Hallo ?

Hallo, Goede middag met het meldpunt voor tigerkidnappings

Ah, Goedemiddag madam.

Wat kunnen wij voor u betekenen ?

Wel, Hallo. ‘k Zen bezig met zuen kidnapping en ‘k peisdigen ‘k zal maar eens bellen voor wat inlichtingen.

Ach…U weet dat wij informatie kunnen doorspelen naar de bevoegde diensten om het probleem van de tigerkidnappings in kaart te brengen ?

Ja ja…Vaneigens. Mau ‘k zijn bezig met zuen kidnapping en ‘k peizdigden om wat inlichtingen te vragen.  Mag ik touw gebruiken om het slachtoffer te immobiliseren. Of mag ook plakband of ducktape ? Mag ik het huis verlaten ? Of niet ? ’t Es den iesten kier hé madam weetge… zo’n hulplijn is wel tof.

Geen paniek. Blijf rustig. Kijk goed en vertel wat U ziet. Heeft het slachtoffer strepen ?

Strepen ? Euh…neen.

Beschrijf eens de kleur.

Bruin. Oranjebruin.

Ok dan zitten we goed. Heeft het slachtoffer strepen ?

Strepen ?

Ja strepen of vlekken ?

Neen, niets. Het ziet oranjebruin. En ola…kek nou. Het heeft floskes aan zijn oren. Zwarte floskes.

Oei…een Lynx ? Neen meneer dan kunnen wij niet helpen. Wij zijn alleen bevoegd voor tigerkidnappings. Voor lynxen moet ik u doorverwijzen naar een ander nummer. Hebt u iets om te noteren ?

Euh mag ducktape …..?

Hebt u het nummer meneer ? Daar kunnen ze u verder helpen. Maar opgelet ze zijn alleen beschikbaar in het weekend en op woensdagnamiddag als het gesneeuwd heeft. Tja dan gaan peekes of meekes met hun kleinkinderen langlaufen in de Ardennen en als ze dan een lynx zien en willen kidnappen….

Tja ja…hartelijk dank. Ik zal daar eens proberen ! Mag ik echt geen ducktape voor de mond aanbrengen ?

09-03-2010 om 00:00 geschreven door De Rode Willem

Het zonnetje scheen. Het was koud. Min 3 gaf de thermometer aan. Het was afzien geweest. Ik en mijzelf alleen tegen de koude en de wind. Want die was er ook. Een schrale scherpe. En altijd tegen. Het was stoempen en zweten. Ik verdiende die lekkere moppie-soep wel. Zij had die klaargemaakt. Vers, met verse groeten van vorige donderdag. Dat terwijl ik fietste. Het nieuwe begin. Afzien tegen 24 per uur. Moet binnen enkele maanden naar 34 per uur. Met evenveel afzien.

Ik zat dus voor het raam in het zonnetje. Weldadig. Na de douche. De tas verse soep in de hand. De kinderen uit de staat hadden ook de zon gezien. En dan spelen ze buiten. Hoe koud of winderig het ook moge zijn. Zij was er ook, de grote. Elf ongeveer en spelend met de veel jongere kinderen die onze straat bevolken. Dreunend over de stenen, de kleintjes opjagend. Silke…de Silkofant. Met Jef als gewillig slaafje, de Jefosaurus of eerder de Jeflodocus. Een goedaardige lobbes.  Het dikkerdje dat voor alles opdraait dat in het naargeestig misdadig brein van de silkofant tot rot gegist heeft. Nog jonger zijn de heftige meelopertjes. De Jorrodil (Jorre) die zijn kans afwacht en toeslaat in het heet van de Jeflodookse actie. En de Krokorik (Rik), even verradelijk. Marwan doe ook mee…springerig, luidruchtig, uitdagend….doet mij aan een aapje denken. Zo’n kleintje….maar ik zoek geen rijmdier want hij is allochtoon.

De meisjes doen niet mee met de vorig genoemde. De silkofant is nauwelijks een uitzondering. Zij hollen samen hun fantasie na. Doelloos vanachter het raam bekeken. De fewi (Fee) haar hoofd doet mij aan een kiwi-ei denken. Veel te groot voor zo’n klein lijf. Zij valt. Zo’n kop dragen is geen lachertje. De samfijn is lief. Iedereen wil die wel een kusje geven. Als oudere man hou ik mij in. Stel je voor. De Lunazelle dreint en jankt vuile tranen die strepen op haar wangen maken. Yafiah houdt zich bij de juiste groep. Ook zij is niet echt Belgisch. Geen zusje van…wij zijn geïntegreerd. Allen doen mee. Zij is lief en schattig. Zoiets als een pupje of klein poesje. Maar welk dier kan vervoegen met Yafiah ? Kea…speels en destructief ? Neen ! Ach ara reimt. Mooi fladderig. Yafiah de ara. Dat is het.

De zon draait dat is een natuurwet. De schaduw van het raamkozijn valt mij aan. Ik kan niet winnen. Spinnen in de warmtezon wordt moeilijker. Mijn linkerarm doet niet meer mee. De kinderen spelen verder. In de zon. Flexibiliteit van de straat en van de kinderen. De ouders komen buiten. Ik ga ook. Het is lang geleden en doet deugd. Die winter mag gedaan zijn. Wij, verzaamde ouders, hebben die wel gehad. Kunnen de kinderen wat buiten spelen. Scheelt een hoop Perdolan voor de ouders. Blijkbaar. Mag niet gezegd maar toch ! TV biedt geen soelaas meer. WII en Playstation…of X box. Wij spreken af. De meer gelukkigen, in bezit van zo’n kindertranquilizer willen delen. Ze moeten maar komen op woensdag of in het week-end. Neen, geen hoofdpijn. Staat op de kinderkamer. Ze mogen alles. Geen probleem.  Multicultureel…Umayma en Majid mogen ook meespelen. Wij drinken nog iets. Een Jupiler voor de mannen. Muntthee voor de vrouwen. En zon voor de zondag.

08-03-2010 om 18:17 geschreven door De Rode Willem

TV-sterren in de nacht. In de vooravond. Aangezet als achtergrondlawaai en als soms welkome strohalm om de gesprekken op gang te houden. De TV om pijnlijke stiltes op te vullen. Ik weet meestal wel iets te zeggen. Doch daar op bezoek, bij mensen die men nauwelijks kent. Men kan niet over de spiraalbreuk van de voorarmbeenderen blijven praten. En carnavalvieren tot men die armen gebroken heeft is al helemaal mijn dada niet.

Dus komen de benen van Wendy, ge moet weten dat ze 50 is, als geroepen. Ze mogen er nog zijn die benen, doch ik zal er niet voor naar de tweede bakker rijden. Walter Baele en Nathalie Meskens. Ze waren goed. Nu déjà vu. Ach die Vlaamse komedie. Zij vinden het goed. Ik relatieveer. Hard. Sommigen zijn echt wel slecht. Heftig gesprek. Op TV masturberen ze elkaar rustig verder zonder dat iemand kijkt. Doel bereikt. Moet wat bijdraaien, anders haal ik de prijs van azijnpisser binnen. Zover hoeft mijn dwarsliggerij niet te gaan. Goede tompoesjes op tafel en pikante nootjes.

De van Vlees en Bloed cultus schiet op gang. Verdomme, had ik daarnet de Vlaamse komedie wat welwillender aangepakt kon ik nu mijn mening zeggen. Het werd dus een knikje bij “dat is echt wel goed hé”. De gevolgen van dergelijke diepten van de wansmaak van mijn gezicht houden kost moeite. Verbergen dat ik mij afvraag hoe het mogelijk is dat zulke dommigheden mensen kunnen boeien en nog prijzen krijgt ook ontneemt mij de mogelijkheid tot woorden. Als ik iets zeg zal het negatief zijn. Dus op mijn tong bijten en zwijgen dat ik zweet. Mensen belachelijk maken en spotten met mentaal gehandicapten is gemakkelijk. Geen amusement. Daarmee lachen of daarvan genieten is laag.

Ook deze kelk ging voorbij. Ik moest drinken. Eén, twee, ja zelfs drie keer. Zever, zeverder, zeverst. Een derde orvalleke ? Bah god, waarom niet ik heb wat door te spoelen. Of de kinderen al uitgaan ? De TV kreeg terug zijn verdiende plaatst. Als ik het was, ik zou hem uitzetten. Mijn gasten zo terroriseren met debieligheden als “Van vlees en bloed” prijzen geven verdient een straf ! Veertien dagen uitstaan.

08-03-2010 om 07:44 geschreven door De Rode Willem

Een 8,8…een mooi gemiddelde moest ik het over schoolresultaten hebben. Voor een aardbeving is dit van het zwaarste dat een mens kan meemaken. Nestelt zich met gemak in de top 5 van de zwaarste aardbevingen van de voorbije 100 jaar. Zoiets treft dan Chili. Enkele weken nadat een klein broertje, een zwakker bevinkje Haïti had getroffen. Met een 7,3 mag men zeker buiten komen zonder het schaamrood op de wangen te krijgen. Nochtans Chili had er eentje die 80 keer straffer was dan Haïti. Logaritmische schalen hebben zo’n effect.

Denkt u nu dat Chili ook 80 keer luider heeft staan roepen dan Haïti ? Neen dus. In alle rust en kalmte handelt het Zuid-Amerikaanse land deze ramp af. Geen met machetes zwaaiende bendes die door de straten dweilen. Geen overvallen hulpverleners. Er wordt wat geplunderd in Chili, maar snel grijpt de politie in. Neen, ze doen niet mee zoals in Haïti. Ze proberen onder de moeilijke omstandigheden de orde zo goed mogelijk te bewaren. De president die deemoedig meeleeft doch vastberaden vooruitblikt naar de wederopbouw. Het is allemaal wat anders dan de president van Haïti die wild schopt en klopt naar de bereidwillige hulpverleners. Neen als we Chili zien, moeten we toegeven dat Haïti zeer hard werkt om zijn status van één van de grootste apenlanden van de wereld hoog te houden, zelfs al heeft de natuur hen maar bedeeld met een 7,3.

01-03-2010 om 13:12 geschreven door De Rode Willem