Ons fotosalon verloopt tot nu toe vlotjes en ondanks het feit dat ik me nog steeds redelijk ziekjes voel heb ik mijn beurten uit de taakverdeling kunnen volmaken. Jammer genoeg is mijn aanwezigheid ook beperkt tot die beurten en zo heb ik het bezoek van enkele kennissen, vrienden of sympathisanten gemist. Ik ben telkens weer zo snel mogelijk naar huis gereden om even op de bank te gaan rusten. Ondertussen zijn er gelukkig veel extra helpende handen en handjes. Echtgenoten, echtgenotes en kinderen springen graag in om onze bezoekers te ontvangen en te bedienen. Veel tijd om rustig wat rond te fotograferen was er ook niet en uit de enkele beelden die ik alsnog kon schieten koos ik vandaag voor deze erg jonge helpster die enthousiast toonde dat ze het leuk vond, een bezoekster was het daar volmondig meer eens. Duimpjes omhoog !!!
Het jaarlijks fotosalon van onze club Visueel is weer van start gegaan en zoals altijd was dat met een officiele openingsreceptie. Vrienden, kennissen, uitgenodigden en het gemeentebestuur, ze komen allemaal kijken naar wat wij gedurende het jaar hebben gepresteerd. Uiteraard zijn de gratis drankjes en de vele hapjes niet te versmaden leuke bijkomstigheden voor de bezoekers, maar uiteraard draait het toch allemaal rond onze fotografie. Er worden toespraken gehouden en, niet onbelangrijk, er worden prijzen uitgerijkt. Ik was weer bij de gelukkigen met de prijs voor de beste zwart-wit. Maar van dat moment kon ik natuurlijk zelf geen foto van maken. Toen mijn maatje Bert naar voor werd geroepen om de prijs voor de beste AV-reeks te komen afhalen kon ik onze voorzitter (rechts), de burgemeester (midden) en een van de schepenen mooi in beeld krijgen.
Een tijdje geleden fotografeerde ik graag en vaak onderwerpen met veel rode tinten en de opnames zette ik dan om in zwart-wit met behoud van alleen maar rood als kleur. Ik was zelfs van plan er een AV-reeks van ineen te knutselen voor ons fotosalon (da's dit weekend trouwens). Maar ik kreeg het toch niet echt voor mekaar om het voldoende origineel en interessant te maken of er een pakkende verhaallijn in te stoppen en dus heb ik dat plan maar laten varen. Ondertussen blijf ik wel de verzameling aandikken telkens er zich een mogelijkheid aandient. Rode onderwerpen in zwart-witte achtergrond blijven nog wel even mijn interesse meedragen. Na het eten was er nog een restje wijn in mijn glas, het vrouwke had de tafel al afgeruimd en mijn bril (ook toevallig rood) lag er nog in de buurt en ik kon het weer niet laten. Ik heb alles wel een beetje herschikt om een verantwoorde compositie uit te puren en toen heb ik er mijn Sonytje op los gelaten. De knepen van de nodige nabewerking kan ik onderussen wel dromen.
Het is weer die tijd van het jaar. We denken nu aan onze overleden kennissen en familieleden. Ik blijf het een beetje eigenaardig vinden, eigenlijk zouden we daar altijd aan moeten denken toch? Maar goed, de traditie wil dat we rond Allerheiligen naar het kerkhof gaan en daar de graven van onze dierbaren bezoeken, poetsen, van nieuwe bloemen voorzien en er even wat boodschappen prevelen... Het vrouwke en ikzelf waren vandaag onze ronde gaan doen op de kerkhoven van Peer en Lommel, schoonzusje Monique was er ook bij trouwens. De graven van de families Schrijvers - Boonen en Strackx - Vanderhoydonckx zien er even weer pico bello uit. Terwijl ik dit zit te tikken probeer ik ondertussen toch even spiritueel kontakt te maken met Jeanne, Jef, moentje Marie, Joep en Lena...
Nog steeds een beetje hoesten, een beetje zweten, een beetje zwakjes maar ik functioneer weer min of meer normaal. Even naar Aarschot geweest om morele steun te geven aan de kids die weer intensief aan het repeteren zijn voor de Kerstmusical, dan nog wat achter de PC gekropen om de AV reeksen voor ons komende fotosalon in een programma te zetten en toen het begon te schemeren en ik even naar buiten keek zag ik dat de hemel in brand stond. Zulk kleurenspectakel duurt meestal niet lang weet ik ondertussen uit ervaring en ik ben dan ook zo snel mogelijk naar een plek gereden waarvan ik veronderstelde dat ik daar leuke foto's zou kunnen scoren. Toen ik er aankwam was de pracht al aan het afnemen maar ik heb toch nog een en ander kunnen vastleggen.
Het was weer zo'n dag dat je maar beter thuis blijft als er niks dringends op het programma staat. De verkoudheid-griep of whatever is nog niet helemaal overwonnen maar dat zou geen beletsel meer geweest zijn om er op uit te trekken. Neen, het weer was de grote spelbreker vandaag. Ik heb dan maar nog eens in en rond ons huis gefotografeerd. De bloemenpracht die we ook dit jaar gepland hadden was niet meteen een succes hoewel... er was een uitzondering. De afrikaantjes hebben weer hun uiterste best gedaan en nu ze ook bijna aan het einde van hun uitbundige bloei zijn aangekomen vond ik het nodig ze toch ook een plaats in het komende jaaralbum te gunnen.
Oktober is pompoen-maand in onze gemeente. De voorbije weken heb ik evenwel de pompoenmarkt, de pompoenweging, de pompoenschieting en alle andere pompoenactiviteiten gemist. Vandaag wilde ik alsnog de pompoenregatta meepikken en daar ben ik rustig naar toe gefietst, mijn verkoudheid was geen bezwaar. Voor de 16de keer, 5000 toeschouwers en 118 ingeschreven deelnemende teams, het zijn cijfers die kunnen meetellen he. De deelnemers aan het event worden gevraagd deel te nemen in originele outfits. Dat is sowieso al een interessante invalshoek om foto's te scoren. Ieder team brengt 4 dapperen aan de start die elkaar aflossen om in een uitgeholde pompoen een rondje op de vijver te roeien. Ik kon naar hartelust mijn aandacht richten op de actie om er leuke beelden uit te halen. Uiteraard heb ik een grote oogst meegebracht maar jammer genoeg is er maar een opname die de titel foto van de dag mee krijgt. Morgen plaats ik er wel een aantal op Facebook...
