Het is niet zozeer wat je kan, maar vaak is het belangrijker wie je kent in het leven... We hadden vandaag een afspraak om op bezoek te gaan in de gevangenis in Antwerpen. Ik denk dat er meer mensen zijn die er uit willen dan die er in willen, maar ik had fotoplannen en een afgesproken geleid bezoek zou een buitenkansje kunnen zijn. Helaas... toen we eenmaal binnen waren moesten we identiteitskaart, fototoestel, smartphone en alle andere metalen bevattende spullen in bewaring geven. De screening was zelfs grondiger dan op een luchthaven, de riem moest uit de broek en toch bleef dat ding maar piepen. Mijn maatje Jackie heeft een kunstheup en ik heb ook een metalen vijs in mijn schouder. Al een aantal jaren kan ik ermee zonder piep door de scanners op de luchthavens maar hier zijn ze blijkbaar toch iets fijner afgesteld. We hebben het gelukkig kunnen uitleggen en we zijn binnen geraakt. Ik heb een aantal keren gevloekt omdat ik in mijn foto-gefocused brein een beeld zag dat ik graag had vastgelegd maar jammer, jammer, jammer. Ik heb dan maar een opname van de buitenkant bij deze bijdrage geplaatst. Begijnenstraat 42. Ik veronderstel dat dit niet verboden is, hoewel... je weet maar nooit.
|