U denkt allicht, beste lezer, dat ik nu mijn dagen aftel tot 1 februari. In alle ledigheid. Mis dus. Nog nooit zo druk bezig geweest. Pa, wil je mij eens wegvoeren ? En komen halen. Nog snel eens naar de Lucas of naar iets anders. Gij kunt nog wel eens dit of gindse ? Nog nooit zo weinig tijd gehad. Ik weet niet wie de tijd verdeelt maar ik voel mij zwaar tekortgedaan.

Ondertussen is Leonard Danneels geworden. Zijn er drie moorden opgelost. Heeft Daerden de show gestolen in de senaat. Heeft Anderlecht Standard vernederd en Witsel zijn crapuligheid bevestigd. De Gucht onderlijnt zijn onbenul nu ook op Europees niveau. Haïti heeft gebeefd en bevestigd in de nasleep ervan alle vooroordelen die ik er omtrent had. Ten eerste als magneet voor miserie, ten tweede als grootste apenland ter wereld. Hulpverleners die zwaar bewapende soldaten nodig hebben om zich te beschermen ? Hoeveel verder mag het gaan voordat het nut van sturen van hulp in vraag mag worden gesteld ? Is het verantwoord, hoe groot de ramp ook, om mensen te sturen naar gebieden waar met machetes uitgeruste bendes door de straten zwerven. Waar ze deze lange messen voor nodig hadden blijft mij een raadsel, waarvoor ze ze wel zouden gebruiken behoefde geen tekening.

Het jaar dendert zijn tweede week in. Miserie alom. Er zijn echter ook kleine korte positieve flitsjes. Straffen Taf trap het af. Bij de roepgroeners. Hartverwarmend is de implosie van dit extreem linkse zweeppartijtje. De erfenis van de communisten. Net zo verheugend als de luide tramalant waarmee de rechts extremisten aan het imploderen zijn. Funadamentalistisch extremisme is een nagel aan de doodskist van de democratie. Dat de extreme politieke strekkingen aan het verdwijnen zijn, is alleen maar positief nieuws.

En de wereld draait maar verder. Ik ga nog een beetje genieten van mijn laatste weken waarin ik de luxe van de tijd aan mijn zijde heb. Ik ga mij verder nog wat ergeren aan het stakende onbenul dat niet alleen met vele jobs speelt maar bovendien nog onze lucht vervuilt met het opstoken van geïmpregneerde palletten. Nogal wel dat een zinnig denkende directie daar paal en perk wil aan stellen.

18-01-2010 om 17:44 geschreven door De Rode Willem

Ze hebben hem. De gebuur heeft het toch gedaan. Hij zei dat hij was gepest. Door het lint gegaan om op zijn gemak een busje naft te gaan halen en zijn schietgeweer. Dan vielen er twee doden. Wanstaltig afschuwelijke daad. Geen enkel zinnige reden, hoe zwaarwichtig ook kan zulke bestialiteiten verantwoorden. Maar de twijfel was gezaaid. Een serene kadering van deze daad was niet meer mogelijk. De pers, inderdaad maden, produceerden een hoeveelheid bagger die een weldenkend mens niet voor mogelijk houdt. Naam en toenaam, adres met foto’s. Het kon niet op. Ik dacht aan de achterblijvenden van de slachtoffers. Ook zij hebben nood aan een serene verwerkingsperiode. Ze zullen het zo al kwaad genoeg hebben. Maar ook dacht ik aan vrienden en familie van de dader. Ook zij hebben nood aan kadering, plaatsing van de gruweldaden.

Toen kwam Annick. Of de onthulling van haar moordenaar. Het wordt beangstigend. Zonder aanleiding  deze keer. Dus ook zonder reden op Nieuwjaar. Psychopaat. Hier bij ons. Een gewone man. Lachend op internetfilmpjes. Kan dit wel ? Kan ik onze buur nog betrouwen. Ben ik zelf betrouwbaar ? Komt er nog meer ? Zijn er nog van dat slag ?

Neen Willem wordt niet paranoïde. Maar net zoals iedereen probeer ik de moorden te duiden. Te plaatsen. Af te zonderen en een etiket op te plakken. Liefst zo eentje met daarop een reden voor de gruwelijke feiten. Dat geeft zekerheid en houvast. Mij zal dat niet overkomen, want ik ga niet dit of dat doen. En dat labeltje plakken lukt hoe langer hoe minder in dit geval. Zinloos geweld lijkt het. Geen greep op te krijgen. Geen oorzaak op te plakken. Net daarom zo intrigerend en beangstigend.

11-01-2010 om 17:12 geschreven door De Rode Willem