Haar ouders waren afwezig,zei het broertje dat openmaakte,maar z'n zus was wel thuis.Dat was een meevaller,althans voor mij!En daar stond ze reeds in de hal. Mevrouw riep ze blij,wat fijn u hier te zien! Ik priemde mijn ogen diep in de hare en verkondigde de reden van mijn komst.Aanvankelijk gaf ze geen krimp maar toen ik verder sprak ging zij al vlug door de nog jonge knieen.Ze bood haar excuses aan maar zo dadelijk kon ze nog niet alles terug geven,want het lag allemaal bij een oudere vriendin die haar " heelster " was! Ik stelde een ultimatum;morgen tussen tien en elf bij mij thuis met de vracht, zoniet werden haar ouders en de Jeugdpolitie op de hoogte gebracht. 's Anderendaags was zij op de afspraak,éérst 'n tikkeltje agressief, duidelijk onder de invloed van de oudere vriendin en of ik eens wilde opsommen wat ik zoal terug wilde hebben! nee kindje,zei ik droogjes,niet jij stelt hier de vragen maar ik en nu vlug voor de dag ermee. Ze deed haar tas open en haalde stuk voor stuk mijn eigendommen voor de pinnen............... wordt vervolgd
want toen de badkamer aan de beurt kwam sloot ze de deur achter zich,van al onze poetsvrouw in het verleden,was zij de eerste die dat deed!Vermoedelijk was dit haar werkwijze om de hoekjes niet te vergeten. Bij haar vertrek werkte ze met stijl;ze deponneerde een lichtblauw naamkaartje op de tafel ,voor.....als we haar eens dringend mochten nodig hebben en ze ging naar huis, zei ze Omdat ik me die namiddag 'n beetje moest optutten,gleden mijn vingers tussen mij opgehangen halssnoeren en ja die ik wilde omhangen was er niet meer bij.Het was de mooiste!! Ik graaide naar een tweede die ook verdwenen was. De reputatie van Julie kwam ernstig op de helling te staan. Toen ging ik naar de badkamer en ja,nog vier toiletattributen waren spoorloos. Pas toen betreurde ik het sterk niet méér informatie te hebben ingewonnen.Aangezien ik wist welke school zij pas gelopen had, belde ik Moeder Overst op, die mij uiterst negatieve dingen meedeelde.Vooraleer verder stappen te ondernemen sprak ik nog eerst met een collega die bij de Jeugdbrigade werkte en vroeg ook haar om raad. Dus er restte mij niets beters dan streng op te treden en haar thuis te gaan vinden......... Wordt vervolgd
Even terug in de tijd......... Onze vorige poetsvrouw moest geopereerd worden en daarna ging ze er de brui aangeven,aan ' poetsen,zei ze. Omdat dit juist in de verlofperiode viel en wij,bij wijze van spreken ,om de haverklap uithuizig waren,plaatsten wij pas een maand later een aankondiging in het gemeentelijk,veel gelezen krantje Drieentwintig responsen hebben wij telefonisch mogen beantwoorden.Daaruit weerhielden wij er drie voor persoonlijke kennismaking.Ik pikte er een frisse jonge blonde uit,kwestie van er lang plezier van te hebben!en ze 'n beetje naar mijn hand te kunnen zetten.......En ze kwam. Ze kwam binnen, terwijl mijn man juist buiten ging, en ze vertelde al gauw dat ze hem kende van in de klas!! Ze begon daarop hevig te snuiten,dat kwam door de verkoudhei die zij tijdens de Eerste Communie van haar broertje had opgelopen.Blijkbaar wilde zij mij hiermee enige referenties geven! Dat was dan dat.Persoonlijk vond ik het een positieve eerste ontmoeting Wellicht lagen er degelijke fundamenten aan de basis! Toen legde ik haar onze trend van poetsen zo'n beetje uit en zij begon.Zeer ijverig moet ik zeggen. Wordt vervolgd
Weliswaar had zuster Tecla een idee,maar dat moest ze eerst met Moeder Overste bespreken en of ze daar wel de toelating voor kreeg.?Dat viel best mee ,ze mocht haar plannetje uitwerken. Ze haastte zich ongelooflijk snel,zoveel haar beentjes dat nog toelieten, naar haar consores Prudence en riep haar al bijna van ver"Zuster Prudence we mogen een noveen gaan doen voor het grotje van onze tuin,na ons avondgebed." Iedereen weet dat een noveen negen dagen duurt dus hadden zij de tijd om hun bede, om nieuwe wol,af te smeken. Allicht kwam er weer een medelijdende dame opdagen met een volle doos wolgaren voor de arme kindjes van overal Het waren nog zachte winterdagen maar het schemerde reeds heel vroeg,de dagen gingen amper open en toe. De twee brave zustertjes waren zo sterk gemotiveerd dat zij zelfs van die schemer geen last hadden. Opeens ,het was nog maar de vierde dag, zaten zij weer te "novenen" toen zuster Tecla meende een draad voor haar op de grond te zien liggen.Zij boog zich voorzichtig naar voor want ze wilde voor geen, geld zuster Prudence storen in hare comtemplatie,en greep naar de wolle draad.Voorzichtig trok ze eens aan het bijna wonder,en ja de draad werd steeds langer en langer.Zuster Tecla begon te winden en toen ze reeds ongeveer een biljartbol in haar hand had,kon ze niet langer zwijgen. "Zuster Prudence,....Prudence, kijk toch eens! We zijn reeds verhoord,kijk nu toch eens naar beneden. Dat deed Prudence en liet een kreet een veel te luide kreet na het avondgebed! Tecla,Tecla stop toch met winden,je hebt reeds méér dan de helft van mijn onderkleed uitgetrokken...............
Zuster Tecla en zuster Prudence waren verwoede breisters. Binst de dag werkten zij in de kleuterklas,maar tijdens de vrije uren breiden zij voor de arme kindjes van overal. Zij hadden van een goede medelijdende ziel een grote doos vol wolgaren gekregen en dus konden zij zonder zorg aan de slag voor een afzienbare tijd...... Het getik van hun ijverige naalden was hoorbaar tot in de lange gang van hun klooster.Het was een ware lust om hen bezig te zien. Tot op een zekere dag de doos was leeg geraakt.In hun felle gedrevenheid hadden zij het niet eens opgemerkt.Des te groter was hun ontgoocheling toen ze dan toch tot die jammerlijke vaststelling kwamenWat nu ? Zij waren zeer bedroefd want het kleedje dat ieder van hen aan 't klaar stomen was,was helemaal nog niet af. Toen kwam heel plots zuster Tecla op een idee....... wordt vervolgd
want nu ging zij aan het grote werk beginnen!Het corset moest uit en dat ging zo maar niet.....alle haakjes moesten uit de beugeltjes en dat waren er niet weinig!. Na heel wat gepruts en gezwoeg mocht zij eindelijk het bewuste corset op de rug van een stoel hangen.Ja,dan volgde de B.H. maar ook hiervoor keek zij eerst zorgvuldig naar de alkoof,ze scheen er toch niet zo helemaal gerust in te zijn!. Met een tamelijk gedesideerde ruk trok zij het kwestieuse mondaine ondergoedstuk(!)naar voren maar ze was zo nerveus dat ze de zes haakjes vergeten was.Dus moest ze alles terug op z'n plaats rukken en herbeginnen aan de sluithaakjes......... Ze zuchtte er diep en grondig bij,ze was er waarempel moe van! Logischer wijze stond het schaap nu in haar blootje daar had ze toch zo'n hekel aan!! .......... Jantje, die alles met gretige blikken gevolgd had, KON het niet langer uithouden .Hij moest het uitroepen of hij ging stikken!! "Tante,en als ge nu aan die twee knopjes draait dan valt alles zeker in duigen????" Tante Jeanne,was blijkbaar voor het éérst in haar leven, TOTAAL sprakeloos! slot!
De ouders van Jantje gingen naar een groot avondfeest waar jongetjes van 9 jaar nog niet binnen mochten. Daarom mocht Jantje naar Tante Jeanne gaan om er de nacht door te brengen in haar alkoof,die zich in haar slaapkamer bevond. Jantje was in de wolken en tante vond het ook prettig,ze had dan wat jong gezelschap. Eén uur voor dat Tante Jeanne naar boven trok verlangde zij dat Jantje reeds naar de alkoof zou verhuizen,kwestie van haar privacy veilig te stellen.Jantje gehoorzaamde gewillig want in zo'n alkoof had hij nog nooit geslapen,dat ging zeker plezant zijn! Na een uurtje trok tante naar haar kamer In de alkoof was alles muisstil,het gordijn errond zat potdicht zo te zien..... Tante jeanne begon zich voor te bereiden om de nachtrust aan te vangen;eerst deed ze haar bril af,dan legde zij haar gebit in een glaasje water, toen ontdeed ze zich van haar oorapparaten en legde die met zorg ook op het nachtkastje,volgde dan haar pruik............... Natuurlijk sliep Jantje niet!Hij had voor een smalle maar duidelijke spleet in het alkoofgordijn gezorgd,hij wilde geen seconde van dit enig scenario missen Toen keek tante eens voorzichtig rond alvorens zij verder ging Wordt vervolgd
te beweren,dat àl hun mantelpakken nu reeds uitverkocht waren,terwijl de zwarte 'n zin begonnen was waarbij zij mij wilde verduidelijken,dat nog heel wat bestellingen moesten geleverd worden.Van de weeromstuit wilde ik juist definitief mijn kiekenpootvel afstropen,toen op majestueuse wijze de eigenares herself doorheen haar domein stoomde gevolgd door haar blijkbaar te nederige echtgenoot. Zij herkende mij met commeciele blijdschap en vol vertrouwen duidde ik haar op de veel te omslachtige correcties. "Nee hoor "zei ze met héél veel kennis van zaken,"geen correcties,losjes en flou flou zijn nu in"en met la main du maitre trok zij al de spelden weg. Haar goedheid kende voor mij geen grenzen en ik dankte haar met 'n kleine buiging!Zij lachte luidjes van over haar schouder en haastte zich naar buiten samen met haar te brave echtgenoot(denk ik!) Daar stond ik dan als een circusclown die heel moe wordt........ Toen ik dan eindelijk weer in mijn oude jasje zat voelde ik,dat niets mij nu nog kon overkomen.Op vestimentair gebied had ik het voor die dag wel gehad .Toch zag ik ze beiden weer met een mantelpakje afkomen!!Nog voor één van de gevaren in mijn buurt kwam dankte ik beleefd en stond terug in de lentezon. Ik begreep geen barst van dit ganse scenario. Was het nu zo moeilijk,zo onoverkomelijk om mij vanaf het eerste contact mee te delen,dat er in hun magazijn geen pied de poule maat 44 voorradig was??? Resultaat:met geen paard krijgt men mij daar nog binnen! slot
Jamaar,al die vloeite in mijn rug,wat gaat daarmee gebeuren? De blonde kon het sterk gecamoufleerde dilentantisme van haar collega niet langer aanzien.Met ware filmsterrenstap kwam zij dreigend op mij af,ontnam mij het pak en trok het zélf aan met een snok.Wij, dus zij en ik,hadden hetzelfde "postuur"beweerde zij.Ik riposteerde met klem en hield het bij een veel te brede rug. Dat kunnen we verhelpen ,zei de filmster ,en met een opvallende virtuositeit,schoot ze mij weer in het nieuwe jasje! Ziezo zuchtte zij,terwijl ze mij met twee flinke inhaalgrepen op en onder de schouders als'n worst in een vel perste;als het dat is wat u wil....... Neen,zei ik,als u mij geen 44 kunt verkopen ga ik er van afzien. Daarop begon de blonde met wijdse operagebaren en verfrissend armgezwaai te beweren.......... ,wordt vervolgd
De blonde die tot nogtoe werkloos het ganse scenario had gade geslaan verscheen nu met schwung ten tonele.Haar gepantenteerde ervaring had begrepen dat het ging mislopen! Toeschietelijk-collegiaal trok zij met één vinger een andere kast open en zowaar daar hing een pied de poule! Ja,dat is het, riep ik opgelucht en blij.De gitzwarte scheen ietwat minder enthousiast,immers zij wist dat ik maat 44 had De blonde liet zich niet uit het veld slaan,vol zelfvertrouwen beval zei"pas dit eens"wat ik deed!In de spiegel zag ik mijn veel te brede schouders (afhangen !)en de veel de lange mouwen die mijn handen volledig bedekten. "Veel te ruim,opperde ik",dit kan mijn maat niet zijn"We kunnen dit verkorten en innemen zeiden ze in koor,terwijl de zwarte gedienstig met een speld in mijn pols prikte! Wordt vervolgd
Even terug in de tijd. Reeds dagen had ik het besluit genomen;ik moest nu maar eens een nieuw mantelpakje kopen.En dus stapte ik, die lentemorgen ,met blij en overtuigd gemoed een gekende confectiezaak binnen. De eigenares was binnen voor de regen en dus liet zij zich vervangen door twee aangeworven verkoopsters.Beiden flink geverfd ,de blonde kende ik reeds van vroeger.Zij was een krak in het aansmeren.De andere, gitzwart en hoog in de heupen, was mij nog onbekend. Blijkbaar was het nu hare beurt om het percentje op te strijken,want vastberaden en hoog gehakt kwam zij op mij,haar nieuwe prooitje,aangetippeld.Ik beken dat ik op mjn hoede was! Heel beleefd vroeg ik naar een mantelpakje in pied de poule maat 44.Zij deed halve draai rechts naar een nabije kast en haalde er een lichtblauw pakje uit te voorschijn,dat zij aan haar dikke pink liet bengelen. Pardon ,zei ik,niet begrijpend,doch met klem,ik vroeg een pied de pouleke.Zwijgend liep zij terug en kwam met een rosbruin pakje voor de dag. Wat moest ik daar nu van denken?Was zij hardhorig of wellicht kleurenblind Wordt vervolgd
Neen,Goddank,geen opstoppingen en geen verdere noemenswaardige avonturen meer, ten-.. zij een onvoorstelbare stress. Dan maar thuis het grote zonnescherm geopend,verse lekkere koffie gemaakt en uitgeschonken ! En waarom niet de scrabble uitgespreid om toch maar te kunnen genieten van het gezellige samen zondag thuis zijn.? In ieder geval zijn dat van die kleine onverwachte avontuurtjes die heel nare gevolgen zouden kunnen gehad hebben en die men MOET onthouden om niet te......hervallen!
ja,iets vergeten,dat ons lelijke parten ging spelen maar dat wisten we toen nog niet. Iedereen was naar buiten gekomen daarom was het zo druk. Plots keek ik argeloos naar de brandstofmeter en liet voor mijn man een totaal onverwacht kreetje! De benzine was zo goed als opgebruikt!Dat was ons nog nooit overkomen.Dat komt er nu van als men in de praktijk het gekende spreekwoord in daden omzet"haast en spoed zelden goed!!" We riskeerden nog een tiental km.en stopte aan het eerste benzinestation op de autobaan. En nu gauw tanken en de zaak was opgelost,zo dachten wij. Helaas de handtas waarin al de betaalkaarten opgeborgen lagen was thuis gebleven! Algehele consternatie! Het enige alternatief was terugkeren naar huis. Met enkele druppels bezine......... We zaten op het puntje van onze zetel met één oog op de baan het andere op de brandstofduider! Met op onze samengeperste lippen een prevelgebedje.....opdat er nu toch geen opstoppingen zouden bijkomen....... Wordt vervolgd
Het regende reeds weken en weken aan een stuk. Continu,zonder ophouden Iedereen liep haastig om toch maar zo gauw mogelijk binnen te zijn .Zou het dan nooit meer ophouden?Nooit meer nog eens zonnig worden? Wat eng,wat triest.Overal sprak men over het weer,de regen,de donkere wolken,de zonloze dagen,de vele plassen en de blaasjes in de plassen,die niets goeds voorspelden! Toen plots,op 'n late, zondagnamiddag,zonder enige voorspelling van wie ook........de zon! Ja,de zon in al haar pracht en glorie,brandend aan een wijdblauwe hemel,een opengetrokken firmament,.niet om te geloven maar toch pure realiteit...... Mijn man en ik waren zo geschrokken,zo blij verrast,dat we meteen in ons jasje schoten en in onze garage stapten ,om uit te rijden naar verder oorden.Helaas..........wij waren iets vergeten!!. . ........... Wordt vervolgd
Zo ongeveer een klein half jaartje moest ik zo nodig naar de voetverzorger.Zo kon het werkelijk niet langer.Tenzij ik verkoos te gaan manken.Men raadde mij een podoloog aan van de bovenste plank.Eindelijk belde ik hem op,maar telkens hij vrij was ,was ik het niet,dat duurde nog een poosje en toen lukte het en dus ...ik ging. Hij was niet veel van zeggen,erg vond ik dat niet tenslotte was hij met mijn voeten bezig...... Hij sneed en schuurde en krabde dat het een lieve lust was en op 'n ietsje minder dan twintig minuten stond ik weer met mijn beide voeten in mijn schoenen en op straat....... Al mankend en met veel moeite geraakte ik weer tot bij de wagen. Vanwege dit lang betrachtte en uitgestelde bezoek heb ik in 't putje van de winter in sandalen moeten rondstappen .Erg fris en koud! Natuurlijk zal het aan mijn voeten gelegen hebben en wellicht ook aan het overmatig zelfvertrouwen van de voetverzorger? Wie zal het mij vertellen? 'kBesluit er uit dat men niet tot morgen moet uitstellen wat men best vandaag kan doen. slot
De oudleerlingen kwamen haar ook niet meer nagereisd daar was het laatste weerzien te lang voor geleden. De neven en de nichten hadden het ook druk en hun eigen leven. Alleen enkele zusters-kloosterlingen waarmee zij gedurende 2O jaren lief en leed had gedeeld kwamen haar na 3O jaren tamelijk regelmatig bezoeken."Daar alleen kan liefde wonen,daar alleen ........waar men stil en ongedwongen héél veel voor elkander doet" Ze is 85 geworden en dan stilletjes in grote eenzaamheid heen gegaan. Naar men vernam zou het kloosterleven haar steeds in de geest gebleven zijn. Wie zal het zeggen? Wie weet precies iets met zekerheid over de diepste zieleroerselen van zijn naaste? Hoofdzaak blijft,naar onze eenvoudige mening,dat men niet uitsluitend voor zich zelf heeft geleefd. In ieder geval gaf zij daaraan gehoor,zij het dan op twee verschillende wijzen. slot
Ook hier en nu zorgde zij voor een brede vriendenkring.Met mensen omgaan en af en toe manipuleren was één van haar grootste troeven. Zij woonde nu in een grote stad. Langzaamaan naderde de pensioentijd en toen het zover was bleef alles nog aangenaam draaien,zij het wat langzamer, maar gezellig met voldoende vrienden. Tot evenwichtsstoornissen en geheugenverlies de kop opstaken.Haar familie was klein;nog twee neven in een provinciestadje met hun vrouw en gezinnetje/.Daar ging een home van start waar ze heen MOEST trekken kwestie van dichter bij de neven en de aangetrouwde nichten te wonen. De vrienden vanuit de grote stad kwamen niet meer van zo ver;ze werden zelf ook stilaan wat ouder. Volgde toen de gevreesde eenzaamheid.......... Wordt vervolgd
Buitengewoon innemend was zij.Uiterst vriendelijk en gedreven en nog 'n jonge novice.Zij werd dra "geproffest"kreeg daardoor een zwarte voile en werd door iedereen op de handen gedragen. Op deze humaniora was zij zelf nog leerlinge geweest ze had er de beste herinneringen aan. Ze kreeg haar eerste klaslokaal en iedereen wou in haar gezelschap zijn.Haar uitstraling was biezonder en bijna onvoorstelbaar groot. Ze werd novicemeesteres en enkele jaren later "moeder overste"Ze was pas 39. Het gaf haar de gelegenheid zeer veel vrienden en kennissen te maken. Twee maal aanvaardde zij een termijn van 4jaren om deze leiding voort te zetten.Men fluisterde,dat ze zeker" generale overste "zou worden. Tot eenieders felle verbazing gaf zij er toen de brui aan.(men zegt" de kap vloog over de haag)en stapte terug de wereld in. Zelf had zij deze stap goed voorbereid;de vrienden bezorgde haar een topfunctie en zij nam deze taak gemeend ter harte. Ze reed in haar mooie wagen in broekpak en met geverfde haartooi. Vele belangrijke reizen kwamen aan de beurt Ze was nu een ware dame du monde....... Wordt vervolgd
Alle monden vielen open,zodat iedereen minutenlang sprakeloos was. Toen verbrak de oudste politieagent de pijnlijke stilte.Hij zei,dat hij de nieuwe antenne verdacht van de zware nachtlijke ronkgeluiden"het hangt van de windstand af"verduidelijkte hij.En toen verdwenen zij beiden in de duisternis! Er werd in kamerjas nog wat nagepraat en toen trok iedereen,weliswaar enigzins verwonderd,naar zijn bedstede! Wim en Marleen begonnen's anderendaags flink aan denkwerk te doen.Er was, dachten zij, maar één alternatief en dat was de installateur in te schakelen, wat zij deden De brave man kwam vrij vlug, ging naar boven op het dak eens inspecteren en.....".Ja" zei hij dat komt inderdaad wel eens voor,we zullen tussen de antennevoet en het dak een autoband leggen,het zal dan wel gedaan zijn,oorzaak is een bepaalde windkracht! En zo geschiedde! Kleine middeltjes kunnen soms grote narigheden de kop indrukken maar men moet het weten en kennen. slot
Die nacht vlogen de aanklagers met grote haast naar de telefoon en spraken met de agent van dienst in een taal die aan duidelijkheid niets te wensen overliet."We komen dadelijk" zei de brave man .Inderdaad geen tien minuten later stond een politiewagen voor de deur.Gelukkig hadden zij de alarmbel er niet bij te pas gebracht! Zij waren met twee en begaven zich spoedig naar de slaapkamer waar het nachtgeronk zich duidelijk,voordeed. Ja, zeiden ze tesamen daar moeten we nu dadelijk naartoe en ze verdwenen nog na roepend ,dat ze straks nogeens langs kwamen..... Wim en Marleen hadden nu de zekerheid ,dat het dra wel voor goed zou gedaan zijn.Inmiddels waren de bewoners van de andere verdiepingen ook ,in nachtgewaad, naar de gang gekomen, en werd er druk van mening gewisseld.De kamerjassen hadden allerei kleuren en modellen .. Allen waren het er over eens,dat dergelijke nachtelijke hinderlijke geluiden totaal ongepast waren. Er werd gepraat en zelfs gelachen tot de twee agenten waarachtig terug aanbelden Met overtuiging meldden zij dat het de drukkerij niet KON zijn.Ze hadden daar alles in diepe rust gevonden.!! Wordt vervolgd .
