La Kainoise - in Kain

1. Het weer.

Wat waren de verwachtingen? Een bewolkte dag, maar toch wat opklaringen en overal zo goed als droog. Warm wordt het zeker niet met temperaturen tussen de 15 en 18°. De oorzaak is een vrij krachtige wind uit noord tot noordnoordoost.

2. De voorbereiding.

Wekelijks een wedstrijd. Dat houdt in dat er minder kilometers getraind worden. Alles bij elkaar ongeveer een 60 tot 70-tal deze week. Daarmee moeten we het stellen. Je kan immers een paar dagen voor een wedstrijd geen lange duurloop of zware training meer inlassen. Maar goed, we hebben al heel wat trainingskilometers in de benen dit jaar. Voldoende, zelfs voor een halve marathon.

3. De omgeving.

Kain is een dorp in Henegouwen en een deelgemeente van Doornik. Het ligt in een golvend landschap met als absolute trekpleister de Mont Saint-Aubert, de dichtersheuvel.

Deze berg werd door de christenen omgedoopt tot 'Mont de la Trinité' en later tot 'Mont Saint-Aubert', dit ter ere van een zekere Aubert, bisschop van Cambrai en Arras ten tijde van koning Dagobert. Na monnik te zijn geweest in de abdij van Luxeuil, koos hij ervoor als kluizenaar te leven op de Mont de la Trinité. Hij zou er als bakker hebben gewerkt, zijn producten aan de rijken hebben verkocht en de opbrangst hebben verdeeld onder de armen.

Met zijn meer dan 140 meter is deze heuvel het hoogste punt van de streek. Bovenaan de heuvel staat de huidige kerk gewijd aan de Heilige Drievuldigheid. Deze kerk dateert uit de 18e eeuw. Hier kunt u het 'Dichterspad' volgen dat werd aangelegd op initiatief van Géo Librecht (1891-1976), een dichter die in het Frans en in het Picardisch schreef.

Bovenaan de berg kan u genieten van een adembenemend uitzicht over de volledige Scheldevallei en Doornik, de stad met de vijf klokkentorens. De Mont-Saint-Aubert wordt ook nu nog soms de Mont de la Trinité genoemd vanwege de bedevaarten met dezelfde naam, die al plaatsvinden sinds de 14e eeuw. Deze rustige plek, niet ver van de stad, is zeer in trek bij wandelaars en gezinnen. Het is het vertrekpunt van verschillende routes en een plaats van pure ontspanning met een speeltuin, restaurants en cafés die in de zomer druk bezocht worden.

Enkel terugkerende evenementen in de buurt zijn: de 'marche à bâton' (op paasmaandag) en het 'Feest van het brood' (midden juli). De marche à bâton is een herinnering aan de 14e eeuwse pelgrimstocht, maar heeft tegenwoordig zijn religieuze karakter verloren.

Verschillende routes, van 6 tot 20 km, brengen wandelaars naar de top van de Mont-Saint-Aubert. De hele dag door worden er activiteiten georganiseerd. Het 'Feest van het brood' is een eerbetoon aan 'Aubert' en eert de smaken van het platteland op de top van de Mont-Saint-Aubert. Op het programma: ontdekken van plaatselijke ambachtslieden en producenten, een echt volksfeest en vuurwerk. Kortom, één groot feest in een familiale en ontspannen sfeer.

De beklimming van de Mont Saint-Aubert is 1,9 km lang en overbrugt ongeveer 120 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 6,2%. De top van de beklimming ligt op 144 meter hoogte.

4. De wedstrijd.

Het was vroeg opstaan op zondag. Minstens drie uur voor de wedstrijd ontbijten. Wedstrijd om 9u30. Dan weet je het wel. De gemakkelijkste weg zou geweest zijn: thuisblijven. Maar dat deden we dus niet en we gingen op weg naar het Waalse dorp Kain.

Ik was er al eens eerder geweest. Maar dan niet voor deze halve marathon. Wel voor 'le jogging de l'institut libre des métiers'. Dat was in 2022.

Meestal ben ik altijd heel vroeg ter plaatse. Veel te vroeg meestal. Nu was dat toch minder het geval. Niet dat we ons moesten haasten. Een uurtje op voorhand waren we ter plaatse. De organisatoren waren nog druk bezig alles op zijn plaats te zetten zodat de wedstrijd tijdig kon starten.

Inschrijven kon in de school. Kleedkamers waren in de nabij gelegen sporthal. Amper een paar honderd meter daar vandaan. Dus geen probleem wat dat betreft. Er is daar trouwens ook een zwembad. En het is geopend op zondag. Maar ik heb toch wat twijfels of ik na de halve van Kain nog zin zal hebben om een paar lijntjes te zwemmen. Ik vrees dat dit niet het geval zal zijn.

De kleedkamers waren ruim. De douches ook prima in orde. Perfect dus!

Veel opwarmen heb ik niet gedaan. Niet dat het daarvoor te warm was. Wel integendeel. Het was echt fris op deze zondagse morgen in Wallonië. Maar ik was niet van plan om zo vlug als mogelijk te starten. De eerste kilometers hoefden met andere woorden niet mijn snelste te zijn. Er kwam immers nog heel wat aan. Het begin ging dan ook in respectievelijk 4.21 en 4.15. Hier was het nog vlak!

Maar dat veranderde in de derde kilometer. Het tempo vertraagde dus. Kilometer 3 en 4 in 4.37 en 4.31. Het voordeel van hellingen is dat het ook soms bergaf gaat. Kilometer 5 ging dan ook redelijk vlot in 4.08.

Maar het was dus afwisselend omhoog en omlaag. Soms niet zo steil zoals in kilometer 6 en 7 met tijden van 4.29 en 4.24. Licht bergaf ging het dan weer wat vlotter in 4.07 (kilometer 8).

Maar dan ging het al opnieuw omhoog en ging mijn tempo alweer naar beneden. Kilometer 9 en 10 in 4.32 en 4.41. Op dat moment dus mijn traagste kilometer. Maar het gevoel bleef goed. Gelukkig maar want we waren nog niet eens halfweg. Het moest eigenlijk nog allemaal beginnen!

Er kwamen een paar vlakke kilometers aan nu. Dat mocht eigenlijk ook wel. Ik was er zeker niet kwaad om. Chrono's van 4.24 4.17 en 4.35 waren het gevolg (kilometers 11 tot 13).

Maar dat liedje bleef niet duren. En dat wist ik ook. Ik had immers op voorhand het profiel van de wedstrijd bekeken en wist dus dat het zwaarste stuk van het parcours zich situeerde rond kilometer 15.

Maar het ging al eerder langzaam bergop. Kilometer 14 en 15 verliepen dus ook aan eenzelfde iets trager tempo. Twee keer 4.35.

Maar dan kwam dus de Mont Saint-Aubert en hier kelderde mijn tempo pas echt. Kilometers 16 en 17 in 5.20 (!) en 5.00. Tijdens kilometer 18 liepen we dan terug van die berg af. Vrij steil naar beneden. Ik moest zowaar wat afremmen om niet te vallen. Twee heel snelle kilometers dus 3.59 en 3.52. Lang geleden dat ik nog eens zo vlug liep!

Maar de parcoursbouwers hadden nog voor een laatste dessertje gezorgd in de laatste kilometers. We moesten immers nog een brug over. Een hindernis die natuurlijk niet te vergelijken is met wat we al op ons bord hadden gekregen. Maar ze deed zich wel nog voelen. Toch kan ik nog een behoorlijk tempo aanhouden. Kilometer 20 in 4.20. Kilometer 21 in 4.21. Van een inzinking was dus zeker geen sprake. En dat voelde ik ook in de benen. Die werkten absoluut nog goed mee.

En dat brengt mij bij mijn slotconclusie: dit was best een goede prestatie. Ik wist dat de conditie goed was maar dat moet natuurlijk nog altijd blijken in de wedstrijd ook. Veel beter doen op dit parcours? Neen, dit is zo goed als onmogleijk voor mij. En daar kan ik best vrede mee nemen!