Monsterscore op Meldert

Onze jongens moesten op deze kille zaterdagavond naar hekkensluiter TK Meldert, een ploeg die ooit veel betere tijden heeft gekend toen de twee broers kippenslachters tegen mekaar opboksten om de beste ploeg van ’t dorp. Het is inderdaad toch nog geen eeuwigheid geleden dat 4.000 toeschouwers dit stadion vulden voor de derby aller tijden tegen Eendracht Aalst in derde nationale. Het stadion lag er nu desolaat en wat triestig bij. Ook heel wat Grembergenaars gaven verstek zodat alleen de 'die hards' aanwezig waren om hun ploeg te steunen. Het zou later blijken dat de afwezigen dik ongelijk hadden. Het was ook het weerzien van onze Jordy Van Daele met zijn ploeg van verleden seizoen. Onze coaches hadden moeten sleutelen vermits Nico Van Gijseghem en Bram Rijckaert niet hersteld bleken van de averij opgelopen tijdens de vorige speeldag. Nico was wel in Meldert om de nodige morele steun te geven. Sascha De Cock en Kris Van Uytvange waren de vervangers. Kriek'n deed zijn echte wederoptreden na een zeer lange afwezigheid en dit in de rol van buffer voor de verdediging.

Werd er ook nog echt gevoetbald? Natuurlijk. Het eerste kwartier leek voor beide ploegen op een studieronde maar dan begon de SK motor goed warm te draaien: zo rond de 15e minuut volgde een collectieve aanval over nogal wat stationnetjes waarbij Greg Clapdorp uiteindelijk Sascha De Cock mooi vrijspeelt op links en deze proper afwerkt. 0-1 dus.Even later neemt Greg een geweerde bal van even buiten de 16 staalhard op de slof en de bal gaat onhoudbaar in het dak van het doel (0-2). SK speelt ondertussen mooi voetbal, soms geduldig in de opbouw met driehoekjes en andere hoekjes, en soms razendsnel. We schuiven nu een aantal minuten door wanneer Thomas Windey voor de zoveelste maal een nummertje opvoert en de bal ideaal naar de eerste paal stuurt, waar Alek Maes voor zijn man komt om binnen te tikken (0-3). Op het moment dat we allemaal al rechtstonden om richting kantine te gaan schoof Sascha de bal binnen. 0-4 bij de rust.

Was het stadion desolaat, de receptieruimte voor het bestuur was nog desolater. In een leeg lokaal stonden 4 tassen met een lotuskoekje maar niemand van Meldert liet zich zien.

0-4 bij de rust, dan dreigt het gevaar van een totaal overbodige en triestige tweede helft. Gelukkig niet met onze mannen. Ze kwamen fris en monter uit de kleedkamer, bleven hoge druk zetten wat maakte dat op de 58e minuut reeds de 0-7 op het bord stond. Maxim Dierick vond dat de tijd gekomen was om zijn duivels te ontbinden en hij tekende voor de nummers 5 en 6. Vervolgens haalde Alek zwaar uit voor de 0-7. De coaches vonden dat het tijd werd om rond het uur nog wat jonge veulens te laten opdraven zodat Addo Lardenoit en Chiel Verberckmoes op het veld kwamen. SK bleef mooi en snel voetbal brengen en keeper Bram Van Vaerenbergh moest nog een aantal saves uit zijn mouw schudden. Met nog een dikke twintig minuten te gaan mocht Bram Losa zijn eerste speelminuten in een officiële competitiewedstrijd beleven en uw reporter vond dat hij dat kalm en gedecideerd deed. Goed zo Bram. De 0-8 werd nog aangetekend door Maxim. En TK? Het moet gezegd dat zij moedig, zonder gezaag en op een sportieve manier bleven strijden zodat zij wellicht niet onverdiend op de 90e minuut de eerredder konden aantekenen.

Conclusie: goeie wedstrijd van SK, mooi voetbal, plezant voor de supporters. Dus reden uw reporter met zijn assistent Mongske heel tevreden naar huis waar uw reporter zich in zijn zetel neervlijde en nog genoot van een Cornet…