Het moet zijn dat er boven de appartementen aan de overkant van de straat een lek in het dak was want toen ik deze morgen aan mijn eerste koffie wilde beginnen en mijn krantje lag te wachten, vertelde het vrouwke dat er al van heel vroeg twee noeste werkers bezig waren op het dak. Erg goed kon ik het allemaal niet zien want het was redelijk mistig. Dat is het trouwens de ganse dag zo gebleven. Ik vond het wel opportuun om de telelens op mijn toestel te zetten om desgevallend wat beelden te schieten van de gang van zaken. Er werden rollen bitumen naar boven gesjouwd en de brander werd gretig ingezet om de boel daarboven waterdicht te maken, reden genoeg om met extra aandacht de gang van zaken te volgen. In de loop van de dag laste ik regelmatig een fotomoment in en uit de oogst koos ik voor deze opname. De functie "nevel verwijderen" in Photoshop bewees nog maar eens dat het geen loze belofte is maar de mist maakt het allemaal toch net iets meer mysterieus.
Ik vind het altijd leuk als jongeren hun droom najagen, en al zeker als het op creatief gebied is. Michiel, zoon van een van onze mede-fotoclubleden organiseert dit weekend een tentoonstelling in Turnhout en daar wilde ik graag een kijkje gaan nemen. Zowel het vrouwke als ikzelf waren aangenaam verrast en ik wens de jonge kunstenaar veel succes.
Al even boeiend vond ik het pand waar het event doorgaat. Het is een unieke locatie waar schilders, fotografen, grafici en plastische creatievelingen hun werk kunnen tonen en geïnteresseerden in een huiselijke sfeer ontvangen. “Beech House 1875”, zoek het maar eens op. Van uit een laag standpunt heb ik de villa in beeld genomen, ik vond de perspectiefwerking in dit geval een pluspunt.
Het leek er op dat we een mooi sneeuwtapijt zouden kunnen bewonderen en fotograferen. Toen het stopte met sneeuwen, zo rond half twaalf, en er warempel, heel kort, enkele zonnestralen kwamen piepen, ben ik er meteen op uit getrokken. Echt wandelplezier was er niet te rapen in de smurrie onder de smeltende sneeuw. Maar ik heb toch enkele leuke foto's kunnen scoren. Dezelfde pony's die eerder al eens in beeld kwamen tijdens onze nieuwjaarsdagwandeling met Gustje wilden graag nog eens poseren in een nat en redelijk wit landschap.
Zo vader, zo zoon. Het blijkt nog maar eens. Dezelfde zwembandjes die zo’n dikke 30 jaar geleden, toen ik nog 78 kg woog, bij ondergetekende langzaamaan tevoorschijn kwamen en constant bleven groeien worden ondertussen ook zichtbaar bij zoon Mike. Hij heeft wel goede voornemens gemaakt met nieuwjaar. Ze moeten eraf, hij wil weer meer gaan lopen. Hij was altijd al sportief, hij is trouwens trainer bij SKS. Hij liep vroeger marathons en nu wil hij dus iets aan die groeiende buikomvang doen. Hij zal regelmatig naar huize Pol en Josée lopen en hij verwacht van mij dat ik daar regelmatig foto’s van zal maken, kwestie van het afslankingsproces te documenteren. Vorige week heb ik er al een gemaakt en vandaag is dit nummer twee. Ik merk alleszins nog geen verschil. Binnen enkel maanden zullen we wel zien of hij, primo, het vol houdt en secundo, of het ook resultaat oplevert. Ik heb het ook enkele keren geprobeerd en ik zit nu aan 115 kg. Vechten tegen de bierkaai noemen ze dat of... genetische aanleg.
Ondanks het rotweer zijn we toch even erop uit getrokken. Gewapend met onze paraplus hebben we de regen getrotseerd om in de krantenwinkel ons lottogeluk uit te dagen. Bij het terugwandelen langs de Kasterleesteenweg heb ik het Sonytje toch enkele keren boven gehaald en ik heb weer eens geprobeerd om de afwisseling in mijn fotografie te blijven koesteren. Dit beeld van de natte straatbeschildering met naast het zwart en het wit eigenlijk maar één kleur nl. rood, zou ik in de categorie grafisch willen klasseren.
Driekoningen vandaag, wat ons betreft de officiele afsluiter van de kerstperiode. Morgen wordt de kerstversiering weer opgeborgen tot volgend jaar. We hadden de ganse namiddag bezoek. Met Jackie en Anne-Marie is het altijd fijn bijkletsen en dat was vandaag niet anders. Een hapje, een drankje, veel gezelligheid en ontelbare anekdotes zorgen er voor dat de tijd sneller voorbij vloog dan we dachten. Toen ze weer naar huis waren zijn we toch nog eens naar het dorp gewandeld, alweer om wat lucht te scheppen en wat stappen op de teller te zetten. Ik wilde ook even gaan bekijken of er aan de kerststal bij de kerk drie koningen bij gezet waren, zoals mijn ouders dat vroeger op 6 januari pleegden te doen. Niet dus. Maar toch wilde ik alsnog een foto maken, een kerststal had ik deze winter nog niet in mijn verzameling. Deze keer koos ik voor een close up en zoals wel vaker, was het het vrouwke die de keuze maakte om deze opname tot foto van de dag te promoveren.
Was me dat een natte dag. Het regende zowat de hele tijd. Ik had me dan ook voor de TV neergeplant en heb zowel de dames als de heren cyclocross wedstrijd in Dendermonde bekeken. Maar wonder boven wonder, na de cross werd het toch even droog en in een poging om de gevolgen van de overdaad tijdens de kaas- en wijnavond enigszins weg te werken ben ik eens tot in het dorp gewandeld. Veel heeft het niet geholpen maar ik heb wel enkele foto's kunnen scoren. Bij de bib op het Bobbejaan Schoepenplein kon ik o.a. de titel van Bobbejaans waarschijnlijk meest verkochte compositie in beeld nemen met de kerstsfeer in de spiegeling erbij. De Franse vertaling van "Ik heb me dikwijls afgevraagd" werd ooit door Richard Antony opgenomen dat werd in Frankrijk een gigantische hit.
