Cursiefjes onder de kerktoren. Humoristisch, kritisch en soms cynisch.
25-07-2005
Toren roept haan 80 : klok
Op 12 mei 2002 om 18 uur legde ik met mijn vriend Jan een historische gebeurtenis digitaal vast : het eerste beiaardconcert op onze nieuwe beiaard. Hierbij past een gedicht :
Klok en klepel klinken klingelend klankenkleuren. Beierend en bonkend, tokkelend en stampend, bruisend brons briest bronstig Tovert Eddy beiaardklanken dwarrelend over onze hoofden heen. Jef De Cuyper
Het programmaboekje van de concertencyclus 2002 was tijdig klaar. Maar een nieuw kleedje voor deze gelegenheid kon er niet af. Een kleine historiek ware op zijn plaats : van de Vrienden van de beiaard, over het Beiaardcomité en de tijdelijke VZW Nieuwe Beiaard. De rol van Jules Van Campenhout, pastoor Brams en Jef Claes zou eens via nieuwe beiaardbanken gevisualiseerd moeten worden. Een en ander zullen wij rechtzetten op de programmas die we bij de concerten uitdelen. Stef schrijft in zijn voorwoord : En binnenkort hebben we in Meise zelfs twee beiaarden! De oude wordt namelijk een monument dat in de binnentuin van de bibliotheek een plaats zal krijgen. Een monument waar muziek uitkomt, want het is de bedoeling om de oude beiaard opnieuw speelklaar te krijgen. Hij vermeldde niet dat dit de voorwaarde is om het akkoord te krijgen van Monumenten en Landschappen. Hopelijk raken de 47 oude klokken daartegen ook weer kompleet! Want een onvolledig monument is als een toren zonder haan en kruis.
Op 6 mei 2002 werd Pim Fortuyn, Nederlands hoop, onnederlands en ongenadig,doodgeschoten. Foto : Pim De Vlaamse media konden het niet laten hem een geestesgenoot van Filip De Winter te noemen. Iedereen kon merken hoe onze pers tendentieus omging met deze moord tot de dader gekend was. En daarna konden ze het niet laten om denigrerend te doen. Op de radio hoorde ik op de dag van zijn begrafenis : hoe moet het nu met de lijst Fortuyn min 1. In de Nederlandse pers was het nog erger. Dat soort onverdraagzaamheid creëerde de sfeer waarin deze moord mogelijk werd. Enkele dagen voor zijn dood waarschuwde Pim nog klaar en duidelijk : Als er mij wat gebeurt zijn zij mede verantwoordelijk. De politiek en de pers moeten dan niet doen alsof ze er geen schuld aan hebben. Door mij te demoniseren schept zij het klimaat waarin het mogelijk wordt dat er iets gebeurt. Het bloed van Pim kleeft aan vele handen. Het effect hiervan is niet te overzien. Voor het eerst zullen de Nederlanders massaal op een vermoorde lijsttrekker stemmen. Zij doen dit niet uit medeleven, maar in de vaste overtuiging dat het moet veranderen. Resultaat : 26 zetels! Als de vrije meningsuiting op die manier moet betaald worden, wordt onze democratie een gevaar voor zichzelf. Laten wij hieruit op tijd de lessen trekken voor hier bij ons.
De provincie Vlaams Brabant richtte Dorp in de kijker in en op 4 en 5 mei 2002 mocht Beigem de spits afbijten. Dit initiatief wil de aandacht op het dorp verscherpen en accentueren : de authentieke eigenheid van de kleine leefgemeenschap rond en onder de kerktoren met bruisend verenigingsleven promoveren. Zo zeggen het de anderen! Zo doen wij het! Op hetzelfde moment gingen de open natuurdagen door in ons natuurreservaat De Birrebeek onder en rond de kerktoren van Sint-Brixius Rode. Dat grenst aan Beigem. De regen was de spelbreker en dit één week voor de beiaardfeesten in Meise. Het slechte weer wordt een traditie bij deze evenementen. Op 12.5.2002 zal , hopelijk met goed weer, het eerste beiaardconcert gespeeld worden op onze nieuwe beiaard, door de vaste beiaardier Eddy Mariën. Het programmaboekje van de concerten is op de valreep klaar. De verantwoordelijke voor de concerten werd gepasseerd. Van voetbalfanaten kun je uiteraard niets anders verwachten. Zo is een uitstekende kans om enkele tradities in ere te herstellen verkeken : - een nieuwe omslag met zinvolle illustratie - kans voor verenigingen om een concert aan te vragen - foto s van de gastbeiaardiers naast hun c.v. - beiaardbezoek een uur voor het concert - gelegenheidsgedicht of -illustratie - voorwoord door de voorzitter van het beiaardcomité of de schepen - correcte info over beiaard en klokken o.a. legering Bij de plaatsing van onze nieuwe haan zullen wij daarop toezien.
Wij vernamen een interessant initiatief via de T.V. van Koen Van Mechelen. Die kruist al vijf generaties kippen met hanen, rasbeestjes van alle continenten. Hij hoopt zo de universele en multiculturele haan te kweken. Hij begon met een Mechelse koekoek en een Franse de Bresse. Het huidige resultaat mag gezien worden. En hij zorgt zelfs voor het pensioen van de uitgekweekte hoenders. Daarvoor kocht hij een weide aan, waar de hanen en de hennen rustig gescheiden hun oude dag kunnen doorbrengen. De overledenen worden opgezet door een bedreven taxidermist (iemand die dieren opzet). Hij maakt van de prachtigste exemplaren ook kunstwerken. Want het geheel gaat onder de noemer kunst n.a.v. de dag van ons cultureel erfgoed in het teken van verzamelen. Ondertussen lopen er opnieuw enkele klokhennen met kuikentjes onder onze kerktoren. De haan gaat ongestoord door !
Het is de 5de keer vijgen na Pasen voor ons haantje van St.-Martinus, want hij staat nog steeds in de oude pastorij, het kantoor van de ontvanger. De klokken zijn op deze Paasdag 31.3.2002 in staking, want de eieren worden nu door CD&V aan de sportschuur in Wolvertem bedeeld. Daarmee volgt deze partij het voorbeeld van coalitiepartner VLD, die elk jaar uitpakt met een blauwe Sinterklaas. Nu nog een rode Kerstman en een groene geest met Pinksteren. Spirit heeft nu al zijn barbecue op 11 juli. Voor de andere splinterpartijen kunnen er nog een paar hoogdagen bij, liefst inclusief een vrije dag voor alle overwerkte Belgen. Wij fans van haantjes, kippen en kuikentjes vinden dat deze evenementen in de parochiale sfeer thuishoren, achtvoudig : onder elk van de acht kerktorens van Meise. Foto : Haan in keramiek Vandaag worden opnieuw de prijzen van Meise uitgereikt. Wij zijn er niet bij, omdat wij nog steeds vinden dat de originele initiatiefnemers onrecht is aangedaan. De breuklijn tussen het eigenlijke initiatief en de huidige edities ligt bij de Jules Van Campenhoutprijs na de 15de editie en bij de Maurits Naessensprijs na de 4de (de 9de prijs plastische kunst). Wij wensen u een spiritueel Pasen in vervoering (klinkt beter in het Engels !).
Onze schepen van leefmilieu kreeg een anonieme brief, na zijn optreden op Ring TV i.v.m. de nog resterende kippen, hanen en kuikentjes, in en om de plantentuin van Meise. Dat pamflet ging uit van het zogeheten D.B.F. Nochtans had de Jos niet de intentie van de diertjes kwaad te berokkenen. Hij drukte het, in tegenstelling tot de burgemeester eerder, correct uit : niet alle verkeersremmers zullen verwijderd worden. Hij gaf ze zelfs een tijdelijke thuis in eigen tuin, waar ze kunnen afgehaald worden door adoptie(h)ouders. De pummel, die de brief schreef, verdient de prijs van de langste ezelsoren. De gemeente kan deze prijs uitloven op het evenement op 31 maart van de Prijzen van Meise. Onze haan staat alleszins boven alle verdenking. Hij is momenteel getooid met een oranje kruis, zoals het origineel. En de nieuwe haan staat nog steeds te wachten in het bureau van de ontvanger van onze gemeente. Hij staat daar in het gezelschap van een oude vlag van de oud-strijders van 1914-18, die er door onze betreurde vriend Toon Mollemans opgeborgen werd. Het is Toon die mijn idee van de Si-bemol wou vereeuwigen in de klok van de Gewezen Soldaten. Volgens Louis Amerijckx spreekt men nu niet meer van Si-be-mols, maar zegt men eenvoudig Si-mol. Maar we gaan dat niet veranderen, want dat klinkt niet goed! We kunnen onze Toon toch ook niet Si-Mollemans noemen. Het schepenkollege plantte een geboortebos naast het Neromhof. Alle gelukkige ouders van het voorbije jaar kunnen de naam van hun nieuwe telg opdragen aan een jong boompje dat aangeplant wordt. De locatie is een betere plaats dan in Grimbergen, waar ze een overstromingsgebied naast de Maalbeek kozen. Als het aantal geboortes hierdoor niet in stijgende lijn gaat, zullen het aantal bomen in elk geval stijgen.
De tweede jacht op de haantjes onder de toren van Sint Martinus werd ingezet. Ring TV berichtte met schepen van leefmilieu Jos Emmerechts. Deze keer werd duidelijk beloofd dat enkele van deze pluimennesten natuurlijke verkeersremmers zullen blijven. Ondertussen viel de nieuwe versie van ons infoblad in de bus. Wat opviel zijn de reeds gebruikelijke taalfouten : geen voorbeeld voor onze jeugd, die leert schrijven. Op de omslag werd het prachtige initiatief van de 8 kerktorens, vervangen door de acht hartjes, genadeloos weggeveegd. Als ze nu nog acht fotos uit de acht entiteiten van Meise in de plaats zetten, zou onze haan tevreden zijn. Maar de geometrische vier prenten, op de achtergrond van verbleekt paars, is wel tekenend voor deze tijd. De Jef Burmprijs stierf ook een stille dood, door het afhaken van de sponsors ? En wat zou het hoog beraad, op initiatief van het ACW, over het cultuurbeleid opgeleverd hebben ? Wij hopen dat het tanend initiatief van de verenigingen o.i.v. de overdadige inrichtingsijver van het centrale bestuur, voldoende in de verf gezet werd. Want het initiatief hoort onder de mensen genomen te worden en dus niet van bovenuit opgedrongen. Sedert het verdwijnen van de Berlijnse muur waaien de communistische ideeën al maar meer naar onze contreien over : gemeente - of staatscultuur van een beperkte groep verlichte geesten. Dat brengt mij bij de Standaard der Letteren van deze week. De cover toont ons de reuzenvalk, die voor het laatst waargenomen werd in 1844, toen een van de sterke mannen van Meise, baron dHoogvorst, nog regeerde over onze gemeente. Het boek A gap in Nature van Tim Flannery behandelt een ontdekkingstocht langs uitgestorven diersoorten. Zouden er ook uitgestorven soorten hanen zijn. Die van Sint Martinus is er niet meer, maar verrijst zoals de Feniks uit zijn as. Maar wanneer ?
Op 28 februari 2002 sloegen de laatste uren van de Belgische frank. Om klokslag 24 was het gebeurd : het einde van een monetair tijdperk. De tijd dat de matrijzen om munten te slaan, nog met de hand gegraveerd werden, is reeds veel langer voorbij. Er bestond hiervoor een opleiding in het technisch onderwijs in de Arts et métiers aan het zuidstation in Brussel. De gekendste ateliers bevonden zich dan ook in de buurt. Er was ook een concentratie in Liège. Foto : muntjes Frank De Boosere verklaarde in het weerbericht dat de frank om middernacht verdween, maar dat hij er s anderendaags weer zou staan. Uitgerekend vandaag werd Frank VDB betrapt op het bezit van stimulerende middelen. Zijn come-back overmorgen in de omloop Het Volk staat hierdoor op de helling. Het zou met hem ook wel eens kunnen gedaan zijn. Frank V. van de Zillion zit nog steeds achter de tralies. Wat is dat toch allemaal met die franken ? Onze haan heeft ze alle(n) nodig of zij hem. Er zullen nog vele vervangers van de frank (euros) nodig zijn om onze haan terug op de toren te zetten. Frank D. heeft onze haan nodig voor zijn weerbericht. Als Frank V.D.B. nog zal rijden, moet hij zich op onze haan kunnen oriënteren. En Frank van de Z. zal een zucht van verlichting slaken als hij opnieuw onze haan of die van Sint Brixius zal kunnen bewonderen.
Via een fax vroeg Jan Beekman, de schilder van de muurschildering De Verrijzenis in ons Chiroheem, het adres van de 3 van de Chiro die in het Laatste Nieuws op de foto stonden. Deze week kregen wij een uitnodiging voor een vernissage van Jan bij de Stichting Veranneman in Kruishoutem. Foto : uitnodiging Jan Beekman en groepsfoto voor schilderij De 3 (blokbeesten) ontbraken op het appel. Maar groepsleider Dries had 3 reserven opgetrommeld : Astrid, Stijn en Gunther in keurig uniform. Enkel op Astrid viel iets aan te merken : zij vergat haar rokje. In een ware winterstorm voerde Dries ons naar de tentoonstelling. Dat was een gezellige bedoening onderweg. De 3 quizzten de hele heenreis over namen van internationaal zangtalent. Een Duitse zangeres wiens naam begint met een C, onlokte mij Conny Froebes, ons idool in de jaren 60. Maar de huidige leiding kent ze niet. Wij hadden een aangenaam gesprek met Jan Beekman, zijn zoon en dochter. Hij beloofde te komen kijken. Hij was verrast, dat er zoveel kleur in zijn werk van toen zat, toen hij de foto zag. Hij herinnerde zich vaag veel grijze tinten. De twee electriciteitsleidingen erover op de muur, vond hij maar niets. We beloofden ze er zo vlug mogelijk af te halen. En de galerij Veranneman? Dat is nu eens een prachtige tentoonstellingsruimte. Ze wordt privé uitgebaat. De uitbreidingsruimte van onze nieuwe bibliotheek, waar deze week 7 jonge kunstenaars van Ultra tentoonstelden verdwijnt daarbij in het niets, zoals een haan die van de toren viel.
Zoals boven op een kerktoren de haan pronkt, staat er bovenaan de vlaggen ook altijd iets. De vlag van de Koninklijke Maatschappij der Gewezen Soldaten van het Belgisch Leger 1903 is getooid met een gouden leeuw. Dat was het eerste nationale symbool. De driekleur eronder vertoont ook een eigenaardigheid : de kleurbanden liggen zoals op de Duitse vlag. Maar dat was ook zo bij de voorganger van onze huidige Belgische driekleur. Ik ontdekte een St.-Martinus, die op de vlag van de fanfare De Verenigde Broeders zou gestaan hebben. Dat klopt echter niet. Want op de oude fotos van de fanfare zien we een leeuw, zoals op de vlag van de gewezen soldaten. Foto : St.-Martinus top vlag + Brams met haan De tweede vondst van de week was een foto van onze haan, toen hij nog nieuw was. Jules Van Campenhout pronkt ermee, midden de bouwploeg van de herstelling van onze kerk. Er stond toen een stok onder, zoals nu. Maar erbovenop prijkt een kruis. Dat zet ik er wel op.
Enkele weken geleden viel de V.T.M.-ploeg het gemeentehuis binnen. Zij stelden de vraag waar Imde ligt en hoe dat geschreven wordt. Dat ontlokte de gemeentesecretaris de uitspraak : Als ge naar um vraagt, dan weten ze het allemaal. Op de meeste verkeersplaten staat dat foutief als Impde. De juiste schrijfwijze is zonder p. Deze morgen viel het mij op, dat de foutieve aanduidingen overplakt zijn met blauwe tape. Foto : overplakte plaat Er is nog een tweede foutieve schrijfwijze te melden voor St.- Brixius-Rode. Een afkorting eindigt altijd met een punt (ook uur : u. !) en tussen Sint en Brixius hoort bovendien een streepje. Kijk maar eens op de Kapellelaan en tel het aantal fouten. Iemand poogde enkele jaren geleden om de correcties aan te brengen met witte tape : vierkantjes voor de punt en rechthoekjes voor de ontbrekende streep. Maar dat was niet bij te houden. Die verkeersplaten worden om de haverklap omvergereden en op de nieuwe platen staat steevast opnieuw een fout. En er zit zelfs geen systeem in. Hetzelfde geldt voor Meusegem, dat regelmatig met een z te zien is. De kruisweg in de kerk van Rode staat ook vol taalfouten : zware dt fouten. De betrokken hanen staan met rode kaken op hun toren, om wille van deze taalfouten. En een haan met een rode kop is toch maar niets. Rode lellen is rood genoeg !
Ik werd deze morgen opgeroepen door de 94 jarige Leopoldus Robberechts, erevoorzitter van de landelijke gilde van Sint Brixius Rode, voor fotos voor mijn 2de boek : Meise, van onder de toren van Sint Brixius Rode". Foto : Uitnodiging Landelijke Gilden Zoals u ziet, is de idee van de kerktorens en al wat eronder gebeurt, ook in andere kringen springlevend. Deze groepering reikt echter over de grenzen van onze gemeente : Beigem, Grimbergen, Humbeek, Kapelle op den Bos, Meise, Rode, Nieuwenrode, Ramsdonk en Verbrande Brug. De afbeelding stond op de uitnodiging voor het 14de gewestelijk boerenbal op zaterdag 7 april 1984. Als dat zonder onderbreking elk jaar doorging, zouden ze nu aan hun 32ste editie moeten zijn. Ik vond ondertussen in mijn collectie matrijzen van herinneringsmedailles twee exemplaren van de "Landbouwcomice Asse". Dat is de historische voorloper van de landelijke gilden. Hierover verscheen in Ascania een gelegenheidsartikel . De boeren hebben het tegenwoordig niet onder de markt met Vera Dua : na het mestdecreet, nu de kwetsbare gebieden. Maar die van Meise herrijzen : ze nemen opnieuw hun plaats in op de beiaardfeesten. Onze haan kan er helaas nog niet op neerkijken, maar (de mest)hoop doet leven!
Op zaterdag 02.02.2002 trouwde Willem Alexander, prins van Oranje, met zijn Maxima Zorieta, een volbloed Argentijnse. Wat een contrast met het huwelijk van onze Filip en Matilde! Uit de televisiebeelden pikte ik een onopvallend detail. Het gewone, jonge volk was buiten aan het vieren met een fles jenever : De Kuyper, oranje. Inderdaad, er bestaat zo een lekkere jenever met alle varianten in Nederland. Er zit zelfs een cognac in het gamma. Deze wordt gedistilleerd door een zijtak van het oude adellijke geslacht De Kuyper (de Cupere). Mijn naamgenoten brachten in 1995 een boek uit over hun bedrijf : Drie eeuwen De Kuyper 1695 1995. De oranjegekte kan met dit lekkere vocht enkel hoogtepunten scoren. Foto : Oranje bitte officieel en De Kuyper Er was ook een taart met oranje sinaas. En wat dacht je van de slipjes met een kroontje ? Dat bracht me op een origineel idee voor het avCVO. De publiciteitskleur is daar ook toevallig oranje. Het logo van het vlaggeschip van onze gemeente zou daar ook niet op misstaan. Maar de apoteose was toch de kus. Dat was nu eens een echte kus. Hoe kan het anders met een warmbloedige Argentijnse? Ik wil niet negatief doen, maar dat schaapachtig glimlachje en het bijpassend eerstekommuniekantenkusje van ons koppel, staat in schril contrast. Ik vind dat ze dat eens moeten overdoen, en deze keer goed. Ondertussen is Filip in de leer geweest bij Venus Williams, nog wel op T.V., op de Diamond-games. Maar meer dan twee aanrakingen, kaak tegen kaak, werden het niet. Venus was er wel van in de wolken. Dat belooft dus, als de prins verder zijn best blijft doen. De tango op het feest van het Hollands koppel werd ons onthouden. Daar hadden we eens kunnen zien of Maxima het Europese bekken van de prins, al wat leniger kreeg. Ik twijfel er niet aan, dat dit ook zal lukken.
De oude boeken van onze nieuwe bibliotheek worden verkocht. De commissie stelde voor een halve euro te vragen per boek en de opbrengst in de bib te houden. Maar dat was buiten de waard gerekend. Het schepenkollege besliste : 1, ontvangsten in de gemeentekas en er helpen geen bedienden. Dat slikken de vrijwilligers uiteraard niet. Wat ervan komt zullen we zien na de beiaardfeesten. Hiervoor zijn de vrijwilligers uitgenodigd op de vergadering. Ze hopen de verenigingen massaal te laten meewerken. Of dat zal lukken hangt af van de vriendelijke aanpak en klare afspraken. Bovendien is dit het eerste jaar, dat de subsidies aan de verenigingen, uitgerekend voor het jaar van de vrijwilliger, buiten het begrotingsjaar uitbetaald werden. Om precies te zijn : op maandag 29 januari 2002 : subsidie voor 2001. Of dat de vrijwilligers gaat inspireren, betwijfel ik. Maar van waar komt al dat doemdenken. Kan het niet wat positiever ? O, ja ! Ondertussen werd beslist de oude boeken te verkopen tijdens de beiaardfeesten. Ze horen inderdaad op de rommelmarkt. En de oproep van het Beiaardcomité weekte toch initiatief los. Op de vergadering van 5.2.2002 kwamen 21 kandidaat-verenigingen opdagen om uit te pakken op het grootste openluchtevenement van Meise. De Chirojeugd van Meise telt 22 leid(st)ers en daar zit pit in. Zij verdienen momenteel de nodige centen, om ons heem verder op te knappen. Deze jongeren verdienen meer dan een ruggensteuntje.
Een cultureel web is een paraplu met veel gaten in. Dat doet denken aan onze toren, toen het er binnen regende, kort nadat de haan eraf viel. Het verschil tussen een paraplu en een toren noopt tot bezinning. Op een paraplu staat geen haan noch kruis. Als daar gaten in zijn, zoals in een web, regent het erdoor. Al wat erdoor komt kunnen wij informatie-instroom noemen. De uitstroom, o.a. in de vorm van de weinig originele kaartjes voor de uitnodigingen, is niet recht evenredig met het artistieke niveau van ons auditorium. Foto : Logo Cultureel Web Vinden jullie cultuurzaal ook geen banale benaming voor een cultuurtempel ? Auditorium klinkt toch veel sjieker! Daar komen de managers op af, om colloquia in te richten. En dat brengt geld in het laatje! Als je een web betreedt blijf je plakken. Dat zien we regelmatig na de recepties, die er gewoontegetrouw bijhoren. Als je dan niet meer weet van welke parochie je bent, heb je de keuze tussen de 8 van Meise. Wij zouden er een vogelpik kunnen hangen, met de omslag van ons infoblad, met de 8 hartjes die de plaats innamen van onze 8 kerktorens. Men tracht dan één van de 8 hartjes te doorboren. Eens boven zijn of haar theewater, gooit men vogelpik. Het Bob-busje zet je dan af onder de getroffen toren.
Terwijl ik naar de Kerstboodschap van de paus kijk op de R.A.I. glijden mijn gedachten af naar onze gemeente. Onze plaatselijke verantwoordelijken hebben een belangrijke gebeurtenis, als een beker droesem aan zich laten voorbijgaan : de nieuwe gemeente Meise bestaat 25 jaar. Inderdaad ! Op 1 januari 1977 werd Armand Vanvuchelen de eerste burgemeester van 2 oude gemeentes : Meise en Wolvertem en daarbij een stuk van een derde gemeente Brussegem : Oppem. Zijn voorganger baron dHoogvorst, had hem dat reeds reeds in 1807 voorgedaan, maar met een nog ruimer gebied. En de kerk deed het nog beter : Meise was tot 1132 moederparochie van heel de streek, Grimbergen inbegrepen, tot de Berthouts er zich mee bemoeiden. In de aanloop naar de fusie konden wij kiezen uit nog een andere mogelijkheid : fusie met Strombeek. Er waren echter maar 3 voorstanders in het conclaaf dat deze keuze kon maken. Het is nu tijd dat de oude vetes begraven worden. Of gaan we 100 jaar wachten, zoals in onze Nederlandse zustergemeente Waalre, waar ze de fusie met Aalst nog steeds niet verteerden. Daarom moet het duidelijk zijn : onze gemeente is voor allen Meise. Maar ik roep op tot respect voor de eigenheid van wie onder één van de 8 kerktorens leeft : Westrode, Rode, Imde, Wolvertem, Meusegem, Rossem, Oppem en Meise. Als je dus een deel van onze gemeente aanspreekt is het één van deze 8. Voor het volledige grondgebied telt alleen Meise. Om het onderscheid te verduidelijken pikte ik een idee bij Natuurpunt : druk een deelgebied schuin en de gemeentenaam recht. Dat is met deze gebeurd! Foto :Logo Kunstrkring Meise De Kunstkring van Meise geeft n.a.v. haar groepstentoonstelling van 1 tot 17 februari 2002 het voorbeeld. Zij verdienen daarvoor de gouden Sib van het jaar 2001. Wij wensen u een zilveren jubileum, zonder begripsverwarring, en een helder nieuw jaar. De zeven resterende hanen op onze kerktorens zullen erop toezien.
Tijdens de Europese top in Laken op 13 december kwam het weer tot rellen. De organisatoren verklaren doodleuk, voor de manifestatie, dat ze kordaat en hard, maar vreedzaam zullen betogen. Nadat ze vochten als kemphanen (staan niet op de kerktorens) schuiven ze de brutaliteiten in de schoenen van herrieschoppers van buiten uit. Maar ze voegen er toch aan toe, dat het optreden van de politie niet nodig was. Er verschenen opnieuw vlaggen van Natuurpunt in de stoet. Die zijn daar niet op hun plaats. De grootste natuurvereniging willen worden en opkomen tegen globalisering is een contradictio in terminis. Een groene beweging is geen actiegroep ! De groep van 11.11.11 hoort daar volgens mij ook niet thuis. Die zouden beter, zoals Artsen zonder Grenzen, zich buiten de politiek houden. Ze zouden beter een voorbeeld nemen aan de Vietnamese monnik Thây. Die lanceert een nieuw begrip in het Boeddhisme : het tussenzijn. Het komt hierop neer : niet tegen of niet voor iets zijn, maar er tussen in staan. Foto : Lama op troon Dat is de beste plaats om aan kwaliteitsverbetering te doen. Zoals de haan boven op de toren vreedzaam midden de mensen hoort te staan!
Er kwam een uitnodiging voor de opening van de nieuwe cultuurzaal. Toen ik de kaart las ging er een schok door mij heen. Het adres luidt : Brusselsesteenweg 65C. Dat was het adres van het Audiovisueel Centrum. Deze ene letter C ontroerde mij. Hoeveel brieven zou ik al die jaren niet gekregen hebben op dit adres, uit heel de wereld? Toen ze het talenpracticum, de opnamestudio, 2 lokalen en mijn bureau afbraken voelde ik mij gewist. Dat moet de acteur in No where man ook gevoeld hebben. Daarbij kwam mijn uitsluiting uit het bestuur van Berla en de Cultuurraad. Wie moeilijk (lees : recht voor de raap) deed moest er uit. Vrije meningsuiting is weer een prioriteit! Foto : Afbraakwerken AVC Groot was mijn verbazing toen Monica van de dienst Cultuur mij meldde dat ik aanwezig moest zijn op vrijdag 7 december om de Cas en Joeber-trofee in ontvangst te nemen, als cultuurlaureaat voor 2001. De haan op onze toren begon in mijn fantasie een toontje hoger te zingen. Hij hief een jubellied aan. Die fameuze C stond voor avCentrum en nu voor Cultuur. Daar kan ik mij alleen maar over verheugen. Want ik heb hemel en aarde bewogen d.w.z. de ronde van het schepenkollege en betrokkenen gedaan, om ze te overtuigen de Cultuurzaal op anderhalf hoog (t schoon verdiep met Cornelis-auditorium) in het Kindje Jezusinternaat over te brengen naar mijn talenpracticum. Die eerste cultuurzaal was maar de helft groter dan het practicum. Zo zie je maar : eind goed, alles goed of toren hersteld, haan erop.
De haan van Rode moet zich een bult geschrokken hebben. We zagen reeds eerder de installatie van de aqua-verloskamer op Ring-T.V. Juf Ilse Pauwels van het 6de leerjaar van Sint-Brixius Rode werkte in het Sea Life center in Blankenberge. Zij kreeg zo het voorrecht in haar klas een aquarium te plaatsen met de bevruchte eieren van Noordzeehaaien : kathaaien en hondshaaien. Deze laatste worden aan zee verhandeld als zeepaling, nadat ze onthoofd worden en ontdaan van hun kieuwen. Op 29 november 2001 was het zover : het eerste kathaaitje zag het levenslicht.Ik reed er vliegensvlug naartoe. Maar helaas! We waren te laat. Ze waren al opgehaald. Foto : Jong haaitje in klas We konden dan toch nog meester Jan De Doncker uitwuiven op zijn laatste werkdag. Hij gaat in pré-pensioen. Hij begon zijn loopbaan in de Leertuin in Meise. Hij stamt uit de kliërkas in Roi. Dat is het stuk Rodeweg achter de Mechelsebaan. Daar woonden : broek, sapon en schaaver. Vandaar de bijnaam en het feit dat hij de kleinzoon is van schaaver, een oud-strijder van 1914-18. Zo wordt het korps van de school een generatie jonger. Enkel de haan trotseert de eeuwen.
Mijn streekboek Meise, onder de toren van Sint Martinus verscheen op de verjaardag van koning Boudewijn, tevens mijn verjaardag en de dag van de opening van onze nieuwe bibliotheek. Op een glazen paneel werd deze datum vereeuwigd. Het werd een activiteit van deze biblioteek. De voorzitter Louis Becq leidde het gebeuren in. Gastspreker bij de presentatie van mijn boek, op zaterdag 10 november, was Herman Boon pr. Mijn acties ter bescherming van de kunstwerken in het Chiroheem hebben ons terug samen gebracht. De week ervoor heb ik het record persoonlijke publiciteit van Jos Chabert kunnen overtreffen, door een samenloop van omstandigheden. Ik verscheen drie maal op één week in dezelfde krant : Het Nieuwsblad. Foto : Bie Boon, Jef De Cuyper, Herman Boon Door het optreden van deze eminente spreker kon ik ontkomen aan mijn geplande lezing, die toch doorging op een powerpointpresentatie, op mijn computer. Want de geleende apparatuur van het avCVO deed het niet. De intekenaars op mijn boek konden ook een tentoonstelling zien van eerder verschenen boeken over Meise, mijn eigen collectie. Ik telde er 36, enkel over St.-Martinus. Over de fusiegemeente maakte ik een excel-bestand van 69 dat ter beschikking is. Ik maakte ook een nieuwe gegevensbank van alle artikels die in Berla verschenen over hetzelfde onderwerp, ook in excel. Herman Boon pr. gaf 4 opdrachten : ik moet zo voort doen, mijn broer Piet moet het toneelleven in Meise vastleggen, mijn broer Frans kan de geschiedenis van de Chiro optekenen en mijn zus Marie-Jeanne vertelt best het verhaal van haar 3 broers.
