Heerlijk fietsweer, een beetje wind, dat wel, maar het was alleszins ruim mooi genoeg om ons naar buiten te lokken. Zeker het zonnetje deed zijn best. Samen met cachemaatje Jackie en zijn vrouwke zijn we in de buurt van Brecht een erg leuk rondje gaan fietsen. Natuurlijk stoppen we wel eens onderweg en restaurant-taverne Den Heibaard in Loenhout was een van de havens waar we aanlegden. Alleen maar lof, nette zaak, mooi ingericht en vriendelijke bediening. Zelfs bij dat soort ontspanmomenten heb ik mijn fototoestelletje altijd klaar om te registreren wat me opvalt. Soms zijn dat details zoals de versiering op de tafel waar we hadden plaatsgenomen. Vóór een antiek luik dat tussen de tafel en de muur stond leverde dat een genietbaar stilleven op. Da's weer eens een ander soort fotografie he.
Ik ben van plan op het volgende salon van onze fotoclub een zwart-wit reeks te presenteren rond interactie tussen mensen. Dat kan vanalles zijn: samen spelen, werken, genieten, dansen, sporten... noem maar op. Met dat soort fotografie had ik tot nu toe weinig voeling en ik wil me daar nu toch iets meer op toeleggen. Het feit dat vier van mijn foto's onlangs aanvaard zijn voor de internationale fotowedstrijd "Lens op de mens" in Pelt heeft me waarschijnlijk een flinke duw in de rug gegeven. Vandaag was het weer wandeldag met de bewoners van Hoevezavel en na afloop zaten we samen met de andere vrijwilligers zoals gewoonlijk nog wat na te praten bij een drankje. Bij dat soort gelegenheden hoef ik me natuurlijk niet al te veel zorgen te maken rond de steeds strenger wordende privacy-regels en ik heb dan ook mijn Sonytje altijd in aanslag. Dit geanimeerd gesprek tussen drie collegas kon ik niet laten liggen natuurlijk. Da's alweer een foto die in de map kanshebbers gaat. Ik hoop er tegen eind oktober zo'n twintigtal te hebben waaruit ik dan de zes of acht beste zal kiezen.
Tja, dan lees je wel eens dat je in dit soort situaties best een polarisatiefilter op je lens zet om de schittering van het water weg te halen. Sta me toe het daar niet mee eens te zijn. Dit is precies wat ik zag en wat ik wilde vastleggen. Geen mooier licht dan tegenlicht zegt een fotografenwijsheid en in dit geval was het glinsterende wateroppervlak daar belangrijk onderdeel van. Met dit prachtige weer zijn we weer gaan fietsen. We waren bijna bij de yachthaven in Herentals en langs een bocht van het Kempisch kanaal stond de zon plots pal voor ons boven het water. Duizenden kleine golfjes weerkaatsten het licht onze kant op. Dat beeld wilde ik wel vangen en het resultaat van een korte fotostop mag gezien worden vind ik.
Ik kreeg een mail met de melding dat het logboekje vol was in één van mijn geocachen in de Smallebroeken. Ik ben er even naartoe gewandeld om dat te vervangen. Toen ik daar toch was heb ik maar meteen van de gelegenheid geprofiteerd om 50 m. verder, aan de overkant van de Dressenstraat, mijn camera weer eens te richten op het vakantiehuis sint Lutgardis. Iedere zomer komen daar regelmatig kinderen uit de stad genieten van onze Kempense bossen. Ik heb al vaker geprobeerd er een leuk standpunt bij te bedenken om er een interessante foto uit te puren. Deze keer heb ik een van de zijgevels in beeld genomen. Dat ik niet vies ben van een potje photoshoppen is geweten en ik heb na een zwart-wit omzetting het frisse groen van de dakrand en de rode baksteentjes van de vensterdorpels in kleur behouden. Het is weer eens een variatie op het vaak geziene, klassieke rode object in een zwart-wit foto. Dat was het tikkeltje extra dat de foto nodig had om er toch uit te schieten vond ik.
Met een dag vertraging zijn we dus toch naar de kermis in Herentals gefietst om smoutebollen te eten en eerlijk gezegd, ze hebben een hele tijd op mijn maag gelegen. Los daarvan hebben we natuurlijk ook een tijdje rondgelopen langs de diverse attracties op de foor. Je weet maar nooit of er iets leuks te zien is (lees: of er niks leuks te fotograferen is). De Techno Power was een van de plekken waar ik een tijdje heb staan kijken naar de kermisvierders die de ultieme kick zochten tijdens een extreme rit. Stel je voor, een molen met vier armen, aan elke arm hangen drie stellen van twee stoelen die zowel horizontaal als vertikaal rond draaien terwijl de hele constructie ook nog eens aan een duizelingwekkende snelheid om de centrale as draait. Als ik in een van die stoelen zou gezeten hebben, dan zouden die smoutebollen er gegarandeerd allemaal uitgekomen zijn...
We waren van plan om in de vroege namiddag even naar Herentals te fietsen om smoutebollen te gaan eten op de kermis maar toen we alsnog eerst even op de buienradar keken merkten we dat een stevig regengebied snel naar de Kempen opstoomde. We hebben de plannen dan maar veranderd en we zijn nog snel wat gaan wandelen in de Smallebroeken. Ik heb tijdens de tocht wat bloemekes, enkele bomen, blaadjes, pony's en losraak diverse andere onderwerpen gefotografeerd met mijn zak-Sonytje. De meeste beelden heb ik meteen weer weggekieperd nadat ik ze op de PC had bekeken maar er waren toch ook enkele leukere opnames bij. Verrassend hoe breed inzetbaar dat toestelletje is. Voor deze paarse dove netels heb ik de macrostand eens uitgeprobeerd en dat viel met niet tegen. Toen we tegen 3 uur weer terug thuis kwamen hebben we nog net de eerste regendruppels gevoeld. En de rest van de dag was het weer vandattume... GDVD !!!
Het is Pasen en dan komen niet alleen de klokken, ook de treintjes gaan weer rijden in het Turnhoutse stadspark. De Turnhoutse stoomgroep bestaat ondertussen al meer dan 40 jaar en in de zomer beheren zij het spoorwegnet in het stadspark. Dat net is redelijk uitgebreid, er ligt zo'n anderhalve kilometer spoor en met dit mooie weer was het station vandaag zonder twijfel het drukste van de Kempen. Het is alweer een hele tijd geleden dat we daar met de kleinkinderen naar toe trokken en toen we er vandaag toevallig langs fietsten kwamen de herinneringen naar boven. Mijn Sonytje wilde per sé uit mijn jaszak en ik heb 'm zijn zin maar gegeven. Uit de reeks foto's die ik daar schoot koos ik voor deze combinatie die op het punt staat station Turnhout Park binnen te rijden. In de verte is er al een andere trein op komst.
