Kleinzoon Pieter is een van de break-dancers van the Battle Droids Crew. Die hele jongerencultuur met hip-hop, breakdance, street art en aanverwanten was voor mij lange tijd een ver van mijn bed show. Maar het kon niet anders dan dat ik er toch mee kennis maakte, wat de kleinkinderen bezig houdt interesseert de opa toch ook? Na het debacle van het project "Let's Go Urban" door het gegraai van de parlementaire poedel Kaouakibi was de site op het Kiel in Antwerpen redelijk verweesd achter gebleven maar ondertussen hebben drie clubs/verenigingen samen er hun schouders onder gezet om er een huis voor de Antwerpse jeugd van te maken. Samen met Kras en Habbekrats hebben de Battle Droids de invulling van hun gezamelijke ijver aan het publiek voorgesteld. Vandaag was de officiële opening en daar wilden wij bij zijn. Een warm gevoel hebben we er alleszins aan over gehouden. Ik vond het trouwens een hele eer dat een fotoreeks die ik vorig jaar maakte van een breakdance-event in Berchem op een erg opvallende plaats was opgehangen... Ik heb uiteraard weer een karrevracht foto's meegebracht o.a. van de dansprestaties maar bij deze opening hoorde eveneens de bekendmaking van de nieuwe naam en het moment van die onthulling heb ik ook vastgelegd. Het is dus "SCRATCH" geworden.
De exifs: Iso 400 - 1/160 ( geflitst ) - F 8 - 24 mm
Ik ben weer eens op stap geweest met de macrolens op mijn toestel. Je vindt dan altijd wel een onderwerp dat interessant genoeg is om de fotohonger te stillen. Op een niet eens zo dikke dode tak zag ik wat kleur en toen ik dat wat dichtebij ging bekijken ging er een heel macro-landschap voor me open. Ik heb dit uit de losse hand gefotografeerd en met ISO 100 en een diaframa 16, (voor voldoende scherptediepte) kwam ik uit op een relatief lange sluitertijd van 1/13 sec. Dan mag je van jezelf denken dat je stabiele hand hebt... maar van de 10 opnames die ik maakte was er maar een aanvaardbaar scherp. Dat is deze geworden dus. Uiteraard heb ik thuis dokter Google geraadpleegd om de naam van mijn onderwerp te weten te komen en ik kreeg via "image search" diverse suggesties, gaande van Xantoriicola physciae via Xanthoria parietina tot groot dooiermos en dat leek mij het gemakkelijkste om te onthouden. Indien iemand een betere suggestie heeft mag ie die altijd doorsturen.
Vaste prik op donderdagavond: de vergadering van de fotoclub, om half negen zijn we present in de kelder onder het OC. Er zijn steevast enkele winterharde fotovrienden die met de fiets komen, soms doe ik dat ook wel of ik kom te voet, zo ver is het niet tot in het dorp. Vandaag was ik met de wagen want ik had foto's meegenomen om te tonen en het is moeilijk fietsen met zo'n grote map. Toen ik als een van de eersten de vergadering verliet - ik wilde nog een stukje van de voetbalwedstrijd zien op TV - viel mijn oog op het rode bakje dat voor op een van de gestalde fietsen bevestigd was. Dat was eigenlijk vragen om een foto en het was ook al bijna vanzelfsprekend dat ik daar een klassieker uit het bewerkings-repertoire zou op los laten: rood in zijn tint laten en al de rest naar zwart-wit omzetten.
Ik was naar Aarschot geweest deze namiddag en ik had mijn fototoestel en statief in de wagen gelegd omdat ik blauwe uurtje-plannen had. Na enkele mogelijkheden overwogen te hebben besloot ik langs de abdij van Tongerlo te rijden op de terugweg. Da's maar een klein ommetje. Ik heb er een half uurtje rond gewandeld en een aantal leuke beelden meegebracht. Dit vond ikzelf een van de betere.
Ik weet heus wel dat dit eigenlijk een, fotografisch gezien, technische fout is, maar eerlijk gezegd, ik heb het bewust gedaan. Zoals ik al eerder terloops aangaf deze maand: je moet de regels kennen om ze dan doelgericht te kunnen breken. Als je een portretfoto maakt kun je dat maar beter niet doen met een groothoek lens want dan kun je niet voldoende afstand nemen en worden de delen die het dichtst bij de camera zijn proportioneel overdreven vergroot. We noemen dat wel eens dikke neuzenfoto's. Zeker bij dieren is dat het geval, die hebben immers meestal een iets langere neus als wij. In dit geval vond ik het wel grappig om een karikatuur van deze koe te tonen en die "fout" heeft me daar bij geholpen.
Eigenlijk is het een grote rotonde aan de noordkant van de afrit 22, Beerse - Gierle, op de E34. Vroeger was het er levensgevaarlijk voor fietsers maar als het goed is mag het ook eens gezegd worden. Door de aanleg van dit verkeersknooppunt is het fiets- en het autoverkeer helemaal gescheiden. Onderin, in het midden van de rotonde kruisen de fietsers om door de tunnels richting Vosselaar, Gierle, Beerse of de Lilse Bergen te gaan. Een verdieping hoger is de rotonde voorbehouden voor het gemotoriseerde verkeer naar dezelfde bestemmingen maar dan zijn er ook nog eens de op- en afrit van de snelweg, en dat helemaal gescheiden van het fietsgebeuren... lekker veilig. Ik heb vanmiddag onderin enkele foto's gemaakt, dit is er één van. Als je door de tunnels het centrale gedeelte binnenkomt waan je je echt niet in het midden van een druk verkeersknooppunt. Voor de rust en de sfeer heb ik ook de fietspaden uit beeld gehouden. Qua compositie is het genieten van al die gebogen lijnen.
Twee jaar geleden, in volle corona-crisis-tijd hadden we alsnog een out-door fotosalon georganiseerd met onze club. In het "alternatieve" onderdeel had ik een reeksje gemaakt met 4 foto's van de restanten van net opgegeten maaltijden met als titel "Het was lekker". Vanavond heb ik daar een (waarschijnlijk eenmalig) vervolg aan gebreid. Ik realiseerde me rijkelijk laat dat ik nog een maagdelijk blank geheugenkaartje had vandaag en dan moet je iets he. Dit geeft me trouwens ook de gelegenheid nog eens de kookkunsten van het vrouwke te vermelden. Je hebt spaghetti en je hebt spaghetti zoals het vrouwke die op tafel tovert. Onnodig te zeggen welke mijn voorkeur geniet toch? De aandachtige kijker zal merken dat ik er graag nog wat extra knoflook aan toevoeg en dat ik ook niet vies ben van een portie sambal. Rode wijn hoort er ook bij natuurlijk. Het schoteltje met parmigiano was al opgeruimd toen ik het fototoestel boven haalde.
