Een koffie drinken in de Mastentop in Kasterlee leek ons een fijn plan deze namiddag. We zijn daar dan ook naar toe getogen, te voet wel te verstaan, goed voor dik 13.000 stappen. Tijdens de wandeling terug naar huis hebben we een eindje langs de Lichtaartse Baan gelopen voor we weer het bos in trokken richting Dressenstraat. We moesten nu eenmaal aan de overzijde van de N19g geraken en dat kun je in die buurt alleen maar door de fietstunnel. Wandelaars worden er gelukkig ook getolereerd. We hebben bij de ingang van de tunnel een tijdje gepauzeerd met het fototoestel in aanslag, je weet maar nooit wat je daar kunt schieten. Deze twee fietsers waren het wachten waard.
Vrijdag, en carnaval staat voor de deur. De dag voor de grote gekte begint mogen de schoolkinderen in ons dorp er ook al eens van proeven. In de namiddag trekken de kinderen van de diverse basisscholen in stoet door het dorp, al dan niet creatief uitgedost, om er een speciale dag van te maken. Niet alleen de ouders, vrienden en kennissen staan dan langs het parcours maar door de jaren heen is het een evenement geworden waar zowat het hele dorp wil van genieten. Ook deze amateurfotograaf was present en ik was niet de enige met een fototoestel (om van de smartphones maar te zwijgen).
Vorige zondag waren we nog goedgemutst met hem aan de wandel. Het was een bijzonder trieste dag gisteren. We hebben afscheid moeten nemen van Jultje, de huiswoef van zoon Michael en zijn gezin. Hij was ontsnapt door over een poort te springen terwijl het baasje even binnen gelopen was bij kennissen. Hij had geen schijn van kans in het drukke verkeer... Dit is geen foto van vandaag en ook niet van gisteren... maar ik vond toch dat er een herinneringsfoto in mijn jaaralbum 2024 moest komen. We zijn nog gaan afscheid nemen bij de dierenarts en toen het me gesuggereerd werd heb ik enkele foto's genomen. Ik heb lang getwijfeld maar uiteindelijk koos ik er toch voor om nog één keer een levende mooie Jul te tonen in plaats van een stoffelijk overschot. Rust zacht goede vriend.
Ik heb me deze keer laten inspireren door enkele foto's die ik de laatste tijd heb zien voorbij komen. Structuren, oppervlaktes, quasi abstrakte details van alledaagse dingen... als je rondkijkt is er altijd wel iets dat het fotograferen waard is. Tijdens onze wandeling vandaag ben ik op zoek gegaan naar objecten, panelen, dingen met afbladerende verf. Ik heb een aantal raamkozijnen, deuren, palen en veel meer in beeld genomen en met een uitsnede van een opname van een poortje ben ik aan de slag gegaan in Photoshop. Ik heb wat met de kleuren gespeeld en er een drieluik van gemaakt.
Ik stel vast dat ik meer en meer mijn Canon apparatuur thuis laat en met enkel de RX100 in mijn zak op stap ga. Dat betekent niet dat ik twijfel aan de superieure kwaliteit van de Canon maar misschien ben ik gewoon een beetje lui en is het kwaliteitsverschil dermate verwaarloosbaar dat ik steeds vaker voor het gemak kies. Vandaag waren we een hapje gaan eten in de Flore op de markt in Geel. Toen we zo rond half negen het restaurant verlieten besloot ik de kleine Sony nog eens aan moeilijke omstandigheden te toetsen. Op de pover verlichte markt heb ik uit de losse hand en met enkele in de lens schijnende lichten het standbeeld "Hulde aan de Gezinsverpleging" in beeld genomen. Ik ben nog steeds onder de indruk van de prestaties van dat ding.
Ik voeg graag nog eens de exif gegevens er bij: ISO 1600 - F 3,5 - 1/5 sec. (!) Na 14 dagen zonder alcohol heb ik nog geen last van bibber blijkbaar...
Er waren eens twee bomen, een dun berkje en een iets meer gezette den. Ze leefden al een hele tijd samen in het provinciale domein De Hoge Rielen. Op een dag besloten ze te gaan pootje baden in een plas die daar toevallig was komen aandrijven na een lange regenperiode. Precies op dat moment wandelde daar een amateurfotograaf voorbij en die kon het niet laten het tafereel vast te leggen.
We hadden een telefoontje gekregen van kleindochter Julie om te vragen of ze in de loop van de namiddag samen met haar mama en Jultje mocht langs komen om samen te gaan wandelen. Daar zijn wij altijd voor te vinden. Jultje is een viervoetige hyperactieve huisvriend van het merk Visla en eerlijk gezegd overstijgt zijn energie-peil mijn mogelijkheden ruimschoots. Rennen, verkennen, nog meer rennen en vooral vragen en uitdagen om spelletjes te doen mag je verwachten als je met hem op pad gaat. Stokken apporteren is een van zijn favoriete bezigheden. Overal vindt hij wel een stok die hij komt aanreiken waarna hij je vragend aankijkt. Ik vind van mezelf dat ik geen onverdienstelijke stokwerper ben, maar soms is de stok net een maatje te groot.
