Het schijnt dat de oude groote hofstede een overblijfsel dier heerlijkheid is of dezelve vervangt
Burgemeesters 1799
of Maire de Rolleghem
In 1769 werd te Moorsele Constantin France Vandermeersch geboren, hij trad in het huwelijk met Marie Theese Everaert en woonde op de plaatse. Hij bleef burgemeester en wierd lid van den Provincieraad, en stierf in 1849.
Van 1849 tot 1866
De zoon Constantin Vandermeersch
Van 1866 tot 1870
Joseph Warrot hij gaf onmiddelijk ontslag en August Herbau was dienst doende burgemeester.
Tussen Tombroek en het Forest ligt een klein groepje huizen. Voor de fusie begon de Moeskroenstraat aan de beek van de Kwadebrug, welke de scheiding vormt van Bellegem met Rollegem. Nu vangt ze aan op het kruispunt met de Tombroekstraat. We dwarsen de Tombroekstraat, richting MoeskroenstraatHet gehucht de “Zevenkote”, de Popp-kaart duidt op die plaats zeven woningen aan, die hun naam aan deze buurt gegeven hebben. Nu bestaan er nog drie van die huisjes: de nr. 7, 25 en 29.
De hofstede ”Zevenkote”werd in 1898 nieuw opgetrokken, na afbraak van de bestaande hoeve welke dichter bij de straat stond. De oude funderingen werden in 1979 terug gevonden
Het
Vroeger zouden hier zeven zogezegde koten gestaan hebben.( huizen zonder achterdeur werden koten genoemd) De weg naar de hofstede was lang geleden de verbinding weg met Tombroek.
Hoeve Ghequiere, Moeskroenstraat 24 dateert uit 1756. De naam verwijst naar de familienaam van de huidige uitbaters, welke al een kleine eeuw de hoeve bewoont. Het is een gesloten vierkantshoeve met open ingang.
In 1945 werden de gebouwen aanzienlijk beschadigd door een neventreffen van een VI bom
Op de hoek van de Moeskroenstraat en de Schreiboomstraat(zuidkant) ligt een stuk grond van ± 800 lands.Dit werd tijdens de Hollandse bezetting voor 1830, voor een “kantje” (een stuk brood,) omgewisseld. Er heerste toen een grote hongersnood onder de bevolking. Ze moesten hoge belastingen betalen op het slachten en malen. Dit stuk land noemt nu nog “Het Kantje”
Het “Forest” op de grens van Moeskroen, 50 meter hoogte was een bosrijk gebied.
Het was bewoond door veel grensarbeiders en was bekend voor zijn talloze vinken liefhebbers.
Verscheidene wegels laten ons genieten van dit heerlijke gehucht.
Terug naar de Schreiboomstraat, welke ook nog deel uit maakt van het Forest,
De hoeve “Te Brou” In 1756 was Frans Hoornaert de uitbater. De eigenaar was Verbyst volgens de Popp-kaart. In de tweede helft van de 19de eeuw werd de familie Brou eigenaar, deze vrijgezel schonk in 1910 de hoeve aan het armengoed te Kortrijk. Karel Vandewoestijne afkomstig van een verdwenen hoeve op den Rodenburg te Marke, werd de nieuwe uitbater in 1910. Door het beperkte landbouwareaal, specialiseerde men in de jaren tachtig in de varkenskweek.
Stond tot voor de eeuw wissel dit huis. Aan het nr. 71
In de gevel was een steen ingemetseld die de wapens vertoonde van de abdij van Groeningen;drie zilveren rozen op rood veld; en links deze van de abtdis Victoria Dubois, alias Van Houtte, op zilver veld een rode keper, met twee groene bomen langs boven en een zwart kruis langs onder.
Het de hoeve (± 9 hectaren) was bewoond door Ambriosius Van Neste, ze behoorde toe aan vrouw Crommelinck-Vanden Borre uit Moen.
.
De “Foresthoeve” Schreiboomstraat 54.
De vroegere bosrijke omgeving, waarnaar de naam verwijst is volledig verdwenen.
In 1756 werd de hoeve uitgebaat door Jean Frans Lemerchie, we vinden ze terug op de kabinetkaart van de Oostenrijkse Nederlanden van 1771- 1778.
Omstreeks 1860 huwde Louis en Jean Baptiste verhuisde naar een kleinere hoeve, die recht tegenover de ouderlijke hoeve stond. Gedurende de Eerste Wereldoorlog werd een Duitse geschutseenheid gevestigd op het land, waarbij de boomgaard ten dele werd vernield.
De hoeve werd grondig vernieuwd en gemoderniseerd. In 1962 werd gestart men met het kweken van varkens in het kader van de Euromarkt.
“Goed te Castel” reeds in 1637 werd het op kaart voorgesteld. Het was de familie Herbau die er tot in 1901 de uitbater en eigenaar van was. Van af toen werd de hoeve opgevolgd door Alberic Depestel. De Na een blikseminslag werd de hoeve in 1903 bijna volledig vernield. De brand ontstond op het “Goed te Castel tevens bij het drogen van graan. Er werd een vuur gestookt en via een ventilator werd warme lucht door het graan geblazen. Vermoedelijk werd het vuur meegezogen zodat de brandt ontstond.
In 1915 verhuisde Alberic naar het “Goed te Bottelrie. Hij werd opgevolgd door René geboren op “’s Costers” Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de stallen door de Duitsers opgeëist.
In 1990 veranderde de hoeve opnieuw van eigenaar, de gebouwen werden aangepast voor een AVEVE -winkel met magazijn.
“De Schreiboom” Heeft geen archiefmateriaal daar ze slechts dateert uit 1901.
De vrouw van de eerste uitbater, was afkomstig van het “Goed Castel” Bij haar huwelijk werd de hoeve gebouwd en land gekocht aan een oom.
Aan de hand van de Popp-kaart Rollegem en legger van omstreeks 1834 kan men vaststellen dat de hoeve nog niet bestond.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de hoeve licht beschadigd. De bedrijfsleider verhuisde in 1971 naar Ledegem, en bewerkte hier verder de gronden. De hoeve stond in 1992 leeg, nu werd ze grondig verbouwd en heeft geen landbouw functie meer sinds 2000.
“De Schreiboom” Heeft geen archiefmateriaal daar ze slechts dateert uit 1901.
De vrouw van de eerste uitbater, was afkomstig van het “Goed Castel” Bij haar huwelijk werd de hoeve gebouwd en land gekocht aan een oom.
Aan de hand van de Popp-kaart Rollegem en legger van omstreeks 1834 kan men vaststellen dat de hoeve nog niet bestond.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de hoeve licht beschadigd. De bedrijfsleider verhuisde in 1971 naar Ledegem, en bewerkte hier verder de gronden. De hoeve stond in 1992 leeg, nu werd ze grondig verbouwd en heeft geen landbouw functie meer sinds 2000.
De kapel van de Schreiboom, een boom van heidense oorsprong, bij voorkeur aan kruisstraten en hofpoorten, om vrij te blijven van rampen en ongevallen. Een schreiboom of treurboom is een boomvorm waarvan de takken neerhangend zijn, het zijn bomen van verdriet.
Onze-Lieve-Vrouw –van –de –Schreiboom of Renardskapelle in de Aalbeeksestraat.
Langs de noordkant van de straat en op de hoek van de Marksestraat staat de Neoklassieke bakstenen kapel. De volkse naam verwijst naar de “Steenbakkerij” van Renard- Vandeputte die voor de Tweede Wereldoorlog in de weide juist voor de Marksestraat gelegen was.
De oudste gegevens van deze hoeve dateren van 1637. Toen in 1773, op last van de Staten van Vlaanderen, een kaart moest worden opgesteld worden van de hoeven waar runderpest was uitgebroken, kwam ook “ de Steenbakkers -hoeve” erop voor; daardoor werd toen de hele veestapel van de hoeve op last van de overheid, afgeslacht. Op de “Steenbakkers -hoeve” was er rond de eeuwwisseling 1800/1900 een kleine steenbakkerij gevestigd.
Het kruispunt werd hier gevormd door de Schreiboomstraat en de Lerberg ( aardeweg langs de hoeve naar de Lampestraat, de Aalbeeksestraat was er nog niet)
In de topgevel van de kapel is een nis met Romaanse boog ingemetseld, afgeboord met grijze façadesteentjes. De nis is 80 cm hoog en 50 cm breed. Daar staat of stond een beeld van het H.Hart van Jezus van 40 cm hoog. De kapel werd op het einde van de 18de eeuw gebouwd.(voor 1850) Zij is 3,80 m hoog en 2,60 m breed en 2,30 m diep.
Binnen in is de kapel in het lichtblauw geschilderd, de achtermuur, waartegen het houten altaar staat, is evenwel witgeschilderd.
Op het altaar is het Mariamonogram (AM) aangebracht.Op het altaar staat een gipsen beeld van O.L.Vrouw van Lourdes van 60 cm hoog met er boven het opschrift” Ik ben de Onbevlekte” Het beeld is versierd met 6 vazen met kunstbloemen en rond het beeld is een krans aangebracht met witte papieren rozen. Er hangt een ex-voto met de tekst “ In Lourdes hebben we voor U gebeden. Dank”
“Steenbakkerhoeve”
Ze datert van de 16 de eeuw, de oudste vondsten gaan terug tot 1637. Het was Jacobus Vanneste welke huwde met Delputte Elisabeth omstreeks 1733 die er kwam wonen. Het was in 1773 dat op last van de Staten van Vlaanderen een kaart werd opgesteld met weergave van de hoeven waar runderpest was uitgebroken. Daarop komt de “Steenbakkershoeve” voor, en om verdere uitbreiding te voorkomen werd de hele veestapel afgemaakt.
Omstreeks 1867 richten de broers Renard een kleine steenbakkerij op die gewerkt heeft tot 1900. In 1934 werd de hoeve door een zware storm geteisterd waarbij stallen en schuur werd vernield. De hoeve was volledig omwald, vermoedelijk werd het poortgebouw gesloopt inde periode 1846- 1873, waarbij een deel van de omwalling werd gedempt. Tegen 1918 was reeds de helft van de cirkelvormige omwalling verdwenen. Het was tussen 1930 -1940 dat het resterende gedeelte werd gedempt.
Het Kruisbeeld welke aan de zijkant bij de oprit naar de hoeve, stond tussen twee lindebomen. Het is er tweemaal tijdens stormen in 1942 en 1975, omgewaaid Het kruis is in hout en werd in 1976 herschilderd in een licht- bruine tint; het beeld van Jezus van Nazareth is van gietijzer. Het is waarschijnlijk een Frans beeld want de voeten van Jezus staan op elkaar en niet naast elkaar zoals bij ons gebruikelijk is.
Onderaan het kruis is een zwart geschilderd doodshoofd aangebracht en bovenaan het opschrift “INRI”.
Het kruisbeeld is beschermd door een houten dakje, het geheel is 2.40 meter hoog.
Het kruisbeeld is versierd met bloemen in een bloembakje. Vroeger stopte de Kruisprocessie bij dit kruisbeeld.
“Ter Linde”
Dateert van 1756, begin de 20ste eeuw werd de hoeve geteisterd door een storm waarbij de schuur totaal vernield werd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de hoeve door de Duitsers Bezet. Begin van de 20ste eeuw werd de schuur door een storm totaal vernield, ze werd gelukkig opnieuw heropgebouwd.
Achteraan staan de “Barakken” welke dienst deden voor de Bussen van de firma Hoornaert uit de Aalbeeksestraat.
Bij de hoeve nr. 7 Is een grote kapel in de hoevegebouwen ingebouwd. De hoeve welke een omwalde hoeve was dateert uit 1637. Het “ Hof Ter Magne” Ze had de benaming van “ Dquasmagne” het was niet zeker of de omwalling nog bestond, zeker is dat tegen 1809 de wal volledig gedempt was.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd op deze hoeve voor een korte tijd een geschutseenheid geïnstalleerd.
Na de oorlog werd de overbouwde poort toegemetst. Een nieuwe toegang werd voorzien, voor de grotere machines. Voor de aanleg van de A17 in 1973 werden 2 ha landbouwgronden onteigend.
De hoevekapel van O.L.Vrouw Hulp der Christenen is een openkapel, opgetrokken in rode baksteen. De toegangsdeur zit onder een grote Romaanse boog, het is een groengeschilderde smeedijzeren deur met tralies. In de witgeschilderde boog boven de deur staat in het zwart de naam van de kapel te lezen:” O.L.Vrouw –hulp –der -Christenen” De kapel is 2,60 m. hoog, 4 m. breed en 1,50 m. diep.
De binnenkant van de kapel is witgekalkt, de achtermuur even wel lichtblauw.
In de kapel staat een klein houten altaar met twee houten kandelaarblokken zonder kandelaars. Niettegenstaande de naam van de kapel is het beeld dat op het altaar staat een gipsen beeld van O.L.Vrouw –van -Lourdes. Het staat op een blauwgeschilderde houten blokje met het Mari – amonogram. Het is 60 cm hoog en versierd met kunstbloemen.
Vroeger werd in de meimand iedere avond door de mensen uit het gebuurte een rozenhoedje gebeden; na de Tweede Wereldoorlog is dit gebruik verdwenen.
Wanneer we de brug over de autosnelweg op gaan zien we aan de linkerzijde de hoeve met in de dakpannen verwerk het jaartal 1912. Het laat vermoede dat deze hoeven, zeer recent gebouwd werd. Oorspronkelijk stond ze waar nu de boomgaard is.De Kabinetkaart van de Oostenrijkse Nederlanden van 1771. Popp-kaart van 1834.
Het was in 1912 dat de broers Vandaele, toenmalige eigenaars, de hoeve volledig naast de bestaand gebouwen bouwden. De zware balken van het schuurgebinte zijn het afbraakmateriaal van de Sint- Antoniuskerk, zoals reeds vroeger neer geschreven werd in 1904 neer gehaald en zo verhuisden vele matrealen naar plaatsen waar gebouwd werd.
Zo staat ook een huis in de Kerkstraat van rond de zelfde periode waar je nog zo een balk kunt terug vinden.
Het hof werd inde Eerste Wereldoorlog door de Duitsers bezet. Er werden ondermeer barakken opgericht met gasinstallaties voorzien om huidziekten te bestrijden Enkel de kop van het paard bevond zich in de buitenlucht. Na de oorlog werd met het materiaal loodsen gebouwd. In de gevels van de hoeve zijn nog sporen te zien van de lichte beschadiging van de Tweede Wereldoorlog. In 1949 kocht een nieuwe uitbater deze hoeve welke in 1952 zijn eigendom werd. Met de aanleg van de autoweg (A17) omstreeks 1976 werd het hoeveareaal gehalveerd. Tussen de jaren 70 en 80 werd door de huidige eigenaar inspanningen geleverd voor een positieve toekomst van dit bedrijf.
Aan de ingangpoort van de hoeve “Goed te Coulembier” is aan de straatzijde een moderne hoevekapel aangebouwd.
“O.L.Vrouw hulp der Christenen.” Uit 1945.
De hoeve zou, volgens de deurbalk op de koestal dateren uit 1773. Ze wordt reeds vier generaties lang bewoond en uitgebaat door de familie Coulembier. De huidige uitbaters zijn de familie N. Coulembier – Coussement.
Oorspronkelijk was het een gesloten vierkantshoeve, met als ingang de grote poort van het wagenhuis. De ingang bestaat nog maar de poort werd vastgehecht. Zoals bij vele hoeven was de ingang te klein voor de grote machines.
De kapel welke in 1945 werd opgericht door René Coulembier om van O.L.Vrouw de genezing te bekomen van een gehandicapt kind dat in het gezin was geboren. Het kind is spijtig genoeg enkele jaren later overleden.
De kapel is een rechthoekig gebouw met een plat dak, opgetrokken in rode gevelstenen. Op het dak staat vooraan een smeedijzeren kruis.
In de voorgevel van Coulembiers kapel zit een groengeschilderde houten deur met in het bovenste deel een ruit achter traliewerk. Boven de deur is een arduinen steen aangebracht met de bede: “ Maria Hulp der Christenen, B.V.O.
De kapel is 2,60 m hoog 1,40 m breed en 2.m diep.
Aan de zijgevel is een bloemperkje aangelegd.
In de kapel staat een blauw- geschilderd houten altaar met een geborduurd altaarkleedje.
Op het altaar staat een beeld van “Maria, hulp der Christenen” dat waarschijnlijk afkomstig is uit het klooster van de zusters van Don Bosco op St-Anna, waar Marcella Coulembier kloosterzuster was. Het beeld stelt Maria voor met haar Kindje Jezus, beide hebben een gouden kroontje op het hoofd, Maria draagt een blauwe mantel op een rood onderkleed en Jezus een groene mantel op een rood onderkleed. Het beeld is 60 cm. Hoog.
Het laatste gehucht of kleine dorp, maar daarom niets minder”De Knok” 51 meter boven de zeespiegel ligt We willen het bereiken daarom stappen we langs de binnenstraat, aan de Rollegemseweg gaan we links af en daarna de Groene dreef en dit gedeelte betreden we het uiterste noorden der gemeente. Het vormt de grens met Kortrijk, een deel ervan ligt op grondgebied Kortrijk. De Knok bevindt zich op 4à5 km van het centrum van de stad. Op dit gehucht komen vijf wegen samen. De Muynckendoornstraat was de bijzonderste en ook de langste, ze begint vanaf Walle(Kortrijk) en eindigde in Dottenijs, sinds de fusie is ze opgesplitst. Ze was tien kilometer lang. Op het gehucht waren zeven herbergen, met de brand van de “Fliefouter” was de laatste herberg ook hier verdwenen.
De Knok is volgens sommige een naam welke afstamt van het woord knokken= beenderen; nl. een plaats waar kadavers werden begraven. Het is buiten de stad gelegen, kan het een begraaf plaats? Nu een woonwijk van heel wat mensen welke werken in de stad en hier komen wonen en rust vinden. Van een viertal hofsteden zijn de gronden ingenomen door woningen. Het is een prachtige woonwijk geworden.
“Rollegemknock:” Munkendoornstraat 125,
Werd gebouwd in 1813/14, op de Popp-kaart van 1834 staat deze vermeldt een Scherpereel was eigenaar.
Het was een gesloten hoeve met open ingang
Nu de bergplaats, stond in de jaren zestig een ovenbuur. In de zijgevel van de wagenbergplaats is een kleine kapel.
Sinds 1987 heeft deze hoeve geen landbouwuitbating meer
We maken onze wandeling af langs de Walleweg. We komen ter hoogte van het nr. 115 bij de hofstede “Hof van Odo” de grenssteen tegen welke enkele jaren terug werd opgegraven met het wapenschild van Kortrijk met data van 1743 in een nis ingemetseld.
De naam verwijst hier naar Odo Vandenberghe welke sinds 1927 de eigenaar werd, de bedrijfsoppervlakte was toen 13 ha groot. Het oudste gebouw dateert uit 1779.Hier zou een vluchtende Franse koning Lodewijk genaamd, in de achterkamer overnacht hebben. Vermoedelijk gaat hier om de Frans koning Lodewijk XVIII, welke de troon besteeg nadat Napoleon in 1814 voor de eerste keer werd verbannen naar Elba. Napoleon welke in 1815 begon aan een triomfantelijke terugtocht naar Parijs, zou Lodewijk XVIII gevlucht zijn over Kortrijk naar Gent, waar hij enkele jaren woonde in de Veldstraat te Gent. De Gentenaren noemden hem “Zwiet” in plaats van Louis Dixhuit omdat de ex-koning enorm kon zweten. De bestaande gebouwenworden verhuurd aan derden..
Bij het nr. 101 staan we voor het “Goed te Castaigneboom. Een gesloten vierkantshoeve met de oudste gegevens uit de 18de eeuw, leesbaar in een datumsteen, welke zich bevond in het poortgebouw, 17?? Die verdween na de Tweede Wereldoorlog. Tot in de veertigerjaren werd hier Vlas en Cichorei geteeld.
In 1948 Het jaar dat Onze-Lieve-Vrouw van Fatima naar Bellegem werd gehaald
In 1834 was C. Van Tiegehem eigenaar, en telde ongeveer 22ha. Later was het eigendom van Goethals uit Kortrijk, zijn dochter Simone, getrouwd met Baron Kervyn de Volckaertsbeke, erfde het goed. Hun kinderen waren pachter.
De hofstede voorbij staan we in Bellegem, halfweg de beklimming naar de kerk aan de kapel nemen we de oude tramroute en komen terug op grondgebied Rollegem.
We volgen de Oude Bellegemsestraat en ter hoogte van het nr. 1 zien we Het vernieuwde “Goed te Bottelier”
Deze eeuwenoude gesloten omwalde ( de omwalling verdween in 1958) hoeve was het foncier van de heerlijkheid bottelier. Naast de hoeve was er een vijver, deze werd in de periode van 1846 tot 1873 gedempt.
Al in de 15de eeuw bewoonde Jan van Nest het goed. Op het einde van de 15de eeuw, werd de nieuwe uitbater de Familie Cannaert en verbleef er ruim 100 jaar. Rond Het jaar 1834 was het de beurt aan de familie Cottignies, en telde het domein ongeveer 18 ha. en in 1915 was het eigendom van Albriek Depestel, daarna was het de beurt aan Cristiaans. Toen werden de gronden verkocht.
Het is de huidige eigenaar welke de gebouwen en de omliggende grond naar deze restauratie uitwerkte.
Op het einde van de weg gaan we links af we komen voorbij “Ter kanne” den eigenaar verteld: "vroeger noemde deze straten de Kannestraat,en de kleine kannestraat, ze hebben dit gewijzigd, voor mij was de naam vlug gevonden, het werd "Ter kanne" Een “rustge stek” die ons terug doet denken aan het verleden.
Op het einde rechts af onder de snelweg,
Voor ons, mijn dorp. Ik ben er wel niet geboren of getogen, toch wil ik er tot het einde ter tijden wonen.
Rollshausen verliest in 1974 zijn eigenheid en wordt een fusiegemeente van Lohra. Het is een “woondorp” in het plattelandsdistrict Marburg-Biedenkopf en telt 320 inwoners. De oppervlakte bedraagt 501 hectare, waarvan 162 hectaren voor de landbouw en 284 hectaren bos. Met zijn vijf bedrijven stelt het circa 50 persoenen tewerk Daar het dorp een woondorp is zijn er de laatste jaren een dertigtal huizen bij gebouwd en is het dorp met ongeveer een 100-tal personen toegenomen.
Het leerlingenvervoer is zeer goed geregeld naar Gladenbach, Wiermar-Niederwalgern en de universiteitsstad Marburg.
Het openbaar vervoer van uit Marburg of Giesen (23:24 u.) en met de belbus kan men zekerlijk na middernacht nog in Rollshausen aankomen.
De deelgemeenten van Lohra met zijn Damm, Nanz-Willershausen, Rodenhausen, Reimershausen, Altenvers, Weipoltshausen, Rollshausen en Seelbach. Samen goed voor meer dan 5.000 inwoners.
Rollshausen, en zijn verleden, 1256-2006 of een levensloop van 750 jaar.
De adellijkheid “von Rol(l)shausen, de stamvader is Henricus von Rolshausen, een ridder geboren op 1/10/1556 en overleden op 11/2/1263 hij was gehuwd met Sofia von Haiger en had twee kinderen.
Op het wapenschild zie je twee gekruiste spaden. Volgens de legende zou von Rolshausen in zijn jeugd zo arm geweest dat hij zelf op de akker moest werken.
Op zoek naar een verbroederingsdorp speurden we naar dorpen of gemeenten met gelijkluidende namen of namen die etymologisch naar dezelfde stam verwezen. Zowel in Frankrijk als in Duitsland ontdekten we dergelijke dorpen. In het boek van L.Slosse staat volgende geschreven: “ met ons Rolleghem staan in verband Rollingen in Limburg; Rollingen in het afgestaan Luxemburg; Rollingweer en Rollemastate in Nederland; Rollingshausen en Rollshausen in Duitsland." Sindsdien is de band met Rollshausen ontstaan!
En… om deze band te vereeuwigen werd in1988 een internationale estafetteloop tussen beide dorpen gelopen. De sportievelingen hadden het lumineus idee om een estafetteloop vanuit het verbroederde dorpje Rollshausen naar het thuisoord Rollegem te organiseren. Dat hield in dat er maar liefst 502 km dag en nacht ononderbroken gelopen werd. Een veertigtal Belgen en een tiental Duitsers liepen het traject over Duitsland - Nederland - Frankrijk en België. Via Herborn-Marienberg-Hachenburg-Altenkirchen-Asbach en Bad Honnef naar Koningswinter. Via Bonn, de hoofdstad van de Duitse vrienden naar Bruhl en via Duren en Eschweiler komt men in Nederland. De grensoverschrijding gebeurt tussen Herzogenrath(Wets-Duitsland en Kerkrade(Nederland) Inmidddels was men 220km onderweg. Door de voerstreek, Berneau, op het Waals grondgebied. We vervolgen via Vise,Tongeren, St-Truiden, Tienen en Overijse, naar het Zoniënwoud. Na 380km bereiken we Alsemberg, en Halle. Richting Lessines lopen we naar Ronse, dan een klein ommetje in Frankrijk(Wattrelos) alvorens in België (Herseaux) om de laatste kilometers af te leggen die ons scheiden van de thuishaven: Rollegem Klik op het kaartje en je kan de route via google volgen.
Het kerkgebouw werd in 1500 herbouwd, (Evangelische Kirche)
Tussen 1992 en 1997 werd ze opnieuw gerestaureerd. In de zuidmuur herkent men het leigesteente dat ter plaatse gevonden werd en waarmee men bouwde.
De ingang is gelegen aan de Westkant.
De meer dan driehonderdjarige klok werd tijdens de oorlog in 1942 opgeëist. Ze kwam uiteindelijk terug uit Hamburg en ze kon opnieuw in deklokkentoren geplaatst worden. Tot op heden roept ze de mensen ter kerke. Sinds 1963 worden de klokken elektrisch geluid.
Rond de kerk vindt men nog oude zerken van het vroegere kerkhof. Die worden voorlopig rond de kerk bewaard.
<
Aan de ingang van de kerk ziet men een monument met de beide schilden, Rollegem-Rollshausen
Twintig jaar geleden slaagden enkele lopers erin de afstand Rollshausen- Rollegem tijdens een aflossingsmarathon te overbruggen.
Nu willen enkele fietsers die prestatie overdoen. De folkloreraad is op zoek naar getrainde fietsers uit de regio die willen deelnemen aan de sportieve uitdaging op 23 en 24 augustus.
Een infovergadering is er op 9 mei om 20.30 u in het buurthuis van Rollegem. Info via e-mail: stephane. debevere@ telenet.be
In 1745 was er geen schoolmeester, de kinderen liepen school in Altenvers. Pas in 1913 werd beslist een school te bouwen Tien leraars zouden de school leiden tot op 31/7/1970, de dag dat de school definitief de deuren sloot.
Nog enkele zichten op Rollshausen.
Brunnenstraat, hoeve "Schucherts"
Een pracht van een vakwerkconstructie.
Het bakkershuis.
De gemeenschappelijke opslagplaats van vlees.
Rollshausen lacht ons toe, het biedt ons op alle vlakken mogelijkheden. Duits, Engels, of Frans, de taal mag geen barrière zijn. Misschien een tip voor ouders die hun kinderen de Duitse taal leren. In ieder geval de wielerfanaten staan klaar om met de Rollofeesten 22/23/24 augustus 2008 er een mooi begin van te maken. Rollshausen wil je alvast met open armen ontvangen! De officieuze start vanaf het “Burgerhuis” officiële start waar, aan de kilometerpijl. Wij wensen ze alvast een goede vaart, behouden thuis !!!
Voorstelling van de deelnemers van uit Rollshausen voor een tocht van 570 km voor de aanvang
Hier zijn ze op de terugweg naar Rollegem, bij het verlaten van Rollshausen
Op zondag 24 augustus rond 16.00 uur kwamen de fietsers uit Rollshausen onder begeleiding van de Belleman terug aan te Rollegem. Ze hadden de kilometers in de benen, en waren zeer verrast dat het zo een heuvelland was “het land van Hessen”.
Het publiek was hier niet overweldig groot bij de aankomst, maar het enthousiasme van de wielerfanaten des te groter, bij het onthaal welke hun te beurt viel bij de aankomst in Rollshausen. Ze kunnen hen niet genoeg bedanken voor het onthaal! Het beloofd misschien zijn dit de nieuwe “ambassadeurs” voor Rollshausen.
Na de aankomst werden ze dan met een daverend applaus ontvangen in de feest tent. Het was een blij weerzien voor iedereen De vraag blijft is het beter dan de “Mont Ventoux”, is het voor herhaling vatbaar.
Zicht op Rollshausen bij het binnenrijden komende van Altenvers
Het was een greep uit het moois dat het land van Hessen te bieden heeft! Toch boven dit alles staat Rollshausen!
Wat maakt het zo aantrekkelijk, dat wij Rollegemnaren daar zo graag naartoe reizen?
In de eerste plaats, de omgang met de mensen, de vriendschap, de goede ontvangst en vooral de gastvrijheid. Telkens weer ontvangen ze ons als koningen of prinsen. Wat zij ons bieden is onvergetelijk.
Vrijdag in de namiddag zijn onze vrienden aangekomen in café “De Platse”
Alwaar het blijde weerzien met een opgang werd gebracht.
Zaterdag na het ontbijt (frühstüch) even gaan wandelen of naar de zee, om terug te zijn tegen 18.00u alwaar we werden ontvangen door plaatsvervangende burgemeester Lieven Lybeer.
Na de bijbehorende beeldenformatie van pers en amateurs, was het tijd voor een uitgebreid avondmaal aangeboden door Beheerscomité & Gemeenschapsraad Rollegem.
Om daarna ons aan te sluiten in de tuinen van het Buurthuis voor de Duitse avond, onder muzikale begeleiding van “ Die Lustige Freunden “
Met veel bier en veel muziek, vertelden onze Duitse vrienden dat ze een prachtige avond hadden meegemaakt en bedankten ons voor de grote inspanningen welke werden geleverd.
Van onze kant willen wij langs deze weg de heren/dammen inrichters en ook de medewerkers van harte bedanken.
Op zondag hebben we uitgebreid getafeld, geschenken uitgewisseld, om rond vijf in de namiddag menige traan te vegen bij het afscheid, en met de handen op het hart” Bist zum nächsten Jarh” tot volgend jaar.
Velen onder ons die er bij waren weten dat dit niet volgend jaar zal zijn als we hen terug spreken, vrienden onderhouden zich meer dan eens met elkaar.
Want zoals (Joris Declercq zegt):” È vrind is lik è stekkerdraad. Je kut’ dr’an vaste roak’n
En ojje were weg wult gaan ’t Doe zeer, je los te moak’n.”
Het programma van de Rollofeesten 2008 (vroeger Folklorefeesten) staat “ verre van vast’... Nochtans laat veel vermoeden dat er dit jaar opnieuw een estafette op het programma staat.
Op 3 december 1983 nam men het initiatief in handen om een soort verzustering op het getouw te zetten met een klein gezellig dorpje in Duitsland dat niet zo heel ver af ligt en toch nog aan de gevraagde criteria beantwoordt. Rollshausen is volks, levendig en heeft bepaalde folkloristische aanrakingspunten. Het is gelegen in de driehoek Siegen, Marburg en Giessen. Gekazerneerden in Siegen herinneren zich nog Herborn, Seelbach, Altenvers op enkele kilometers van Rollshausen . Hoe dikwijls zijn we er niet voorbij getrokken?
Rollshausen is een deelgemeente van Lohra, en maakt net zoals Rollegem deel uit van een grotere entiteit.
Op zaterdag 27/3/1985, kwamen om 10.30 u. vijf “Rollshausers” te Kortrijk aan. Tijdens de ontvangst op het stadhuis mocht Burgemeester De Jaegere een geschenk in ontvangst nemen van Karl-Heinz Schneider.
Herr Schneider liet zich ontvallen:” Wij zijn verrast door de goede ontvangst die wij hier genieten. Wij hebben niet durven vermoeden dat er hier zo een belang aan de gehele ontmoeting wordt gehecht. Meteen werd van beide kanten beloofd om de zaak in goede banen te leiden.
Na hun terugkeer in Duitsland werden er in onze gemeente opnieuw vergaderingen belegd met het oog op de eventuele verbroedering.
Als je nu hier klikt leer je van uit je zetel het verbroederings dorp kennen. Veel geluk! Wens je meer te weten, vragen kan nooit kwaad.
Wenst u direct "Lohra" te kennen druk dan hier onder
Richting Noord-west
° Bergloch
Duitsland dat niet zo heel ver af ligt en toch nog aan de gevraagde criteria beantwoordt. Rollshausen is volks, levendig en heeft bepaalde folkloristische aanrakingspunten. Het is gelegen in de driehoek Siegen, Marburg en Giessen. Gekazerneerden in Siegen herinneren zich nog Herborn, Seelbach, Altenvers op enkele kilometers van Rollshausen . Hoe dikwijls zijn we er niet voorbij getrokken?
