Voormalig politicus Willy De Clercq is overleden. Het gewezen liberale boegbeeld werd 84 jaar. De Clercq kampte al een tijd met gezondheidsproblemen.
Met Willy De Clercq verdwijnt één van de meest markante politici die de liberalen de voorbije halve eeuw hebben gekend.
Hij draaide decennialang mee aan de top van de nationale en Europese politiek, maar de eerste naoorlogse liberale premier zou hij uiteindelijk niet worden. Die eer was weggelegd voor zijn politieke zoon Guy Verhofstadt.
Als voorzitter van het Liberaal Vlaams Studentenverbond had De Clercq, geboren op 8 juli 1927, in 1950 reeds naam gemaakt met een opgemerkt betoog tegen de terugkeer van koning Leopold III en in 1952 zou hij voor het eerst verkozen worden als Gents gemeenteraadslid.
Met 11 tot 12 procent van de stemmen was de toen nog unitaire liberale partij geen electorale hoogvlieger in de jaren '50 en De Clercq maakte snel opgang. Zo schopte hij het in 1957 tot adjunct-secretaris-generaal van de partij. Vier jaar later werd hij nationaal ondervoorzitter. In 1958 was De Clercq ook in de Kamer beland, waar hij zich ontpopte tot specialist in financiële en budgettaire zaken.
Dankzij een naamswijziging en een interne hervormingsoperatie schieten de liberalen (PVV/PLP) bij de verkiezingen van 1965 plots boven de grens van 20 procent. Een jaar later neemt Paul Vanden Boeynants de liberalen aan boord van de regering en De Clercq krijgt het vicepremierschap en de portefeuille van Begroting toebedeeld.
Voorzitter PVV
In 1968 viel de regering over de vernederlandsing van de Leuvense katholieke universiteit. Ondanks zijn uitstekende persoonlijke score kon De Clercq niet verhinderen dat de partij wat terrein verloor. Het versterkte de communautaire spanningen bij de liberalen en leidde uiteindelijk in 1971 tot de oprichting van de autonome PVV. De Clercq werd voorzitter.
Na een oppositiekuur belandden de liberalen in 1973 opnieuw in de regering, de tripartite van Edmond Leburton. Naast het vicepremierschap behartigde De Clercq de portefeuille van Financiën, een functie die hem steeds meer in het vaarwater van de Europese en internationale politiek bracht.
Europees Parlement
Toen de PVV in 1977 een verkiezingsnederlaag moest slikken, kwam De Clercq opnieuw aan het roer van de partij. De Europese politiek bleef echter aan hem trekken. Hij werd in 1979 verkozen bij de eerste rechtstreekse verkiezingen van het Europees Parlement en datzelfde jaar ging hij ook de federatie van de Europese liberalen leiden.
Eind 1981 gaf De Clercq al zijn Europese en partijfuncties op om in de regering-Martens opnieuw vice-premier en minister van Financiën en Buitenlandse Handel te worden. Verhofstadt kreeg zijn kans als de nieuwe partijvoorzitter.
Aan het einde van 1984 trok hij de deur van de nationale politiek definitief achter zich dicht om de Europese Commissie van Jacques Delors te vervoegen. Vier jaar beheerde hij er de belangrijke portefeuille Buitenlandse Betrekkingen en Handel.
Na zijn passage aan het Berlaymontgebouw ging De Clercq in 1989 opnieuw zetelen in het Europees Parlement. De Gentenaar zou uiteindelijk tot 2004 in het Europese halfrond blijven.
Teken het online rouwregister hier.
