“Weimeershoeve “ Weimeerslaan

De naam is te danken aan het feit dat de meeste gronden gelegen zijn op de Weimeers en ze staat in de nabijheid van de beek de Weimeers. Het is een gesloten hoeve met open ingang. Ze had een totale oppervlakte in 1980 van 10 ha. Er is sinds 1986 geen landbouwuitbating meer. De oudste vermelding dateert van eind 19^de eeuw (1801 1900) . Het was Frederiq Christiaens welke de eerste uitbater en eigenaar was. In de volksmond “de Fric”. Hij werd opgevold door zoon Karel. Door blikseminslag gevolgd door brand in 1906 werd de hoeve grotendeels vernield. In 1912 nam Gaston de uitbating over van zijn vader, en deze werd in 1949 opgevolgd door zoon Michel. De hoevegebouwen waren met 1ha grond eigendom van Antoon Nolf uit Kortrijk en Michel Christiaens kocht deze over in 1951. De bedrijfsoppervlakte bedroeg toen 26 ha, doch door verkaveling voor bouw van woningen en van de sporthallen in 1979 viel de oppervlakte terug op 10 ha. Michel ging op rust in 1986. De Weimeershoeve behield enkel de woonfunctie welke door zoon Geert word bewoond.

De eigenaar verkocht de overige stukken landbouwgrond aan verschillende landbouwers.

“Goed te Castel “ Schreiboomstraat 1

Gesloten U-Vorm welke al in 1637 bekent staat. 1756 was Bartholomeus Barbory  de uitbater . Het was tot 1900 leesbaar in de dakpannen van de wagenbergplaats. Herbau was in 1834 uitbater en eigenaar. De totale oppervlakte bedroeg in 1980 14 ha. Sinds 1990 is het landbouwbedrijf meer, doch een Aveve winkel. De familie Herbau bleef er wonen tot 1901.

Albriek Depestel kwam hem opvolgen. Na een bliksem inslag in 1903 werden de hoevegebouwen door brand volledig vernield. Op het goed ontstond ook brand bij het drogen van graan. Er werd vuur gestookt en via ventilator werd warme lucht door het graan geblazen. Vermoedelijk werd er vuur meegezogen en ontstond daar door brand.

Albriek Depestel verhuisde in 1915 naar het goed te Bottelrie. Het was Rene Castel geboren op het goed ’s Costers welke Depestel opvolgde. Broer René bleef op de ouderlijke woning.

Tijdens de tweede Wereldoorlog werden de stallen opgeëist voor  Duitse paarden.  Het was zoon Ephrem welke in 1963 René opvolgde. In de jaren tachtig werd het landbouwareaal tot de helft terug gebracht, negen ha werden aan derden verpacht. De naam is te danken aan de familie Castel daar deze sinds 1915 de hoeve uitbaten.

In 1990 kochten Dirk en Maarleen Polet- Vergote uit Kluisbergen de hoeve. De gebouwen werde grondig aangepast ter inrichting van de Aveve-winkel.

De muziekminnende pastoor Gustave Stemgée droomde er van om in ons dorp een koor te stichten Hij besloot om samen met koster Leman Clothaire, Leplae Frans, Hoornaert Michel en Buyck Albert een koor op te richten. Frans Leplae werd in begin 1969 aangesproken en aanvaarde bereidwillig de leiding. Ook op Clothaire Leman werd beroep gedaan om de orgelbegeleiding op zich te nemen. De eerste poging welke ondernomen werd was de volgende zondagsmissen verzorgd op het oksaal met Leplae, Hoornaert, Buyck en Declercq, hiermee werd de eerste stap duidelijk gezet. Even later op 15 oktober 1969 ter gelegenheid van het H.Theresiafeest werd er een eerste samenzang ondernomen. Op 1 november van het zelfde jaar werd het eerste optreden met succes gehouden het parochiaalkoor was een feit.

Onze vader G. Antheus 

Ik kniel hier met de handjes saam, ik ken u nauwelijks met naam

Onze Vader, maar ‘k doe wat vader en moeder doet.

Uw naam klinkt toch zoo wonder zoet en ‘k zeg met hen de

handekens te gader Onze Vader die in de hemelen zijt.

Ik ga nu slapen, ’t uur is daar zie moeder maakt bedje klaar.

Onze vader zij heft mij op, zij kust me teer,

En legt mij in het bedje neer, en eer ik slaap herhalen we te gader:

Ik weet reeds dat er kinderen zijn, die arm en gans verlaten zijn,

Onze Vader . Wie ziet hen geern? Wie kust hen zacht?

Waar slapen zij wel overnacht? Och zorg voor al die kinderkens te gader:

Onze Vader wie ziet gij geerne? Wie kust hen zacht

Waar slapen zij wel overnacht?

Och zorg vooral die kinderkens te gader

Belijdenis

Ik ben stout geweest, maar zal het nooit meer doen!

Toe neem mij op uw schoot, en geef me een zoen!

Lief moeken, zie , ik heb mijn oogskens rood gewreven!

Zeg ben ik weer u kind? En is het vergeven!

Ik strek mijn armpjes uit en sluit uw hoofd erin!

Ach! Wees niet langer boos! Zie hoe ik u bemin!

Lief moeke, hoor,ik zal nu braaf zijn mijn leven lang

“Hof van Rollegem” Rollegemplaats 5

Meerzijdige gesloten hoeve met als oudste gegevens 1735 was vroeger omwald. Historische naam “ De Heerlijkheid van Rollegem” reeds in de 14^de eeuw (1301 – 1400) vermeld.

Ze had in 1996 een oppervlakte van 28ha 49 a.

Hugo III van Halewijn was in 1260 eigenaar en hij was gehuwd met Fressende van Rollegem. Hij overleed in 1287 en zijn weduwe was toen eigenaar. Ridder Wouter I van Halewijn volgde haar op . Het was 1365 en toen volgde Wouter II van Halewijn welke heer werd van Rollegem. In 1420 werd Perceval van Halewijn eigenaar, hij werd door neef Jan I van Halewijn opgevolgd. Jan I stierf in 1441 en werd door zoon Perceval II opgevold. Door wanbetalingen moest Perceval II van Halewijn de heerlijkheid verkopen aan Joris van Halwijn in 1476.

Het was vanaf 1496 dat de hoeve verpacht werd aan Willem de Smet daar Joris Stierf in 1535. Zijn zoon Jan, heer van Komen werd de opvolger eigenaar maar hij overleed in 1544. Zijn weduwe Jossyne de Lannoy werd de eigenares en verpachte de hoeve in 1552 aan Nikolaas Desmet. Hij was de zoon van de voormalige pachter Willem. De dochter van eigenares Jossyne, Johanna trouwde met Philippe Decroy in 1559 en erfde het goed. Zij stierf in 1581 en haar zoon Karel Decroy werd eigenaar. Karel verkocht in 1585 het hof aan Philippe du Chastel de Blangeval. De hoeve lag in puin na meerdere vernietigingen door onder ander de Geuzen en vrijbuiters. Maximiliaan du Chastel, de opvolgende eigenaar overleed in 1622.

Het was zijn zoon Charles -François welke de hoeve erfde, hij stierf in 1637. De nieuwe eigenaar werd Jeronimo Ph. Du Chastel, Heer van Rollegem. Uit zijn derde huwelijk in 1699 was de nieuwe opvolger Frans- Gilbert . En in 1712 werd Maria Ph du Chastel de eigenares. In 1716 pachtte Jan Parent het hof aan Fr. GJ. Du Chastel. En in 1725 was Joost Parent de pachter. In het zelfde jar werd het goed verkocht aan de minderjarige graaf van Moeskroen, Engelbert-Frederik d’Ennetières welke in 1758 overleed. Albert d’Ennetières werd de opvolger, hij overleed in 1758. Het was broer Albert, Jozef d’Ennetières welke hem opvolgde in 1761. Een tweede broer volgde in 1786 op J.B.A. d’Ennetières, deze stierf in 1817.

Zijn zoon Frederik jozef was erfgenaam en bleef tot 1875 eigenaar. De hoeve telde in dien tijd ,1834 een bedrijfsoppervlakte van 33 ha.  De hoeve gebouwen vertoonden toen reeds de nog bestaande structuur van meerzijdige gesloten hoeve met een achtvormige omwalling. De prachtige toegangspoort, ook de Rollegempoort genaamd, dateert van 1735.

De sluitsteen van de poort stelt het wapenschild van de familie d’Ennetières voor, geflankeerd door 2 leeuwen of tijgers. Tussen het woonhuis en de schuur bevind zich de Bellegempoort. De grote driebeukige bergschuur van 1835 is een zeldzaamheid in onze regio. De schuur telt 3 poorten en 11 gebinten, afgedekt met wolvendak. De Datumsteen in witsteen vermeld opschrift “Constant V.D. Mersch 1835” . De enige dochter van Frederik Jozef d’Ennetières Marie- Rose trouwde met Oktaaf d’Oultremont de Duras. Hun zoon Adhemar verkocht het hof in 1895 aan Edward en Gustaaf Nys uit Kortrijk. Eind 19^de eeuw (1801- 1900) kwam Vermeersch op de hoeve, en in 1909 ging hij Failliet. Constan Brourkaert werd de opvolger uitbater en pachtte aan Edward Nys. Welke in 1915 stierf. Zijn erfgename waren M. Doutreligne, zijn weduwe, Gustaaf Nijs en Richar Snouk. Constand werd in 1953 opgevolgd door zoon Andre. In 1990 werd vader Andre opgevold door zoon Marc. Welke tot op heden de uitbater is .

Op de mote, welke eveneens omwald was stond vermoedelijk de woning van de heren van Rollegem. Rond 1900 werd de wal achter de woning gedempt

Ik ben van den buiten Declercq, A. Schrey.

Ik kreeg van mijn ouders , van ieder mijn part

Van vader mijn schouders van moeder mijn hart.

Ik vocht om mijn stuiten met zuster en broer,

Ik ben van den buiten ik ben van den boer.

Ik zout en ik zaaie, ik eg en ik ploeg

Ik mest en ik maaie en ik zweet en ik zwoeg.

Ik klets in de kluiten en glets in de moer.

Ik ben van den buiten , ik ben van den boer.

Bij d’eigensten pachter, eerst koeier den knecht

Mijn klakke van achter, mijn hoofd immer recht

Zoo dien ‘k om mijn duiten en teer op mijn toer

Ik ben van den buiten ik ben van den boer.

En hebben de zeisens gezinderezind

De maliende meisens de wagens gepint

Dan zit ik te fluiten van boven op ’t voer

Ik ben van den buiten ik ben van den boer.

Miranda Manhaeghe.

Welke het levenslicht zag te Rollegem ,( in café de Sterre in de kerkstraat) en haar liefde volgde naar Moorsele maakt van oude boeken kunstwerkjes.

Haar ganse leven was haar hobby breit en haakte ze;

Ze volgde snit en naad, daarna kinderverzorgster om haar opleiding af te maken met studie voor verpleegkundige. Miranda werkt reeds 29 jaar in het woonzorgcentrum St Jozef  te Moorsele.

Ze naaide gordijnen en overgordijnen voor thuis en maakte kussens in smirna het was dus tijd om iets anders.

Miranda zegt: “ Boeken plooien klinkt , misschien niet sexy maar je maakt er wel verrassende  mooie kunstwerkjes mee.” Ze heeft al meer den 10 verschillende ontwerpen.

Al bij al is Miranda een bezige bij.

Liedjes uit de oude doos

Pikkers, Bindsters en Zantsters  ( Emiel Serroen)

Ons pikken die klonken den wetsteen aan staal.

De pikken die blonken in ’t zonnestraal

We gaven het koren een zoef en ne zwaai

En  ’t veld lag geschoren in ’n haai en ’n draai.

Wij sloegen ons handen om d’armvolle graan

En spanden er banden van strooi rondom aan

Wij gaven de schoven een wrong en een draai

En keerden het boven, gestuikt in een zwaai.

Een liedje uit de oude doze, van Arthur Verhoeven

Toen ons Heer na al geschapen had, een Fransman en een Pruis.

Een Vlaming en een Engelsman, het geel en ’t zwart gespuis?

Toen schoot St Pieter toe en sprak: “ Heerlief! Ziet dat Ge niet vergeet,

Een Waal te maken anders was de schepping niet compleet.”

Eer mistroostig zei de lieve God “ Van dien haal ik geen eer!”

St Pieter “ ‘k zou toch maar doen, geloof me Lieve Heer.”

Ze kneedden dan een Waal van leem, geweekt in ’t water van de bron.

En legden hem te saam languit te drogen in de zon.

In den nanoen meenden ze den Waal te keeren maar jawel!

“Laisse-moi tranquill’ nom de tonner! Riep gram de poesjenel.

Wat heb ik gezeid St Pieter: “Hij is maar amper afgemaakt,

Daarbij nog ver van droog en toch hij vloekt al dat het kraakt”

ter ere van de Rollegemse duivenliefhebbers

Eerste couplet.                                                                                                       Derde Couplet

Vrienden luistert hier naar ons gezang,                                                         Verders wordt ons nu ook vermeld,

Zeker ‘t is van groot belang.                                                                              De daad van den tweede held.

Wij schrijven hier, het feest rond uit,                                                             In een strooien huisje langs de baan,

En het kost u maar één kluit.                                                                            Zag hij vlammen hoog opslaan.

Zoo kunt gij weten, water nu geschied,                                                        Hij was seffens van ’t gevaar bewust,

Hier op ’ t Rollegem’ s gebied;                                                                          Hij had hoegenaamd geen rust;

Het is zeker wel de moeite weerd,                                                                  Hij riep menschen hier is nu brand,

ieder te been of te peer.                                                                                     Werken wij rap hand in hand.

                       Refrein                                                                                                         Refrein

Lijk de liefhebbers van Rollegem,                                                                        Hij kroop van boven op het huis,

Die minnaars van het duivenspel                                                                         Het was voorzeker daar niet pluis

En die dezen achternoen                                                                                       Daar wrocht Hij eene gansche uur,

Ook in ‘t feest willen meedoen                                                                             eer Hij meester was van het vuur.

En hier op deze wagene                                                                                          Zoo rede hij daar twee dooven,

Zitten wij vol behagene                                                                                           vrienden wilt ge het gelooven

Met de wittepen in ons hand                                                                                 Ja, zeker zulk ene daad,

En den bauwen in de mand                                                                                    Moet beloond zijn vroeg of laat.

Tweed couplet                                                                                                            vierde couplet

Het is hier een schoon huldebetoog,                                                                     Vrienden, wil den stoet bezien,

Dat zich ontrold voor uw oog.                                                                                 Wat al verschillige liên;

Vooreerst voor de kleine Cossement,                                                                    Gij vind er burger, boer en werkman,

Een manneke vol talent.                                                                                             Elk die doet wat hij kan.

Hij kwam eens naar school gegaan                                                                         Zoodus allen goed mêegevierd

En wat vond hij langs zijn baan;                                                                              Gekeken, geroepen en getierd

Een jong meisje in een waterput,                                                                            Lang leve Cossement en Vandael,

Ja, van krachten uitgeput.                                                                                         Maar kijkt toch meest van al.

Refrein                                                                                                                              Refrein

In eenen sprong was hij alras,                                                                                   Naar de liefhebbers van Rollegem                                                                        

Al in die diepen waterplas.                                                                                          Die minnaars van het duivenspel

Hij greep het met beider hand,                                                                                  En die deze achternoen

En trok het rap langs de kant.                                                                                     Ook in ’t feest meedoen

Hij deed zeker zijn beste,                                                                                             Zie hoe wij hier pareerden

Rede zoo het kind Vanneste;                                                                                       Voor de nieuwe gedecoreerden;

Ja, dat verdiend belooing,                                                                                            Ja, Vandaele is toch ‘ ne vent

Zelfs van Sire onze Koning                                                                                            Dat wordt ook de kleine Cossement                                                                      

Drukkerij E. Dedeyn, Rollegem                                                                              Gedicht en gezongen door J.C.

“Goed te Imbrecht” Munkendoornstraat 135

Ook hier is de gekozen naam een familie naam daar Imbrecht in de eerste helft van de 20^ste eeuw( 1901 -2000) de hoeve bewoonden. Het is een U-vormige hoeve met als oudste gegevens 1899 een balk in de koeistal. De eigenaar in 1846 was Verschelwe , in het begin van de 20^ste eeuw was Adolf Imbrecht de uitbater. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Ernest in 1929 . Ernest bleef kinderloos , doch had een zus en deze had een dochter, Denise Meersman, welke met Basil Vandekerkhove huwde. In 1965 nam Basil samen met zijn vrouw de uitbating over. In 1993 ging Basiel op pensioen en bleef alleen de woonfunctie over.

“Goed te Schoore”  Munkendoornstraat 240

De name verwijst naar de uitbatersfamilie Schoore welke in de 18^de, 19^de en 20^ste eeuw de hoeve bewoonden. De hoeve bestond al sinds 1767. Den toenmalige pachter van het “Goed te Brasseye” Grote straat 4 te Bellegem J. Dumortier werd vermoord aan de “Koeiplekken van Schoore.”

Het was Joannes-Franciscus Schoore geboren in 1768 en overleden 1833 welke omstreeks 1800 tot 1840 met zijn vrouw Marie- Anne Formet de hoeve uitbaatte. Zijn zoon Joannes Baptiste volgde hem op. Het was deze welke in de periode 1873- 1875 veel grond kocht. In 1877 huwde zoon Charel- Louis met Mathilde Demeire en werd de nieuwe uitbater. Zijn specialiteit  was vlas. Hij stierf in 1912 en zijn kinderen Valère en Celina- Zulma namen de uitbating over. Celina- Zulma huwde met Jules Vandekerkhove in 1923, en Jules werd bedrijfsleider. Gedurende de Tweede Wereldoorlog in mei 1940 werd gedurende een week de hoeve door Duitse troepen bezet. Het was van hieruit dat Engelse troepen in Kuurne werden beschoten. Zoon Noël werd in 1964 de nieuwe uitbater. Noël intussen op pensioen en geen opvolger. De hoeve is intussen een privé woning.

“Den Falsen” Tombroekmolenstraat 26

Historische naam hij verwijst naar de landbouwer die in 1756 de hoeve uitbaatte en den “Falsen” (vals – onecht – bedrieglijk – onjuist)  werd genoemd. Het is een gesloten vierkantshoeve met als oudste vermelding 1750 of 1780 boven de deur droeg. De eigenaar was in 1834 Demuynck. Remi Theys kwam in 1910 de hoeve uitbaatten  Hij werd door zijn zoon Hilaire in 1952 opgevolgd. Hilaire ging op zijn beurt in  september 1985 op rust. De gronden werden  verkocht en verpacht aan derden. De woonfunctie werd behouden.

In 1994 kocht Chris Michels de hoevegebouwen met 1ha 85 a. De gebouwen werden volledig vernieuwd en omgebouwd tot woning en paardenstallen. Er is geen sprake meer van een landbouwbedrijf maarvan een dierenpension falsenhoeve in Rollegem, west ( zie hun website)Dierenpension Falsenhoeve in Rollegem, West ...

“De Beenhouwerij” Tombroekmolenstraat 14

Gesloten U-vorm oudste gegevens 1788 met als naam “d’hof van de Bourgerie, met omstreeks 1834 Theys als eigenaar. Einde van de 19^de eeuw (1801-1900) kwam een veehandelaar met name Maurice Bonte op de hoeve. In de huidige woning was er naast beenhouwerij ook herberg, dit tot 1929. Pierre Vandeghinste kocht de hoeve in 1931 hij werd dus eigenaar en uitbater. Hij woonde vroeger op het “Goed te Deurwaarders”, Grote straat 6 te Bellegem. Hij kon de oppervlakte uitbreiden van 6ha naar 15 ha, met grond te Rollegem en in Henegouwen.

Palmer Vandeghinste werd in 1949 de nieuwe uitbater. Hij overleed in 1977 en zijn weduwe Denise Verhaeghe zette de uitbating verder. De toekomst van de “ Beenhouwerij” is onzeker daar geen opvolger en de ongunstige gewestplanning.

                                   Toneelgroep Trees

Stelt voor:

“Calvinistenhoek” Tombroekmolenstraat 27

F-vorm oudste gegevens 1938, 10ha. Het was tot ongeveer 1880 dat hier op dit gehucht veel Calvinisten woonden, welke later verhuisden naar Luigne. Vandaar den Calvinistenhoek.

Guillaume Bonte eigenaar en vermoedelijk ook de uitbater van de hoeve in 1834, de oppervlakte bedroeg  5ha. Toen de man stierf in 1867 werd de erfenis verdeeld over 4 kinderen.

Zijn zoon Pierre erfde de hoeve, hij liet die na aan zijn zoon David een pastoor. Deze David schonk zijn deel aan tante Serphine Bonte-Husquin, welke op jonge leeftijd haar man verloor. Haar oudste zoon ,Pierre Husquin erfde de hoeve in 1903. De familie Chiers waren toen de uitbaters en ze werden opgevolgd door Alfons Vanhoutte in 1941. Gerard Vanhoutte, zoon van Alfons volgde zijn vader op in 1921. Gedurende de Tweede Wereldoorlog kwamen hier veel Duitse soldaten, welke de elektrische centrale van Moeskroen moesten beschermen, hier eten. Frank Husquin erfde de eigendom van zijn vader Pierre. Hij was dominee en een afstammeling van de calvinisten welke rond 1880 vertrokken naar Luigne.

Raphaël Vanhoutte volgde in 1968 zijn vader op? In 1984 kocht hij van de eigenaar Frank Husquin de hoeve. Hij staakte de bedrijvigheid en verhuurde het land aan derden.

“Hoeve Ghequiere” Moeskroenstraat 24

De naam verwijst naar de familienaam van de huidige uitbaters. Ze wonen reeds een kleine eeuw op de hoeve. Een gesloten vierkantshoeve met open ingang.

W. Coussement was in 1756 de uitbater. In1834 was bonte den eigenaar. Het was rond den tweede helft van de 19^de eeuw (1801-1900) dat Henri Ghequiere zich hier kwam vestigen en uitbater werd. Zijn zoon Clovis was omstreeks 1924 de opvolger van vader Henri. In 1945 werden de gebouwen aanzienlijk beschadigd door een V 1 van de Duitsers.

Raphaël volgde in 1960 zijn vader Clovis op, en in 1985 werd deze opgevolgd door de huidige uitbater Patrick. De huidige oppervlakte in 1996 bedraagt 33 ha. Het is een gunstig gewestplan de toekomst is verzekerd.

De Rollies-Rollofeesten 2021 verkozen dit jaar opnieuw een verdienstelijke persoon. Ze gingen hem ver zoeken ergens op een gehucht nabij Watou. Dirk Holvoet,hij woonde vroeger te Rollegem. Maar om een of andere reden verhuisde hij, maar blijkbaar kon hij Rollegem niet missen, want een had een leuze “ een dorp moet leven” alsof het zonder hem niet ging gaan. Hij kon de Chiro , het muziek en toneel niet missen. Het is alleen uit respect dat hij het in ontvangst neemt, want hij kan direct verschillende personen noemen welke het beter zouden verdienen, en dat kunnen we direct beamen want dat was het gene de Folkloraad wilde :

In 1999 heeft de Folkloreraad een nieuw initiatief in leven geroepen. Vanaf dan zou men iemand een pluimpje, of een schouder klopje geven in de vorm van een boeketje bloemen. Het werk achter de schermen waar weinigen zicht op hebben, een klopje geven, zeggen mens doe zo voort. Ze komen maar zelden of nooit in het daglicht te staan maar het zijn keiharde werkers. Ze doen dingen in het dagelijkse leven waar niemand blijf bij stilstaan, het zijn haast schaduwen die voorbij glippen zonder dat we het zien, maar het werk is verricht, niemand blijft er bij stilstaan, het zijn noeste werkers en daarom verdienen ze een bloempje. Ze staan niet op het podium, meestal hebben ze het opgebouwd of terug afgebroken. Ze zijn wat we noemen de werkers achter de scherm, mensen helpen daar waar nodig, en geloof ons, ze zijn o, zo moeilijk op een podium te krijgen. Eenmaal dat men sterft zijn we allen helden iedereen weet wat ze waard zijn, we worden bewierookt met lof overgoten, maar bij leven. Zoek ze maar uit, dat was wat de raad ziet in een verdienstelijke persoon, en die zullen we zoeken! Een schouderklop een bedanking bij leven.

“Zevenkote” Moeskroenstraat 15 

De naam van deze hoeve is een historische toponiem , daar lang geleden stonden hier 7 krotwoningen met één gezamenlijke buitendeur.

Na afbraak van een hoeve welke dichter bij de weg stond werd in 1898 de bestaande hoeve gebouwd. Men vond in 1979 bij het bouwen van een varkensstal de oude fundering.

De oudste datering 1898 leesbaar tot 1963 in een balk in het ovenbuur. De hoeve werd beschreven als de “Hofstede en den boomgaard” in 1756 en Joannes Grimopréz was den uitbater. Eind 19^de begin de 20^ste eeuw (1801-1900 / 1901 2000) werd deze hoeve achtereenvolgens uitgebaat door de families David en bonte.

Vroeger sprak men over “boerke bonte” als men het over deze hoeve hadden. Hij leverde regelmatig aan “privé” personen van Moeskroen en was alzo gekend als “boerke Bonte “

In 1920 Kwam Georges Vanhoutte uit Anzegem zich hier vestigen. De hoeve had amper een oppervlakte van 4 ha. Tijdens den Tweede wereldoorlog namelijk in 1945 staken de Duitsers de loods in brand met fosforgranaten, omdat Georges een weerstander was. In 1947 pachten men 5 ha aan Warru, die later na zijn echtscheiding naar Wallonië vertrok.

Vader Georges liet in 1959 de uitbating over aan zoon Georges. In 1963 werd het ovenbuur afgebroken. Je kun de balk met het jaartal nog terug vinden bij Dokter A. Debeurme, uit de Belleghemdreef te Marke, want deze werd aan hem geschonken. Sinds 1984 is het de derde generatie Georges Vanhoutte welke de hoeve uitbaat.

Sinds kort is men bezig een nieuwe woonst te bouwen 2019. De toekomst ziet er gunstig uit.