We hadden om 13h00 een plaats geboekt bij Cameranu in Antwerpen om naar een spreker te luisteren die het zou hebben over landschapsfotografie met de drone. Toen we daar goed op tijd aankwamen bleek het event door te gaan om 14h00... Vervelend, maar niet getreurd, we zijn wat gaan rondlopen achter ons fototoestel aan en een van de nabijgelegen, voor de hand liggende onderwerpen was het metrostation Opera, daar is altijd wel iets leuks te vangen. Ook nu kon ik niet klagen over de oogst. Bij dit beeld had ik meteen een zwart-wit omzetting in mijn achterhoofd omdat er uitgesproken diepe zwarte en echte witte tinten in zaten. In de beeldbewerking achteraf bleek dat te resulteren in een pittig beeld, zo zie ik ze graag. En o ja... toen we om twee uur weer bij Cameranu kwamen bleek de lezing niet over dronefotografie te gaan maar over vliegtuigfotografie. Het woord drone is niet één keer gevallen en er is ook geen enkele drone-foto getoond. Met dank aan Cameranu... Als die me nog eens proberen te lokken met een foute advertentie zal ik wel twee keer nadenken.
Vanmorgen zag het er nog een beetje twijfelachtig uit maar al gauw werd het snel zonnig en prachtig wandelweer. We zijn naar de Hoge Rielen getrokken waar we uitgebreid genoten hebben van de natuur en weer een flinke portie vitamine D hebben opgenomen. Vanzelfsprekend heb ik er ook weer flink op los gefotografeerd. Ik koos vandaag voor een beeld waar best wat over te zeggen valt. Het is knal tegen de zon in genomen en daardoor is het resultaat een beetje nevelig, technisch gezien misschien niet de beste opname van vandaag, maar ik kan er mee leven. Uiteraard heb ik in de nabewerking het maximum uit het RAW bestand kunnen halen en eerlijk gezegd heeft die kleine Sony me weer aangenaam verrast.
De solden-periode loopt op z'n einde en het vrouwke zou wel alle dagen naar een of ander koop-walhala willen gaan. Gelukkig is ze redelijk prijsbewust en koopt ze alleen maar spullen die nodig zijn, het is haar meer te doen om het shoppen dan om het kopen. Dat hele gesnuister is trouwens de ver van mijn bed show en ik gun haar die pleziertjes graag. Ik ga zelfs vaak mee, niet dat ik ook van winkel tot winkel en binnen en buiten en huiten en binnen mee loop, integendeel, ik hou me wel bezig met wat rond fotograferen of eens naar de binnenkant van een horecazaak gaan kijken. Hier was de eindejaars-feestverlichting nog niet weggehaald. Het zag er best gezellig uit en dat was het ook. Zozeer zelfs dat toen mijn schatje uitgeshopt was, ik er samen met haar nog eens binnen ben gegaan.
We waren iets gaan eten samen met goede vrienden en om de avond goed af te sluiten besloten we nog even binnen te wippen in het café niet zo ver van onze voordeur. Toen we binnenkwamen zat er één man aan de bar, verder niemand in huis behalve een dame die voor de bediening instond. Ik vond het al een beetje ongemakkelijk, misschien wilden ze wel sluiten of was dit de vriend van de dame achter de toog. Toen we gezellig keuvelend van onze drankjes zaten te genieten kon ik stiekem deze foto schieten. Man aan de bar en dame in een hoek achter de bar weggedoken met haar smartphone... Ik noem de foto "Eenzaamheid".
Het vrouwke wilde graag naar het shopping center in Olen en ik vond dat geen verkeerd idee. Zo kon ik eens met de wagen door de carwash rijden om het zout van de voorbije dagen er af te spoelen. Ik heb mijn schatje eerst afgezet bij de winkel waar zij de start van haar route gepland had en dan was de carwash aan de beurt, vervolgens wat rond fotograferen en uiteindelijk zagen we elkaar weer bij de Albert Hein waar we nog wat gewinkeld hebben. Om de afwisseling in mijn fotografie vol te houden koos ik vandaag voor een redelijk abstrakt beeld dat ik schoot toen ik ergens midden in de carwash was.
We hadden de wagen geparkeerd op de grote parking aan het Bloso in Herentals, dat leek ons een prima startpunt om wat variatie te brengen in onze dagelijkse wandelingen. We waren nauwelijks vertrokken richting Hydrodoe toen we zagen dat de poort langs de baan bij de ijsbaan open stond. Die wordt wel eens gebruikt door leveranciers... en ook door deze nieuwsgierige amateurfotograaf he. Er stond nergens een verboden toegang-bord en wat doe je dan? Juist, ja. Het bleek net een tijdstip te zijn waarop anders-validen ook eens van het ijs mochten proeven en ik kon de lens van mijn Sonytje net door de mazen van het rond de piste gespannen net steken om wat foto's te oogsten zonder in de weg hangende mazen.
Toen we besloten om even te stoppen om wat te consumeren in De Brouwketel kon ik niet weerstaan aan de drang om dit beeld vast te leggen..., uitleg overbodig. Het bleek niet meteen een wereldschokkende foto en hij zou meer dan waarschijnlijk in een anonyme wegwerpmap beland zijn. Maar... vandaag had ik nauwelijks iets beters op mijn geheugenkaartje. Enkele laatste foto's van de wegsmeltende sneeuw konden mijn kwaliteitscontrole niet doorstaan, en dus kreeg de gevel van de Brouwketel een tweede kans. Dat ik niet vies ben van een potje Photoshoppen weten de meeste van mijn vrienden, volgers en collegae-amateurfotografen ondertussen wel. Ik ben een tijdje bezig geweest met het eigenlijk al afgeschreven beeld. Van het origineel is eerlijk gezegd weing over gebleven maar dankzij de nodige kunstgrepen en bewerkingstechnieken kon ik er toch iets van brouwen dat ik als aanvaardbare publiciteits-fotografie zou durven benoemen.
