|
Het weer.
Licht bewolkt tot helder.
Vandaag was het eerst zonnig. In de loop van de dag wisselden brede opklaringen af met enkele wolkenvelden.
Het werd nog wat zachter dan gisteren met maxima van 12 tot 19 graden.
De oosten- tot noordoostenwind was opnieuw matig tot soms vrij krachtig met rukwinden tot 60 km/u.
Actueel.
BITTER
Bitter in de mond, gezond voor het hart.
Bitter is naast zoet, zout, zuur en umami (wrang) één van de vijf basissmaken die door je tong wordt waargenomen. Bij bittere smaken kun je denken aan rucola, witlof, koriander, andijvie, spruitjes en grapefruit: allemaal producten die stoffen bevatten die goed zijn voor je lever.
Zwavel en in vet oplosbare vitamines (A, D, E en K) zijn belangrijk voor het lichaam om gal te kunnen produceren en dat is weer nodig voor gezonde spijsvertering én om de lever op topniveau te laten werken. Daarnaast zorgt bitter voedsel er ook voor dat je minder zin hebt in zoetigheid. Ze stabiliseren namelijk je bloedsuikerspiegel en zo krijg je minder last van dips in je energieniveau. Ook zorgen ze ervoor dat je smaakpapillen beter in balans zijn.
Maar het spreekwoord had ik nog nooit gehoord, gezien of gelezen. Tot vandaag. Het heeft verschillende betekenissen.
De eerste betekenis is, dat vroeger de meeste medicijnen bitter waren. Dus als je het bittere medicijn slikte, dan werd je daarna weer gezond. Daar komt ook de uitdrukking “een bittere pil” vandaan.
De tweede betekenis heeft te maken met de letterlijke betekenis, namelijk dat bittere smaken goed voor de gezondheid zijn. Het is niet de favoriete smaak van het gros van de mensen: bitter. Ik hou er wel wan. Ben eigenlijk altijd fan geweest, van jongsaf. Maar kleine kinderen hebben er meestal een hekel aan. Maar ook volwassenen zijn vaak geen fan. Hierom verdwijnt de bittere smaak van producten langzaam uit de supermarkten. Zo smaken andijvie en witlof een stuk minder bitter dan decennia geleden, omdat ze tegenwoordig worden gekruist met zoetere soorten. En dat is jammer want bitter is heel gezond.
Er is nog een derde betekenis voor dit spreekwoord. Namelijk de figuurlijke betekenis. Soms moet je iets zeggen wat bitter is en als je dat gedaan hebt is dit gezond voor het hart, want maak van je hart geen moordkuil. Ook zeggen we wel eens “dit moet me echt even van het hart” of “het is een pak van mijn hart “als we opgelucht zijn. Deze uitdrukkingen houden hetzelfde in.
Soms is het misschien moeilijk iets te zeggen maar als je het eenmaal gedaan hebt, dan ben je opgelucht en is dat een pak van je hart. En dus gezond voor het hart. Want het hart hoort licht te zijn. Als we allerlei negatieve gedachten, rancune, haat en jaloezie met ons meedragen dan drukt dit op ons hart als een zware baksteen en zo kan het hart niet lekker zijn gang gaan.
DE POST – 19 februari 1950
WITLOF
‘Brussels witlof’ is eigenlijk de ware naam van deze groente die nog niet zo heel veel jaren ingang in onze keuken gevonden heeft doch, eenmaal bekend, stormenderhand een van de eerste plaatsen onder onze groenten innam. Vooral in de winter, wanneer de groenten zeldzaam zijn en duur, houdt het witlof zijn veroveringstocht in al onze burgerkeukens.
België heeft zich op het kweken van het Brussels witlof bijzonder toegelegd en de driehoek gevormd door de steden Mechelen, Brussel en Leuven, levert een rijke oogst. In de gewone volkstaal heeft de naam ‘witloof’ burgerrecht verworven.
Wanneer men in de gure winter door deze streken reist, ziet men overal de lange lage stro-tunnels waarvan de koesterende donkere warmte het lof uit de ruige wortels moet halen en in een maagdelijke witte kleur tevoorschijn tovert. Deze stro-tunnels zijn het bewijs dat in België een teelt bloeit waarmee het land aan de spits staat.
Jaarlijks produceert België ongeveer 50.000.000 kilo van deze gezonde bladgroente. Hiervan werd vroeger 30.000.000 kilo uitgevoerd en het overige deel was voor binnenlands verbruik bestemd. Maar de uitvoer wordt echter ook in deze tak van de landbouwproductie geweldig tegengewerkt zodat het de kwekers van witlof tegenwoordig niet voor de wind gaat.
Het Brussels witlof is een dankbare plant en niet kieskeurig wat de grond betreft mits deze diep genoeg en los is. Bij voorkeur wordt er gezaaid op het einde van de meimaand. Het fijne zaad wordt op rijen met 25 cm afstand ingebracht, niet dieper dan 1 centimeter. Wanneer de plantjes 5 tot 6 centimeter groot zijn worden zij tot op 15 centimeter tussenruimte uitgedund. Eind oktober of begin november worden de wortels uit de grond gehaald. Het lof wordt afgesneden en de wortels worden ingekuild in diepe, brede greppels zo dat al de wortelhalzen op gelijke hoogte en tegen elkaar staan. Daarover komt dan een ongeveer 35 centimeter dikke laag tuingrond en uit het reservevoedsel van de wortels, die aldus geforceerd worden, groeien dan bladerspruiten die wit blijven bij gebrek aan licht. Broeimest kan de oogst nog vervroegen en ook warmwaterbuizen worden met dit doel ter hoogte van de hals langs de wortels aangelegd. De temperatuur in de grond mag op die manier tot 20° C worden opgevoerd. Daarbij overdekt men de bedden met een dak van planken of platen waarover een dikke laag stro komt te liggen. De planten die uit de halzen van de wortels tevoorschijn komen worden geoogst als zij ongeveer 15 centimeter lang zijn.
Een stukje van de wortelhals wordt mee afgesneden, de bedden worden weer dichtgemaakt met de beschutting tegen koude en licht en uit de wortels priemt weer nieuw lof op. Men kan op die manier tot 12 maal oogsten, zegge tot het reservevoedsel van de wortel geheel is uitgeput. Hoe lang de planten onder de afdekking in de greppels moeten vertoeven om volwassen te zijn is een geheim dat de landbouwer niet verklapt. Deze termijn hangt trouwens af van de wijze waarop de teelt gebeurt, van de verwarming, de weersomstandigheden, enzovoort.
Zoals men weet wordt van de uitgeputte wortels chicorei gemaakt.
Wel is aan het witlof steeds een zekere bittere smaak verbonden doch dit heeft de populariteit van deze bladgroente geen schade gedaan. Ons volk houdt zich immers aan de spreuk ‘bitter in de mond, maakt het hart gezond’.
Terug in de tijd: vrijdag 2 april 2010.
9 km gelopen (15 rondjes Finse piste). Chrono 0:47:05. Gestart om 19 uur. Temperatuur 11°. Regen en heel wat wind maakten het lopen deze avond minder gezellig. Nog weinig last van de verkoudheid. Misschien iets minder gerecupereerd dan anders maar voor de rest lijkt het mij OK.
De run vandaag.
Niet al te veel kilometers lopen deze week. Ondanks het goede weer. Maar eens een klein beetje taperen kan geen kwaad. Zegt men mij toch! En ik geloof hen.
Details: 5.09/km – 496 c – 174 pasfrequentie – 11,7°.
02-04-2025, 12:36
Geschreven door dirk
 Reageren (0)
|
