De ruimtevaart is 50 jaar geleden in de openbaarheid getreden. Dit is het moment dat de hardnekkige geruchten terug de ronde doen dat de VS nooit een mens op de maan heeft gezet. Het begon allemaal met de Sputnik 1 de eerste kunstmaan rond de aarde. Een Russische nog wel. En dat kon tellen. De VS wisten niet waar ze geslagen werden en zagen alle hoeken van de psychologische boksring.

 xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De nieuwe president, den John, ging de zaak eens forceren. De oude president had wel een amechtige poging ondernomen om de Russen te kakken te zetten, maar verder dan een eervolle tweede plaats in de space-race waren de Janks niet gekomen. Tot den John het op zijn heupen kreeg en zei dat ze die Russen binnen de tien jaar weldegelijk eens een poepie gingen laten ruiken. Het leek wel fata morgana... maak van de VS een echt space-dorp. Als een vroeggeboorte van Geena Lisa dweilde den John het land af op zoek naar vrijwilligers om de vijf sterren binnen te halen.

Eerst liep hij een ventje tegen het lijf met een raar accent. Zoals de echte Geena  vroeg hij eerst de naam. Werner zei het ventje. Von Braun, meneer ? Wel Werner bent U bereid mee te werken aan het behalen van een ster ? Ja meneer. Wel Werner voor de eerste ster moet U een raket bouwen die tot aan de maan kan vliegen.. Gaat da lukken Werner ? Neemt U de uitdaging aan ? Ja zeker, meneer. Met de hulp van de hobby-vriendjes van het Marshall space flight centre komt dat binnen de tien jaar voor elkaar.

Zo ging dat maar verder. De Grumman ging, voor de tweede ster, iets bouwen dat boven op de Werner zijn raket moest komen en dat op de maan zou moeten landen. De derde ster werd uitgereikt voor een lanceerbasis die de raket de lucht zou insturen. De vierde ster voor iemand die bovenaan de raket wou gaan zitten. Hier liep iets fout. Den John had een olijk drietal op café aangesproken met de bedoeling één van die joligaards in die taket te krijgen. Maar ze wilden alle drie, de Neil als leader van den band zag dat allemaal wel zitten. De vijfde ster zou verdiend worden als de ganse zooi terug veilig op de grond zou staan. Een of ander redelijk minder valide mevrouwtje werd gevraagd een hoop doeken aan elkaar te stikken om als parachutes te dienen.

Die maandag, ja Fata morgana werd toen op een maandag uitgezonden, keek ongeveer alles wat een TV had. Den John was er niet meer bij. Hij had een niet zo toevallige botsing met rondvliegend metaal niet overleefd. Maar voor het eerst sinds het luisterspel van Orson Welles kon het publiek het onderscheid niet maken tussen het entertainment spektakel en de realiteit. Een dergelijke realistische TV uitzending is de 40 jaar erna bijna niet meer vertoond. Het was wachten tot op 13 december 2006 de RTBF met de uitzending kwam over het uitroepen van de onafhankelijkheid van Vlaanderen.

Als er al mensen echt op de maan geweest zijn, moeten wij rekening houden met het feit dat de maan soms zichtbaar en soms onzichtbaar is Dus als wij gaan zoeken naar de grote natiën die echt de mogelijkheden hadden op de maan te wandelen moeten wij gaan zoeken naar richtingsaanwijzers. Zoiets als Stonehenge, Tenochtitlan, Gizeh, .....Carnac, Orkney islands.....

Hiernaast is een gedegen kennis van de relevante overlevering nodig. Een bepaalde bron hiervoor zijn de gezongen getuigenissen zoals het heldenepos "dark side of the moon" en het fantastisch getuigende "Walking on the moon". In deze studie ben ik op onbekende parels van de overlevering gebotst zoals "Moon is up" en "Child of the moon". Het is oppassen natuurlijk dat men niet in de gegraven kuilen en de gespannen wolfijzers trapt. Dingen als "Moon Song" kunnen tot het verkeerde besluit leiden.

Ook geschreven bronnen kunnen gebruikt worden. Hier dient dan wel gewezen op dat men zich moet beperken tot de wetenschappelijke overlevering en geen tijd verliezen aan samenzweringsliteratuur zoals Kuifje op de maan. Werken als "'De la terre à la lune' " (Verne et al 1865) en "Autour de la lune" van dezelfde auteurs uit 1869 zijn klassiekers op dit gebied.. Ook hier is voorzichtigheid geboden. E.A. Poe et all hebben met hun A Moon Poem zand in de ogen van onkritische onderzoekers willen strooien.