Ook vandaag werd het een dagje thuisblijven. Het vrouwke voelt zich nog helemaal niet in staat om uitgebreid aan de wandel te gaan, laat staan om te fietsen. Ik blijf dus noodgedwongen mijn fotohonger stillen met beelden die ik in en om het huis kan scoren. Dit bloemeke is amper twee centimeter groot maar met de tele en een extender op mijn toestel kon ik er toch een bijna beeldvullende opname van maken.
Voor de aardigheid nog eens de exif gegevens: F 8 - 1/400 - ISO 640 - 420 mm
De eerstvolgende dagen zal ik niet op Kempische fietsroutes of wandelwegen te spotten zijn. Ik blijf gewoon thuis om het vrouwke bij te staan. Dag twee na haar val met een gipsverband als gevolg voelt ze pas echt dat zowat haar hele lijf geradbraakt is. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik niet aan mijn dagelijkse foto gedacht heb. In en om het huis zijn er voldoende mogelijkheden om een camera op te richten. In tegenstelling tot de ingezaaide bloemenweide voor ons huis gedijen de Afrikaantjes in de diverse potten erg goed en als er dan een bezoeker op neerstrijkt wil ik dat graag vast leggen. Met de 24-105 op mijn toestel uit de losse hand vind ik dit best een meer dan aanvaardbaar resultaat.
Shit happens... Het weer leende er zich toe en dan hoef ik geen twee keer te vragen aan het vrouwke of ze mee wil om een kort rondje te fietsen. In de buurt van Geel, op een smal paadje, geen auto's in de buurt, geen tegenliggers, geen andere fietsers, een rustig tempo, het vrouwke achter mij... plots hoor ik een klap, ik kijk achter me en daar ligt het vrouwke op de grond. Hoe het kwam wist ze zelf niet te vertellen, het deed wel enorm zeer. Dapper als ze is heeft ze nog enkele kilometers verder gefietst tot aan cafe Sas 7 en daar zijn we iets gaan drinken. Het ging echt niet meer. Ik ben dan snel, langs de kortste weg naar huis gefietst, met de wagen terug er naar toe gereden, het vrouwke en de fiets opgepikt en we zijn meteen naar spoed gereden in Herentals. Spoed is een woord wat je niet meteen letterlijk moet nemen. Het duurde een tijd voor we aan de beurt waren, voor de diagnose gesteld was en voor we uiteindelijk geholpen werden. Om een lang verhaal kort te maken: pols gebroken, een gipsverband, morgen opnieuw kontakt, binnen een 10-tal dagen een ander soort gips en een lange tijd een gehandicapt en hulpbehoevend vrouwke aan mijn zij. Arme schat toch...
Ik zoek voortdurend naar afwisseling in mijn fotografie en vandaag vond ik weer een onderwerp dat in al die jaren nog niet voorbij kwam. Ik zat mijn krantje te lezen onder de terras-overkapping toen het vrouwke mij attendeerde op een slak die blijkbaar verdwaald was in onze privé omgeving. Ik was er eerst niet erg in geïnteresseerd maar wat later was ie er nog steeds... tja die beesten zijn legendarisch traag he. Ik ben dan toch maar naar binnen gelopen om mijn fototoestel te halen en ik heb 'm enkele keren in beeld genomen.
Het was warm vandaag, drukkend, veel te warm om er op uit te trekken deze namiddag. We hebben dan ook gewacht tot vanavond om alsnog een klein rondje te fietsen. In het natuurgebied De Hellekens langs de fiets-o-strade F 105 lopen Galloway runderen en ook die beesten vonden het blijkbaar warm... heet! Er was er alleszins één die vond dat even afkoelen belangrijker was dan verder grazen. Foto !!!
Roerdompstraat, in de buurt van het Olens Broek, een stuk dat is afgesloten voor doorgaand autoverkeer. Ik had 'm eerlijk gezegd niet gezien, maar het vrouwke riep "Heee, een slangeske op de weg !" Tja dan draai je toch even terug en warempel, daar kroop ie. Bij nader inzien was het geen slang maar een toch wel flink uit de kluiten gewassen hazelworm van zo'n 40 cm... Dan vind je het spijtig dat je de Canon met een meer geschikte lens niet bij de hand hebt maar het Sonytje heeft toch ook zijn best gedaan vind ik. Erg snel zijn die beestjes niet maar na drie, vier foto's was ie toch verdwenen in de wegberm. We hebben 'm uiteraard verder gerust gelaten.
Het wordt eentonig, ik weet het maar ondanks het net iets mindere weer zijn we toch gaan fietsen en net zoals gisteren ook iets vroeger omdat ik op tijd terug wilde zijn om wat olympische highlights mee te pikken. Naar, rond en doorheen Turnhout was deze keer de geplande route. Op de grote markt is er altijd wel iets te zien en daar hadden we ook een stop voorzien. Er was onder andere een rondlopend dixieland bandje dat de terrasjes ging opvrolijken en daar heb ik natuurlijk enkele foto's van gemaakt maar als keuze van de dag kan ik niet anders dan voor dit beeld gaan. Het is namelijk op verzoek... van het vrouwke. Bij de fonteintjes stelde ze voor haar te fotograferen doorheen het watergordijn. Ik vond de kinderen die met hun fietsjes en andere drie- en vierwielers vlakbij en door het water reden veel leuker. Maar als het vrouwke iets vraagt kan ik niet weigeren he. Ik heb nog voorgesteld ook wat dichter bij te komen maar daar is ze niet ingetrapt. Dan maar zo... één van die jonge gasten fietst trouwens ook door het beeld, weliswaar gedeeltelijk verborgen.
