Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
01-06-2012
535 Meuzegem
535 Meuzegem
Op 11, 12 en 13 mei 2012 vierde Meuzegem 900 jaar kerkgemeenschap. Er was reeds een openingsreceptie en een winterwandeling in januari, uilenknutselavonden in februari en paaseieren rapen. Hier werd de Paastraditie in ere gehouden! Wim De Ridder vond dat de oudst gekende oorkonde over de kerk van Meuzegem dateert van 1112, 900jaar geleden. Er is een feestbier gebrouwen. De kerk werd drie dagen opengesteld. Kunstvoorwerpen, oude voorwerpen die zijn gevonden bij opgravingen, kerkelijke en notariële akten vanaf de dertiende eeuw, oude kaarten, kerkelijk zilver en kerkelijke gewaden uit het parochiearchief, informatie over de plaatselijke mascotte van de uil en herinneringen aan onze wielerlegende Miel Van Cauter werden getoond. Zondag 13 mei was er rommelmarkt rond de kerk van 10 tot 18uur. Je kon er hapjes en de twee Meuzegemse bieren (blond en bruin) proeven. Zondag vertrokken wielertoeristen om 9uur om de streek van Miel Van Cauter te verkennen. Om 13.45 uur luisterde de Koninklijke Fanfare Sint-Cecilia uit Londerzeel de feestelijkheden op met een concert. Na het concert vertrok om 14.30 uur de gezinsfietstocht. En het haantje op de toren kraaide lustig boven de uilenkast in de toren.
De vereniging voor Ouders van Verongelukte Kinderen Save ondertekende een charter met de gemeente Meise. Meise is de eerste Vlaams-Brabantse gemeente die dat doet. Voor ons land staan we in de top 5. Gedelegeerd bestuurder Koen Van Wonterghem en burgemeester Marcel Belgrado tekenden het document, in aanwezigheid van een aantal genodigden. Het viel op dat de opkomst niet zo groot was. Ligt dat aan de P.R. of aan het publiek, Joost zal het weten! De overeenkomst beoogt meer en betere aandacht van het gemeentebestuur voor verkeersveiligheid : veilige en brede voetpaden, beschermde fietspaden en veilige wegen. De aanbeveling van het B.I.V.V. voor voetpaden die minimum 1.5 m breed en obstakelvrij zijn verdient in dit kader zeker meer aandacht! Het Kollege koppelde deze gebeurtenis aan de actie Met belgerinkel naar de winkel.
De Vlaamse regering heeft een aangepaste versie van de gemeentelijke profielschetsen online gezet. Hierin vind je statistische informatie over een gemeente. Ze zijn bedoeld voor de lokale besturen. Mandatarissen en personeelsleden vinden er cijfergegevens in die zij kunnen gebruiken voor het lokale beleid. De 308 gemeenten en OCMWs krijgen zo een belangrijk instrument om aan kwaliteitsverbetering te doen. Ze bevatten onder recente cijfers over kinderopvang, onderwijs, milieu en criminaliteit. Weten is de basis voor vooruitgang. Dat geldt voor materies die algemeen zijn. Het is echter bedroevend hoe weinig de mandatarissen en toekomstige kandidaten over hun gemeente weten. Een inburgeringscursus dringt zich op!
Deze Schotse runderen van Natuurpunt kun je bewonderen langs het pas heraangelegde Beemdenpad tussen Neerpoorten en de Wolvertem in Meise. Ze zijn al enkele jaren graag geziene gasten of veldwerkers in de natuurgebieden Beemden en Birrebeek. Ze begrazen ongeveer 10 hectare. In de winter worden ze een tijdje op stal gezet, maar nu zijn ze er terug. Ze zorgen voor de biodiversiteit, door het begrazen en zo wordt de verbossing tegengehouden en ruige landschappen met struiken en kruidige vegetatie blijven bestaan. Conservator Julien Deroover verzorgt de dieren dagelijks in het natuurgebied Beemden. Je kunt nu tot vlakbij de dieren gaan. Het wandelpad is nu volledig toegankelijk is. Vroeger was het onbegaanbaar geworden omdat het regelmatig onder water stond. De Molenbeek en Meuzegembeek vloeien er samen en treden geregeld uit hun oevers bij hevige regenval. Er werden dijken aangelegd om dit te verhelpen. Wandelaars en fietsers kunnen nu Beemdenpad vlot doorkruisen. Er zijn vier zachtaardige Galloway-runderen. Ze hebben geen horens, een dikke gekrulde vacht en kunnen tegen extreme koude. Aan de omheining laten ze zich aaien De Aquafinwerken zuiverden de beken. De waterlopen in de Beemden zitten nu al vol kikkers, eenden en salamanders, anderhalf jaar nadat er nog enkel zuiver water in de beek loopt.
Er waren weer twee activiteiten op hetzelfde ogenblik in Meise. Aan het monument van baron dHoogvorst was het verzamelen blazen voor een wandeling bij gelegenheid van de Erfgoeddag. Dit was een organisatie van de Cultuurraad. Er daagden een 10tal geïnteresseerden op. Achiel Bettesone was de gids van dienst. In St.-Brixius-Rode werd het Koesterburenpad geopend door burgemeester Marcel Belgrado. Dit is een uitloper van een initiatief van de provincie. Natuurpunt nam de gelegenheid te baat om een veldweg te heropenen. Die start aan het kruispunt van de Broekstraat en de Potaardestraat. Dit pad leidt naar een verloren gelegen terreintje van Natuurpunt, waar een oude vervallen barak het bezoekerscentrum moet voorstellen. Ware het niet beter het poorthuis van het Neromhof hiertoe te gebruiken ? Voorbij de brug over de Birrebeek liggen twee poelen. De eerste is in feite een vijver, met een plastiek onderlaag. De opkomst was groot. De Linde diende als onthaalcentrum. De pannenkoeken waren overheerlijk en te goedkoop om de kas te spijzen. De twee activiteiten kregen een regenvlaag te verwerken. De zwarte lucht kwam uit Londerzeel. De snelsten, die de wandeling kozen en de uitleg van de twee gidsen oversloegen, ontsnapten aan de douche.
Tegenwoordig slaan ze ons alle dagen op de meest onmogelijke uren rond de oren met kookprogrammas. Daarin worden streekproducten aanbevolen. De provincie Vlaams Brabant promoot ze ook intens. Je kan ze bij een beloning in papieren zakken krijgen. In het buitenland kennen we enkele typische streekgerechten. Scotland maakte op dat vlak naam met zijn Haggis. Dat is restvlees van de slachting, opgediend in een schapenmaag. De Spil in Meise hield eens een Haggisfestijn, maar dit werd niet hernomen, wegens geen zicht! Dat vind ik wel zwaar over het schaap getild! Andorra is bekend met zijn Trinchat en varkenspoten. Spanje doet het met zijn visgerecht Zarzuela, Criadillos (stierenkloten) en Paëlla. Bij ons zijn er een aantal varianten bekend. De heemkundige kringen verzamelden oude recepten van deze delicatessen. Ik denk aan sjoeling (zwoerd van de pisblaas van het varken), varkenshersenen (basis voor de groene saus bij kalfskop) en varkenslever. Wie interesse heeft voor deze producten raadpleegt best de websites van onze heemkringen. En een kip of haan aan t spit : dat is ook best lekker!
De Leertuin in Meise viert het 175-jarig bestaan van de school. Deze school heette vroeger Gemeentelijke Jongensschool en bestond naast de Parochiale Meisjesschool die opgericht werd door de steun van burchtgravin van Boechout Roose de Baisy. Ze zoeken nog materiaal voor een tentoonstelling: foto's, werkjes, anekdotes, plannen en ander materiaal van vroeger. Op zaterdag 23 juni is iedereen welkom op een tentoonstelling, receptie, onthulling van het nieuwe schoollogo, barbecue, enz. Wie de school kan helpen, kan contact opnemen Ik begon mijn carrière in het onderwijs op 2 september 1960 en ben nog de enige overlevende van dat tijdstip. Willem Rosiers was toen schoolhoofd en de school bestond uit 3 klassen. Ik kreeg de eerste graad en slaagde erin alle leerlingen van het eerste leerjaar te leren lezen op 2 maanden met een eigen methode. Ik trachtte die te publiceren, maar kreeg van de uitgever te horen dat Vlaanderen daarvoor nog niet rijp was en dat ik het in Nederland moest proberen! De tweede graad werd op zijn eigen wijze verzorgd door meester Van Eeckhout. Willem Rosiers deed de 3de graad. Elk jaar maakten wij een klas bij. Dat was vooral te danken aan onze inzet in de parochiale jeugdwerking o.l.v. Herman Boon pr. Wij verhuisden met zes klassen naar de huidige locatie in 1972. Schepen Jos Chabert schreef deze realisatie op zijn naam. Info stuur je best naar annelisededeckere@hotmail.com of gewoon aan de school zelf: Gemeentelijke Basisschool De Leertuin, Brusselsesteenweg 71, 1860 Meise, tel. 02 269 57 25.
In de jaren 60 werd er door de parochie een Paaseierenevenement georganiseerd. Dit werd gesponsord en gespijsd door de familie Van Gijsel. De Patklub werd belast met de organisatie. Toen werden de paaseieren nog door de klokken gebracht! Nu hield de Middenstand een paaseierenworp op zaterdag 31 maart 2012 omstreeks 11.30u op het plein voor de pastorij St.-Martinus (ten onrechte nu nog enkel Cultuurhuis genoemd). Onze tradities worden met de voeten getreden, door het opvoeren van de paashaas. Die gooit zijn eitjes in het rond. We dachten dat enkel de kippen eieren legden. Maar deze beperking slaat ook op de klokken. Zoals vroeger zijn alle kinderen tot 12 jaar welkom. Een 50tal kinderen daagden op, om hun snoepvoorraad nog wat aan te dikken. De politiekers waren ook present met en drumden om op de foto te geraken. De haantjes de voorste slaagden daar ook in. De nieuwelingen hielden zich bescheiden op de achtergrond. Onze persfotografen zouden moeten leren de essentie van het gebeuren in beeld te brengen : de te betwisten paashaas, de kinderen en de snoep! Een tweede evenement vond plaats op zaterdag 7.4.2012 in de sporthal in het Willy Van den Berghecentrum o.l.v. de dienst jeugd. De kinderen konden s morgens allerlei spelen doen en kregen opnieuw paaseieren van . dezelfde paashaas! Volgend jaar moeten de eieren uit de klokken vallen! Daar verwed ik een haan op!
527 Jeugdraad Voor de tweede keer werd een loopje genomen met de geschiedenis van het verenigingsleven in onze gemeente. Deze keer werd een gebeurtenis uit 1987 gevierd : de bediende ging kijken in een kartonnen doos met archieven. De geschiedenis begint NIET in een kartonnen doos! In de berichtgeving aan de pers maakten zij er zich vanaf met Jeugdraad in zijn huidige vorm . Maar wij dachten dat de vorm verandert bij elke wissel van de voorzitter of de vertegenwoordigers in de Jeugdraad. Er zijn momenteel 12 verschillende jeugdverenigingen. In De Linde hielden ze een eetfestijn met een varken aan het spit, voor meer dan honderd leiders en leidsters van Meisese jeugdverenigingen. Er was ook een fuif in jeugdhuis Den Droes. Onze burgemeester zette in zijn toespraak een en ander recht! De Jeugdraad van Meise werd gesticht door Herman Boon pr. op 6 september 1965. Toen ik als 2de voorzitter aftrad hielden wij het eerste popconcert in de kersverse sporthal in Meise met de Georges Baker selection. De data i.v.m. de ononderbroken Jeugdraad tot heden publiceerde ik op http://blog.seniorennet.be/erfgoedmeise
Op 18 maart 2012 werd het speelplein Grote Wyver geopend. Het ligt op het uiteinde van de Dennenlaan, aan de Parklaan, langs het voetwegje naar de vroegere wipweide. Het eerste speelplein in Meise was aan de Onze Lieve Heerweg, op een terrein voor de garage De Coster. Daarna verhuisden wij naar een grond voor het kerkhof van Meise. De Sint-Sebastiaansgilde had daar ook haar wippen staan. Wij hebben bij een schieting op zondagnamiddag eens de weide bezet, omdat dan door de Chiro gespeeld werd. In de jaren 60 lag ons speelplein in het dorp, waar nu het Willy Van den Berghecentrum op staat met de sporthal, het zwembad, de Leertuin en de Muze. Daar werden door Herman Boon pr. de eerste speeltuigen in Meise geplaatst. Jeugdraad Meise, die opgericht werd op 6 september 1965, offerde zijn speelplein op aan dit grote project van Jos Chabert, die toen schepen van de jeugd was. Hij zorgde er later voor dat nieuwe verkavelaars verplicht werden gratis grondafstand te doen voor een speelplein. Zo kwam het openlucht sportcentrum De Nekker er. De volgende pleintjes liggen in de Kleine Wouwer en de Kraaienbroeklaan. Er is ook een heus speelbos in het natuurreservaat Birrebeek in Rode. Maar dat ligt zo ver van de jeugdlokalen dat het amper bespeeld wordt. Dat zou beter natuurreservaat blijven, want toen het enkele jaren georganiseerd bespeeld werd, zag het er daarna uit als een stortplaats van afval. Hanen onderhouden hun erf beter!
Ons Neroke woont in Meise in de Neromstraat in Wolvertem. De eigenaars vierden hun 50ste huwelijksverjaardag met hun echte 'BV' in huis. Hun hondje 'Lily' speelde van 2004 tot 2011 de rol van 'Neroke' in de populaire TV-reeks FC De Kampioenen. Zou men daarvoor ook geen standbeeld kunnen overwegen aan het AC? Een standbeeldenpark van bekende BVs uit Meise zou er alleszins niet misstaan. En dat moet niet noodzakelijk geld kosten. Kunstenaars profiteren van de naambekendheid en kunnen voor een prikje een realisatie neerpoten. Meestal komt er een standbeeld er nadat de bekende persoon al enkele jaren overleden is. Denk maar aan baron dHoogvorst, onze betreurde burgervader van Meise, Wolvertem en Nieuwenrode. Zijn standbeeld werd jaren na zijn dood ingehuldigd en er werd een cantate opgevoerd van de hand van August De Boeck. Dat zou bij elke plaatsing ook moeten kunnen : een cantate op tekst van een plaatselijke dichter en uitgevoerd door een harmonie op een heuse kiosk.
In dit August De Boeckjaar zouden de drie cantates, die de componist voor Meise maakte moeten opgevoerd worden. Dat zou een mooie uitdaging zijn voor de koren in onze keizerlijke gemeente. Ik ijver voor een kiosk tijdens de beiaardfeesten. Hopelijk komt ze er, want de reuzen zouden anders staken kunnen overwegen.
Er komt een voetgangersbrug over de Maalbeek aan de Fazantenlaan en de Roodborstjeslaan. Wandelaars en fietsers zullen zo vanaf veldwegen van Grimbergen naar Meise kunnen en omgekeerd. Dit project is een initiatief van de werkgroep Trage Wegen in Meise. Hetbiedt een meerwaarde voor wandelaars en sporters en verkort de verbinding tussen de wijk De Nekker (verbinding Plantentuin Meise) en de onverharde buurtweg 11 langs de Maalbeek naar Grimbergen. Tot nu toe moesten mensen een omweg maken van 2,5 km. Grimbergen draagt 25 procent van de totale kostprijs van 18.000 Euro. Het project wordt door Meise ook ingediend bij het gewest zodat een subsidie van 6.900 Euro mag worden verwacht. De rest (6.850 Euro) wordt door Meise gefinancierd. Bij een fietstocht ter plaatse zag ik dat er reeds een viertal privé brugjes over de Maalbeek liggen. Waar de openbare brug komt was mij niet duidelijk. Over de beek ligt een brede veldweg die doorloopt tot de s Gravenmolen in Grimbergen. Er staan geen woningen. Enkel rond de reeds bestaande overweg zijn enkele huizen gebouwd. Een vroeger voorstel vanuit de schoot van Natuurpunt zou in die omgeving ook kunnen uitgevoerd worden. Als men langs de bewuste veldweg vanaf de s Gravenmolen de gebruikelijke natuurwandeling gidst, komt men voorbij de samenloop van de twee Maalbeken (één uit Wemmel en de andere uit Strombeek). Het zicht op het openluchtsportcentrum de Nekker is er niet fraai. Daar zou een klein educatief arboretum kunnen komen, zoadt het zicht natuurlijker oogt!
Naast de Sportschuur komt een nieuwe turnhal ter vervanging van de zaal van Sancta Maria in de Stationsstraat. Het wordt een zaal van duizend vierkante meter. De laatste nieuwe normen zullen er aan bod komen. Gym en Dans (408 leden), de Fusieschool Wolvertem en de mensen van Levedale, een woonvoorziening voor mensen met een beperking zouden de gelukkigen zijn die er zullen gebruik van mogen maken. Of er ook anderen in mogen is maar de vraag. Het gemeenschapsonderwijs moet dezelfde faciliteiten krijgen als de gemeenteschool. Boven het sanitaire gedeelte en de kleedkamers komt een danszaal en een tumblingzaal en het technisch gedeelte. Errond komt een parking met tachtig plaatsen. In de zaal komt een gepolierde betonvloer. De provincie verleent een subsidie van 150.000 Euro. Gym en Dans zorgt zelf voor de afwerking.
Op de plaats van de oude zaal (Sancta Maria site) en het oude politiegebouw komt een nieuw sociaal wooncomplex van ongeveer zestig koop- en huur appartementen. Mensen met een binding met de gemeente zullen er voorrang krijgen. Ondergronds komt ook een openbare parking van een tachtigtal plaatsen. Daar mogen er gerust heel wat bijkomen. Het CVO zou er 400 parkeerplaatsen nodig hebben. Of wordt deze parking voorbehouden voor de bewoners ? Begin 2012 zou met de bouw gestart worden, zodat uiterlijk tegen september 2012, en hopelijk nog voor de zomer van 2012 de turnhal in gebruik kan worden genomen. Volgens bouwondernemers is dit met systeembouw zeker mogelijk. Info:www.gymendans.be
Er is een nieuw zoetmiddel op komst. Het wordt getrokken uit de stevia plant. Het is veel sterker dan suiker. Het komt uit Japan en is er al 40 jaar bkend. Bij ons werd hij enkel voor uitwendig gebruik toegepast.
De ayhazca is een bamboesoort die door de sjamanen gebruikt wordt om een roes op te wekken. Het werd vertoond in de film The jungle prescription. Tegenwoordig is het in de mode. Maar het is niet ongevaarlijk en bevat dmt dat als drug wordt omschreven. Daarnaast bevat het harmine en harmoline. Het brengt de mens in een psychotische toestand.
Er is een vijfde element ontdekt. Het is een onbekende kracht en heet kwintessens. Naast vuur, licht, water en aarde komt er dus een vijfde element! De Tibetanen gebruikten in hun natuurlijke geneeswijzen reeds een vijfde element : slijm. Maar dat werd niet weerhouden door de wetenschappers.
Een van de Wolvertemse haantjes nam een interessant initiatief. Architect Etienne Wijns kocht in 2008 het oude tramstation voor het Administratief Centrum in Wolvertem via een openbare verkoop van de gemeente. De ruwbouwwerken begonnen onmiddellijk, maar de Dienst Onroerend Erfgoed liet de werken stilleggen, stak stokken in de wielen. De houten vloer mocht niet vervangen worden door beton. Maar dat moest dan weer van de brandweer voor de brandveiligheid. Zo lag de renovatie 2,5 jaar stil. Maar nu is er een doorbraak. De werken aan het tramstation, dat dateert uit 1896, konden worden hervat. Bij de zowat 1.200 nieuwe inwoners die erbij komen in verschillende nieuwe projecten rond het Administratief Centrum en het tramstation komt een kunstencentrum zodat het oude tramstation opnieuw een publieke functie krijgt. De expositieruimte wordt op de eerste verdieping ingericht en beneden is er plaats voor een wijnbar. Uit liefde voor de kunst zal Wijns er bekende kunstenaars hun werken laten tentoonstellen. Jonge kunstenaars uit de regio zullen er ook een kans krijgen. Het nieuwe kunstcentrum zal WoMA ( Wolvertem Modern Art) heten, naar analogie met het grootste museum van New York, het Museum of Modern Art (MoMA). De opening is voorzien in september 2012.WoMa zou taalkundig beter ogen als WoMoA Meise.
Drie grote drijfveren in ons leven beginnen in de Engelse vertaling met een p : payement, prestige en pleasure.
Payement : geld. Hiervoor wordt veel getwist. Er worden zelfs oorlogen voor uitgevochten. Nochtans leerde ik in een cursus management dat geld niet de grootste drijfveer is van werknemers in bedrijven.
Prestige : Daarvoor gaat men over lijken.
Pleasure : genot. De amusementsindustrie staat aan de top in de economie. In de top 100 van de blogs vinden we ze ook terug, naast esoterie. Misschien is dat ook een vorm van genotsbeleving ?
In het beleid en in de organisaties is dit van essentieel belang. Het is niet voor niets dat de diplomavereisten voor werknemers, die leiding moeten geven, objectief bepaald is. Dat is uiteraard om te kunnen zeker zijn dat deskundigheid de leidraad wordt. In de politiek is dat anders. Men kan burgemeester of schepen worden, zonder enige opleiding. Bij het aantreden is een opleiding over het begrip deskundig een must. Dat kan ook voor wie de vereiste diplomas bezit. Want het werkt in twee richtingen! Bazen met een universitair diploma beschouwen zich al vlug als deskundige. Zij weten dan ook alles beter en leggen soms aan hun ondergeschikten niet uit, waarom iets vereist is. Dat zorgt dan voor de nodige wrevel. Omgekeerd is het zo dat lagere ambtenaren of politiekers zonder opleiding zeer snel denken dat ze deskundig zijn. Als ze dan ondoordachte beslissingen nemen, zoals in het verkeersbeleid, kan dat desastreuze gevolgen hebben. Permanente bijscholing voor iedereen is dan ook de remedie. In hogere posities is een degelijke managementtraining zoals de Kwaliteitsrevolutie van Tom Peters een must. Maar dat moet geregistreerd en opgevolgd worden!
In mijn streekboek : Meise, onder de toren van Sint Martinus, staat voor Raoul (de facteur) Van den Bossche per vergissing De Vroede. Hoe is die fout daarin geslopen ? Wij noemden hem inderdaad Raoul van de Vroede, naar zijn moeder Esther De Vroede. Deze doodbrave vrouw heeft ooit mijn leven gered. Ons ma vertelde mij dat ik op 4 weken (tijdens de strenge winter van 1942) de kaiëkhoest (kinkhoest) kreeg. We zaten bovendien zonder kolen ingevolge de oorlog. Esther heeft toen een emmer kolen gebracht. Zo loop ik hier nu nog rond, want anders was ik er zeker aan gestorven. Enkele jaren later kroop ik achter de kat onder de Leuvense stoof. Maar ik bleef met mijn linker oor in het haakje van de gloeiende koterhaak hangen. Ik rukte met een schreeuw mijn oor open. Dokter De Meuter vergat de wonde uit te wassen voor het hechten. Zo kreeg ik mijn merkteken : een zwarte streep in mijn oor. Hierdoor voel ik nogal mee met de koeien die deze operatie ook moeten ondergaan. Het Belgisch leger heeft mijn litteken nooit willen erkennen als bijzonder herkennningsteken van hun soldaat milicien. Toen ik twaalf werd kreeg ik eens helse buikpijn. Ik kroop als een hondje dat gaat sterven weg onder de dekens op de tafel naast het bed in de Rozenboom. Daar vond mijn pa mij. De diagnose was snel gesteld : acute appendicitis. Zo belandde ik binnen het uur, op een zondagmorgen, op de operatietafel in de kliniek in de Assestraat in Brussel. Buiten af en toe wat hoofdpijn of tandpijn, die met een asperine snel verdween, bleef ik van alle verder onheil bespaard.
Zoals de eekhoorntjes eten hamsteren om de winter door te komen, verzamelden wij de gekste dingen om onze jeugd op te fleuren. In ons geval viel er echter niet zoveel bijeen te halen. Waar zouden wij ermee gebleven zijn? Er was plaats genoeg op de boerderij, maar om schatten te bergen was dat wat moeilijk. Een eigen stek, zoals de kinderen nu hebben, was voor ons niet weggelegd. We sliepen allen samen in dezelfde kamer. Voor kasten en bureaus was daar geen plaats over. De kleine voorwerpen konden wij uiteraard in onze broekzakken kwijt. De handtas van een dame valt te vergelijken met de broekzak van een zesjarige. De mijne stonden bol van zeer uiteenlopende dingen : knikkers, steentjes, vogeleitjes (al dan niet gebroken), bloemen, diertjes, slakken ... Toen ik s avonds, voor het slapen gaan, mijn broek op de stoel achterliet in de keuken voor de Leuvense stoof, kon ik niet vermoeden, dat de slakken van de warmte uit hun huisje kropen. Ons ma schrok zich een bult toen ze s morgens een orde huisjesslakken op de zoldering van de keuken aantrof. Wij verzamelden die beestjes op de muur rond de kerk met kerkhof van St.-Martinus Meise. Later begon ik nuttigere dingen te vergaren. Met Artispunten leerde ik de bedreigde diersoorten en de vreemde verschijnselen van de natuur kennen. Van de Standaard der Letteren bezit ik nog een oude collectie. Ik heb dat tot enkele weken geleden volgehouden. Maar nu vind je alles op internet en stapels papier bijhouden en opbergen blijft ook niet duren. En zoals iedereen plakten wij ook postzegels uit alle landen in oude schoolschriftjes. Op latere leeftijd trekken wij dikwijls de lijn van onze jeugd door. De avonturen van Eric de Noorman uit het Laatste Nieuws, waarmee Michel den biënaaver mij leerde lezen, heb ik in het boektiekske in Mechelen gevonden. Uurwerken, bierglazen, medailles en boeken over de natuur kun je bij mij ook vinden. Mijn laatste passie is echter alles over Tibet, het dak van onze wereld.
