Dat het vandaag zou donderen en regenen was aangekondigd. Volgens de een al vlak na de middag, volgens een andere in de loop van de namiddag en er waren ook experts die de ontij pas in de loop van de avond voorspelden. We hebben het zekere voor het onzekere gekozen en ons dagelijks fietsrondje hebben we al erg vroeg aangevat. Tijdens het journaal van één uur waren we al terug thuis na een tochtje van zo'n 25 km. De fiets-o-strade F105 loopt langs de spoorlijn Herentals - Mol en hoewel ik vind dat er leukere fietsroutes zijn heb ik er toch enkele leuke foto's kunnen scoren. Het natuurgebied "De Hellekens" ligt langs de Nete tussen de spoorweg en de ring en vanaf het fietspad heb je er op enkele plaatsen een erg mooi uitzicht over. Ik ben geen koeienkenner maar volgens dokter Google grazen er Galloway runderen. Dit is dus een Galloway mama met haar Galloway kleine. Ik heb me de rest van de namiddag dan maar voor de TV neergepoot en ik heb de hele rit van de Tour gevolgd, spannend... Na afloop regende het nog steeds niet trouwens. Pas toen we plannen maakten om alsnog buiten te eten sloeg het weer om. Regen, hagel, donder... we hebben toch maar binnen gegeten.
Dan is het plots helemaal zomer, inclusief de daaraan verbonden temperaturen. Als je gaat fietsen kun je dat maar beter langs het water doen en kanalen zijn er zat in de buurt... de Schotense vaart, het Albertkanaal en het Kempisch kanaal, allemaal binnen enkele kilometers bereikbaar met de fiets. Vandaag werd het nog maar eens het Kempisch Kanaal. Op het fietspad, vlak voor Herentals staken we deze rustig cruisende mooie boot voorbij. Enkele honderden meters verder viel mijn oog op een bedrijf aan de overkant en de spiegeling leek me een leuk onderwerp. Toen ik klaar was met die opname kwam diezelfde boot plots weer in beeld varen en als toevoeging vond ik dat beeld toen weer nog net iets leuker.
Goede vrienden Els en Patrick hadden al een tijdje geleden geoppperd dat zodra het weer er geschikt voor was, we samen eens een wat langere fietstocht zouden moeten doen. Vandaag kon niet beter geschikt zijn om dat voornemen ook in de praktijk te brengen. Patrick had een en ander voorbereid en via allerlei kleine mooie weggetjes kwamen we warempel tussen Vosselaar en Gierle dwars door het Grotenhout Bos gefietst. Het gebied is ons niet onbekend en ik wist meteen een plekje te kiezen aan de grote plas waar we even halt konden houden om van de omgeving te genieten. Er werden de nodige foto's gemaakt en uiteindelijk koos ik er voor toch ook de drone eens de lucht in te sturen om de iets ruimere omgeving in beeld te nemen van uit een niet alledaags standpunt. Deze opname is gemaakt van op 120 m. hoogte (hoger mag ik niet) en de bank waar we even zaten staat er op, links van het midden onderaan... en wijzelf ook, maar van op die hoogte is dat in dit formaat nauwelijks herkenbaar.
Best genietbaar fietsweer vandaag en we zijn er dan ook op uit getrokken met z'n tweeën. Om richting Herentals te fietsen zijn er diverse mogelijkheden, onder andere via het Kempisch Kanaal bvb. en dan zijn er ook weer diverse trajecten waarlangs je tot aan dat kanaal geraakt. Vandaag kozen we om langs Bobbejaanland te rijden dan rechtsaf de Roedompstraat, linkerbocht volgen en dan rechtdoor naar Neerheide, een traject dat we wel vaker afleggen. Neerheide... daar heb ik een fotostop ingelast want ik durf te veronderstellen dat dit mogelijk een van de smalste verharde fietswegen van Vlaanderen is. Ik vond het alleszins interessant genoeg om er een plaatsje voor in mijn jaaralbum '24 te reserveren.
Ik had het er al eerder over: het wilde bloemen tapijt dat we zoals ieder jaar voor huize Pol en Josee ingezaaid hadden is deze keer niet echt een succes geworden. Het leek er lang op dat er absoluut helemaal niks van zou terecht komen maar ondertussen zijn er links en rechts toch enkele bloemen die de kop opsteken. Tussen de buien door ben ik even naar buiten gelopen om deze eenzame schone vast te leggen. Ik had de 70-300 nog op mijn toestel zitten van gisteren en die was perfect geschikt voor de job. De combinatie van de telelens en een groot diafragma zorgde voor een rustige achtergrond en in de nabewerking heb ik enkel een beetje vignet toegevoegd. Meer moet dat niet zijn. Eenvoud siert.
Met een viervoeter in huis ga je al eens wat vaker aan de wandel. De stappenteller zal deze week iets actiever moeten zijn. Ik had voor de gelegenheid de 70-300 op mijn toestel gezet en het bleek nog maar eens dat je daar ook macro-beelden mee kan schieten. Toen die geel-zwarte zoem-zoem dinges -ik denk dat het een bij is- op de lavendel neerstreek kon ik 'm moeiteloos te pakken krijgen, je kunt met zo'n lens er wat verder van af blijven he. De scherptediepte met de tele is dan natuurlijk niet erg groot en eigenlijk moet je zoiets fotograferen met focus-stacking maar dan moet je natuurlijk een statief gebruiken en dat had ik dus weer niet bij. Het waaide trouwens ook een beetje en dat maakte het sowieso al een beetje meer problematisch. Dus, ik zal hier maar mee moeten leven. Voor de eventueel geïnteresseerden geef ik de exif gegevens nog eens mee: ISO 400 - F 5,6 - 1/250 - 270 mm.
Het gezinnetje van zoon Michael is even uitgezwermd naar diverse vacantiedoelen en wij mogen dus weer hondesitten. Je hoort ons niet klagen hoor. Gustje, eigenlijk nog een prille jongeling, is aangenaam gezelschap. Hij vindt het ook niet erg om gefotografeerd te worden, zeker als ik hem de indruk gegeven heb dat ie het snoepje dat ik hem even getoond heb ook zal krijgen. Dan is ie één en al aandacht. Ik heb vanavond een alternatief standpunt gezocht om een niet alledaags beeld te schieten. Na het commando "zit voor" kon ik 'm van uit de hoogte te pakken krijgen terwijl ie vol verwaching naar me kijkt. Na de foto heeft ie het snoepje ook gekregen.
