Vrijdag, en carnaval staat voor de deur. De dag voor de grote gekte begint mogen de schoolkinderen in ons dorp er ook al eens van proeven. In de namiddag trekken de kinderen van de diverse basisscholen in stoet door het dorp, al dan niet creatief uitgedost, om er een speciale dag van te maken. Niet alleen de ouders, vrienden en kennissen staan dan langs het parcours maar door de jaren heen is het een evenement geworden waar zowat het hele dorp wil van genieten. Ook deze amateurfotograaf was present en ik was niet de enige met een fototoestel (om van de smartphones maar te zwijgen).
Vorige zondag waren we nog goedgemutst met hem aan de wandel. Het was een bijzonder trieste dag gisteren. We hebben afscheid moeten nemen van Jultje, de huiswoef van zoon Michael en zijn gezin. Hij was ontsnapt door over een poort te springen terwijl het baasje even binnen gelopen was bij kennissen. Hij had geen schijn van kans in het drukke verkeer... Dit is geen foto van vandaag en ook niet van gisteren... maar ik vond toch dat er een herinneringsfoto in mijn jaaralbum 2024 moest komen. We zijn nog gaan afscheid nemen bij de dierenarts en toen het me gesuggereerd werd heb ik enkele foto's genomen. Ik heb lang getwijfeld maar uiteindelijk koos ik er toch voor om nog één keer een levende mooie Jul te tonen in plaats van een stoffelijk overschot. Rust zacht goede vriend.
Ik heb me deze keer laten inspireren door enkele foto's die ik de laatste tijd heb zien voorbij komen. Structuren, oppervlaktes, quasi abstrakte details van alledaagse dingen... als je rondkijkt is er altijd wel iets dat het fotograferen waard is. Tijdens onze wandeling vandaag ben ik op zoek gegaan naar objecten, panelen, dingen met afbladerende verf. Ik heb een aantal raamkozijnen, deuren, palen en veel meer in beeld genomen en met een uitsnede van een opname van een poortje ben ik aan de slag gegaan in Photoshop. Ik heb wat met de kleuren gespeeld en er een drieluik van gemaakt.
Ik stel vast dat ik meer en meer mijn Canon apparatuur thuis laat en met enkel de RX100 in mijn zak op stap ga. Dat betekent niet dat ik twijfel aan de superieure kwaliteit van de Canon maar misschien ben ik gewoon een beetje lui en is het kwaliteitsverschil dermate verwaarloosbaar dat ik steeds vaker voor het gemak kies. Vandaag waren we een hapje gaan eten in de Flore op de markt in Geel. Toen we zo rond half negen het restaurant verlieten besloot ik de kleine Sony nog eens aan moeilijke omstandigheden te toetsen. Op de pover verlichte markt heb ik uit de losse hand en met enkele in de lens schijnende lichten het standbeeld "Hulde aan de Gezinsverpleging" in beeld genomen. Ik ben nog steeds onder de indruk van de prestaties van dat ding.
Ik voeg graag nog eens de exif gegevens er bij: ISO 1600 - F 3,5 - 1/5 sec. (!) Na 14 dagen zonder alcohol heb ik nog geen last van bibber blijkbaar...
Er waren eens twee bomen, een dun berkje en een iets meer gezette den. Ze leefden al een hele tijd samen in het provinciale domein De Hoge Rielen. Op een dag besloten ze te gaan pootje baden in een plas die daar toevallig was komen aandrijven na een lange regenperiode. Precies op dat moment wandelde daar een amateurfotograaf voorbij en die kon het niet laten het tafereel vast te leggen.
We hadden een telefoontje gekregen van kleindochter Julie om te vragen of ze in de loop van de namiddag samen met haar mama en Jultje mocht langs komen om samen te gaan wandelen. Daar zijn wij altijd voor te vinden. Jultje is een viervoetige hyperactieve huisvriend van het merk Visla en eerlijk gezegd overstijgt zijn energie-peil mijn mogelijkheden ruimschoots. Rennen, verkennen, nog meer rennen en vooral vragen en uitdagen om spelletjes te doen mag je verwachten als je met hem op pad gaat. Stokken apporteren is een van zijn favoriete bezigheden. Overal vindt hij wel een stok die hij komt aanreiken waarna hij je vragend aankijkt. Ik vind van mezelf dat ik geen onverdienstelijke stokwerper ben, maar soms is de stok net een maatje te groot.
Ook vandaag wilden we niet erg ver van de deur gaan om onze stappenteller aan het werk te zetten. Dat het grijze weer daar voor iets tussen zat mag duidelijk wezen. Ik kwam thuis met enkele foto's en bij het bekijken er van kwam mijn vriend Photoshop op mijn schouders tikken en die zei: "He, met dit beeld kun je aan de slag om er iets speciaals van te maken". Symmetrisch was ie al, en met een radiaal-vervagen filter kon ik er in de nabewerking vrij makkelijk een indruk van snelheid in brengen. Het is niet meteen de één op één weergave van de werkelijkheid maar in mijn drang om mijn fotografie zo gevarieerd mogelijk te maken vind ik dat dit ook moet kunnen.
Ieder seizoen heeft zijn charmes natuurlijk maar februari is voor mij toch de meest trieste maand van het jaar, en dat is niet omdat ik telkenjare deelneem aan Tournee Minerale.... Er is op het ogenblik nauwelijks leven of kleur te vinden in de natuur. Dit is een beeld dat ik kon schieten in de Stenenstraat tijdens een wandeling naar Knooppunt 30 waar we een koffie (!) zijn gaan drinken. Om de kleurloosheid te accentueren heb ik 'm in zwart-wit omgezet en dan moest ik er ook nog een titel bij bedenken. Ik kwam op geen beter idee dan "Februaribeeld".
Als het weer er zich toe leent en als er geen beperkingen zijn opgelegd door de Belgische luchtverkeersleiding neem ik tegenwoordig de drone mee tijdens onze wandelingen (en binnenkort ook op onze fietstochten, reken maar). Vandaag was de omgeving van de abdij van Postel het doel van onze uitstap en naast een heleboel foto's met het Sonytje heb ik ook de drone weer eens de lucht in gestuurd. Van op 120m, de maximaal toegelaten hoogte, had ik een prima overzicht op de ganse omgeving en zo zie je de abdij eens van uit een ander standpunt. Originele standpunten, daar is iedere amateurfotograaf toch constant naar op zoek?
De Dekshoeve Vijver - stedelijke visvijver van Geel, ook wel de Kasseman genoemd - is een locatie waar we in warmere tijden regelmatig met de fiets naar toe trekken. Vandaag kozen we er voor om met de wagen tot op de parking van Sas 7 te rijden om dan de wandelschoenen aan te trekken en eens te gaan kijken hoe het er daar in dit seizoen uit ziet. Het was er alleszins minder kleurrijk, ook al omdat de zon die de weermensen ons beloofd hadden maar niet wilde te voorschijn komen. Dit gebouwtje - de functie ervan ontgaat me helemaal - leek me een prima onderwerp om mijn Sonytje weer eens uit mijn zak te halen. De afschilferende verf, de mossen en het ruwe hout zorgden voor een iets minder uitbundig, maar subtieler kleurenpalet en dat past helemaal in de sfeer van de dag.
Wat een verschil met de vorige dagen. De weergoden waren plots niet meer zo goed gezind. Hoewel het de ganse dag droog bleef leek het er konstant op dat we neerslag konden verwachten. We zijn dan ook onze wandelstappen gaan plukken niet al te ver van de deur. In het centrum van het dorp hebben we de drukkere hoofdwegen vermeden en de kleine voet- en fietspaadjes opgezocht. Mijn liefde voor symmetrie kennende leek me deze T-splitsing sowieso al een interessant onderwerp, maar een extra aandachtpunt erbij is altijd lekker meegenomen he. Mijn liefste model wilde graag in de foto stralen en dat ze haar onafscheidelijke rode mutsje op had vond ik de kers op de taart. En ja, in de achtergrond, achter het hek heb ik enkele storende elementen weg gefotoshopt... noem het artistieke vrijheid.
Het zal wel niet verbazen dat we ook vandaag alweer naar buiten gelokt werden door het mooie weer. De wandelkriebels stuurden ons deze keer naar de andere kant van het dorp. Acher de camping Floreal lieten we de wagen achter en van af de parking hebben we een pittige, maar erg mooie tocht gemaakt naar en rond het Zwart Water. Waarom iemand ooit die naam bedacht heeft is me een raadsel. Op deze foto is het alleszins niet zwart.
De leden van onze fotoclub hadden gisteren een wandeling gepland in de buurt van de Sas-4 toren in Dessel. Ik kon niet mee want ik had al eerder geboekt voor de bewuste lezing over landschapfotografie met de drone, die achteraf gezien totaal niet was wat ik er van verwacht had. Samen met het vrouwke heb ik vandaag die wandeling dan maar gedaan, gezellig met z'n tweetjes. Een strava log van Jurgen had me de precieze route bezorgd. Omdat de UAV app me verteld had dat het goed vliegweer was heb ik naast mijn Sonytje ook de drone meegenomen en dit is een van de foto's. De toren, het kruispunt van twee kanalen en in de verte de Molse jachthaven Port Aventura... van uit de hoogte ziet de omgeving er meteen heel anders uit.
We hadden om 13h00 een plaats geboekt bij Cameranu in Antwerpen om naar een spreker te luisteren die het zou hebben over landschapsfotografie met de drone. Toen we daar goed op tijd aankwamen bleek het event door te gaan om 14h00... Vervelend, maar niet getreurd, we zijn wat gaan rondlopen achter ons fototoestel aan en een van de nabijgelegen, voor de hand liggende onderwerpen was het metrostation Opera, daar is altijd wel iets leuks te vangen. Ook nu kon ik niet klagen over de oogst. Bij dit beeld had ik meteen een zwart-wit omzetting in mijn achterhoofd omdat er uitgesproken diepe zwarte en echte witte tinten in zaten. In de beeldbewerking achteraf bleek dat te resulteren in een pittig beeld, zo zie ik ze graag. En o ja... toen we om twee uur weer bij Cameranu kwamen bleek de lezing niet over dronefotografie te gaan maar over vliegtuigfotografie. Het woord drone is niet één keer gevallen en er is ook geen enkele drone-foto getoond. Met dank aan Cameranu... Als die me nog eens proberen te lokken met een foute advertentie zal ik wel twee keer nadenken.
Vanmorgen zag het er nog een beetje twijfelachtig uit maar al gauw werd het snel zonnig en prachtig wandelweer. We zijn naar de Hoge Rielen getrokken waar we uitgebreid genoten hebben van de natuur en weer een flinke portie vitamine D hebben opgenomen. Vanzelfsprekend heb ik er ook weer flink op los gefotografeerd. Ik koos vandaag voor een beeld waar best wat over te zeggen valt. Het is knal tegen de zon in genomen en daardoor is het resultaat een beetje nevelig, technisch gezien misschien niet de beste opname van vandaag, maar ik kan er mee leven. Uiteraard heb ik in de nabewerking het maximum uit het RAW bestand kunnen halen en eerlijk gezegd heeft die kleine Sony me weer aangenaam verrast.
De solden-periode loopt op z'n einde en het vrouwke zou wel alle dagen naar een of ander koop-walhala willen gaan. Gelukkig is ze redelijk prijsbewust en koopt ze alleen maar spullen die nodig zijn, het is haar meer te doen om het shoppen dan om het kopen. Dat hele gesnuister is trouwens de ver van mijn bed show en ik gun haar die pleziertjes graag. Ik ga zelfs vaak mee, niet dat ik ook van winkel tot winkel en binnen en buiten en huiten en binnen mee loop, integendeel, ik hou me wel bezig met wat rond fotograferen of eens naar de binnenkant van een horecazaak gaan kijken. Hier was de eindejaars-feestverlichting nog niet weggehaald. Het zag er best gezellig uit en dat was het ook. Zozeer zelfs dat toen mijn schatje uitgeshopt was, ik er samen met haar nog eens binnen ben gegaan.
We waren iets gaan eten samen met goede vrienden en om de avond goed af te sluiten besloten we nog even binnen te wippen in het café niet zo ver van onze voordeur. Toen we binnenkwamen zat er één man aan de bar, verder niemand in huis behalve een dame die voor de bediening instond. Ik vond het al een beetje ongemakkelijk, misschien wilden ze wel sluiten of was dit de vriend van de dame achter de toog. Toen we gezellig keuvelend van onze drankjes zaten te genieten kon ik stiekem deze foto schieten. Man aan de bar en dame in een hoek achter de bar weggedoken met haar smartphone... Ik noem de foto "Eenzaamheid".
Het vrouwke wilde graag naar het shopping center in Olen en ik vond dat geen verkeerd idee. Zo kon ik eens met de wagen door de carwash rijden om het zout van de voorbije dagen er af te spoelen. Ik heb mijn schatje eerst afgezet bij de winkel waar zij de start van haar route gepland had en dan was de carwash aan de beurt, vervolgens wat rond fotograferen en uiteindelijk zagen we elkaar weer bij de Albert Hein waar we nog wat gewinkeld hebben. Om de afwisseling in mijn fotografie vol te houden koos ik vandaag voor een redelijk abstrakt beeld dat ik schoot toen ik ergens midden in de carwash was.
We hadden de wagen geparkeerd op de grote parking aan het Bloso in Herentals, dat leek ons een prima startpunt om wat variatie te brengen in onze dagelijkse wandelingen. We waren nauwelijks vertrokken richting Hydrodoe toen we zagen dat de poort langs de baan bij de ijsbaan open stond. Die wordt wel eens gebruikt door leveranciers... en ook door deze nieuwsgierige amateurfotograaf he. Er stond nergens een verboden toegang-bord en wat doe je dan? Juist, ja. Het bleek net een tijdstip te zijn waarop anders-validen ook eens van het ijs mochten proeven en ik kon de lens van mijn Sonytje net door de mazen van het rond de piste gespannen net steken om wat foto's te oogsten zonder in de weg hangende mazen.
Toen we besloten om even te stoppen om wat te consumeren in De Brouwketel kon ik niet weerstaan aan de drang om dit beeld vast te leggen..., uitleg overbodig. Het bleek niet meteen een wereldschokkende foto en hij zou meer dan waarschijnlijk in een anonyme wegwerpmap beland zijn. Maar... vandaag had ik nauwelijks iets beters op mijn geheugenkaartje. Enkele laatste foto's van de wegsmeltende sneeuw konden mijn kwaliteitscontrole niet doorstaan, en dus kreeg de gevel van de Brouwketel een tweede kans. Dat ik niet vies ben van een potje Photoshoppen weten de meeste van mijn vrienden, volgers en collegae-amateurfotografen ondertussen wel. Ik ben een tijdje bezig geweest met het eigenlijk al afgeschreven beeld. Van het origineel is eerlijk gezegd weing over gebleven maar dankzij de nodige kunstgrepen en bewerkingstechnieken kon ik er toch iets van brouwen dat ik als aanvaardbare publiciteits-fotografie zou durven benoemen.
