We zijn vanavond naar Turnhout geweest om de voorstelling "Bobbejaan 100" te gaan zien. We zijn tenslotte in 1973 in Lichtaart gaan wonen omdat we een kontrakt afgesloten hadden om in Bobbejaanland te komen optreden. Na afloop van dat kontrakt zijn we er blijven plakken. Het nostalgie gevoel was groot genoeg om ons naar de Warande te lokken vandaag. We hebben er van genoten. We waren een hele tijd te vroeg vertrokken want we wilden van de gelegenheid profiteren om in de stad een hapje te eten voor de show. Het Tamboerke op de Grote Markt hadden we uitgekozen en toen we er buiten kwamen zag ik enkele schaduwen over de Markt wandelen. Het kleine Sonytje kon nauwelijks snel genoeg uit mijn zak komen.
Wat een rotweer de ganse dag, om depressief van te worden... Pas vanavond rond 8 uur werd het een tijdje droog en ik moest er uit, gewoon wat frisse lucht happen en wat stappen op de teller zetten. Dat ik mijn Sonytje altijd op zak heb is geen geheim inmiddels en dat ik het er graag uithaal is ook geweten. Ik heb dus tijdens de wandeling door het dorp wat huizen gefotografeerd, lichtreclames, winkels en eigenlijk alles wat afwisseling in mijn fotografie kan brengen. Deze relatief nieuwe winkel "Viorome-lighting" vond ik er best blits uitzien, qua design mag ie er wezen en ik heb een hoek gezocht om dit zo goed als mogelijk in beeld te brengen. Een statief had ik uiteraard niet bij en om niet al te hoog in de ISO waarden te moeten gaan heb ik een relatief lange sluitertijd gekozen, 1/15 sec. uit de losse hand... geef toe ik heb nog geen ouderdomsbibber he.
Het leek er even op dat het weer een beetje vriendelijker ging worden deze namiddag en wij zijn dan maar eens gaan fietsen, voor het eerst dit jaar! Ik ben geen koukleum, maar het was best frisjes en ik heb het me beklaagd dat ik in mijn overmoed geen handschoenen had mee genomen. Met de fiets is je actieradius natuurlijk veel groter en dan kom je weer op plekken waar je al een hele tijd niet meer was. Het was opvallend dat er toch nog veel nattigheid is alom. De akkers liggen nog niet meteen klaar om er met zware landbouwmachines overheen te rijden. Voor deze foto heb ik me tussen de struiken en doorheen de blubber naar een plek gezwoegd waar ik beter zicht kreeg op de toestand van de velden. Ik vond een positie van waaruit ik die schuur doorheen de, gelukkig, kale doornstruiken mooi in de compositie kon plaatsen.
Hij blijft alleszins volhouden. Zoonlief wil gewicht verliezen en conditie (her)opbouwen. De bijna dagelijkse trainings-tochten samen met woef Gustje brengen hem regelmatig tot bij huize Pol en Josee en zoals ik al eerder aangaf word ik verondersteld de evolutie fotografisch vast te leggen. Ondertussen beweert ie dat ie al meer dan 2 kg kwijt is en hoewel ik het er niet aan zie wil ik hem best geloven, alhoewel... Als ik zie hoe hij op sleeptouw wordt genomen door Gustje lijkt het me dat hij zelf niet veel inspanning moet doen.
Het vrouwke wilde absoluut gaan shoppen vandaag, de solden periode loopt nog altijd en ze wilde graag gaan kijken of er iets te vangen was. Het leek er deze middag niet echt op dat het leuk fotoweer zou worden maar ik wilde toch wel mee. Vrouwke shoppen, ikke wandelen en fotograferen. En warempel, het is niet eens zo'n verre rit van thuis naar het Shopping Center in Olen, maar toen we daar aankwamen brak de zon er ineens door. Hoeraaaa !!! Ik ben dan ook enthousiast aan de wandel gegaan. Als ik fotografeer stel ik mijn toestel meestal in op burst-modus. Uit drie of vier vergelijkbare foto's kiezen geeft je altijd meer kansen om er eentje zonder fouten, toevallige in beeld geslopen kleinigheden of gekke bekken te selecteren. In dit geval was dat niet nodig maar omdat ik toch vier opnames had van een fietser langs het kanaal besliste ik vanavond om me nog eens wat te amuseren met mijn vriendje Photoshop en ze in één beeld samen te voegen.
De wandeling heen en terug naar de Spar is zowat de enige noemenswaardige beweging die ik op mijn conto mag schrijven vandaag. De stappenteller kijkt me alweer de hele tijd verwijtend aan. Ook van fotograferen kwam nauwelijks iets in huis, hoewel... De bouwput op de hoek van Leistraat en de Steenweg op Tielen, waar niet zo lang geleden het Italiaans restaurant was, is een plek waar ik meestal even stop om de stand van zaken in me op te nemen en vaak ook wat foto's te maken, al is het maar om later misschien een reeksje te tonen over het ontstaan en de groei van het geplande appartementen complex. Ineens dacht ik ook even aan een project van de fotoclub: het fotograferen van beroepen en vakken. Deze bouwvakker vond ik alleszins een mogelijk onderwerp maar achteraf gezien staan er teveel onnodige aandacht afleidende andere dingen op. Ik moet snel eens terug komen met een andere lens. Toch vond ik dit best een interessant beeld, zij het niet meteen geschikt voor de clubopdracht.
Het is niet zozeer wat je kan, maar vaak is het belangrijker wie je kent in het leven... We hadden vandaag een afspraak om op bezoek te gaan in de gevangenis in Antwerpen. Ik denk dat er meer mensen zijn die er uit willen dan die er in willen, maar ik had fotoplannen en een afgesproken geleid bezoek zou een buitenkansje kunnen zijn. Helaas... toen we eenmaal binnen waren moesten we identiteitskaart, fototoestel, smartphone en alle andere metalen bevattende spullen in bewaring geven. De screening was zelfs grondiger dan op een luchthaven, de riem moest uit de broek en toch bleef dat ding maar piepen. Mijn maatje Jackie heeft een kunstheup en ik heb ook een metalen vijs in mijn schouder. Al een aantal jaren kan ik ermee zonder piep door de scanners op de luchthavens maar hier zijn ze blijkbaar toch iets fijner afgesteld. We hebben het gelukkig kunnen uitleggen en we zijn binnen geraakt. Ik heb een aantal keren gevloekt omdat ik in mijn foto-gefocused brein een beeld zag dat ik graag had vastgelegd maar jammer, jammer, jammer. Ik heb dan maar een opname van de buitenkant bij deze bijdrage geplaatst. Begijnenstraat 42. Ik veronderstel dat dit niet verboden is, hoewel... je weet maar nooit.
