Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
14-10-2005
Toren roept haan 159 : tsunami
Voor de tweede keer moeten wij een catastrofe verslaan. Nu zijn het niet de terroristen, maar de natuur zelf, die toesloeg. Na een zware aardschok in de Indische oceaan, werd het water torenhoog naar de kusten gedreven. De beelden waren afschrikwekkend en behoeven geen commentaar. Zij blijven in ons netvlies gegrift.. Het woord tsunami is afkomstig van twee Japanse woorden : Tsu voor golf en Nami voor haven. Voor een behoorlijke tsunami is een aardbeving met een kracht van ten minste 7 op de schaal van Richter nodig. De meeste tsunamis worden veroorzaakt door zeebevingen. Ook landverschuivingen en vulkaanuitbarstingen kunnen er een genereren. National Geographic zond hierover een documentaire uit. Want dit natuurverschijnsel bedreigt ook andere kusten. Hij kan ook enorme proporties aannemen. De maximale hoogte van een megatsunami bedraagt 520 meter. In 1958 trad de tot nu toe hoogste tsunami op in Lituya Bay in Alaska. Zo weet men dat als een deel van de vulkanische eilanden, zoals de Canarische eilanden en Hawaï, met grote snelheid de oceaan inschuift dat een vloedgolf kan veroorzaken. Als de vulkaan Cumbre Vieja instort ontstaat in de Atlantische Oceaan een cirkelvormig golfpatroon. In het slechtste geval zijn dan de golven, die de Kanarische eilanden overstromen honderden meters hoog. Ook West-Afrika krijgt dan zijn deel. Spanje en Groot-Brittanië kunnen rekenen op een bescheiden vijf tot zeven meter. De golven die de oversteek maken zullen op het Noord-Amerikaanse continent eerst New Foundland bereiken. Op hetzelfde moment treffen de golven Zuid-Amerika en het Caribisch gebied met een golfhoogte tussen 15 en 20 meter. Negen uur later bereikt de tsoenami Florida met golven van 20 tot 25 meter en kunnen New York en Boston zwaar getroffen worden. Aan onze kust is dat onmogelijk volgens de experts. De publieke response voor hulpverlening is enorm. Het moet mij echter van het hart, dat bij het nummer 000-0000012-12 Artsen zonder Grenzen ontbreekt. Ik beveel dan ook het nr. 000-0000060-60 van Artsen zonder Grenzen aan. Zij waren opnieuw als eersten ter plaatse op de meest afgelegen gebieden, buiten de schijnwerpers, waar de nood het hoogst was.
Moest onze haan jullie een Kerst-en Nieuwjaarsgeschenk geven, zou hij zeker opteren voor dit boek, alleen al om zijn licht-oranje kaft. Er staat nog net geen logo op van het AVC. De titel luidt : Waarom een buitenboordmotor eenzaam is. Van Joke van Leeuwen, uitgegeven bij de Stichting Ons Erfdeel 2004. Wat kan ons daarin aantrekken ? Wij doen zo graag geleerd. Hoe ingewikkelder en vreemder de theorie, hoe aantrekkelijker iets lijkt. Vooral in het domein van de pedagogische wetenschappen en de filologie. Leerkrachten vergeten vaak, dat het beter loont, als men wat bescheiden blijft en de eenvoudige dingen incalculeert. Want die worden vaker dan we willen toegeven over het hoofd gezien. En dan gaat de regel, dat we de fouten van onze studenten eerst bij ons zelf moeten analyseren, zeker op.
Op 11 december 2004 werd mijn 2de streekboek Meise, van onder de toren van St.-Brixius-Rode voorgesteld. Het kleine woordje van werd bewust in de titel geschoven. Want Rode, Eversem en Limbos behoorden tot aan de fusie van gemeenten in 1976, bij de keizerlijke gemeente Meise. Het verenigingsleven liep steeds uit, tot onder de toren van St.-Martinus. Op de kaft van de luxe-uitgave staat de mi-bemol om aan te duiden dat dit het tweede deel is van hetzelfde boek. De spreker Bie Boon (Herman Boon pastoor) was de ideale keuze om het boek in te leiden. Want het eerste deel werd door Herman Boon pr. voorgesteld. Dit is uiteraard een gelukkig toeval, twee priesters te hebben in een parochie, met dezelfde naam. Ik heb ze beiden vereeuwigt op een foto, met mij ertussen, bij de uitgave van het 1ste deel.. Foto : Bie Boon, JefDC, Herman Boon pr. Louis Becq fungeerde als gastheer, in naam van het beheersorgaan van de bibliotheek. Zij stelden het lokaal ter beschikking, waarvoor mijn dank. Waarom Si-bemol en mi-bemol ? Bij de oprichting van de orde si-bemol rekende ik er de overige 7 parochies met kerktoren in. (artikel in het Nieuwsblad van voor 21.3.1990). Ik wou een muzieknoot koppelen aan elke kerktoren. De rij is nog niet af. Er resten nog genoeg noten, om de cirkel van de 8 kerktorens rond te maken. De inwijkelingen in onze gemeente kregen ook een plaats. De betreurde Constant Noppen, auteur van De heren van Boechout en hun waterburcht te Meise, werd als eerste symbolisch opgenomen in de orde. De keizerlijke status van onze gemeente wordt hierin beschreven via de bewoonster vanaf 1879 : keizerin Charlotte van Mexico. Het boek is nog verkrijgbaar in de winkel van de Plantentuin van Meise. Mijn boek is nog te koop bij in Meise, onder de kerktoren die verder wacht op kruis en haan !
In t Cursiefje werd de begroting voor Ontwikkelingssamenwerking gepubliceerd. Enkele bedenkingen : 1. Wij worden van overal overspoeld met informatie over de zin van ontwikkelingssamenwerking. Er zouden in Meise nog meer activiteiten die bijdragen tot een derde-wereld-vriendelijke mentaliteit nodig zijn. Ik ervaar nochtans dat onze gemeente als voorbeeld gesteld wordt. Te veel vorming, altijd over hetzelfde, krijgt andere proporties. De scholen kunnen dat beter zelf doen. 2. Het deel dat daarvoor uitgetrokken wordt zou mijns inziens beter rechtstreeks naar de 3de wereldlanden gaan. Dat budget betekent 2 projecten minder. Bovendien werd het vaak besteed om onrechtstreeks culturele projecten te ondersteunen. Budget : 100 % waarvan 88,86 % projecten en 11,14 % vorming Bij Artsen zonder Grenzen, waarvoor ik gedurende 10 jaar actief was in onze gemeente, wordt elke ingezamelde Euro overgemaakt. De verenigingen hebben geen eigen rekening en moeten een verklaring ondertekenen, dat alles belangloos gebeurt.
Er was eens, lang geleden, heel lang voor dat onze haan van onze toren viel, in alle scholen een canon van verplichte literatuur. Die zou opnieuw moeten ingevoerd worden vinden wij. Hij zou samengesteld moeten worden door een multidisciplinair en onafhankelijk team. Ik heb in mijn normaalschooltijd de liefde voor literatuur gekregen dank zij mijn leerkracht Emiel Veevaete. s Maandags, tijdens het laatste lesuur, las hij voor uit de meesterwerken van onze Nederlandse literatuur. Mijn medestudenten op de laatste rij lagen dan met hun hoofd op de bank hun roes uit te slapen, ingevolge de uitspattingen van het week-end. Maar ik zat op de eerste rij en heb zo volop genoten van de pareltjes die ons ten gehore gebracht werden. Het schamel moederken , een novelle van Ernest Claes is mij altijd bijgeleven. Onze handboeken waren van de beste. Literatuur en stijlstudie van W.Kramer, uitgegeven bij Wolters, was er een van. De bron, 5de deel van de Nederlandse bloemlezing met literatuurgeschiedenis door dr. L.Debaene, Lic. Janssens en lic. Verbiest was de topper. Ik heb die tijdens de lange wachttijd voor de examens eens op het bord samengevat uit het hoofd. Dit standaardwerk is uit 1958 en zou een nieuw hoofdstuk of een bijlage moeten krijgen voor de waardevolle werken van de laatste 50 jaar. Ik ben er zelf alvast aan begonnen. Maar ik vind dat prof dr. Hugo Bousset, de voorzitter van de jury van de originele Jules Van Campenhoutprijs 1981 tot en met 1998 en oud-leerkracht van het avCVO, dat beter kan. Tijdens de boekenbeurs 2004 stelde hij 37 boeken voor uit het Vlaams Fonds van de Letteren op Radio I. Hij is er dus reeds mee bezig, maar ziet het ruimer dan dat. Foto : T 155 canon De leerkrachten in het eerste leerjaar zouden de kinderen die kunnen lezen i.p.v. een vodje papier opnieuw een lidkaart van onze bib kunnen geven. Als die dan meer open is, zoals in de naburige gemeenten en er info kan ingewonnen worden via internet, zijn we op de goede weg. Helaas! Dat zal minstens nog zo lang duren, als we al op onze nieuwe haan wachten.
Canvas zond een prachtige reeks uit in 6 afleveringen van . Palin over de Himalaja. Ik heb ze op video geregistreerd en ga ze op DVD zetten. In de levenswijze op grote hoogte vergelijkt hij leven naar het B(ruto)N(ationaal)P(product) met wat hij leven volgens het B(ruto)N(ationaal)G(evoel) noemt. Zwartnekkraanvogels vliegen er vanuit de Himalaja naar het reservaat in Buthan als ze terugkeren eerst rond het klooster. De Buthanezen zien dat als een verbondenheid tussen religie en natuur. Toren ik in 1992, bij het 25jarig bestaan van het AVCvo, voorrang gaf, aan de marathon van New-York op mijn geplande reis naar Tibet, heb ik geld ingezameld voor projecten in Tibet van Artsen zonder Grenzen. Ondertussen zijn verschillende vrienden van mij ter plaatse geweest. op dit ogenblik is Marc Adriaenssens van de Sporters voor AZG ter plaatse. Ik kijk al uit naar zijn verslag. Van Joan Arnoeyts kreeg ik een fijne reportage via internet. Frans De Weerdt uit Meise (ondertussen spijtig genoeg Grimbergen) ging er ook op trekking. Ik vraag mij af hoe de hanen er ginder uitzien ? Op de tempels staan er echter geen!
De opperhaan van het avCVO zag het met lede ogen aan, dat één van de vier objectieve meerwaardes o.i.v. de commercialisering van didactische middelen, teloor ging. De sgav, de internationale organisatie van de structureel-globale audiovisuele methode, kent echter een heropleving. Ik stootte op het internet op hun nieuwe website.
Via een e-mail naar professor Renard in Mons vernam ik al meer. Dit is goed nieuws voor alle CVOs die zich geroepen voelen om op een efficiënte wijze vreemde talen te integreren of hun meerwaarde te hernemen of te bereiken. Gekoppeld aan inoefenen in het AV.A.AC.ZC-talenpracticum (de tweede objectieve meerwaarde) zitten wij weer op het goede spoor. De individuele gebruikers van CD-roms kunnen op eigen houtje (ondanks de leerkracht) ook hun weg vinden, als ze via afstandsonderwijs bijvoorbeeld, de herwerkte originele avsg-methodes krijgen via powerpoint. De didactische techniek is eenvoudig. Men ziet een beeld en hoort de bijpassende zin (uit dialoog). De module AV.A.AC.ZC. geeft hem de gelegenheid in te oefenen volgens de beproefde schemas : S..S..S..S/, S..R..R..R..R/ of S..R..S..R/ of nazeggen/antwoorden vergelijken verbeteren tot 95 % resultaat. In de KUB gaf D.Markey op 14 december een uiteenzetting over Nieuwe Europese instrumenten voor het leren van moderne talen , een internationaal project met steun van Europa.
Hier kun je je niveau, (schrijven en lezen), bepalen volgens de huidige Europese normen qua niveau. Het avCVO heeft echter een testsysteem, waarbij ook spreken en luisteren geëvalueerd wordt.
Een van de religieuze kunstwerken die in ons Chiroheem op de Krogstraat in opdracht van E.H.Herman Boon pr. geschilderd werd is verdwenen onder een laag mortel. Het Laatste Avondmaal toont in zwart - wit de twaalf apostelen met Jezus die bediend worden door Maria. De schetsen van onze proost ter voorbereiding ervan, zijn gered uit de archieven van de Chiro (gedeponeerd in het parochie-archief). Of de afbeelding van Maria bewust gebeurde kan ik niet meer achterhalen. Het zou kunnen dat Herman Boon pr. Maria i.p.v. Maria Magdalena afbeeldde omdat hij kennis had van de Da Vinci code. F oto : T155 rel.kunst Wie waren die twaalf apostelen in die periode ? Het schilderij stond op de muur van het lokaal van de aspirant - leiders. Volgens mij waren dat : Jan Bogaerts, Roger Cooreman, Jos Van Nieuwenhuyzen, Raf Meyskens, Jef De Cuyper, Frans Heyvaert, Oscar Wellens, Jef Van Gompel, Wilfried De Goeyse, Jean Potums, Hugo Ooms en Paul Van de Velde. Wij speelden in die periode eens het passiespel. Ik was in dat stuk de apostel Joannes. Mijn broer Piet beschrijft in zijn : Toneelleven in Meise zeker deze opvoering. Of de andere apostelen ook een rol speelden en wie van de twaalf, zou ik graag achterhalen. Ik nam onlangs contact met het CRKC om het bestaan van deze religieuze kunstwerken te signaleren, indien onbekend. Want ik blijf het onderstrepen, dat het werk van Jan Beekman een enorme waarde heeft. En dat is niet alleen financieel. Het is het moderne equivalent van de muurschilderingen (versie oud testament vooraan rechts), maar dan volgens het Nieuw Testament. De gevallen haan is veilig opgeborgen. Laten wij ook zorg dragen voor de andere relicten, oud of jong, uit ons verleden!
Het Vlaams Blok is niet meer! Lang leve vlaams belang!
Deze vreugdekreet had kunnen weerklinken in de congreszaal.Er klonken echter andere kreten.
Gerolf Annemans had zijn bedenkingen over de uitspraak van het Hof van Cassatie.Als het vonnis beïnvloed zou zijn door politieke overwegingen, dan heeft hij gelijk.Maar wie kan dat ooit weten ?
Het grote succes van hun slogan, dwingt ons tot een analyse.
De gradatie uitgaande van onze veilige cocon naar de wereld gaat in natuurlijke stappen : 1. Eigen bloed = familiale verbondenheid
2. Eigen familie, ook aangetrouwde
3. Eigen dorp of parochie - Sib
4. Eigen gemeente
5. Eigen volk
6. Eigen land
7. Eigen werelddeel ...
Deze verbondenheid is toch een feit, maar mag niet leiden tot discrimineren van anderen. Dicriminatie begint wanneer wij vanuit die gedachte superioriteit willen affirmeren. Maar aan het gevoel op zich is niets verkeerd. Er was echter inconsequentie bij het Vl.Bl. in de lijn van de slogans. Zij wilden niet verder gaan dan het eigen Vlaamse volk!
Wat is de oorzaak van het feit dat 25% van de burgers kiest voor het V.B. ?Vele analyses zijn gemaakt.Wat echter systematisch over het hoofd gezien wordt is het verval van waarden versus de verdoezeling ervan in onderwijs, opvoeding en media.Waarden worden gecamoufleerd.Zelfs eigen identiteit wordt versluierd en dat leidt tot een vermindering van zelfrespect.
Een haan voelt zich misschien als een ereburger op zijn toren. De ereburgers van onze gemeente staan echter voor 8 torens. De eerste echter slechts voor 2. Want toen Eugène Hemeleers de eerste ereburger werd van de gemeente Meise, bestond onze gemeente nog uit St.-Martinus Meise en St.-Brixius Rode. De toekenning van het ereburgerschap gebeurde omwille van zijn inzet als directeur-generaal van de Kleine Landeigendom (later Nationale Landmaatschappij), voor de sociale woningbouw in onze gemeente. Samen met wijlen burgemeester Jules Van Campenhout en secretais Frans Van den Boeynants, realiseerde hij de Tuinwijk (omgedoopt tot Kasteelveld) en later de wijken van Eversem. De tweede, Eddy Merckx, werd bekroond omwille van zijn sportieve carrière, als beste wielrenner van de vorige eeuw. Hij is in feite een Brusselaar. Hij vestigde zich onder de kerktoren van Sint - Brixius Rode. Op 25 september 2004 was het de beurt aan Jef Burm. Culturele verdienste wordt zo vertegenwoordigd, door een inwijkeling in Eversem. Hij kreeg naast de oorkonde een schilderij van Pol Mara. Door zijn rol als Rietje Rans in de Paradijsvogels, symboliseert hij tevens de volksfiguren, zoals wij die rond de tweede wereldoorlog onder de kerktoren kenden. Het lijkt mij een goed idee van op termijn, een ereburger te kiezen, van onder de zes resterende torens. Een vraag die mij onwillekeurig bekruipt luidt echter : welke criteria worden in aanmerking genomen om iemand ereburger(es) te maken? Want zo een selectie lijkt mij een delicate aangelegenheid. Ik vind persoonlijk, dat de keuze zou moeten gelegitimeerd worden door een referendum bij alle ingezetenen van de gemeente. Als men er vroeger aan zou begonnen zijn konden wij mijns inziens niet voorbij baron d Hoogvorst, keizerin Charlotte en Jan Van Gijsel. Bij de kunstenaars zouden Henri Lenaerts en Jan Beekman kunnen overwogen worden. Bij de industriëlen belanden wij ongetwijfeld bij Jan Vits. Voor een haan is het echter allemaal overbodig. Het feit haan te zijn, verheft hem op de torenspits, tot spijt van wie het benijdt.
Op Man bijt hond lieten zij deze week (2.11.2004)een beiaardier naar mijn hart aan het woord. In de rubriek Een jaar later, werd Pieter Van Ingelgem opgevoerd. Een jaar geleden begon hij met het beiaardspel. Nu toonde hij dat hij ondertussen een volwaardig beiaardier geworden is. Hij beleed zijn voorliefde voor de Si-(be)mol. Deze zwaardere klok laat een intensieve warmte luiden, die de beiaard volledig maakt. Zij klinkt volgens de kersverse beiaardier warmer en je voelt dat in je buik. Het gemis aan deze klok was in het keizerlijke Meise de aanleiding om een nieuwe beiaard te installeren. De true story staat in de annalen van de geschiedenis van onze beiaarden gegrift. De aanwezigheid van de klok van de KMGSBL 1903, is er de stille en soms luide getuige van. Want sedert het eerste klokkenspel op onze nieuwe beiaard, klinken de tonen van onze klok warm, vol en intens over het prachtige groen van onze keizerlijke Meisese plantentuin. In Grimbergen ontbrak de bes-klok ook. Hier opteerde men voor een aanvulling van het instrument. Een fiere Rien en Jean Pol glunderden dan ook toen de klok in hun toren gehesen werd. De eerste sessie van onze beiaardschool in de Muziekacademie, werd een flop. Er waren geen kandidaten en volgens de afscheid nemende directeur was er geen plaats voor het oefenklavier. Onze beiaardier beweert echter dat er een kandidaat is uit de streek. De cursus zou nog starten in januari 2005. Misschien kan Pieter V.I. zich komen vervolmaken, want het was niet duidelijk of hij de cursus in Mechelen volgde. Ik sta al klaar om de nieuwe beiaardier, als een fiere haan, te fotograferen als hij zijn eerste concert tokkelt op onze nieuwe beiaard.
Canvas zond een documentaire uit over deze Londerzeelse schrijver. Foto : 148 Standbeeld in Londerzeel St.-Jozef Hij is het zoveelste voorbeeld van wat zij zelf Jezuiëtenslachtoffers noemen. Ik vind dit een flauw excuus om een maatschappijvisie te verantwoorden. Laat staan dat men die moet verantwoorden! Als men de medaille omdraait, zoals het hoort in de binaire filosofie, dan zoekt men de oorzaak eerst liever bij zichzelf. Dat garandeert vooruitgang in de goede richting. Wat nederigheid mag ook. Van alle fouten van de opvoedelingen , is de opvoeder de oorzaak lezen wij dan wel in het Mierenboekje van Salzman, maar deze pedagoog heeft niet gezegd, dat het nawerkt gedurende het verdere leven. Als ik in Meise sommigen hoor verklaren, dat zij zonder hun meesters niet zouden geworden zijn wat ze nu zijn, dan vind ik dat toch een negatief zelfbeeld. Met alle bewondering en dankbaarheid voor hen, durf ik toch wel stellen, dat een individu zich dank zij en ondanks zijn meesters zelf voltooit. De leerkrachten zijn de bevoorrechte getuigen en de begeleid(st)ers van de ontwikkeling van de mens, meer niet. Momenteel ben ik de werken van Walschap aan het herlezen. Het eerste boek heet Houtekiet. Zou de schrijver zich niet vergist hebben in de titel. Hetekloot karakteriseert het hoofdpersonnage volledig en beter. Want hij wordt opgevoerd als wat wij in Meise në parochieraar noemen. In de biodiversiteit hoort dat bij de spreiding van genetisch materiaal om het ras te verbeteren. Wat mij opviel is dat het karakter van Houtekiet een blauwdruk blijft, een vage schim. In het hele boek worden wel de effecten van het personage op het ingebeelde dorp Deps geschetst, maar niet zijn eigen psychologie. In Het nieuwe Deps wordt het hoofdpersonnage beter ontleed. Bovendien vielen de 3 toetsstenen voor deugdelijkheid op : Een goede grond goed in t vat gestoken zijn gezond verstand. Of Jan op zijn kerktoren een kruis en haan plaatste ontging mij. In Westrode zette Sjoeter er alleszins geen op.
In Londerzeel , deelgemeente Sint Jozef , is de oude gemeenteschool ( Sint Jozefstraat ) omgevormd tot het Gemeenschaps-en Cultuurcentrum Gerard Walschap . Het plein aan de kerk van Sint Jozef & pastorie draagt nu de naam van Gerard Walschapplein omdat het geboortehuis ( café) van Gerard Walschap er ook gelegen is op de hoek met de Sint Jozefstraat . Het staat op dit moment leeg en vraagt om dringend onderhoud. Het staat te koop en de poging om het huis te doen kopen door de gemeente Londerzeel is niet geslaagd.
Onze bevolking lijdt onder dit syndroom : not in my back yard. Hierover bestaan vele voorbeelden. Het duidelijkste is de houding tegen verkeersremmers. Er moeten veel asverschuivingen, verkeersplateaus, zone 30, komen maar niet voor mijn deur. In het centrum veel parkings, maar niet voor mijn deur of in mijn buurt. Vliegtuigen ja, maar het lawaai niet boven mijn hoofd. Blikvangers ja, maar niet daar! En ga zo maar door Het struisvogelsyndroom geeft hierop een ander zicht. Toen pater Versteylen de slogan : anders gaan leven lanceerde en de nieuwe partij de slogan : inspraak en informatie hanteerde, voelde ik aan dat dit tot Nimby zou leiden. Ik werkte toen een managementtheorie uit, na mijn ontmoeting met Tom Peters en zijn ideeën rond kwaliteitsrevolutie : het struisvogelsyndroom. Foto : Struisvogel Informatie ^ Verantwoordelijkheid - Initiatief - Struisvogelsyndroom (binair) ^ (binair) Inspraak
Heel lang geleden, toen het haantje nog op onze toren stond, zat ik in de kleuterschool van Sinte Maarten.
Toen waren er de zusters van Braine l Alleud.Ik was de lieveling van zuster Mechtilde, want ik mocht altijd de weefmatjes onder haar hoge lessenaar aan haar voeten leggen.Dat was een voorrecht en ik was daar heel fier over.
Soms mocht ik eens langs het koertje, waar nu het bureau van de directrice is, tot aan de privé vertrekken van de zusters.Daar hing steeds een geur van wat ik dacht dat heiligheid was.Ik kwam er steeds ingetogen van terug.
Foto : M86,3 enT146
Na het begin van mijn carrière in de jongensschool, vanaf september 1963, waren het zusters Annunciaten van Heverlee in de meisjesschool.Het was vooral zuster Veerle die mij imponeerde.Ik heb mijn jongste dochter naar haar genoemd.Waarom was zij trouwens niet aanwezig op de viering van de zusters ?Ze zit toch niet opnieuw in Kikwit, waar ik mijn beste vrienden verloor, toen ze met Jef Moens op bezoek gingen in de missie.
In Wolvertem leerde ik een andere orde kennen : de dochters van Maria van Breendonk.Die hebben jaren gewerkt in onze deelgemeente Wolvertem.Dank zij zuster Jeanne heb ik ons avCVO kunnen onderbrengen in het internaat Kindje Jezus.Ik heb daar het Jezusbeeldje nogal oneerbiedig vervangen door het logo van onze school.Maar de zusters hebben mij altijd gemogen.Ik was de enige die een gehandicapte langs de lift, die in hun verblijf was, naar de hoogste verdieping voor de informaticalessen mocht begeleiden.
Zuster Dominica heeft mijn twee dochters in hun kleutertijd excellent begeleid.Ik kon in die periode trouwens op hun hulp rekenen toen we jeugdfilmen draaiden in de parochiezaal.
Zuster Lydia is de zus van een van mijn klasgenoten uit de Normaalschool St.-Thomas.Bij haar deden Katleen en Veerle het 6de leerjaar.
Zuster Marita is er later bijgekomen.De contacten met haar waren eerder op verdere afstand.
De zusters zullen altijd een deel zijn van de geschiedenis van onze parochie.
Zonder hen zou Meise er helemaal anders, en zeker niet beter, uitzien.Dank u.
Haantje met je vaantje Baardje rode lel Staartje vlaggenstok
En nog een klokjesgedicht dat in de Kersttijd als communielied gekozen werd, door onze religieuze parochiale werkgroep : Foto : Toren 145
Doe de boodschap horen : Aan de groene bomen Jezus is geboren. Ben je nu gekomen. Voor die blijde klanken Deel aan allen mede willen wij God danken. t Engelenlied van vrede.
Luid klokjes, klingelingeling luid klokjes kling. En wees maar zeker : onze haan kraait mee.
In het meest gelezen tijdschrift in Vlaanderen, het Parochieblad, dat de laatste tijd op kwalitatief vlak, reuzensprongen vooruit maakt, vond ik deze foto. De bijpassende afkeuring, voor deze speelgoedmoordmachine loog er niet om! Foto Toren 144 :Elektrische stoel met popje Waar is de tijd dat we speelden met bikkels, knikkers, tollen. De zelfgemaakte tolletjes van de eikels van de Amerikaanse eik genieten mijn voorkeur. Onlangs ben ik ze gaan rapen onder de eiken nabij de Mariakapel van Henri Lenaerts, rechtover het standbeeld van baron dHoogvorst. Onder de boskapel in Imde (parochie Wolvertem) lagen ze ook gezaaid. Want deze herfst was de oogst overdadig. Steek er bovenaan, mooi in t midden, een lucifer in en draaien maar. Mijn kleinzoon heeft er alvast een chronometer uit mijn loopverleden bijgekregen. Zo kan hij met zijn vriendjes in St.-Jan Berchmans, wedstrijden organiseren. Ik ben altijd tegen speelgoedwapens geweest. Maar onze kleinkinderen zijn er zo dol op. Een executiespeeltje gaat echter veel te ver. Dat is niet goed te praten en doet mij denken aan de kindsoldaten die gewapend door de jungle trekken. Waar staat het hoofd van onze Westerse pedagogen die zoiets barbaars bedenken. Met de computergames is het al niet beter. Je kunt daar naar hartelust anderen neerknallen en omverrijden. Ik wil de moraalridder niet uithangen, maar er zijn toch opbouwende spelletjes te verzinnen. Gelukkig zien onze verstandige kinderen dat dikwijls sneller in dan hun overstreste ouders.
Reactie van Herman Boon pr.:
lieve Jef, je zou ook kunnen herinneren aan het spelenin onze Chiro,spelen om meer groep,gemeenschap te worden,in eerbied voor elkander,en tegelijkertijd persoonlijke vaardigheden ontwikkelen en je eigen grenzen zien .,ook ingaan tegen de geest van winnenmaar blij zijn samen te spelen,geen pijn doen, kunnen vergeven, je verblijden over wat de andere kan ..enz heel de pedagogie van Chiro schrijf daar maar eens over vanuit je eigen ervaring plezanttussen al die andere elektronische popjes je geschrijf te lezen ..genegen gezegend, Herman pr
Heb je ooit een haan in het Frans horen kraaien of een leeuw in het Vlaams horen brullen ? Ik verschoot mij rot, toen TAK het verkeerde gemeentehuis bestormde. Zij droegen een spandoek en vreemde vlaggen. Ik houd van onze Vlaamse leeuw, maar zie niet graag zwarte katten of katers. Foto Toren : 143 Leeuw Vooraf hadden ze de naam van de gemeente beklad met de slogan : Meise, commune à facilités. Het straatnamenbord moest er ook aan geloven. En de historische muur voor de aloude pastorij werd met affiches bedekt. Onze burgervader mag dan al een ongelukkige uitspraak gedaan hebben, maar onze gemeente verdiende dat niet. Ze hadden bovendien hun frustratie in Wolvertem moeten gaan botvieren. Wij doen al sedert 1967 ons uiterste best om anderstaligen op de beste en snelste manier Nederlands te leren. Wie deed ooit beter ? Al die andere nieuwe initiatieven, o.a. huizen van het Nederlands, waarnaar de woordvoerder verwees, halen bovendien niet veel uit. Ze zorgen wel voor tewerkstelling van enkele gunstelingen van ons politiek bestel. Het onthaal van anderstaligen moet uiteraard in het Nederlands gebeuren. Maar als blijkt dat de persoon in kwestie zich niet kan verstaanbaar maken, dan staat de bediende voor een verscheurende keuze tussen barbaarsheid of hoffelijkheid. Er zouden dan misschien vrijwilligers moeten klaar staan, om te helpen. Dat zou een opbouwende taak kunnen zijn voor TAK. Ondertussen werd er een bericht gehangen in 4 talen, dat men in het Nederlands bediend wordt en dat men bij onmacht een tolk mag meebrengen. Men kan natuurlijk niet streng genoeg zijn, om het Nederlandstalig karakter van onze gemeente te behoeden. Anderstalige affiches zijn uit den boze. Zo stelde ik vast dat aan de Christys, onder onze geliefde St.-Martinustoren, de mosselen in het Frans goedkoper aanbevolen worden dan er rechtover in het Nederlands. Onlangs kreeg ik nog ééntalige Franse reclame in de bus van een sportvereniging die opereert in de Sportschuur in Wolvertem. Dat kan niet en daar moet onmiddellijk paal en perk aan gesteld worden. De splitsing van Halle-Vilvoorde-Brussel moet onmiddellijk, zonder tegenprestatie. Maar ik zou ook graag in Vlaanderen ééntalig Namur willen zien en in Wallonië enkel Antwerpen. En dat ze Brussel voor mijn part maar ééntalig Bruxel noemen. Daar kan iedereen zich in vinden. Waarom moeten steden hun identiteit prijsgeven aan een vertaling, die enkel verwarring zaait voor de toeristen.
Tijdens mijn recente reis naar Turkije ontkwamen we er niet aan. Ik bedoel niet de diarree en de verkoudheid, maar de haan in de kunst. Buiten Efese liggen enkele keramiekateliers. Twee hanen werden meesterlijk afgebeeld . Foto : Toren 142 Na een bezoek aan het huisje van Maria, waar zij haar laatste dagen doorbracht, bezochten wij de site van Efeze. Dit bezoek loont werkelijk de moeite. Vooral de bibliotheek met er rechtover het bordeel spreken tot de verbeelding. Onze gids bleek een oud onderwijzer te zijn, die een stage van 6 jaar in Antwerpen volbracht. Al wie je daar tegen komt blijkt kennissen te hebben in Vlaanderen, vooral in Antwerpen. De eerste dag liet ik mij verwennen in de Hammam. Deze reinigingsbeurt, na het uitzweten op een groot stenen plateau, is ronduit zalig. Ik ben van plan van mij regelmatig te laten verwennen in de Turkse gemeenschap in Brussel, waar een dergelijk origineel ceremonieel moet te vinden zijn. Een bezoek aan de kapper in Bodrum voor 5,00, haarsnit, scheren en oren branden inbegrepen, was eveneens een genot op zich. De boottocht naar Kos viel nogal tegen. Het begon al met onze reisgezel, die zijn kaart die nodig is om het land in en uit te kunnen, vergat. Bovendien had hij een nagemaakte identiteitskaart bij. De originele lag in het hotel. Wij zijn er toch geraakt. Buiten een treintochtje door het historische centrum en een wandeling langs de ontelbare winkeltjes, viel er niet veel te beleven. De katten op de oude sites, bleken nog het meeste belangstelling te genieten. s Avonds moesten wij nog anderhalf uur wachten eer we voltallig waren, om terug te reizen naar ons hotel.
De eerste haan van Groot Britannië, Tony Blair, moest zijn verwaterde status binnen de Labour Party opkrikken tijdens het recent congres.
Buiten twee betogers in het halfrond, die door deze handige politicus vlot gecounterd werden, viel het mij op dat er toch iets mis is met onze democratie.Buiten werd betoogd door duizenden het afschaffen van de vossenjacht.Het bloedige vermaak van de aristocratie brengt meer mensen op de been, dan protest tegen het dagelijks, bloederige inferno in Irak.
Blair had wel gelijk als hij beweerde, dat er bij hem tenminste openlijk kan betoogd worden.De misnoegden werden wel hardhandig buiten gezet.Maar het argument, dat de wereld veiliger is zonder Saddam Hoessein, had hij overgenomen van de Texaanse rancher, president Bush.Wat zij er niet bij vertellen is, dat zij veel eerder en zonder bloedvergieten komaf hadden kunnen maken met de Irakese dictator, zonder bloedvergieten.
Maar onder onze kerktoren gebeurt op kleine schaal hetzelfde.Betogingen voor eigen vermaak of persoonlijk ongemak lokken meer volk, dan voor ernstige zaken van algemeen belang.Berichtgeving gebeurt selectief.Volledige intellectuele analyse is uit den boze.Op de kortste keren wordt men tegengewerkt of buitengewurmd.Gelukkig komt er bij ons nog geen bloedvergieten aan te pas.Maar de achterliggende scheeftrekkingen van ons democratisch denken zijn wel duidelijk aanwezig.
Leg de vinger op de wonde, en het hele systeem treedt op een geraffineerde wijze in werking.Misschien is dat heel natuurlijk, zoals de mechanismen die in ons lichaam in actie treden bij een allergie.Maar daar komt het intellect niet tussen. Foto : Omslag boek
Ik beveel dan ook de lectuur aan van : Een brief over tolerantie van John Locke (Damon).
Haantje, zet je poot goed op het nest.De kippen zullen kakelen, uiteen stuiven en eventueel over de omheining vliegen.Maar jij kunt enkel van de mesthoop tuimelen.
Op het boerenerf in Gijsensele loopt er een haan te pronken. De achtentwintigjarige Hilde De Sutter werd de mooiste boerin van Vlaanderen in 2004. Zij is zelfs bereikbaar via e-mail : vierhoekhoeve@pandora.be. Dat is een kinderboerderij, waar zij mee te maken heeft. Foto : T boerin Onze minister-president van de Vlaamse regering heeft onze mooiste boerin ook opgemerkt. Zij zou voor de Vlaamse regering gaan werken, om de belangen van de Vlaamse boeren te verdedigen. Hij beweert dat zij niet alleen mooi, maar ook heel verstandig is. Hilde liet het niet aan haar hart komen. Zij beweerde in een interview, graag te melken, omdat de uier van een koe zo een aangenaam gevoel geeft bij het melken. Een hanenkam daarentegen voelt nogal koel aan. Die van onze haan is ondertussen bevroren, in het hoekje van het 1ste bureau rechts in de pastorij (gemeentehuis Meise).
