Altijd op zoek naar interessante bestemmingen om aan de wandel te gaan kwam ik vandaag terecht op de site Route You en daar zag ik een wandeling in en rond het natuurgebied De Hellekens in Herentals. ( Als je op google ingeeft “Route You 15311392” dan heb je ‘m. ) Natuurlijk ken ik De Hellekens en de omgeving, ik ben er al vaker geweest, maar ik vond het sowieso leuk om eens een tocht te volgen die iemand anders in elkaar geknutseld heeft. Alles verliep naar wens tot we onder de spoorweg door en via een loopbrug de Nete hadden overgestoken. Een vlonderpad leidde ons nog over een plas maar waar we op het einde ervan weer op een gewoon wandelpad hadden moeten belanden stonden we plots voor een quasi onoverkomelijke modderstrook. Na haar traumatische ervaring op het Totterpad in Meerhout een tijdje geleden weigerde het vrouwke obstinaat verder te gaan. We zijn dan maar terug gedraaid en hebben via-natte-vinger werk de geparkeerde wagen weer bereikt. Als herinnering aan het avontuur plaats ik een foto van het betreffende vlonderpad. De modder leverde immers een minder leuk beeld op…
We waren naar de parking bij De Ark gereden met de wagen om vandaar uit een wandeling te doen richting Korte Hei. Als we aan de wandel gaan zonder specifiek fotodoel neem ik meestal niet de zware Canon mee, het Sonytje is immers ook zeer goed en vooral, het is licht en het past in mijn jaszak. Al meteen bij het vertrek zag ik deze zwaan op de Nete. Hij/zij was redelijk ver weg en de maximale zoom op dat Sonytje komt overeen met een 200 mm. op een full frame. Net te weinig eigenlijk maar ik heb toch een poging gewaagd. Gelukkig kon ik het toestel op de brugleuning steunen zodat ik geen schrik moest hebben voor bewegingsonscherpte. Met de Canon en de 400 mm er op was de zwaan zeker groter in beeld gekomen en meer gedetailleerd maar dan was het ook een andere foto geworden. Nu is het de zwaan in zijn ruime omgeving.
We vonden het echt te fris om te gaan fietsen en we hebben dan maar een flinke wandeling gedaan, onze paraplus hadden we veiligheidshalve meegenomen. Maar... gelukkig hebben we ze niet nodig gehad, hoewel het enkele keren kantje boord was. We zijn vertrokken langs de Boskant en de Bekenbaan, even binnengewipt bij Balance om iets te consummeren, de Herentalse Baan over gestoken en via de Floreal, Camping Kempen en het woonzorgcentrum De Witte Bergen weer naar huize Pol en Josee te gaan, goed voor zo'n 14.000 stappen. Onderweg heb ik natuurlijk enkele stops ingelast om een en ander te fotograferen en dit beeld vond ik wel interessant. Er is een verhard rolstoelpad aangelegd tussen het woonzorgcentrum en de Floreal. Bewoners en/of bezoekers kunnen zo een mooi uitstapje maken zonder door het zand te moeten ploeteren. Om het kruispunt van de Coolsweg met het rolstoelpad te fotograferen heb ik even een iets hoger standpunt gezocht en met mijn Sonytje boven mijn hoofd gestoken lijkt het een beetje alsof het een drone-foto is....
Het was meteen een stuk minder qua temperatuur vandaag. Ik ben dan ook het grootste deel van de dag thuis gebleven, soms denk ik er wel eens aan dat er in huis nog een en ander te doen is he... Toch ben ik, om alsnog wat stappen te plukken voor de stappenteller, samen met het vrouwke naar de Spar gewandeld aan de andere kant van het dorp, om wat inkopen te doen. Dan lopen we door de Leistraat, de hoofdstraat, dwars door het centrum en dan komen we altijd weer voorbij dat opvallende huis. Het staat er trouwens op het enige nog redelijk groene perceel. Ik kan het niet verhelpen dat elke keer ik er langs loop ideeën of fantasieën krijg van magie, heksen, tovenarij, Harry Potter of Zweinstein, mijn verbeelding slaat al te vaak op hol... Zoals ik al vaker vertelde sluipt mijn Sonytje dikwijls uit mijn jaszak als ik iets zie wat een foto-onderwerp zou kunnen zijn en vandaag vond ik dat ik het plaatselijke Zweinstein dringend ook maar eens moest vastleggen. Ik heb 'm in zwart-wit omgezet en daarna toch weer gekozen om er een tikkeltje sepia aan toe te voegen om zo dicht mogelijk bij mijn fantasie te komen. Ik ken de mensen die er wonen niet trouwens en het is verre van mijn bedoeling te suggereren dat die iets te maken zouden hebben met tovenarij of andere lugubere toestanden.
Het vrouwke had geen zin om mee te gaan fietsen vandaag, ze voelde zich niet zo lekker. Ze vond het wel niet erg dat ik er alleen op uit trok. Ik ben dan nog maar eens naar de watermolen van Tielen gereden, dat is de locatie waar we met de leden van onze fotoclub geacht worden op fotojacht te gaan rond deze tijd. "Fotograferen op locatie" is een regelmatig weerkerende activiteit en telkens wordt er een andere plek gekozen. Ik was hier al eerder deze maand maar de foto die ik in gedachten had was me nog niet gelukt. Ook vandaag was ik weer op het verkeerde moment van de dag en was het licht niet naar mijn zin... Ik zal toch eens een keer wat vroeger uit bed moeten. Toch heb ik wel enkele andere leuke beelden kunnen scoren natuurlijk. De molensteen die in dit geval de fuctie van verkeerssluis heeft gekregen heb ik in zijn omgeving vastgelegd.
Alweer prachtig weer vandaag, beetje wind wel, maar de fietspret kan niet op dezer dagen. We hebben nog maar eens een pittig rondje afgelegd en het enige minpuntje was dat alle terrasjes bomvol zaten, nergens plaats om aan te leggen. We hebben dan ook zonder tussenstop doorgefietst en terug thuis gekomen een alcoholvrij biertje uit de koelkast gehaald. In Retie, gehucht Pontfort, kreeg ik deze wegwijzer in de gaten. Er zijn enkele merkwaardige vastellingen die zich bij me opdrongen. Hij onderscheidt zich sowieso al van zijn soortgenoten door de plaatsing, de kleur en de vorm, het lijkt een beetje folkloristisch als je het mij vraagt. Ook intrigerend is dat het gedeelte van een van de armen die naar Beverdonk wijst, omgebogen is, niet toevallig in de min of meer juiste richting. Of dat altijd zo geweest is lijkt me twijfelachtig. En dan is er nog een reden om vandaag voor deze opname te kiezen: het prachtige blauw in de lucht, waar we de hele rit van genoten, vult de foto bijna helemaal, iets om te koesteren en in mijn jaaralbum te bewaren. Morgen is het alsnog een voorlopig laatste mooie dag in onze regio hoorde ik de weermevrouw vertellen. De batterijen van de e-bikes zijn alweer opgeladen!
We zijn vandaag met de fiets naar het fotosalon van Arfoc geweest in Arendonk, goed voor zo'n 45 km. Het was heerlijk fietsen met dit zeer lente-achtige weer. Uiteraard kies ik tijdens onze fietstochten liefst voor autoluwe en iets kleinere wegen. In het gehucht Schoonbroek reden we over de E34 en in die regio tieren de windmolens welig. Van op de brug over de snelweg kregen we, kijkend in de richting Eindhoven 12 stuks in beeld en langs ons en achter ons waren er nog wel enkele exemplaren. Ik vond het alleszins de moeite om ook eens een windmolenbos te fotograferen.
We hebben, toen we pas getrouwd waren, enkele jaren in Antwerpen gewoond en ik voel me nog altijd een klein beetje sinjoor. Ik kom alleszins op z'n tijd graag weer eens op bezoek in de Koekenstad. Vandaag had ik er een dagje gepland samen met fotomaatje Alex. Ik wilde sowieso enkele foto's maken in het kader van een project waar we met de fotoclub mee bezig zijn maar als je er dan toch rondloopt dan zijn er nog zat andere onderwerpen te vinden. De oogst was weer rijkelijk gevarieerd. Uit het aanbod koos ik voor de combinatie van twee veel gefotografeerde Antwerpse bezienswaardigheden: de gerenoveerde Century-building en het metrostation Opera.
PS. Na een opmerking van vriend Fred Schafraet moet ik ootmoedig toegeven dat dit inderdaad de Antwerp Tower is en niet de Centyry building.
Heerlijk toch... we hebben er lang op moeten wachten maar ondertussen is het al enkele dagen prachtig fietsweer. En als je dan onderweg langs de weg regelmatig deze schoonheden ziet pronken dan weet je dat het echt lente aan het worden is. Paasbloemen, officieel heten ze narcissen, zijn de vrolijke boodschappers die ons komen vertellen dat de winter nu echt wel mag vertrekken, weg er mee, leve de mooie dagen!!!
Kasteel De Borrekens, ook wel het kasteel van Vorselaar genoemd, is al wel ooit eerder op deze pagina's voorbij gekomen, maar nog niet uit deze hoek. Als ik in de buurt kom met de fiets is de verleiding altijd groot om er een kijkje te gaan nemen en er enkele foto's te schieten. Het voornemen om er ooit met de drone wat beelden te schieten van uit een alternatief standpunt heb ik ook al een tijdje in mijn achterhoofd en vroeg of laat gebeurt dat dan ook wel eens. Voorlopig heb ik me vandaag door de struiken naar een aanvaardbaar standpunt gewrongen en door het Sonytje met gestrekte armen boven mijn hoofd te houden (kantelbaar scherm, handig he) kon ik dit shot scoren.
Het is de week van de vrijwilliger en in zorgtehuis Hoevezavel hadden ze bij die gelegenheid een feest voorzien. Samen met het vrouwke en maatje Alex en Leentje hebben we genoten van veel lekkere hapjes, veel gezelligheid en voor één dag heb ik zelfs mijn verlengde tournee minerale onderbroken. Ik wist begot nog nauwelijks hoe Duvel smaakt... Er was niet alleen aan de inwendige mens gedacht, ook de factor amusement werd niet vergeten. Deze als clown verklede artieste kwam ons aan de tafel entertainen. En ja, dan komt het Sonytje snel uit mijn zak geslopen en wordt het geheugenkaartje weer gevuld met enkele leuke opnames.
We hadden de wagen achter gelaten op de parking van het bezoekerscentrum van Het Grote Netewoud in Meerhout. We gingen er van uit dat de korte wandeling "Het Totterpad", -volgens de beschrijving zeer geschikt voor kinderen-, een makkie zou worden. En dat zal soms ook wel zo zijn, maar vandaag lag het grootste deel van de tocht er erg modderig bij, meer modder dan we in een gans jaar gemiddeld onder de wandelschoenen krijgen. Het was ploeteren en rechtblijven... Op het einde van de beproeving kregen we wel nog een erg leuke kers op de taart: een oversteek van de grote vijver via een grote-stenen-pad. We hebben het overleefd, dat is alvast een positief punt. Willen we dit nog eens doen? Jazeker!!! Dikke fun.
Vandaag bleek nog maar eens dat het beste fototoestel datgene is dat je bij hebt. We waren naar Schilde gereden om er het salon van de fotoclub VvdF ( Vrienden van de Fotografie ) te bezoeken. Nadat we er uitgebreid rondgeken hadden en genoten van de tentoongestelde werken besloten we om via Oostmalle naar huis te rijden en daar nog wat in het park van het Kasteel de Renesse te genieten van het mooie weer en eventueel ook binnen nog iets te drinken. Ik had, zoals altijd, mijn Sonytje op zak maar toen ik het een eerste keer wilde gebruiken kreeg ik meteen een boodschap op het scherm: "Battery empty". Ik had vergeten 'm aan de lader te hangen en het ding deed het niet meer. Tja, dan wordt je smartphone plots het beste fototoestel dat je bij hebt he. Ik ben waarschijnlijk een van de zeldzame mensen die zelden of nooit fotografeert met de smartphone, omdat ik altijd een fototoestel bij heb, maar nu bleek dat het ultieme redmiddel. Ik heb er uitgebreid mee rond geschoten. Bij dit beeld van de hal naast de ridderzaal wist ik meteen dat ik het in zwart wit zou omzetten.
Geen fietsweer, dan maar wandelen. We zijn tot bij Café De Hei gewandeld, beter gekend als Bij Marie. Daar hebben we iets genuttigd, een alcoholvrije Leffe - jawel, ook in maart doe ik nog even verder met tournee minerale - en dan weer terug naar huize Pol en Josee, alles samen goed voor zo'n 12.000 stappen. Onderweg dienden er zich regelmatig fotomogelijkheden aan en met het begrip afwisseling in mijn achterhoofd koos ik vandaag voor deze spiegel. Het huis in de spiegel boog zich om beter te kunnen zien wie er aan de overkant stond te fotograferen.
Ik zat deze voormiddag samen met mijn krantje te genieten van het zonnetje, achter het raam wel te verstaan. Het vrouwke kwam voorstellen om te gaan fietsen, maar dan moest het wel meteen. Primo: ze had later nog van alles te doen, en secundo: het weer zou niet zo mooi blijven. Wie ben ik om mijn schatje dan te ontgoochelen. Ik moest zelf maar een rondje bedenken natuurlijk. Tja vorige week zijn we eens naar Grobbendonk gefietst en ik had snel beslist dat hetzelfde rondje in omgekeerde richting ook wel leuk zou zijn. Op de fiets bleek het toch iets frisser dan ingeschat maar dat lieten we niet aan ons hart komen. We reden langs het Kempisch Kanaal, het Albertkanaal en na een koffie in taverne De Dreef in Grobbendonk ging het langs de Lentehei en Herentals weer naar huis. De Lentehei, met zulke mooie, romantische naam moest dit autoluwe, fietsvriendelijke weggetje toch ook ooit in mijn albums belanden. Daar heb ik vandaag voor gezorgd.
SKS is een gezonde, bruisende, goed functionerende voetbalclub in Herentals met veel oog voor hun sociale werking. Niet alleen de eerste ploeg en de reserves maar ook de jeugdploegen en de dames spelen er in pico bello accomodaties. Onlangs zijn ze gestart met iets nieuws: wandelvoetbal, gericht op senioren en onze zoon Michael die er trainer is wilde die groep ook wel onder zijn hoede nemen. Hij had me gevraagd om foto’s te komen maken om wat publiciteit-materiaal te hebben. Zoiets kan ik niet weigeren. Het weer was jammer genoeg niet meteen zoals ik het gehoopt had, het regende de hele tijd, niet ideaal om te fotograferen dus. Toch heb ik wel de nodige leuke beelden bij mekaar geschoten. Het was even wennen om naar een voetbalwedstrijd te kijken waar niet gelopen wordt, maar al bij al vond ik het best leuk. De opwarming, de eigenlijke training, voetbal-spelletjes en uiteindelijk ook een matchke, ik heb het allemaal vastgelegd. En dat die mannen ( er was ook één vrouw bij trouwens ) erg intensief en geconcentreerd bezig waren met het spelletje zie op deze foto.
We zijn redelijk vroeg aan de wandel gegaan vandaag. Tielenhei, daar waren we al lang niet meer geweest. We zijn er met wagen naar toe gereden, zo kun het wandelbereik ook uitbreiden he. De hei staat in dit seizoen natuurlijk niet in bloei maar ook zonder die pracht is het een mooie omgeving. De rondwandeling is slechts een kleine 4 km maar we hebben er onze tijd voor genomen en het was zonder meer Genieten met een hoofdletter. Dat de foto-oogst zou belanden in de categorie landschap is niet meer dan normaal...
Gisterenavond had ik op de buienradar gezien dat het vandaag in de namiddag zou gaan regenen, geen fietsweer dus. Toen ik opstond vanmorgen was de regen al verschoven naar 15 uur. Deze middag zag ik dat het droog zou blijven tot half zes... Tja dan ga je toch maar fietsen he. Het vrouwke voelde zich niet zo lekker en ik ben dus alleen op pad getogen. Helemaal tot Mol en terug, voor een groot deel langs het Kempisch Kanaal, het was weer een mooie rit. Zoals altijd heb ik een aantal leuke foto's meegebracht, maar ook zoals altijd kies ik er maar één voor deze pagina. Ik heb 'm trouwens in zwart-wit omgezet omdat zo de essentie overblijft: het Kempisch kanaal in perspectief. Lijnen en bomen... eenvoud siert.
Vandaag ben ik niet aan fotograferen toe gekomen en dat is een zeldzaam gegeven. Ik was zoals gebruikelijk redelijk laat uit de bedstee gesukkeld en voor ik helemaal wakker was, de krant gelezen had en de sudokus ingevuld, was het middag. Meteen na de middag kregen we bezoek en het werd zo gezellig met Jackie, Annemarie en Eddy dat ik mijn fototoestel totaal uit het oog verloren had. Ik val dus noodgedwongen terug op iets van eerder deze week. Gelukkig heb ik altijd nog wel wat foto's achter de hand die gesneuveld zijn in de keuzestress omdat ik er maar één per dag wil uploaden op deze pagina. Bij de camping De Zeven Geitjes kon ik deze twee lieverdjes te pakken krijgen eergisteren. De overige geitjes hadden even geen zin.
Als het weer er zich toe leent gaan we fietsen. Vandaag zijn we richting Turnhout en naar het vennengebied getrokken. Veel verder moeten we ons niet wagen want de batterij van mijn e-bike heeft zijn beste dagen gehad en ik vermoed dat zo’n 60 à 65 km. de maximale afstand is die ik er nog uit kan puren. Toen we terug thuis kwamen was ik alleszins het laatste streepje van de tien aan het op souperen. Onderweg zagen we plots in de wegkant een reiger die in een gracht onder het kreupelhout aandachtig aan het speuren was. We waren er eigenlijk al voorbij toen ik het me realiseerde en ik ben toch maar terug gedraaid terwijl het vrouwke bleef wachten. Ik heb rustig de fiets geparkeerd en erg langzaam, stap voor stap de reiger genaderd terwijl ik bij elke stap een foto maakte met mijn Sonytje. De reiger had me waarschijnlijk niet in de gaten, ofwel was ie te druk bezig met het loeren op zijn prooi. Toen hij beet had draaide hij zich om en eerst wandelde hij nog enkele stappen voor hij weg vloog. Dit is de laatste scherpe foto die ik kon scoren, de beste van de reeks, daarna moest het allemaal te snel. Ik ben er toch redelijk blij mee.
