Als het weer er zich toe leent gaan we fietsen. Vandaag zijn we richting Turnhout en naar het vennengebied getrokken. Veel verder moeten we ons niet wagen want de batterij van mijn e-bike heeft zijn beste dagen gehad en ik vermoed dat zo’n 60 à 65 km. de maximale afstand is die ik er nog uit kan puren. Toen we terug thuis kwamen was ik alleszins het laatste streepje van de tien aan het op souperen. Onderweg zagen we plots in de wegkant een reiger die in een gracht onder het kreupelhout aandachtig aan het speuren was. We waren er eigenlijk al voorbij toen ik het me realiseerde en ik ben toch maar terug gedraaid terwijl het vrouwke bleef wachten. Ik heb rustig de fiets geparkeerd en erg langzaam, stap voor stap de reiger genaderd terwijl ik bij elke stap een foto maakte met mijn Sonytje. De reiger had me waarschijnlijk niet in de gaten, ofwel was ie te druk bezig met het loeren op zijn prooi. Toen hij beet had draaide hij zich om en eerst wandelde hij nog enkele stappen voor hij weg vloog. Dit is de laatste scherpe foto die ik kon scoren, de beste van de reeks, daarna moest het allemaal te snel. Ik ben er toch redelijk blij mee.
Kleinzoon Pieter is sedert dit jaar ook het danslerarenkorps van Balance Health Center komen versterken. Breakdance is een richting die steeds populairder wordt en als lid van de ondertussen wereldwijd gekende groep de Battle Droids is hij natuurlijk de juiste persoon op de juiste plaats om de kids de eerste noties van de diverse moves bij te brengen. Vandaag was het open-deur dag bij Balance en de ouders, familie, kennissen konden een les bijwonen. Wij waren er ook en natuurlijk had ik mijn fototoestel mee.
De kriebels waren er al lang en vandaag viel de belemmering dat het weer te onzeker of te frisjes was helemaal weg. Wij hebben dus een fikse fietstocht ondernomen, helemaal tot in Grobbendonk met de nodige omwegen en zijsprongetjes, goed voor in totaal zo’n dikke 50 km. Een van de stops onderweg was Den Herberg, ooit nog uitgebaat door TV-figuur Bartel van Riet en zijn vrouw. Ik kon het niet laten om even wat afstand te nemen en een overzichtsfoto te maken. Onder haar onafscheidelijke rode mutsje zit het vrouwke de verdere route en de volgende tussenstop-mogelijkheden te bestuderen op haar smartphone.
Zoals iedere donderdagavond was het vergadering van onze fotoclub en dat wil ik zelden missen. Toen ik iets voor achten richting OC wandelde zag ik dat, langs de Leistraat, voor de kleding- en schoenenzaak tegenover de kerk, warempel geen wagens geparkeerd stonden, niet aan de ene kant en ook niet aan de andere kant van de weg. Ik wilde al langer die zaak met de opvallende lichten en etalages wel eens fotograferen en ik heb dan ook meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt. Zoals wel vaker als ik aan de wandel ben had ik alleen het Sonytje in mijn zak maar dat ding presteert toch wel erg goed, zelfs in moeilijke omstandigheden. Om een aanvaardbare sluitertijd te krijgen in het donker moest ik de ISO-waarde wel drastisch omhoog schroeven. Dit is uit de losse hand met ISO 3200...
We vonden het nog steeds net iets te fris om te gaan fietsen en dus hebben we de wandelschoenen maar weer aangetrokken. En waar ik constant naar afwisseling zoek in mijn fotografie, is dat ook het geval in de plaatsen waar we aan de wandel gaan. Vandaag hebben we de wagen geparkeerd bij de jachthaven in Herentals en via het jaagpad zijn we tot aan de brug bij de Primalux gelopen, over de brug en langs de andere kant terug tot aan de brug van de nieuwe fiets-o-strade Herentals-Mol en zo weer naar de jachthaven, goed voor een uurtje genieten en een aantal leuke foto's. Dit is mijn keuze uit het aanbod. Het kanaal ligt er vredig en ongestoord te wachten tot de avond valt.
Veiligheid voor alles. Nu het fietsseizoen er aan zit te komen hadden we beslist om naar het shoppingcenter in Olen te rijden om in de Decathlon fietshelmen te kopen. Dat we er een flinke wandeling er aan vast zouden knopen lag voor de hand. Helaas, in de Decathlon was de grootste beschikbare maat een L 62 en mijn erg dik hoofd paste daar niet in... uitstel is geen afstel zullen we maar zeggen. De wandeling hebben we wél ondernomen en in het industriegebied Lammerdries kwamen we warempel voorbij de autokeuring. Tja, als wij naar de keuring moeten gaan we altijd in Turnhout maar deze locatie is eigenlijk niet verder, mogelijk een goed alternatief dus. Ik vond de inrit alleszins een leuk beeld opleveren en altijd op zoek zijnde naar afwisseling in mijn fotografie vond ik dit weer een interessante opname.
De agenda van onze fotoclub Visueel wordt altijd wel erg goed en gevarieerd ingevuld. Los van de gemeenschappelijke uitstappen, wandelingen, de jaarlijkse barbecue en kaas- en wijnavond komen er op z’n tijd visie momenten - geprint of digitaal -, opdrachten, uitdagingen en andere vaak originele foto-gerelateerde bezigheden aan bod. Iets wat regelmatig voorbij komt is “fotograferen op locatie”. Er wordt een willekeurige plaats gekozen, liefst niet te ver uit de buurt en daar gaan we allemaal apart foto’s maken. Als je samen gaat kom je vaak thuis met dezelfde foto’s omdat de ene wel eens mee fotografeert over de schouder van een ander. Als je alleen gaat is het aanbod veel gevarieerder. Het onderwerp waar we in deze periode op focussen is de watermolen van Tielen. Ik ben er vandaag al eens naar toe gewandeld want ik had een en ander in gedachten. Helemaal voldaan was ik niet want het licht zat niet goed om te doen wat ik wilde, ik zal er nog eens terug naar toe moeten in de ochtend. Binnenkort wordt het dus een keertje vroeg opstaan. Dat wil niet zeggen dat ik met een leeg geheugenkaartjeben terug gekomen. Uiteraard heb ik wat interessante opnames meegebracht. Voor dit beeld van de achterkant, die wél goed in het licht zat, ben ik een eind door het veld voorbij de begroeiing aan de zijkant gelopen. Het was redelijk zompig en ik had geen geschikte wandelschoenen aan… je moet er iets voor over hebben he. De mooie spiegeling die ik te pakken kreeg maakte het wel de moeite waard. Het vrouwke was jammer genoeg niet even enthousiast als ik.
Wat een verschil met de vorige dagen. We zijn weer aan de wandel geweest en we hebben onze 10.000 stappen weer geplukt maar in tegenstelling tot de voorbije periode scheen de zon, zaaaaalig !!! Blauwe lucht met witte wolkjes, vitamine D... dat het best frisjes was kon ons niet deren. Dit was een winterwandeling waar ik graag een maximum score aan geef. Om het te illustreren toon ik een zeer eenvoudige foto: een rietkraag van uit een laag standpunt ( handig, zo'n kantelbaar scherm ) met die prachtige lucht er achter. Een mens zou voor minder blijgezind worden. Het was trouwens weer het vrouwke die dit beeld koos uit de rijke oogst. Morgen meer op Facebook.
We zijn in de late namiddag naar Merksplas gereden waar de plaatselijke fotoclub ten toon stelde in het GC De MARc/kT. ( neen, dit is geen spellings- of andere fout ) Nadat we alle tentoongestelde weken gezien en bekommentarieerd hadden, een koffietje genuttigd, gevolgd door enkele alcoholvrije biertjes werd het weer tijd om terug naar huis te keren. Bij het buitenkomen van de zaal zagen we dit beeld en ik kon het niet laten er mijn Sonytje even op te richten, te meer omdat het blauwe uurtje nog net niet helemaal voorbij was. Nieuwsgierig van aard zijnde heb ik weer wat extra informatie opgezocht bij doctor Google en zo leerde ik dat de inwoners van Merksplas "spetsers" genoemd worden en dat het beeld op een stenen heuveltje staat om de scheiding tussen de stroomgebieden van Maas en Schelde te symboliseren.
In 1969 overkwam me het beste wat kon gebeuren, mijn schatje zegde “ja”. Al meer dan 55 jaar delen we lief en leed ondertussen. Op deze Valentijnsdag wil ik dat nog eens extra in de verf zetten. Het mag duidelijk zijn dat ik deze foto niet zelf heb gemaakt. Ik heb ‘m in ons trouwalbum gevonden, ingescand en door de voor de hand liggende Photoshop-routines gehaald om hem naar 2025 normen te upgraden. Het boeketje dat ik deze morgen ben gaan kopen heb ik er bij gevoegd. Met grote dank aan het vrouwke om het zolang met mij uit te houden.
Tijdens deze alcohol-loze maand blijf ik ook consequent net iets meer als anders de nodige lichaamsbeweging plukken. Het doel is om elke dag ongeveer 10.000 stappen op de teller te zetten en dat lukt meestal. Wandelingen in alle richtingen staan op het menu en natuurlijk gaat er altijd een fototoestel mee tijdens de tocht, ik vind onderweg altijd wel onderwerpen om mijn fotohonger te stillen. Uit het aanbod van vandaag koos ik voor een beeld van de Sint Jozef-kapel langs de Pastoor Dergentstraat.
Februari is wat mij betreft de meest sombere maand van het jaar, en dat is niet omdat ik telkenjare deelneem aan Tournee Minerale, verre van, daar heb ik geen enkel probleem mee. De hang naar tekens dat de lente er aan komt wordt steeds groter en het mag dan ook niet verwonderen dat ik ieder jaar rond deze tijd op zoek ga naar krokusjes. Ook vandaag zijn we even door het park achter kasteeltje Le Paige gewandeld en jawel hoor tussen hun pracht verliezende sneeuwklokjes die nog met velen aanwezig waren vond ik één bosje frisse krokussen. Als ik in mijn albums van de vorige jaren blader zie ik dat ik ze in ’22 op 10 februari te pakken kreeg, in ’23 op 9 februari en in ’24 zag ik zelfs al narcissen op 17 februari. De tekens zijn er… het wordt toch lente binnenkort. Gelukkig.
Het was alweer midden in de voormiddag. Ik was net uit de bedstee gesukkeld en toen ik uit het raam keek was ik meteen klaar wakker. Het had warempel gesneeuwd. Dat was helemaal niet voorspeld en het vrouwke, die zoals gewoonlijk veel vroeger was opgestaan, wist me te vertellen dat tijdens het spitsuur het verkeer moeizaam en erg voorzichtig voorbij huize Pol en Josee gereden kwam doorheen de dikke vlokken. Ondertussen was de pracht op de straat al wel verdwenen maar achter ons huis lag alles nog ongestoord mooi te wezen. Ik heb dan toch maar snel, nog voor de eerste koffie, mijn Sonytje aan het werk gezet en omdat er in de loop van de dag geen verdere foto's bijgekomen zijn was de keuze vandaag vrij gemakkelijk.
We hebben vandaag nog eens langs de Smallebroeken en de Rulloop tot aan de oost-poort van het domein De Hoge Rielen gewandeld. Toen onze woef Phaido nog leefde was dat bijna dagelijkse prik maar de laatste tijd waren we bijna vergeten hoe het er daar uitziet. Bij het brugje over de Rulloop kon ik het vrouwke te pakken krijgen terwijl ze goed ingeduffeld tegen de kou, mijmerend naar het water staart. Ik wed dat ze ook aan Phaido dacht.
Ik had al zo vaak beelden zien voorbij komen van “The House of Nature” en omdat ik sowieso nog geen doel had om vandaag aan de wandel te gaan besloot ik er zelf eens een kijkje te gaan nemen. Gecombineerd met een pittige tocht door de Lommelse Sahara en eventueel een bezoek aan de schoonfamilie zou dit onze zondag helemaal opvullen. Om een lang verhaal kort te maken: het vrouwke vond het al bij al toch erg frisjes, dus die lange wandeling hebben we maar overgeslagen en een telefoontje naar de schoonfamilie bleef onbeantwoord. Resultaat: enkel wat rondhangen bij the House of Nature, veel foto’s maken en dan weer terug naar huis. Dit is een min of meer willekeurige keuze uit het aanbod. Ik vond het alleszins de moeite waard en het plan om er bij beter weer nog eens terug naar toe te gaan met de drone is aan het rijpen.
Eenvoud siert. Deze eenzame knotwilg langs de Rode Loop in het gehucht Vorsel deed erg zijn best om mijn aandacht te trekken toen ik er voorbij gefietst kwam deze namiddag. Hij leunde een beetje extra over het water om me een nog net iets leukere spiegeling te bieden en ik ben hem daar dan ook erkentelijk voor. Hij mag in mijn jaaralbum 2025.
Afwisseling in de keuze van onderwerpen in de fotografie blijft mijn motto. Plots krijgt het woord tooghangers hier een totaal andere invulling. We hadden besloten onze namiddagkoffie te gaan drinken bij Balance Health Center, te voet wel te verstaan, een wandeling van zo'n 10.000 stappen. Toen we daar gezellig zaten druppelden de danseresjes binnen die het volgende lesuur zouden in actie komen. Deze drie kapoenen hadden zich op een barkruk gehesen en waren druk in conversatie met juf Inge. Zoals bijna altijd had ik het kleine Sony toestelletje binnen handbereik. Ondanks de felle lampjes die in de lens schijnen vind ik het toch een leuke opname en zeker waard om als foto van de dag te fungeren.
Het vrouwke wilde naar het shopping centrum in Olen. Ik wilde wel mee, niet om te shoppen maar om wat rond kijken in de buurt. Ik heb voor de verandering eens niet langs het kanaal gewandeld maar enkele blokken om gelopen. Te voet zie je dingen waar je met de wagen meestal achteloos voorbij raast. Dit restaurant, 't Gerecht, had ik al wel vaker uit mijn ooghoek gezien maar deze keer schonk ik er wat meer aandacht aan en warempel, het leek me zeker een interessant oud bouwwerk. Uiteraard ben ik dat gaan opzoeken. Het dateert eigenlijk al uit 1615 en het stond oorspronkelijk in Zepperen. In 1974 moest het daar weg omdat er een verkaveling kwam. Er werd aan gedacht het naar Bokrijk te verplaatsen, maar uiteindelijk werd het heropgebouwd in Olen. Onlangs werd het volledig gerenoveerd met behoud van het authentieke karakter en ondertussen is het een klasserestaurant. Zelf hebben we er de benen nog niet onder de tafel geschoven maar na het zien van de kaart en het lezen van enkele recensies bekruipt met toch de goesting om er eens binnen te gaan hoewel het niet meteen het goedkoopste etablissement uit de buurt is...
We moesten naar Mol, wat spullen halen en tijdens de terugrit zijn we even gestopt op de parking van Café Sas 7. Na een koffie hebben we een leuke wandeling gedaan langs het Kempisch Kanaal, rond de Dekshoeve Vijver en via de Franse Baan weer terug naar de wagen. Het clubhuis van de Geelse kajakvaarders ligt langs het kanaal tussen Sas 7 en Sas 8 en met wat geluk kun je de atleten daar bezig zien in hun vaartuigen. Ik vond het zelf te koud om te fietsen vandaag maar deze sportievelingen zijn blijkbaar erg gehard en wintervast. De naam Bastiaens op een van de bootjes zette mij er toe aan mijn vriend en toeverlaat Google nog eens te raadplegen en zo vond ik dat de club best succesvol is in de Belgische kajakwereld en dat de nationale driekleur op dat bootje niet toevallig is…
Van achter het raam leek het best aangenaam fietsweer en ik ben er in getrapt. Toen ik eenmaal vertrokken was bleek het toch wel erg, heel erg frisjes te zijn. Het is dan ook een zeer kort rondje geworden. Toch heb ik onderweg weer enkele foto's kunnen scoren binnen een project waar ik mee bezig ben. Misschien is het wel een idee om een reeksje te maken in zwart wit met als onderwerp de fiets- en andere tunnels in Kasterlee. Je weet maar nooit of het iets kan zijn voor het alternatieve gedeelte van ons volgende fotosalon in november. Je kunt er niet vroeg genoeg aan beginnen. Vorige week toonde ik er ook al eentje en dit is zeker ook een kandidaat. Ik kon nog een derde vangen vandaag trouwens maar op deze pagina's toon ik er elke dag slechts één he...
