Op de eerste zaterdag van het nieuwe jaar organiseren we traditioneel onze kaas- en wijnavond met de leden van de fotoclub. Als die zaterdag de 1ste of de 2de is stellen we het een week uit trouwens. Ieder jaar vieren we ook de verjaardag van Carine, de echtgenote van clublid Bert N. Soms is de viering enkele dagen er naast maar deze keer was het er pal op. Om enkele seconden na middernacht, al de 5de januari dus, terwijl ons feest nog in volle gang was hebben we met z'n allen happy birthday gezongen en net voor Bert zijn vrouwke de eerste verjaadagsknuffels en kussen ging geven kon ik dit moment van echtelijk geluk vastleggen.
Ik heb puur toevallig een astronomische waarneming in beeld gebracht vandaag. Ik had er goede hoop op dat het avondrood vanavond even mooi zou zijn als gisteren en ik ben dan ook weer even naar een plek gereden waar ik misschien nog wat interessante opnames zou kunnen scoren. Langs de Kaliebeek in de buurt van het nieuwe fiets- en voetgangersbrugje leek me een geschikte locatie. Mijn verwachting werd niet helemaal ingelost, best leuke opnames, dat wel, toch net iets minder sfeervol dan gisteren. Maar... voor ik thuis mijn opnames ging bekijken en eventueel wat fatsoeneren had ik toevallig enkele beelden van kennissen op de media gezien die enthousiast vertelden dat Venus en de maan vlak bij elkaar stonden en warempel, toen ik dat ging controleren zag ik in een van mijn foto's links boven de maan en ja hoor nog net in beeld helemaal bovenaan is dat dus Venus. De foto is gemaakt met de groothoek, 16 mm en de maan is dan ook erg klein in beeld, Venus nog vele malen kleiner en ik vrees dat er op een smartphone weinig van over blijft. Op een beeldscherm daarentegen is het vrij duidelijk. De keuze voor foto van de dag was snel gemaakt.
Het was de ganse dag redelijk helder, zonnig en een verademing na de voorbije trieste grijze dagen. In de vooravond werd het steeds duidelijker dat het een mooie zonsondergang zou worden en ik had enkele plekken in gedachten waar ik een leuk beeld zou kunnen schieten. Ik ben dan ook weer maar eens op pad getogen. Plek nr. 1 was bij de Ark en daar was het meteen raak. Ik kon het avondrood zowel van op de Netebrug als van op het ponton waar de kano-afvaarten starten te pakken krijgen. Uit de oogst koos ik -na de dagelijkse input van het meedenkende vrouwke- voor dit beeld.
We mochten tijdens de nieuwjaarsnacht hondesitten. Niet dat we het erg vonden, het hele verplichte feest-gedoe vinden wij maar niks en we hebben het knus thuis ook best naar de zin gehad. Ik heb trouwens al eerder vermeld dat het vrouwke een keukenprinses is. Als er dan weer een woef in huis is ga je op nieuwjaarsmorgen toch weer net iets vroeger opstaan en je raad het niet... we zijn meteen aan de wandel gegaan. Gustje is ondertussen 1 jaar, eigenlijk nog iets tussen pup en jongeling maar hij is al behoorlijk sterk en een wandeling met hem is een fikse fitness-sessie. Zijn energie bij het ontdekken van zijn omgeving is onbegrensd maar toen we voorbij een wei wandelden waar enkele ponies in liepen duurde het toch een tijdje voor hij beslist had of ie bang moest zijn of nieuwsgierig. Zulke grote collega viervoeters van een onbekend ras... Tja, daar had ie niet van terug.
Het is een traditie in onze streek. Op 31 december lopen de kinderen van deur tot deur om een liedje te zingen en de bewoners een gelukkig nieuwjaar wensen. Ze krijgen dan een centje of wat snoep en snel gaat het dan weer naar de volgende halte. Ik heb de indruk dat het er steeds minder worden, ook deze traditie dreigt te verdwijnen. Ik ben sowieso een langslaper en toen ik eindelijk ook toonbaar was heb ik er maar weinigen meer kunnen zien en horen. Een enkele keer ben ik achterom geslopen om een foto te maken, uiteraard met de toestemming van de ouders die langs de straat stonden te wachten.
Rond half zeven ben ik naar Herentals gereden om daar de lichtjeswandeling te lopen en er hopelijk enkele leuke foto's uit mee te brengen. Al bij al was het een redelijk makkelijke tocht en de op het plannetje aangegeven highlights heb ik allemaal bezocht. Ik moet toch eerst vaststellen dat de meeste "kunstwerken" wat mij betreft een groot kermis gehalte hadden. De gebruikte kleurtjes verwacht je eigenlijk bij de rups of de paardenmolen. Kleurverzadiging is een begrip dat blijkbaar nog niet doorgedrongen is bij de organisatoren of praten we over net iets te veel lumen? Ik heb veel foto's gemaakt en er veel weggeselecteerd toen ik ze thuis bekeek. Na de kleuren zo goed als mogelijk in toom gehouden te hebben en me over te geven aan de onvermijdelijke overbelichting op plekken waar overijverige spots geplaatst waren heb ik een tiental aanvaardbare beelden over gehouden. Het vrouwke koos voor deze foto uit het aanbod als foto van de dag. De overige zal ik morgen wel weer op Facebook tonen. Verschiet niet van het kermisgehalte he.
Toen ik het vrouwke voorstelde om samen aan de wandel te gaan ondanks het miezerige weer kwam ze snel met een suggestie. Laten we de wagen parkeren bij het shopping center in Olen en dan wat langs het Albertkanaal wandelen. Ik vermoed dat die keuze niet zonder bijbedoelingen was... Helaas voor haar was er weinig te beleven qua winkelplezier en ze is dan toch maar mee op pad gegaan. Zoals ik al vertelde was het weer niet meteen van dien aard om voor veel fotoplezier te zorgen maar al bij al kan ik toch tevreden terugblikken op de oogst. Het was er mij immers ook om te doen de nodige stappen op de teller te zetten en daar zijn we in geslaagd. Dit beeld is dan ook documentair in die zin dat het vertelt waar we die stappen plukten.
