deze run afgewerkt onder het motto dat het niet altijd ver moet zijn of lang moet duren om goed te zijn; echt wel redelijk pittig; een beetje aan de snelheid werken deze week; details: 4.49/km - 414 kcal - 125 gemiddelde hartslag - 139 maximale hartslag - 179 pasfrequentie -80/55bpm - k1 5.14 - k2 5.04 - k3 4.38 - k4 4.37 - k5 4.31 - k6 4.51 - k7 4.47
goed tempo vandaag; dat is positief; maar iets minder goed is het feit dat het niet echt losjes liep; het was dus met andere woorden toch wel wat zwoegen; maar we hebben nog een beetje last van de enkel en het trainingsschema naar de halve van CADZAND toe begint pas officieel volgende week te lopen; details: 4.38/km - 576 kcal - 128 gemiddelde hartslag - 137 maximale hartslag - 173 pasfrequentie - 99/34bpm - k1 5.08 - k2 4.40 - k3 4.30 - k4 4.32 - k5 4.39 - k6 4.40 - k7 4.34 - k8 4.30 - k9 4.35 - k10 4.30 - k11 4.34
eindelijk nog eens run kunnen doen; weinig gelopen dus en daarvoor waren er meerdere oorzaken; veel andere activiteiten, verkoudheid, lichte overbelasting aan de enkel en de zijkant van de linkerkuit; dus echt genoten vandaag, ondanks het feit dat het niet zo vlot liep; maar daar heb ik mij vandaag niet echt zorgen om gemaakt; details: 5.29/km - 464 kcal - 132 gemiddelde hartslag - 159 maximale hartslag - 173 pasfrequentie - k1 5.36 - k2 5.22 - k3 5.22 - k4 5.28 - k5 5.38 - k6 5.35 - k7 5.20
Sinterklaas is in het land en dat hebben ze geweten in de Heistraat. Het waren de bezoekers die voor de cadeautjes zorgden. Na amper 4 minuten spelen kwam Avanti op voorsprong na mistasten in de Wingense verdediging. Bij het te kort terugkoppen van een diepe bal naar doelman Maes nam Christophe Van Gysel het cadeautje maar al te graag in ontvangst door de bal over Maes te lobben. De tegenstander was duidelijk aangeslagen en de slechte staat van het terrein deed de bezoekers al te vaak opteren voor de lange bal, maar botste steeds op een stug blok. Ook Avanti probeerde wel, maar stuitte eveneens op een goed georganiseerd Wingene. Voor de rust noteren we nog een kans van Jess De Rudder, maar Maes lag goed in de hoek.
Na de rust eenzelfde spelbeeld, Wingene die op zoek ging naar de gelijkmaker en Avanti die op de counter loerde, wat zonder echte kansen langs beiden kanten leidde. Toch bleef het bibberen tot het einde. De scheidsrechter gaf de bezoekers een onrechtstreekse vrije trap in de de zestienmeter na vermeend tijd winnen van Van Steelant. Met iedereen van Avanti in het strafschopgebied, was het afgeblokte schot een logisch gevolg. Verder ging een vrije trap voorbij alles en iedereen en raakte de paal. In tegenstelling tot vorige wedstrijden waar deze bal zomaar binnen viel, kon het leer ditmaal wel weggewerkt worden. Avanti boekt zo na wekenlang knokken zijn verdiende eerste thuiszege van het seizoen, maar blijft nog steeds op de voorlaatste plaats staan doordat ook de andere ploegen in onderste regionen punten wisten te rapen.
Volgende week wacht de verplaatsing naar misschien wel de verrassing van deze heenronde, Jong Lede. Mits het sprokkelen van 3 punten kan Avanti de voorlaatste plaats door een ander team laten innemen en zelf hogere en veiligere oorden opzoeken.
Onze jongens moesten op deze kille zaterdagavond naar hekkensluiter TK Meldert, een ploeg die ooit veel betere tijden heeft gekend toen de twee broers kippenslachters tegen mekaar opboksten om de beste ploeg van ’t dorp. Het is inderdaad toch nog geen eeuwigheid geleden dat 4.000 toeschouwers dit stadion vulden voor de derby aller tijden tegen Eendracht Aalst in derde nationale. Het stadion lag er nu desolaat en wat triestig bij. Ook heel wat Grembergenaars gaven verstek zodat alleen de 'die hards' aanwezig waren om hun ploeg te steunen. Het zou later blijken dat de afwezigen dik ongelijk hadden. Het was ook het weerzien van onze Jordy Van Daele met zijn ploeg van verleden seizoen. Onze coaches hadden moeten sleutelen vermits Nico Van Gijseghem en Bram Rijckaert niet hersteld bleken van de averij opgelopen tijdens de vorige speeldag. Nico was wel in Meldert om de nodige morele steun te geven. Sascha De Cock en Kris Van Uytvange waren de vervangers. Kriek'n deed zijn echte wederoptreden na een zeer lange afwezigheid en dit in de rol van buffer voor de verdediging.
Werd er ook nog echt gevoetbald? Natuurlijk. Het eerste kwartier leek voor beide ploegen op een studieronde maar dan begon de SK motor goed warm te draaien: zo rond de 15e minuut volgde een collectieve aanval over nogal wat stationnetjes waarbij Greg Clapdorp uiteindelijk Sascha De Cock mooi vrijspeelt op links en deze proper afwerkt. 0-1 dus.Even later neemt Greg een geweerde bal van even buiten de 16 staalhard op de slof en de bal gaat onhoudbaar in het dak van het doel (0-2). SK speelt ondertussen mooi voetbal, soms geduldig in de opbouw met driehoekjes en andere hoekjes, en soms razendsnel. We schuiven nu een aantal minuten door wanneer Thomas Windey voor de zoveelste maal een nummertje opvoert en de bal ideaal naar de eerste paal stuurt, waar Alek Maes voor zijn man komt om binnen te tikken (0-3). Op het moment dat we allemaal al rechtstonden om richting kantine te gaan schoof Sascha de bal binnen. 0-4 bij de rust.
Was het stadion desolaat, de receptieruimte voor het bestuur was nog desolater. In een leeg lokaal stonden 4 tassen met een lotuskoekje maar niemand van Meldert liet zich zien.
0-4 bij de rust, dan dreigt het gevaar van een totaal overbodige en triestige tweede helft. Gelukkig niet met onze mannen. Ze kwamen fris en monter uit de kleedkamer, bleven hoge druk zetten wat maakte dat op de 58e minuut reeds de 0-7 op het bord stond. Maxim Dierick vond dat de tijd gekomen was om zijn duivels te ontbinden en hij tekende voor de nummers 5 en 6. Vervolgens haalde Alek zwaar uit voor de 0-7. De coaches vonden dat het tijd werd om rond het uur nog wat jonge veulens te laten opdraven zodat Addo Lardenoit en Chiel Verberckmoes op het veld kwamen. SK bleef mooi en snel voetbal brengen en keeper Bram Van Vaerenbergh moest nog een aantal saves uit zijn mouw schudden. Met nog een dikke twintig minuten te gaan mocht Bram Losa zijn eerste speelminuten in een officiële competitiewedstrijd beleven en uw reporter vond dat hij dat kalm en gedecideerd deed. Goed zo Bram. De 0-8 werd nog aangetekend door Maxim. En TK? Het moet gezegd dat zij moedig, zonder gezaag en op een sportieve manier bleven strijden zodat zij wellicht niet onverdiend op de 90e minuut de eerredder konden aantekenen.
Conclusie: goeie wedstrijd van SK, mooi voetbal, plezant voor de supporters. Dus reden uw reporter met zijn assistent Mongske heel tevreden naar huis waar uw reporter zich in zijn zetel neervlijde en nog genoot van een Cornet…
Vijf dagen na de bewuste elleboogstoot van Wasilewski aan Delorge in de wedstrijd Sint-Truiden tegen Anderlecht had Kon. Waso de eer en het genoegen om de 32-jarige Oostvlaamse eerstenationale scheidsrechter Sam Loeman als gastspreker te begroeten.
Na een korte inleiding van voorzitter Heirbaut was het de beurt aan Sam om zelf even zijn scheidsrechtersloopbaan voor te stellen en dan een oordeel te geven over de ‘cruciale’ spelsituaties die zich in wedstrijden afspelen, zijn goede en slechte momenten even door te lichten, een visie over de arbitrage te geven en even zijn toekomst te bekijken.
“Ik mag wel spreken dat ik in mijn eerste jaren als scheidsrechter een blitzcarrière heb gerealiseerd”, begon Loeman het gesprek. “Op mijn 15e floot ik mijn eerste miniemenwedstrijd, administratief werd er door de voetbalbond echter 16 jaar genoteerd. Zelf heb ik tot 18 jaar gevoetbald bij o.a. Lebeke-Aalst – waar ik een groot voetballer was – maar gezien mijn carrière als ref zulke vlotte vooruitgang kende en ik op 18 jaar al in eerste provinciale stond, diende er een keuze gemaakt te worden. Die viel op de arbitrage en zo trad ik definitief in de voetsporen van mijn vader.”
“Op 20-jarige leeftijd werd mij uiteindelijk op basis van zeer goede rapporten een promotie naar nationale reeksen gegund. In vier seizoenen vierde nationale heb ik het zeer moeilijk gehad. Ik was een jonge snotter die in die reeks toekwam. Ik durf te stellen dat de aanpassing moeilijker leek dan gedacht. Je begint daar immers van nul en moet het week na week opnieuw bewijzen. Ik twijfelde of ik het wel zou halen om naar derde klasse te gaan.”
“De promotie naar derde kwam er dan toch. Na twee seizoenen derde dwong ik een nieuwe promotie naar tweede klasse af. Daar heb ik ook twee seizoenen gearbitreerd alvorens ik naar ’s lands hoogste voetbalklasse kon gaan. Mijn eerste jaar in de Jupiler League was toch even wennen. Al die aandacht van de media voor elke wedstrijd; alles wordt uit alle mogelijke hoeken gefilmd en door iedereen gezien. Het is dan zeker niet opportuun om een wedstrijd tot een goed einde te brengen. Nu sta ik vier jaar in eerste nationale en sta dit seizoen bij de A-scheidsrechters geklasseerd.”
“De laatste jaren heb ik meer afstand van de spelers genomen terwijl ik vroeger toch iets meer praatte voor aanvang van de wedstrijd. Dat laat een benadering om een wedstrijd naar iemands voordeel te doen uitdraaien achterwege. Met zulke opvatting zal je dan een goed figuur in de wedstrijd kunnen slaan en kan er je ook niets aangewreven worden.”
“Het leek mij het verstandigste om na de bewuste elleboogstoot van Wasilewski aan Delorge – die niet door mij en assistenten werd gezien – om maandag mijn GSM een dagje af te zetten”, vervolgt Loeman het gesprek. “Liefst 35 gemiste oproepen kon ik dinsdag vaststellen. Het leek alsof ik de schuldige was terwijl men beter Wasilewski aan het woord zou gelaten hebben. Ik voel me niet aangevallen maar ben wel ontgoocheld”, klonk Sam laconiek.
“De opleider was heel tevreden over mijn prestatie maar toch kreeg ik slechte punten”, gaat Loeman verder. “Ik heb de elleboogstoot van Wasilewski niet gezien. In eer en geweten laat ik weten dat ik voor een contact tussen Mbokani (Anderlecht) en Euvrard (STVV) gefloten heb! Persoonlijk ben ik geen echte voorstander om in het vervolg meer camerabeelden te gaan gebruiken. Dat breekt dan de ‘goede’ arbitrage volledig af. We zijn geen robotten en trachten als scheidsrechter zo goed mogelijk ons best te doen. Och ja, je moet er mee kunnen omgaan en nu probeer ik elke rapportering meer te relativeren. Je moet na zulk voorval goed opgevangen worden. Enkele goede vrienden en collega’s, mijn vrouw en een vrouwelijke mental-coach – die ook actief is in het paardrijden bij de dressuurruiters – hebben mij voldoende ondersteuning gegeven en mij door dit dipje geholpen.”
“Het is belangrijk dat je het mentale aspect niet verloren laat gaan; anders verdwaal je ergens op een verkeerd spoor. Het grootste verschil is hoe de mensen naar U kijken. Gewoonweg verder proberen van mezelf te blijven en dit is wel moeilijk. Voor mij is arbitrage een uitgelopen hobby geworden want ik werk nog en sta in het lager onderwijs als leerkracht Lichamelijke Opvoeding. We hebben een heel apart vak te vervullen. Een perfecte taak als man in het zwart uitvoeren; dat moet in U zitten en je moet er ook de gave voor hebben. Tegenslagen en kritiek moet je in een carrière kunnen bolwerken.”
“In vergelijking met mijn beginperiode krijgen de jonge scheidsrechters vanuit de provincie nu een betere begeleiding. Beloftendag, cursussen en trainingen; je moet er wat voor doen om een zeker niveau te kunnen bereiken. Hier wordt ook vanuit Brussel op aangedrongen. Het is alleen jammer vast te stellen dat stagiairs in de jongste categorieën zoveel kritiek in de wedstrijd te slikken krijgen. Toen ik onlangs naar mijn achterneef ging kijken, schaamde ik mij echter welke woorden er uit de mond van sommige ouders komen t.o.v. de ref . Het is dan ook niet verwonderlijk dat er een tekort aan (nieuwe) scheidsrechters is en dat sommigen er na korte tijd de brui aan geven. Geef ook aan hen wat meer RESPECT en dan zal elke wedstrijd goed geleid kunnen worden.
“Ik heb vooral meer positieve ervaringen in mijn carrière meegemaakt”, stelt Loeman. “Vooral de voorrondewedstrijden van de Europa en Champions League Reykjavik-Rozenborg en Sporting Lissabon-Lazio Roma als vierde official van Serge Gumienny draag ik mee en vond ik persoonlijk tot op heden de beste momenten uit mijn carrière. De eerste druk op mijn schouders heb ik vorig seizoen gevoeld toen ik een halfuur voor aanvang van de wedstrijd Sint-Truiden – KV Mechelen besliste om de wedstrijd af te gelasten omdat het terrein er te bevroren bij lag tot grote woede echter van ex-STVV-voorzitter Duchatelet.”
“Op twee incidenten na – modder in het aangezicht op Bonanza en vuistslag in Oudenaarde – kijk ik tevreden terug op mijn huidige carrière. Ik klaag niet over mijn aanduidingen en blijf met plezier arbitreren. Wat de toekomst mij in de arbitrage gaat bieden, weet ik niet echt. Ik ben misschien iets te oud om nog international te worden gezien o.a. Wim Smet, Alexandre Boucaut en Jonathan Lardot deze promotie wel al verkregen hebben. Ergens blijf ik daar wel naar ambiëren maar ik dien realistisch te blijven, besloot Sam Loeman het gesprek.
Opvallende uitspraken – zonder er namen bij te plaatsen – die tijdens dit gesprek vielen te noteren, waren de volgende : *Je kan een scheidsrechter beoordelen maar niet veroordelen. Je ziet veel meer als opleider. *De arbitrage zit in de hoek waar de klappen vallen. Is dit een toeval? *Het is al sinds 2005 geleden dat de Belgische refs mediatraining gekregen hebben. *De mentale weerbaarheid in een eerste seizoen is zeer belangrijk en bepaalt verder de richting en mogelijkheden. We moeten dit in de toekomst nog beter optimaliseren.
het mij vandaag wat moeilijk gemaakt; lopen op hartslag minus 120; niet gemakkelijk; vooral naar het eind moest ik het tempo gevoelig laten zakken; gelukkig was het prima loopweer; details: 5.25/km - 667 kcal - 172 pasfrequentie - 90/25bpm - k1 5.21 - k2 5.06 - k3 5.00 - k4 5.06 - k5 5.08 - k6 5.17 - k7 5.35 - k8 5.33 - k9 5.35 - k10 5.43 - k11 5.38 - k12 5.37 - 0.8 4.38; een wedstrijdprogramma voor de komende weken heb ik nog niet; maar twee interessante wedstrijden waaraan ik nog niet eerder heb deelgenomen gaan de komende weken toch wel een beetje mijn bijzondere aandacht krijgen; een van de factoren om deel te nemen zal allicht het weer zijn; putje winter kan dat natuurlijk een beetje alle kanten uit; we zien wel wat mogelijk is
het was wat afwachten hoe het zou lopen vandaag; dat viel dus mee; eens het kantelpunt voorbij (het punt waarbij de spieren beginnen los te komen en je zeggen dat je nog even door mag doen) kwam er zelfs een klein beetje tempo in; alhoewel dat vandaag dus geenszins de bedoeling was; details: 5.33/km - 952 kcal - 119 gemiddelde hartslag - 128 maximale hartslag - 172 pasfrequentie - 89/36bpm - k1 5.51 - k2 5.41 - k3 5.39 - k4 5.43 - k5 5.48 - k6 5.39 - k7 5.32 - k8 5.30 - k9 5.30 - k10 5.27 - k11 5.27 - k12 5.24 - k13 5.24 - k14 5.18 - k15 5.12
een nagenoeg perfecte voorbereiding eigenlijk; een aantal weken naar de wedstrijd kunnen toeleven en hem dus goed kunnen voorbereiden; regelmatig kunnen lopen; enkele goede testruns gedaan; geen kwetsuren, geen virussen; en toch, tijdens de laatste week wat twijfels, wat ongerustheid, wat onzekerheden; die kwamen er vooral door contacten; velen meldden zich wat ziekjes: een verstopte neus, een pijnlijke keel, teveel toiletbezoek, ja zelfs buikgriep; en ja, plots kwamen die kleine kwaaltjes ook bij mij terecht; was dat zo, of dacht ik zo; ook wat keelpijn precies, ook wat darm- en maagklachten; en ik wou zo graag top zijn; zeker na de wedstrijd die doorging in september in SINT-NIKLAAS (ballonloop) die ik bij wijze van spreken op één been had gelopen (niet omdat het zo vlot ging welteverstaan, maar wel omdat het andere niet meewilde); en een tweede keer afgaan, niet voluit kunnen lopen, na een degelijke voorbereiding, neen dat toch liever niet
zoals steeds tijdig vertrokken, reeds vóór half twaalf ter plaatse; wedstrijd om 13 u; en de omgeving en de faciliteiten kennen we nog van vorig jaar; dus ja, heel relax
de inschrijving
voor deze run is vooraf inschrijven eigenlijk een must; meestal is hij immers op voorhand uitverkocht en is op de dag zelf inschrijven dus helemaal niet meer mogelijk; een luxe voor de organisator; voor de deelnemers ook wel natuurlijk; tenzij je om de een of andere reden verstek moet laten gaan; en dat is in deze periode van het jaar vanzelfsprekend niet onmogelijk; een griepje of een verkoudheid, en je bent niet in de mogelijkheid om te starten; of je doet het in elk geval beter niet; ikzelf kan (en wil ook niet) niet starten als ik niet virusvrij ben; dat is me toch iets te gevaarlijk
de startlocatie
alles prima geregeld daar aan het DONKMEER; net zoals vorig jaar; mooie en ruime evenementenhal, kleedkamers, douches, ruimte voor spullen, eccetera
de start
één groot vak; de 6 en 12 km lopers starten samen; circa 800 atleten; een heel pak; helemaal vooraan bevinden zich de startmatten; je moet daarna direct de grote baan (donkmeerlaan) op die langs één kant verkeersvrij is gemaakt; er komt dus weinig gedrum aan te pas; heel goed gezien van de organisatie; meestal is het starten nogal een probleem; hier zijn het echt wel ervaringsdeskundigen die aan het werk zijn geweest; pas na meer dan een kilometer begint de weg ietwat te versmallen; super; en eveneens belangrijk: de start wordt quasi perfect op het voorziene startuur gegeven; kan dus echt niet beter lijkt mij
de wedstrijd
twee ronden waren er af te leggen; twee keer omzeggens rond het DONKMEER lopen; mooi en eenvoudig parcours; waarom het moeilijker maken dan nodig; op sommige plaatsen was het, mede door de regen, toch wel opletten om geen uitschuiver te maken en hier en daar stak er ook wel een boomwortel boven het oppervlak uit
vrij vlot gestart; zoals hiervoor geschetst had je nauwelijks oponthoud en kon eenieder relatief vrij zijn eigen tempo opzoeken en het behouden; de eerste kilometer ging dan ook in een goede 3.58; dit was prima dacht ik zo want meestal kan ik in de daaropvolgende kilometers de snelheid wat opdrijven; helaas bleek dit nu niet het geval; ik moest wel even naar adem happen en bovendien bleek ook de toch vrij strakke wind een rol te spelen
ik kreeg de nog iets sneller gestarte JONAS vrij vlug in het vizier; ik kwam bij hem en bleef mijn tempo aanhouden; maar vlugger ging het evenwel niet; kilometer 2 eveneens in 3.58; dit viel me eerlijk gezegd wat tegen; die 4.00/km gemiddeld zou een streven worden; en op die manier wordt dat toch wel moeilijk haalbaar want enig verval de komende kilometers is dan niet toegelaten
het was dus zaak om dit tempo aan te houden; zo sloeg ik twee vliegen in één klap; ik zou mijn streeftijd halen en het zou zowel voor JONAS als voor JEROEN (die blijkbaar vrij traag gestart was dit keer) moeilijk worden om mij nog bij te benen
maar het bleef echt spannend; ik nam vrij vaak de kop van een groepje om het tempo erin te houden; dat bleek vooral op de stroken tegenwind in een vrij open vlakte lastig; de kilometers 3 tot en met 6 gingen dan ook in een egaal blijvend tempo van respectievelijk 3.59 - 3.59 - 4.00 en 3.58
en zo begonnen we aan ronde twee; er bleef maar één iemand bij mij aanklampen; samen zetten we de achtervolging in op voorlopers; km 7 in 3.56 (meewind); we haalden vrij vlug een paar atleten in; ik bleef nu ook even hangen om wat te bekomen; gevolg: een iets tragere achtste kilometer (4.02); dit mocht niet blijven duren; te traag; ik moest versnellen; een terug snellere negende kilometer was het gevolg (3.56); maar in kilometer 10 kreeg ik het stilaan moeilijk; door de afstand en door terug die wind (4.00); gelukkig was er nog steeds die ene atleet die bij mij was gebleven en... blijkbaar nog vrij fris zat; hij nam resoluut het tempo over; nu was het knijpen, er alles uitpersen; het was tegenwind en nu alleen vallen zou een kleine ramp zijn
we haalden samen nog iemand in; super dacht ik zo; maar ik had het moeilijk en moest stilaan een tien tot twintig meter prijsgeven; niks aan te doen; gelukkig had de atleet die we zonet bijgehaald hadden ook zijn beste tijd gehad en kon hij niet direct bij mij aanpikken; km 11 nog steeds in 3.59
nu liepen we al recht richting aankomst; de atleet voor mij behield zijn voorsprong; ik probeerde nog maar ook hij had in de laatste honderden meters nog een versnelling in huis; leuke aankomst trouwens met heel wat volk en... een prima eindtijd; en ik maakte mij zowaar direct de bedenking: heb ik al ooit beter, lees gemakkelijker, gelopen; ik dacht het niet
conclusie
na deze run kan ik niet anders dan super tevreden zijn; als je tijdens de voorbereiding gemakkelijk loopt zie je dat graag vertaald tijdens de wedstrijd; en dat was nu echt wel het geval geweest; ja, dit was een echte topper in het rijtje
