze lens te pakken te krijgen. Ik bedacht dat ik met de stand diafragmavoorkeuze en een zo groot mogelijk diafragma wel een kans zou hebben. Ik heb wel 20 foto's gemaakt in de hoop toch minstens één goede te hebben. Door de kleine scherptediepte is het immers moeilijk om uit de losse hand precies scherp te stellen op zulk klein onderwerp. Gelukkig zaten er enkele shots bij waar ik mee kan leven. Deze vond ik de beste, ik heb 'm nog wat gecropt want met 35 mm was de opname toch veel te ruim. De exif gegevens: F 2,8 - 35 mm - ISO 200 - 1/4000 met de 16-35 op de 5D Mk IV
Buiten het doorworstelen van vele vakantiefoto's hadden we op deze eerste dag terug thuis weinig zin om ook maar iets te ondernemen. We moesten even op onze plooi komen na een leuke tijd in Italie en een lange rit. Vanavond zijn we een hapje gaan eten bij Toke in de Korte Hei en zoals wel vaker zagen we aan de rand van het terras de man weer staan, heel rustig, diep nadenkend of mediterend. Of misschien kijkt hij naar iets interessants wat ons niet opvalt of staat hij zijn hoofd leeg te maken na een lange werkdag... Achter hem op een tafeltje staat zijn glas bier en daar drinkt hij regelmatig een heel klein slokje van. Niks of niemand kan hem storen en als het glas leeg is gaat ie weer naar binnen aan de bar zitten... Bizar. Vandaag heb ik stiekem mijn fototoestel eens bovengehaald om het beeld vast te leggen.
We zijn vandaag weer naar huis gereden. Eerst hebben we nog genoten van een lekker en uitgebreid ontbijt in het hotel, dan zijn we nog snel wat inkopen gaan doen. Ik zag tot mijn grote verbazing plots twee vrouwkes in de spiegeling van een berichten-kast. Ik heb eigenlijk met één al mijn handen vol en de opluchting was groot toen ze plots ook weer helemaal in haar eentje naast me liep. Ik heb het fenomeen wel snel vastgelegd met de kleine Sony. Daarna hebben we een lange rit terug naar de heimat uit gezeten, de files en de regen en onweer vanaf Keulen maakten het er niet makkelijker op. Buiten een stop om te tanken en nog een snelle pipi-beurt voor het vrouwke hebben we nauwelijks tijd gemaakt voor welke andere activiteit dan ook, zelfs niet om wat extra beelden te scoren. Dit is dan ook de enige foto van de dag. Het was al na middernacht toen we thuis kwamen en ik val zowat in slaaaaaappp...
Ik vrees dat we morgen toch naar huis zullen moeten rijden. Het hotel is nu echt volgeboekt en het weer wordt hier ook wat minder trouwens. Deze fijne dag hebben we alleszins als bonus op onze vakante-planning kunnen plakken. We zijn naar Sulden geweest ( niet te verwarren met Sölden in Oostenrijk ), een van de fijnste skigebieden waar ik ooit op de latten heb gestaan. Ook in de zomer is het er aangenaam toeven. Van uit het dorp op 1900 m hoogte bracht de Seilbahn ons naar 2600 m en van daar uit hebben we een pittige wandeling gedaan o.a. naar de Madritsch-Hütte op 2800 m. Onderweg kon het vrouwke zich niet bedwingen toen ze een aantal speeltuigen voor de kinderen langs het wandelpad zag.
We zijn weer terug in Schlanders. De terugreis van af het Gardameer wordt op deze manier in twee geknipt. Hoe lang we hier blijven hangt af van een aantal dingen. Eerst en vooral is er het weer, dan is er de beschikbaarheid van de kamers en tenslotte is er ook nog de terug-naar-huis wens van het vrouwke. Vandaag konden we alleszins al terecht in ons lievelingshotel, de Goldene Rose. Van welk punt uit je Schlanders ook nadert, Schloss Schlandersberg is een landmark dat je niet kunt missen en dat je van verre ziet. Hier is 't !!!
