SAM LOEMAN - 23.03.2012

Vijf dagen na de bewuste elleboogstoot van Wasilewski aan Delorge in de wedstrijd Sint-Truiden tegen Anderlecht had Kon. Waso de eer en het genoegen om de 32-jarige Oostvlaamse eerstenationale scheidsrechter Sam Loeman als gastspreker te begroeten.

Na een korte inleiding van voorzitter Heirbaut was het de beurt aan Sam om zelf even zijn scheidsrechtersloopbaan voor te stellen en dan een oordeel te geven over de ‘cruciale’ spelsituaties die zich in wedstrijden afspelen, zijn goede en slechte momenten even door te lichten, een visie over de arbitrage te geven en even zijn toekomst te bekijken.

“Ik mag wel spreken dat ik in mijn eerste jaren als scheidsrechter een blitzcarrière heb gerealiseerd”, begon Loeman het gesprek. “Op mijn 15e floot ik mijn eerste miniemenwedstrijd, administratief werd er door de voetbalbond echter 16 jaar genoteerd. Zelf heb ik tot 18 jaar gevoetbald bij o.a. Lebeke-Aalst – waar ik een groot voetballer was – maar gezien mijn carrière als ref zulke vlotte vooruitgang kende en ik op 18 jaar al in eerste provinciale stond, diende er een keuze gemaakt te worden. Die viel op de arbitrage en zo trad ik definitief in de voetsporen van mijn vader.”

“Op 20-jarige leeftijd werd mij uiteindelijk op basis van zeer goede rapporten een promotie naar nationale reeksen gegund. In vier seizoenen vierde nationale heb ik het zeer moeilijk gehad. Ik was een jonge snotter die in die reeks toekwam. Ik durf te stellen dat de aanpassing moeilijker leek dan gedacht. Je begint daar immers van nul en moet het week na week opnieuw bewijzen. Ik twijfelde of ik het wel zou halen om naar derde klasse te gaan.”

“De promotie naar derde kwam er dan toch. Na twee seizoenen derde dwong ik een nieuwe promotie naar tweede klasse af. Daar heb ik ook twee seizoenen gearbitreerd alvorens ik naar ’s lands hoogste voetbalklasse kon gaan. Mijn eerste jaar in de Jupiler League was toch even wennen. Al die aandacht van de media voor elke wedstrijd; alles wordt uit alle mogelijke hoeken gefilmd en door iedereen gezien. Het is dan zeker niet opportuun om een wedstrijd tot een goed einde te brengen. Nu sta ik vier jaar in eerste nationale en sta dit seizoen bij de A-scheidsrechters geklasseerd.”

“De laatste jaren heb ik meer afstand van de spelers genomen terwijl ik vroeger toch iets meer praatte voor aanvang van de wedstrijd. Dat laat een benadering om een wedstrijd naar iemands voordeel te doen uitdraaien achterwege. Met zulke opvatting zal je dan een goed figuur in de wedstrijd kunnen slaan en kan er je ook niets aangewreven worden.”

“Het leek mij het verstandigste om na de bewuste elleboogstoot van Wasilewski aan Delorge – die niet door mij en assistenten werd gezien – om maandag mijn GSM een dagje af te zetten”, vervolgt Loeman het gesprek. “Liefst 35 gemiste oproepen kon ik dinsdag vaststellen. Het leek alsof ik de schuldige was terwijl men beter Wasilewski aan het woord zou gelaten hebben. Ik voel me niet aangevallen maar ben wel ontgoocheld”, klonk Sam laconiek.

“De opleider was heel tevreden over mijn prestatie maar toch kreeg ik slechte punten”, gaat Loeman verder. “Ik heb de elleboogstoot van Wasilewski niet gezien. In eer en geweten laat ik weten dat ik voor een contact tussen Mbokani (Anderlecht) en Euvrard (STVV) gefloten heb! Persoonlijk ben ik geen echte voorstander om in het vervolg meer camerabeelden te gaan gebruiken. Dat breekt dan de ‘goede’ arbitrage volledig af. We zijn geen robotten en trachten als scheidsrechter zo goed mogelijk ons best te doen. Och ja, je moet er mee kunnen omgaan en nu probeer ik elke rapportering meer te relativeren. Je moet na zulk voorval goed opgevangen worden. Enkele goede vrienden en collega’s, mijn vrouw en een vrouwelijke mental-coach – die ook actief is in het paardrijden bij de dressuurruiters – hebben mij voldoende ondersteuning gegeven en mij door dit dipje geholpen.”

“Het is belangrijk dat je het mentale aspect niet verloren laat gaan; anders verdwaal je ergens op een verkeerd spoor. Het grootste verschil is hoe de mensen naar U kijken. Gewoonweg verder proberen van mezelf te blijven en dit is wel moeilijk. Voor mij is arbitrage een uitgelopen hobby geworden want ik werk nog en sta in het lager onderwijs als leerkracht Lichamelijke Opvoeding. We hebben een heel apart vak te vervullen. Een perfecte taak als man in het zwart uitvoeren; dat moet in U zitten en je moet er ook de gave voor hebben. Tegenslagen en kritiek moet je in een carrière kunnen bolwerken.”

“In vergelijking met mijn beginperiode krijgen de jonge scheidsrechters vanuit de provincie nu een betere begeleiding. Beloftendag, cursussen en trainingen; je moet er wat voor doen om een zeker niveau te kunnen bereiken. Hier wordt ook vanuit Brussel op aangedrongen. Het is alleen jammer vast te stellen dat stagiairs in de jongste categorieën zoveel kritiek in de wedstrijd te slikken krijgen. Toen ik onlangs naar mijn achterneef ging kijken, schaamde ik mij echter welke woorden er uit de mond van sommige ouders komen t.o.v. de ref . Het is dan ook niet verwonderlijk dat er een tekort aan (nieuwe) scheidsrechters is en dat sommigen er na korte tijd de brui aan geven. Geef ook aan hen wat meer RESPECT en dan zal elke wedstrijd goed geleid kunnen worden.

“Ik heb vooral meer positieve ervaringen in mijn carrière meegemaakt”, stelt Loeman. “Vooral de voorrondewedstrijden van de Europa en Champions League Reykjavik-Rozenborg en Sporting Lissabon-Lazio Roma als vierde official van Serge Gumienny draag ik mee en vond ik persoonlijk tot op heden de beste momenten uit mijn carrière. De eerste druk op mijn schouders heb ik vorig seizoen gevoeld toen ik een halfuur voor aanvang van de wedstrijd Sint-Truiden – KV Mechelen besliste om de wedstrijd af te gelasten omdat het terrein er te bevroren bij lag tot grote woede echter van ex-STVV-voorzitter Duchatelet.”

“Op twee incidenten na – modder in het aangezicht op Bonanza en vuistslag in Oudenaarde – kijk ik tevreden terug op mijn huidige carrière. Ik klaag niet over mijn aanduidingen en blijf met plezier arbitreren. Wat de toekomst mij in de arbitrage gaat bieden, weet ik niet echt. Ik ben misschien iets te oud om nog international te worden gezien o.a. Wim Smet, Alexandre Boucaut en Jonathan Lardot deze promotie wel al verkregen hebben. Ergens blijf ik daar wel naar ambiëren maar ik dien realistisch te blijven, besloot Sam Loeman het gesprek.

Opvallende uitspraken – zonder er namen bij te plaatsen – die tijdens dit gesprek vielen te noteren, waren de volgende :
*Je kan een scheidsrechter beoordelen maar niet veroordelen. Je ziet veel meer als opleider.
*De arbitrage zit in de hoek waar de klappen vallen. Is dit een toeval?
*Het is al sinds 2005 geleden dat de Belgische refs mediatraining gekregen hebben.
*De mentale weerbaarheid in een eerste seizoen is zeer belangrijk en bepaalt verder de richting en mogelijkheden. We moeten dit in de toekomst nog beter optimaliseren.

Benny Farezijn