Nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van november 2025
Op 1 november kwamen Suzan & Freek nieuw binnen op nummer 18 met hun single 'Niemand'. Suzan & Freek is een Nederlands zangduo uit de Achterhoek, bestaande uit Suzan Stortelder en Freek Rikkerink. Eind mei kregen ze te horen dat bij Freek uitgezaaide longkanker is geconstateerd en dat genezing niet meer mogelijk is. Tegelijkertijd meldden ze toen dat Suzan zwanger is van hun eerste kind.
"Nee, niemand, Nee helemaal niemand Weet waar we nu heen moeten maar, schat het komt goed" ...
Op Allerheiligen kregen de luisteraars van de Radio 2 Top 30 een nieuwe nummer één te horen. De Top-3 zag er toen zo uit:
1. Pommelien Thijs steeg na 4 weken van 2 naar 1 met 'Ik moet gaan'. 2. Olivia Dean klom na 7 weken op van 5 naar 2 met 'Man I Need'. 3. Taylor Swift zakte van 1 naar 3 met 'The Fate Of Ophelia' en daarmee stond ze ook al 4 weken genoteerd.
Volgende artiesten kwamen samen om een cover in te zingen van 'Alle Kleuren' van de originele K3: K3 (huidig trio), Bart Peeters, Billie Leyers, Chibi Ichigo, Daan, De Twins, Francisco, Gustaph, Helmut Lotti, Isabelle A, Jente Pironet, Johannes Genard, Judith, Kaat Van Stralen, Kris & Koen Wauters, Laura Tesoro, Metejoor, Miss Angel, Natalia, Ronny Mosuse, Salahdine Ibnou Kacemi, Sam Bettens, Sietse Willems, Simon Michelena, Thibault Christiaensen, Tourist LeMC, Willy Sommers, Yasmine, Yung Mavu.
En dat onder instrumentale begeleiding van Billie Leyers (piano & backing), Isolde Lasoen (drums & percussie), Trui Amerlinck (bas, cello & backing), Johannes Genard (gitaar & backing) en Tom Lodewijckx (gitaar). De productie van het nummer lag in handen van muzikant en producer Jeroen Swinnen.
Het motto van de campagne is: "Mensenrechtenschendingen. Conflicten die miljoenen mensenlevens overhoophalen. De samenleving die verhardt, polariseert en waarin macht en geld het halen van empathie. Opkomen voor menselijkheid is meer dan ooit nodig. Voor iedereen, waar ook ter wereld."
De single kwam op 8 november 2025 als enige nieuwkomer terecht in de Radio 2 Top 30: op nummer 29.
Beste Zangers, voorheen getiteld De beste zangers van Nederland, is een Nederlands televisieprogramma dat wordt uitgezonden door de AVROTROS op NPO 1. Het format van Beste Zangers is in verscheidene landen te zien en daar onder meer bekend als "Liefde voor muziek" (België). In de eerste aflevering verraste Bente Fokkens iedereen met haar versie van 'Believe' van Cher dat zij hertaalde als 'Kan je me zien'. Haar cover kwam op 15 november 2025 binnen op nummer 21 in de Radio 2 Top 30.
Myles Smith is een Britse singer-songwriter. Hij is vooral bekend van zijn single 'Stargazing', waarmee hij doorbrak. Zijn stijl is een combinatie van folk, Americana en pop.
Op zaterdag 15 november 2025 was hij de tweede en meteen hoogste nieuwkomer in de Radio 2 Top 30 met 'Stay (If You Wanna Dance)'. Hij kwam meteen terecht op nummer 18.
Op zaterdag 15 november 2025 hadden de luisteraars alweer recht op een nieuwe nummer één in de Radio 2 Top 30. Dit was de vernieuwde Top-3:
1. Olivia Dean steeg van 3 naar 1 met 'Man I Need' waarmee ze al 9 weken in onze hitparade verbleef. 2. Bazart steeg met 'Begin opnieuw' van 6 naar 2 en die single stond ook al 9 weken in de Top 30. 3. Taylor Swift zakte na 6 weken één plaats met 'The Fate Of Ophelia'.
Maksim Stojanac heeft als artiestennaam gekozen voor MAKSIM. Zijn nieuwste single 'Gister' kwam op zaterdag 22 november 2025 als enige nieuwkomer binnen in de Radio 2 Top 30. Hij nestelde zich meteen op nummer 16.
Hij stond ook nog eens genoteerd op 21 samen met Niels Destadsbader en het nieuwe thema uit 'Thuis': 'Bij jou voel ik me thuis'. Die single stond toen al 12 weken genoteerd.
Op zaterdag 22 november 2025 was er opnieuw een andere nummer één, geen nieuwe! Kijk maar naar de volledige Top-3:
1. Pommelien Thijs steeg na 7 weken opnieuw met 'Ik moet gaan' naar het hoogste schavotje. Ze kwam van 5. 2. Taylor Swift volgde haar op de voet met 'The Fate Of Ophelia'. Ze steeg van 3 naar 2 en verbleef ook al 7 weken in onze hitlijsten. 3. Metejoor steeg na 10 weken met 'Nachtregen' van 4 naar 3.
Benson Boone is een Amerikaanse zanger en liedjesschrijver met een "pornosnor" die de laatste tijd meer en meer zijn blote bast laat zien. Met 'Mr. Electric Blue' kwam hij op nummer 29 terecht in de Radio 2 Top 30 van zaterdag 29 november 2025.
Maar de hoogste notering in de Radio 2 Top 30 van 29 november 2025 was weggelegd voor Sienna Spiro. Deze Engelse pop-jazz singer-songwriter en kleding ontwerper van 20 jaar oud werd bekend na het delen van diverse virale muziekvideo's op TikTok. Vanaf 2024 begon ze singles uit te brengen, waaronder het nummer 'Maybe'. Haar nieuwste single 'Die On This Hill' kwam meteen binnen op nummer 23.
En alsof dat nog niet genoeg was kregen we op 29 november 2025 opnieuw een gewijzigde Top-3 in de Radio 2 Top 30 voorgeschoteld.
1. Olivia Dean steeg na 11 weken van 4 naar 1 met 'Man I Need'. Ze had al eens op één gestaan! 2. Pommelien Thijs zakte na een verblijf van 8 weken opnieuw van 1 naar 2 met 'Ik moet gaan'. 3. Taylor Swift volgde Pommelien en zakte ook één plaats met 'The Fate Of Ophelia', na exact 8 weken genoteerd te zijn.
Taylor Swift valt uit de boot want ik kan geen 19de foto toevoegen!
Dit waren de 7 nieuwkomers in de Radio 2 Top 30 van de maand november 2025. In die herfstmaand was er viermaal een andere nummer één te bespeuren!
Bedankt voor jullie reacties en morgen komt het nieuws uit dezelfde maand aan bod!
1967 was een bijzonder jaar: prachtige muziek, zowel pop, rock, soul, psychedelica als ballades. Het kon allemaal, tevens het jaar waarin ik 16 zou worden en eindelijk mocht uitgaan.
Roland W., echte naam Roland Wächtler, werd geboren in Stuttgart. In dat jaar scoorde de Duitser een monsterhit in de Benelux, zijn thuisland en in Oostenrijk. Zijn plaatje werd op elke fuif, T-Dansant of bal gedraaid. De single stak ook in elke jukebox en er werd lustig op geslowd. En liefst van al gedurende 3 minuten op slechts één tegel.
Van de single 'Monja' / 'Cindy Jane' heb ik zowel het origineel uit 1967 als de heruitgave uit 1972, want toen verscheen het liedje opnieuw in onze hitlijsten!
Het jaar 1967 was ook het jaar van de doorbraak van Philip Wallach Blondheim, een Amerikaanse zanger/gitarist, beter bekend als Scott McKenzie.
Zijn single 'Like An Old Time Movie' / 'What's The Difference - Chapter II' brak toen niet veel potten in onze contreien. Het plaatje was trouwens al in 1966 uitgebracht in de Verenigde Staten.
De opvolger die even later aan bod komt zou een wereldsucces worden met behulp van John Phillips van The Mamas & The Papas. Maar daarover straks meer.
"Allons enfants de la patrie ...", zo begon de nieuwste single van The Beatles uit 1967 want ik herkende meteen de Marseillaise, het Franse volkslied, bij de intro.
Ter gelegenheid van de rechtstreekse uitzending van het programma 'Our World' in Mondovisie werd de single officieel voorgesteld aan de hele wereld. En ik maakte het allemaal live mee vanuit mijn zetel! Enkel jammer dat er toen nog geen kleurentelevisie was.
'All You Need Is Love' / 'Baby, You're A Rich Man' wordt hieronder gelukkig na elkaar afgespeeld dankzij YouTube. Op de b-kant introduceert John Lennon het geluid van de clavioline, een voorloper van de synthesizer die de klank nabootst van een Indisch instrument!
De zogenaamde "beautiful people" zijn natuurlijk de hippies. George Harrison speelde het lied tijdens zijn bezoek aan San Francisco in de wijk Haight-Ashbury in augustus 1967, op het hoogtepunt van "the Summer of Love".
The Beatles zongen al over de hippies, de Bee Gees trokken in 1967 naar Massachusetts maar Scott McKenzie ging naar San Francisco en hij nodigde daarbij iedereen uit.
De single 'San Francisco (Be Sure To Wear Flowers In Your Hair)' / 'What's The Difference' werd een van de meest verkochte singles in die lange, hete zomer van 1967.
McKenzie zong "be sure to wear SOME flowers in your hair" en dat werd dan op sommige latere uitgaven ook zo op het hoesje gedrukt. John Phillips van The Mamas & The Papas componeerde het nummer.
Een zogenaamd novelty plaatje dat het in 1966 heel goed deed was de single van The Peels: 'Juanita Banana' / 'Fun'. De muzikanten waren een studiogroep opgericht door producer Tash Howard die bestond uit Gail Allan, Bill Spilka, Harvey Davis, en Harold Swart.
De single werd een cultplaatje dat jaar en werd talloze malen gecoverd, in onze contreien door Henri Salvador.
The Peels konden hun succes niet meer evenaren zodat 'Juanita Banana' ook nog eens een eendagsvlieg zou blijven. Het "opera"-achtig refrein is gebaseerd op 'Rigoletto' van Verdi.
"Gaan met die banaan!" 😜🤣😛
De b-kant is grotendeels een instrumentaal nummer. Af en toe wordt er "everybody have fun" gezongen. De muziek lijkt ietwat op het thema uit de tv-reeks Batman en werd dan ook gebruikt als sample door Dickie Goodman in de aflevering "Batman & his grandmother".
Jimmy Roselli, echte naam Michael John Roselli, was een Italiaans-Amerikaans popzanger en niet als Frank Sinatra geboren in Hoboken, New Jersey.
In 1966 had zijn single 'I'm Gonna Change Everything' / 'I'll Never Let You Cry' redelijk veel succes in de VS en Canada. Minder in onze contreien, het plaatje kwam dan ook terecht in mijn verzameling via een erfenis van uitgeweken Belgen naar Noord-Amerika.
Dean Martin nam ook een versie op van dit nummer.
The Second City Sound was een beatgroep uit Birmingham, Engeland die bestond uit de elektronische pionier Ken Freeman op keyboards. Overige leden waren Bill Gilbert (basgitaar, vocals), Alan Nicklin (gitaar, vocals), Jenny Phillips (vocals), Dave Walsh (drums, vocals).
Zij putten uit bekende klassieke nummers van Tchaikovsky en Grieg en brachten een moderne versie daarvan uit op twee singles, maar in België werden beide songs op één single geperst: 'Tchaikovsky One' / 'Grieg One'.
Deze instrumentale liedjes waren in 1966 heel vaak te horen in de lokale bioscoop Select in Watermaal, tijdens de pauze.
Jerry Vale, geboren als Gennaro Louis Vitaliano, een Amerikaanse zanger van Italiaanse afkomst en geboren in The Bronx, New York, bracht in 1966 de single 'Dommage, Dommage' ('Too Bad, Too Bad') / 'Promises' uit.
De b-kant is een compositie van Burt Bacharach/Hal David.
Engelbert Humperdinck bracht datzelfde jaar zijn versie uit van 'Dommage, Dommage'.
Dit was de laatste single uit 1966 die in mijn collectie prijkt. Morgen ga ik verder met het magisch en muzikaal jaar 1967!
Vic Dana, de Amerikaanse zanger en danser die werd geboren als Samuel Mendola, had in 1965 naast zijn wereldhit 'Red Roses For A Blue Lady' nog een andere single, nl. 'Crystal Chandelier'.
Het lied klinkt mij minder bekend in de oren dan zijn grootste succes. Het plaatje kwam dan ook terecht in mijn verzameling dankzij een erfenis.
En hiermee zijn we terechtgekomen in het jaar 1966 want de single werd in de winter van 1965/1966 uitgebracht.
Jerry Jaye (geboren als Gerald J. Hatley) is een Amerikaanse country/rockabillyzanger uit Manila, Arkansas. Samen met zijn groep The Jaywalkers bracht hij in 1966 de single 'My Girl Josephine' / 'Five Miles From Home' uit. De a-kant is natuurlijk een cover van 'Hello Josephine' van Fats Domino & Dave Bartholomew. Sommige latere persingen vermelden 'Hello Josephine' zoals Fats Domino het oorspronkelijk zingt. Jerry Jaye zingt ook nergens 'My Girl Josephine' trouwens.
De b-kant is een compositie van Mickey Newbury, vooral bekend van 'Just Dropped In (to see what condition my condition was in)'.
Dankzij YouTube zijn beide kanten van de single hieronder netjes na elkaar te horen!
Paul Jones, geboren als Paul Adrian Pond, is een Brits zanger en mondharmonicaspeler die in 1966 de groep Manfred Mann verliet voor een solocarrière. De eerste single was 'High Time' die haast ongemerkt voorbijging op het continent. De opvolger daarentegen, 'I've Been A Bad, Bad Boy' uit 1967 deed het aanzienlijk beter in onze contreien.
Leuke anekdote: Als "P.P. Pond" speelde hij duetten met 'Elmo Lewis' alias Brian Jones (later medeoprichter van de Rolling Stones) in de 'Ealing Club', thuisbasis van Alexis Korner's Blues Incorporated, die zangers in dienst had zoals Long John Baldry en Mick Jagger. Hij werd door Keith Richards en Brian Jones gevraagd om leadzanger te worden van een door hen op te richten popband maar wees het aanbod af; vervolgens vroegen ze Mick Jagger of hij wellicht wel interesse had voor het baantje. Zo was Jones dus bijna leadzanger van de latere Rolling Stones geworden!
De laatste single voor vandaag die in 1966 werd uitgebracht is een historische. Het is moeilijk te geloven maar oorspronkelijk brachten The Moody Blues 'This Is My House' / 'Boulevard De La Madeleine' in die volgorde uit. De toenmalige diskjockeys en waarschijnlijk ook de luisteraars van de piratenzenders beslisten er anders over.
Bij latere persingen werden a- en b-kant omgewisseld. Denny Laine en Mike Pinder schreven beide liedjes. Denny Laine zou de groep in 1966 verlaten. Zijn solocarrière raakte maar niet van de grond.
Daarna speelde Laine met Trevor Burton van The Move in The Electric String Band die, min of meer als voorbeeld diende voor Electric Light Orchestra. Deze samenwerking kreeg een vervolg in Balls en Ginger Baker's Airforce. In 1971 richtte hij samen met Paul en Linda McCartney de groep Wings op en bleef hij tien jaar lang lid van de groep.
Wie over The Beatles spreekt denkt meteen aan The Rolling Stones want in 1965 moest je duidelijk een kant kiezen. Ik heb dit altijd geweigerd want ik hou van de muziek van beide groepen. Maar ik ben wel een onvoorwaardelijke fan van de Fab Four.
De single '(I Can't Get No) Satisfaction' / 'The Under Assistant West Coast Promotion Man' sloeg meteen in als een bom.
De b-kant werd ten huize Colemans even vaak gedraaid als de fantastische a-kant, met die geweldige riff van Keith Richards!
Samuel Mendola, een Amerikaanse danser en zanger, bracht in 1965 -onder de artiestennaam Vic Dana- het romantisch lied 'Red Roses For A Blue Lady' uit.
Een heel ander geluid dan dat van The Beatles of The Rolling Stones maar hier hou ik ook van.
De Amerikaanse meidengroep The Supremes, die oorspronkelijk The Primettes heetten, hadden enkele singles in 1965 die hoog in de hitlijsten terechtkwamen. Een minder bekende uit dat jaar is 'A Breathtaking Guy'/'Run, Run, Run'.
De a-kant werd geproduceerd en geschreven door niemand minder dan William "Smokey" Robinson terwijl de ommekant van het beroemde Motowntrio Brian Holland - Lamont Dozier - Eddie Holland is.
'Ramona' is een heel oud lied uit 1928 geschreven door L. Wolfe Gilbert en Mabel Wayne. Het is de titelsong van de gelijknamige stomme film uit 1928. Het was toen de derde verfilming van de avonturenroman Ramona uit 1884 van Helen Hunt Jackson. Het lied bereikte in Amerika de status van evergreen. Er waren geen dialogen van de acteurs maar er was een muziekband met geluidseffecten, en daarop stond het lied 'Ramona', gezongen door de Mexicaanse hoofdrolspeelster Dolores del Río. Paul Whiteman en zijn orkest hadden het ook al vastgelegd. Nog in hetzelfde jaar 1928 werd het op grammofoonplaat gezet door de eerste crooners: Gene Austin en "Whispering" Jack Smith.
De bekendste versie komt uit 1960 van The Blue Diamonds.
Gene Austin bracht zijn versie verscheidene malen uit en het is een heruitgave uit 1965 die in mijn verzameling prijkt.
De laatste single uit 1964 die in mijn verzameling steekt is iets speciaals van ene Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien uit Hampstead, Londen, beter gekend als Dusty Springfield.
'Stay Awhile' / 'Something Special' kun je bezwaarlijk een grote hitsingle noemen en toch prijkt hij tussen al mijn andere vinylplaatjes op 45 toeren.
Ivor Raymonde en Mike Hawker schreven de a-kant en de flipzijde componeerde Dusty zelf. Het orkest van Ivor Raymonde zorgde voor het knappe arrangement op beide kanten.
En toen veranderde mijn leven compleet door de muziek van vier jongens uit Liverpool die eerst via Hamburg, Duitsland en daarna via Engeland en Zweden, en tenslotte de Verenigde Staten de hele wereld veroverden.
Het moet in het voorjaar van 1965 geweest zijn dat mijn zus en ik voor het eerst Beatlemania aan den lijve ondervonden in de Nieuwstraat in Brussel toen wij daar de première van de film 'Help!' zagen, in een bioscoop rechtover het warenhuis Innovation. Een hele meute gillende meisjes stond in ellenlange files aan de ingang te roepen en te krijsen dat het niet meer mooi was. En dat hield niet op tijdens de voorstelling van de film zodat de bewaking meermaals moest ingrijpen! Sinds 1963 volgde ik The Beatles aan de hand van hun singles en elpees die ik pas veel later zou kunnen kopen want thuis hadden wij geen platenspeler.
The Beatles – 'Help!' / 'I’m Down' is de single die heel veel later in mijn collectie terechtkwam dankzij een erfenis. Op de a-kant levert John Lennon een straffe zangprestatie en op de b-kant zingt Paul McCartney zich de longen uit het lijf!
Nog altijd een kippenvelmoment bij het beluisteren van beide kanten en dat is hieronder dankzij YouTube mogelijk!
De volgende single uit 1965 is ook van The Beatles: 'Dizzy Miss Lizzy' / 'Yesterday'.
Op de a-kant is het John Lennon die de longen uit zijn lijf zingt en op de b-kant staan niet The Beatles maar enkel Paul McCartney met een strijkkwartet.
Larry Williams componeerde 'Dizzy Miss Lizzy' in 1958 en John Lennon zou het lied in 1969 nogmaals zingen in Toronto, Canada samen met zijn Plastic Ono Band.
Paul McCartney heeft lange tijd gedacht dat zijn compositie 'Yesterday' plagiaat was. Wereldwijd zijn er zestig jaar later meer dan 2.200 coverversies van en gelukkig heeft hij de originele titel "Scrambled Eggs" niet behouden.
In sommige landen werden a- en b-kant omgewisseld.
Rechts plaats ik een liveversie uit 1965, opgenomen in New York City met een intro van George Harrison en Beatlemania in de zaal!
De laatste voor vandaag is 'Eight Days A Week' gekoppeld aan 'No Reply' en dat is zeldzaam want in de meeste landen werd 'I Don't Want To Spoil The Party' de b-kant!
Het moet rond deze periode geweest zijn dat ik dromend voor het uitstalraam van de lokale platenboer alle singles en elpees van The Beatles noteerde in een notitieboekje voor het geval ik die heerlijke muziek later zou kunnen aankopen.
Lulu And The Luvers (soms ook Lulu And The Luvvers) zijn ook aanwezig in mijn singlecollectie. De originele samenstelling van haar band was Alex Bell (vocals), Ross Neilson (leadgitaar), James Dewar (ritmegitaar), Tommy Tierney (bas), David Mullin (drums) en Jimmy Smith (saxofoon).
Op het DECCA label verscheen in 1964 de single 'Shout' / 'Forget Me Baby'. 'Shout' werd natuurlijk gecomponeerd door O'Kelley Isley, Ronald Isley, en Rudolph Isley, m.a.w. The Isley Brothers.
Telkens wij op een zondagmorgen naar de bioscoop gingen zagen mijn zus en ik tijdens de pauze een filmpje van de Schotse zangeres Lulu en haar band en op de tonen van 'Shout' dansten fluffige boa's in allerhande kleuren. Zangeres en muzikanten kwamen niet voor in het filmpje.
Het jeugdige publiek ging helemaal uit z'n dak! ♫♫♫ Well, alright! ♫♫♫ ...
Dankzij YouTube zijn kant a en kant b netjes achter elkaar te horen!
Elvis Presley met 'Kiss Me Quick' / 'Suspicion' is de volgende single uit 1964. In sommige landen werden beide kanten omgewisseld want ene Terry Stafford had ook een hit met zijn versie van 'Suspicion'.
Elvis krijgt op beide kanten ondersteuning van The Jordanaires.
Beide liedjes zijn composities van Doc Pomus en Mort Shuman.
Sam The Sham & The Pharaohs brachten in 1964 de single 'Wooly Bully' / 'Ain't Gonna Move' uit. Het zou toch nog enkele maanden duren eer deze novelty song een hit in onze contreien zou worden. Ondertussen schreven we al 1965.
Het waren geen Arabieren maar muzikanten uit een Amerikaanse Rhythm & Blues groep uit Dallas, Texas en dat is goed te horen op de b-kant.
Hier en daar werd 'Wooly Bully' geboycot op de Amerikaanse zenders omdat ze aan iets anders dachten dan aan een "wollig stiertje".
Hier en daar werd lacherig gedaan over de Italiaanse zanger en acteur Bobby Solo want in de meeste Belgische huishoudens werd in 1964 margarine van het merk Solo gebruikt.
Toch had onze zuiderbuur een geweldige hit met zijn single 'Una Lacrima Sul Viso' / 'Non Ne Posso Più'. En het kon dan ook niet uitblijven of dat plaatje kwam terecht in mijn immer groeiende verzameling 45 toeren op vinyl!
En ook hier is het fijn dat beide kanten van de single achter elkaar te beluisteren zijn!
Na zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival met 'Elle était si jolie' in 1963 scoorde Alain Barrière een grote Europese hit in 1964 met 'Ma vie'.
Het werd een tiental jaren heel stil rond deze Franse zanger in onze contreien tot hij in 1975 samen met Noëlle Cordier nogmaals zou scoren maar dan met het duet 'Tu t'en vas'.
Mijn vier jaar oudere zus was helemaal weg van dit nummer en ik gaf haar geen ongelijk!
Toen ik de Welshe zangeres Shirley Bassey voor het eerst op de radio hoorde in 1964 met het thema uit een James Bondfilm wist ik meteen dat ik die prent moest zien. Het duurde nog enkele jaren eer ik 'Goldfinger' in de bioscoop zag. Ik zou pas dertien worden in dat jaar.
Op de b-kant van haar single staat een Italiaans nummer dat zeer bekend is in de Angelsaksische wereld: 'I (Who Have Nothing)' ('Uno Dei Tanti'). Het lied werd dan ook talloze malen door allerhande artiesten gecoverd.
Het volgende plaatje op 45 toeren is geen chanson, geen pop of rock maar ska, de voorloper van rocksteady en reggae. In 1964 brachten Laura Lee & The Blue Beats een goede cover uit van 'My Boy Lollipop', oorspronkelijk van Millie Small. Onder de schuilnaam Laura Lee bracht de Schotse zangeres Isabella McIntyre deze cover uit. Ze was jarenlang te zien in de Benny Hill- en Des O'Connor-televisieshows en maakte deel uit van de meidengroep The Ladybirds.
En op de b-kant van die single van Laura Lee staat Oscar James & The Blue Beats met 'Louisa'. The Blue Beats was een Jamaicaanse band uit begin jaren zestig. Zij werkten vaak samen met Prince Buster. Over Oscar James is weinig of niets geweten. Ik heb het liedje dan ook niet teruggevonden op het wereldwijde internet.
De laatste single uit 1964 voor vandaag is het plaatje 'Brush Those Tears From Your Eyes' met op de b-kant 'Get T'stepping'.
De eerlijkheid gebiedt mij echter om toe te geven dat mijn exemplaar een heruitgave is uit 1973 want Donna Hightower had sinds 1972 vanuit Spanje veel succes met 'This World Today Is A Mess' en 'If You Hold My Hand'.
Op de heruitgave werden de a- en de b-kant gewoon omgewisseld!
The Trashmen is een Amerikaanse surf- en garagerockband uit Minneapolis, Minnesota. Opgericht in 1962 en opgeheven in 1967; de groep is vooral bekend van hun 1963 hit 'Surfin' Bird', gebaseerd op twee songs van The Rivingtons 'The Bird's the Word' en 'Papa-Oom-Mow-Mow'. De muzikanten zijn nog altijd actief sinds hun reünie in 1982.
De single 'Surfin' Bird' / 'King Of The Surf' steekt tweemaal in mijn verzameling: de originele uit 1963 en de heruitgave uit 1972.
Telkens deze maffe plaat op de radio langskwam ging dit gepaard met rare dansjes en geluiden, tot verbazing van mijn ouders.
De volgende single uit 1963 was er een van Doris Troy: 'Just One Look' / 'Bossa Nova Blues'.
De a-kant zou in 1964 nog bekender worden in onze contreien dankzij de cover van The Hollies.
Doris Troy was in 1968 een van de eerste artiesten op het gloednieuwe platenlabel APPLE van The Beatles!
De bossa nova was in die tijd nog altijd razend populair!
En toen begon de discussie bij ons thuis want telkens 'Sans toi mamie' op de radio werd gedraaid dachten mijn ouders dat dit lied gezongen werd door een meisje. Mijn zus en ik wisten wel beter want Adamo werd toen nog aangesproken als Salvatore Adamo!
'Fais-Toi Croque-Mort' (Twist) / 'Sans Toi Mamie' (Bolero-Rock) staat dus zo geboekstaafd in Discogs.
Leuk detail: 'Sans toi mamie' was oorspronkelijk de b-kant. De luisteraars en de platendraaiers beslisten er anders over.
Daar waar Adamo zijn eigen composities uitbracht maakte Richard Anthony gebruik van bekende en minder bekende Angelsaksische liedjes zoals 'Les garçons pleurent' ('Boy's Cry') / 'Oui, va plus loin' ('Walk On By'), de eerste single uit 1964 in mijn platencollectie.
Hij coverde zelfs 'Ik heb mij dikwijls afgevraagd' van Bobbejaan Schoepen en zo werd 'Je me suis souvent demandé' een grote hit in de Francofone wereld.
'Walk On By' van Burt Bacharach en Hal David (een wereldhit voor Dionne Warwick) is de b-kant en werd vertaald als 'Oui, va plus loin'.
The Beatles waren de wereld aan het veroveren vanaf 1964 maar ze waren vooralsnog niet aanwezig in mijn singlecollectie!
De volgende single uit 1963 was er een van Elvis Presley & The Jordanaires: 'Kiss Me Quick' / 'Night Rider'. Het was de periode waarin mijn zus en ik ons zondagsgeld kregen en wij in de lokale bioscoop naar films gingen kijken zoals o.m. 'It's a Mad Mad Mad Mad World', '55 Days at Peking', 'Cleopatra', 'Jason and the Argonauts', 'The Nutty Professor', 'Pollyanna' en 'Fun in Acapulco'. In deze laatste film zong Elvis onderstaande liedjes niet maar wel in de prent 'Pot Luck', die ik overigens nooit zag.
Op 7 december 1963 waren The Beatles panelleden in het BBC-TV programma Juke Box Jury. Daar moesten ze 'Kiss Me Quick' beoordelen en John Lennon liet zich negatief uit over het lied alhoewel hij dacht dat het toch een hit zou worden omdat Elvis beroemd was.
Lang zou het rijk van Elvis in de muziekwereld niet meer duren want begin 1964 namen de Fab Four de fakkel over en zouden zij de hitlijsten zowat overal ter wereld stormenderwijs innemen!
De tweede single uit 1963 die ik vandaag voorstel is een bijzondere. The Raindrops brachten toen 'The Kind Of Boy You Can't Forget' / 'Even Though You Can't Dance' uit.
Deze Amerikaanse pop- studiogroep uit New York bracht twee elpees en twaalf singles uit in de Brill Building stijl. De groep bestond van 1963 tot 1965 en de leden waren niemand minder dan Ellie Greenwich en Jeff Barry, beiden eveneens heel bekende liedjesschrijvers. Zij huurden Beverly Warren in als derde groepslid.
Het schrijversduo was ook bekend voor o.a. 'Da Doo Ron Ron', 'Then He Kissed Me', 'Be My Baby', 'Hanky Panky', 'Baby I Love You', 'Do-Wah-Diddy', 'Chapel Of Love', 'Maybe I Know', 'Leader Of The Pack', 'River Deep - Mountain High', en 'I Can Hear Music'. Ze schreven die hits als duo of met een andere componist. Niet van de minsten dus!
Robert Louis Ridarelli, alias Bobby Rydell, was sinds 1958 aan zijn muzikale loopbaan begonnen. In 1963 bracht hij de single 'Forget Him' / 'Love, Love Go Away' uit. Hij was een populair tieneridool in de jaren zestig.
Hij had ook succes met o.a. 'Wild One', 'Sway' en zijn versie van 'Volare'.
William Hamlin Spicer bracht onder de naam Billy Storm een EP uit in 1963 met vier liedjes: 'Lover Come Back To Me', 'Lover Come Back To Me (2nd version)', 'Walk On The Wild Side', 'Cee Cee Rider'.
Deze Amerikaanse rhythm & blues- en soulzanger kwam uit Los Angeles, Californië. Hij stond tevens bekend als Billy Fortune, Bill Spicer of Billy Jones.
Ik ga vandaag voor 'Walk On The Wild Side' (geen uitstaans met Lou Reed!) en 'Cee Cee Rider'.
Het volgende singletje uit 1963 was er eentje van niemand minder dan John Lee Hooker. 'Shake It Baby' / 'Let's Make It Baby' werd door mij begin jaren zeventig per toeval gered uit de afprijsbakken van een Brussels warenhuis dat de deuren sloot. Toch niet helemaal per toeval want ik was wel degelijk op zoek naar muzikale parels.
Het is de originele persing uit 1963 en niet de heruitgave uit 1968. En ik heel blij natuurlijk want voor de spreekwoordelijke appel en een ei nam ik het plaatje mee naar huis!
Donald Lautrec (echte naam: Donald Bourgeois) is een Canadese (Québec) singer-songwriter, acteur, TV presentator, en producer.
Zijn single 'L'amour unit le monde' ('Love Makes The World Go Round) / 'Linda Aux Yeux Bleus' ('I Saw Linda Yesterday') kwam in mijn collectie terecht via een erfenis en ik meen mij te herinneren dat die persoon uitgeweken familie had in Canada.
Beide kanten zijn Franstalige bewerkingen van Angelsaksische hits, respectievelijk van Paul Anka en Dickey Lee.
De volgende single uit 1963 is ook via Canada tot bij gekomen via een erfenis. Margot Lefebvre was de zangeres uit Montréal (Québec) die in 1989 het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde.
'Adieu' / 'C'Est La Faute Au Bossa Nova', de b-kant is natuurlijk een Franstalige cover van het overbekende 'Blame It On The Bossa Nova', geschreven door het duo Barry Mann en Cynthia Weil en de belangrijkste versie is die van Eydie Gormé.
Een snuifje uptempo muziek met heerlijke drums uit de Verenigde Staten. The Orlons kwamen uit Philadelphia en het kwartet bestond uit Shirley Brickley (1944-1977), Steve Caldwell (1942), Rosetta Hightower (1944-2014), en Marlena Davis (1944-1993).
De single uit 1963 was 'Cross Fire!' / 'It's No Big Thing'.
De laatste single uit 1962 uit mijn collectie is er eentje van Mark Valentino with Frank Slay And His Orchestra: 'The Push And Kick' / 'Walking Alone'.
De a-kant was alweer een nieuwe dansrage. Mark Valentino heette eigenlijk Anthony Busillo en hij zag het levenslicht in 1942 in Philadelphia.
De b-kant mag er ook zijn.
Alain Barrière (echte naam Alain Bellec) was een Franse zanger. In 1963 nam Barrière namens Frankrijk deel aan het Eurovisiesongfestival met 'Elle était si jolie'. Hij eindigde vijfde van de zestien deelnemers. In 1964 scoorde hij zijn grootste hit met 'Ma vie' en die komt later natuurlijk ook aan bod.
Ik herinner mij dat wij met het hele gezin aan de radio zaten gekluisterd voor het songfestival want wij hadden toen nog geen televisie. Mijn zus koos voor de Franse zanger terwijl ik dolgelukkig was met de overwinning van het Deense koppel Grethe & Jørgen Ingmann en het wondermooie instrumentale 'Dansevise'!
De volgende single uit 1963 komt van een Argentijns orkest: Rocky Cortès met 'Big Jordan' met op de flipzijde 'Reviens avec l'été'.
Ik heb enkel de a-kant teruggevonden op TjoepTjoep want deze zeldzame single is ook bij mij terechtgekomen via een erfenis.
De laatste single uit 1963 voor vandaag is er een van de Franse zanger Leny Escudero die met behulp van het Paul Mauriat Orchestra de single 'A malypense'/'Il faut vivre' uitbracht.
Joaquim Leny Escudero was zijn echte naam en zijn ouders ontvluchtten Spanje in 1939 omwille van de Spaanse burgeroorlog en vestigden zich in Frankrijk, meer bepaald in Mayenne.
De zweverige intro doet mij enigszins denken aan een opname van Jacques Brel.
De Amerikaanse singer-songwriter Tommy Roe nam in 1960 het liedje 'Sheila' op dat pas in 1962 een grote hit zou worden. Van 1963 tot 1966 werd zijn muzikale loopbaan op pauze gezet want toen was hij elektricien in het leger. In 1969 zou hij zijn grootste hit scoren dankzij 'Dizzy'!
Een leuk weetje: de Franse zangeres Annie Chancel koos haar artiestennaam Sheila door dat liedje. De Fransen spraken de naam wel helemaal anders uit.
En zo kwam de single 'Sheila'/'Save Your Kisses' terecht in mijn platencollectie. Het genre werd al vrij snel "bubblegum music" genoemd.
Een vrolijk liedje met een hoog "Buddy Holly"-gehalte!
De Frans-Caribische komische zanger, muzikant en componist, was al sinds 1948 bezig toen hij in 1962 een grandioos succes kende met zijn versie van 'The Lion Sleeps Tonight' of 'Wimoweh', op hun beurt covers van 'Mbube' uit Zuid-Afrika. In het Frans werd dat 'Le lion est mort ce soir'. Op de b-kant staat 'Dis, dis, dis'.
In de originele versie slaapt de leeuw en in de Franse is hij dood. Hij had toch even goed "le lion, il dort ce soir" kunnen zingen!
Zijn muzikaal hart lag eigenlijk bij de jazz en dat is goed te horen op de b-kant.
Cliff Richard had besloten een solocarrière te starten en The Shadows lieten niet op zich wachten met hun nieuwe single uit 1962: 'Wonderful Land'/'Stars Fell On Stockton'.
In 1962 vielen er blijkbaar sterren uit de hemel. Tegenwoordig zijn het drones, tenminste als je de nieuwsberichten nog mag geloven!
De vroegere backing band van Cliff Richard, The Shadows, was heel productief in 1962.
'Dance On!/'All Day' was de single en Petula Clark bracht zelfs een gezongen versie uit van 'Dance On!' in het Engels en ook in het Frans als 'Je me sens bien auprès de toi'!
De b-kant 'All Day' werd gecomponeerd door Bruce Welch en Hank Marvin.
Paul Peterson, soms ook aangeduid als Paul Petersen, is een Amerikaanse zanger waarover weinig geweten is. Hij werd geboren op 23 september 1945, in Glendale, Californië.
Met het plaatje 'My Dad' {Mann-Weil}/'Little Boy Sad' {Wayne Walker} schopte hij het tot een zesde plaats in de Amerikaanse hitlijjsten.
Hij bleef een "onehitwonder" en toch verzeilde hij via een erfenis in mijn verzameling 45-toerenplaatjes!
Mijn Facebookvriend Jempi wist mij hetvolgende te vertellen: "Hij speelde naast Shelley Fabares in 'The Donna Reed Show' op TV. Shelley scoorde met 'Johnny Angel', Paul met dit nummer 'My Dad'.".
Shelley Fabares passeerde hier op 15 november ook de revue!
Sinds 1959 vormden Cliff Richard & The Shadows een hecht team. Toen heetten zijn achtergrondmuzikanten nog The Drifters. Maar aan die samenwerking zou spoedig een einde komen.
Voorlopig brachten de Britten nog de single uit 'The Young Ones'/'We Say Yeah' die in 1962 de hoogste toppen van de hitparade zou scheren. Hun rechtstreekse concurrenten The Beatles zouden pas in oktober een poging ondernemen met 'Love Me Do'. Vanaf 1963 was het hek helemaal van de dam!
Cliff Richard & The Shadows waren natuurlijk ook te zien en te horen in de gelijknamige film die ik samen met mijn oudere zus zag in de lokale bioscoop!
De volgende single uit 1962 die in mijn collectie zit is er eentje met een dubbele a-kant: Cliff Richard & The Shadows ft. The Norrie Paramor Strings – 'The Next Time' / Cliff Richard & The Shadows – 'Bachelor Boy'.
Beide liedjes werden ook gebruikt in de film 'Summer Holiday' die in januari 1963 in wereldpremière ging.
Op de b-kant werden Cliff en zijn Shadows bijgestaan door The Mike Sammes Singers.
En alsof Cliff Richard het einde van de samenwerking met The Shadows officieel wou aankondigen bracht hij in het najaar van 1962 een EP uit met vier liedjes: 'It'll Be Me'/'So I've Been Told'/'When My Dream Boat Comes Home'/'Spanish Harlem' (m.m.v. Norrie Paramor And His Orchestra)
Jean-Philippe Smet was ondertussen het tieneridool geworden (in de Francofone wereld alleszins) dankzij "Salut Les Copains!" en ook door het feit dat hij handig op de trein van de twistrage wist te springen. Hij werd geboren in Parijs maar had via zijn vader een hele hoop Brussels DNA meegekregen. Johnny Hallyday werd zijn artiestennaam en de Fransen noemden het genre "yé-yé".
Zijn single uit 1962 deed het heel goed en kwam via een erfenis in mijn verzameling terecht.
Beide kanten waren vertalingen van bekende Angelsaksische hits. 'L'idole des Jeunes' ('Teenage Idol') / 'C'est le Mashed Potatoes' ('Little Bitty Pretty One').
Maar het grootste wereldsucces uit 1962 was zonder twijfel de single 'The Loco-Motion' {Gerry Goffin- Carol King} / 'He Is The Boy' {Dee Ervin, Gerry Goffin} gezongen door Little Eva. Eva Narcissus Boyd was de echte naam van dat Amerikaans zangeresje en ze had twaalf broers/zussen. Als tiener werkte Boyd als dienstmeisje en verdiende ze extra geld als babysitter voor de songwriters Carol(e) King en Gerry Goffin. Ze kreeg de kans om mee te werken als achtergrondzangeres bij opnamen van Ben E. King en The Cookies.
Het succes van 'The Loco-Motion' (later vaak gespeld als Locomotion) kon ze helaas nooit meer evenaren zodat het in onze contreien bij deze eendagsvlieg bleef.
Na de twist en de mashed potatoe was de loco-motion de nieuwe dansrage!
Goffin/King was een zeer succesrijk componistenduo uit die periode want zij componeerden ook de a-kant van de single 'Up On The Roof' / 'Jump On Your Broomstick'. Kenny Lynch was de Londense singer-songwriter en acteur die succes had met dat plaatje. Zijn voorouders kwamen uit Barbados en Jamaica. Tijdens zijn legerdienst werd hij kampioen boksen bij de lichtgewichten.
Over de grote plas hadden The Drifters bijval met hun versie.
De b-kant componeerde Lynch zelf met Harry Robinson, zeer toepasselijk bij Halloween, als je het mij vraagt!
De volgende single uit mijn verzameling is een compositie van Ray Charles. Ze werd in twee stukken geknipt, zoals dat toen gebruikelijk was.
'I've Got A Woman' (Part 1) / 'I've Got A Woman' (Part 2) in de instrumentale versie van Jimmy McGriff, een Amerikaanse blues & soul-jazz organist, vooral actief op het Hammondorgel.
Dit plaatje kon ik zo'n tien jaar na de oorspronkelijke uitgave (1962) redden uit de afprijsbakken van een platenwinkel die zijn deuren sloot. Het was zijn prijs van 20 BEF meer dan waard!
Gelukkig staan beide delen achter elkaar op YouTube, het gekraak van de originele single moet je er maar bij nemen!
En toen was er de twistrage! In 1960 was Chubby Checker zo slim geweest een cover op te nemen van 'The Twist' van Hank Ballard. Dat plaatje deed in West-Europa weinig of niets en het is pas vanaf 1962 dat het hek van de dam was.
Het deed wat raar om als bijna elfjarige je ooms en tantes te zien schudden met hun achterwerk op de tonen van 'Let's Twist Again'. Hetzelfde gevoel had ik meegemaakt met het hoelahoepen.
Op de b-kant maakte de Amerikaanse zanger/danser er een feestje van met 'Dancin' Party'!
♫♫♫ Come on everybody! ♫♫♫ ...
Het volgende plaatje uit 1962 in mijn verzameling is er eentje van Bobby Darin: 'Things' / 'Jailer Bring Me Water'.
De Amerikaanse zanger schreef beide kanten. De coverversie van Dean Martin en Nancy Sinatra werd bekender in onze contreien, maar dit is de originele compositie.
De b-kant is tevens hieronder rechts te beluisteren.
Shelley Fabares (echte naam Michele Ann Marie Fabares) is een Amerikaanse zangeres en actrice die van 1964 tot 1980 getrouwd was met platenproducer Lou Adler. In 1962 scoorde ze met 'Johnny Angel' / 'Where's It Gonna Get Me?'.
Ze slaagde erin met haar versie van 'Johnny Angel' meteen op nummer één binnen te komen in de Amerikaanse hitlijsten!
Jammer genoeg kon ze het succes van deze single nooit meer evenaren zodat het bij deze eendagsvlieg bleef.
De vier seizoenen zijn bij mij vooral bekend als prachtige muziek van Vivaldi of een lekkere pizza. Op onze trouw, 50 jaar geleden, was het weder bijzonder grillig: aprilse grillen met regen, smeltende sneeuw, af en toe zonnestralen en een zuchtje wind. Kortom vier seizoenen op één dag! Chantal kan erover meespreken want haar trouwkleed had korte mouwen!
In 1962 bracht de vocale groep The 4 Seasons (ook The Four Seasons) de single 'Sherry' / 'I've Cried Before' uit. De groep bestond toen uit de bariton Tommy DeVito; de bas Nick Massi; en de tenoren Bob Gaudio en Frankie Valli. Deze laatste kwam later in de schijnwerpers en de groep werd herdoopt tot Frankie Valli & The Four Seasons. Hij heeft ook een mooie solocarrière uitgebouwd en is momenteel 91 jaar oud!
De b-kant komt niet voor op latere verzamelalbums en is daarom minder bekend.
Op elfjarige leeftijd haalde ik ook mijn falsetstem boven!
De volgende single uit 1962 die in mijn verzameling steekt is ook geen alledaagse: 'Theme From "Come September"'/'Walk Bach To Me'.
De a-kant werd toegeschreven aan "Bobby Darin & His Orchestra" terwijl op de b-kant "Bobby Darin at the harpsichord" werd vermeld!
De producer was Ahmet Ertegün en de film 'Come September' heb ik nooit gezien. Hoofdrollen waren er voor Rock Hudson, Gina Lollobrigida, Sandra Dee en Bobby Darin speelde ook mee.
Beide kanten van de single zijn instrumentale liedjes gecomponeerd door Darin zelf.
Vanuit Canada was Paul Anka goed bezig de hele wereld te veroveren met zijn liedjes. In 1962 was dat 'I'm Coming Home' met op de b-kant 'Cry'. De a-kant vooral niet verwarren met het gelijknamig lied van Tom Jones uit 1967. De b-kant werd gecomponeerd door Churchill Kohlman (geen verre familie van mij!) en was al een hit in 1951 dankzij de versie van Johnnie Ray.
Het volgende plaatje op 45 toeren was opnieuw een EP, dus met vier nummers: 'J'entends Siffler Le Train' ('500 Miles')/'J'irai Pleurer Sous La Pluie' ('Crying In The Rain')/'J'irai Twister Le Blues' ('Twistin' To The Blues)'/'Reviens Vite, Mon Amour' ('Lover, Please').
Met een Franstalige aanpassing van de Amerikaanse traditional '500 Miles' scoorde Richard Anthony in 1962 een wereldhit. De gelijktijdige versie van Hugues Aufray ging onopgemerkt voorbij. In de VS hadden The Journeymen al een versie uitgebracht in 1961, The Kingston Trio in februari 1962 en Peter, Paul and Mary in mei 1962. Bobby Bare (met een nieuwe tekst) in 1963 en Joan Baez ook datzelfde jaar.
Richard Btesh, alias Richard Anthony, werd geboren in Caïro (Egypte) en was van Syrische afkomst. Zijn bijnaam was "le père tranquille du rock". Hij zong in zes talen: Frans, Engels, Duits, Spaans, Italiaans en Arabisch!
Ik ga nu voor de eerste twee liedjes, tevens de bekendste aanpassingen.
Marcie Blane, een Amerikaans meisje van achttien in 1962, had een hit met 'Bobby's Girl'/'A Time To Dream'. Achteraf kon ze dat succes niet meer herhalen zodat haar plaatje een eendagsvlieg bleek te zijn. Ontgoocheld in de muziekindustrie ging ze in 1965 lesgeven.
De b-kant is een zeemzoet liedje dat perfect past bij een achttienjarig meisje. Het werd geschreven door Henry Hoffman en Gary Klein.
Braziliaanse muziek was in 1961 nog altijd razend populair in de Lage Landen. Getuige daarvan de single van Ataulfo Alves & Regina Maria die met 'Marche do Miudinho' via een erfenis in mijn verzameling belandden. Viva samba & carnaval!
Het volgende lied is ook een samba: 'Vou beber ate cair' van Roberto Audi, een Braziliaanse zanger en componist. Volgens mijn digitaal woordenboek betekent de titel "Ik drink tot ik erbij neerval". In tijden van carnaval kan ik mij daar iets bij voorstellen!
De eerlijkheid gebiedt mij toe te geven dat dit de b-kant is van 'Brigitte Bardot' van Jorge Veiga.
Dit was meteen de laatste single uit 1961, in mijn collectie welteverstaan.
De eerste single uit 1962 die in mijn verzameling steekt is er een van Ray Charles met een dubbele a-kant! Ik kan moeilijk kiezen en daarom plaats is ze hier allebei: 'I Can't Stop Loving You' en 'Born To Lose', dat vaak verkeerdelijk wordt gespeld als "loose"!
'I Can't Stop Loving You' werd gecomponeerd door Don Gibson.
De laatste single voor vandaag komt uit Frankrijk. In 1962 maakten Les Chats Sauvages met leadzanger Dick Rivers furore, ook hier in België. 'Twist A Saint-Tropez' met op de b-kant 'Oh! Boy! (I Want You To Know)' was regelmatig te horen in de discotheken en op de radio. De b-kant is een compositie van Dave Bartholomew.
Ray Peterson was een Amerikaanse rock-n'-roll-zanger geboren in Texas en overleden in Tennessee. In 1961 bracht hij deze single uit: 'I Could Have Loved You So Well' / 'Why Don't You Write Me'. Producer van dienst was Phil Spector.
Zijn grootste hit was 'Tell Laura I Love Her', die niet in mijn singleverzameling steekt maar die wel veelvuldig op 33 toeren, op verzamelalbums dus, terug te vinden is.
De man stond erom bekend heel dramatisch te zingen.
De b-kant heeft niets te maken met de gelijknamige song van Simon & Garfunkel. Luister maar hieronder rechts!
De volgende 45-toerenplaat was alweer een EP. Ditmaal van The Shadows zonder Cliff Richard, want beide partijen hadden besloten uiteen te gaan.
De allereerste EP van The Shadows heette gewoonweg The Shadows en er stonden vier instrumentale songs op: 'Mustang' (gecomponeerd door Jerry Lordan); 'Theme From Shane'; 'Shotgun'; 'Theme From Giant'.
Ik draai nu de bekendste, nl. 'Mustang' links en rechts 'Shotgun'.
Tijdens een quiz is het altijd heel moeilijk om op de titel van die liedjes te komen!
Jorge Veiga was een Braziliaanse samba- en bossanova-zanger en liedjesschrijver.
Of ik in 1961 al wist wie Brigitte Bardot was durf ik sterk te betwijfelen, maar de rest van de volwassen wereld duidelijk wel.
Miguel Gustavo schreef een liedje dat door Jorge Veiga wereldbekend werd gemaakt als 'Brigitte Bardot', en ik zong dat onbewust uit volle borst mee!
Op de b-kant van mijn singletje staat eigenaardig genoeg een andere zanger en die komt hierna aan bod.
Op de b-kant van 'Brigitte Bardot' van Jorge Veiga staat dus 'Tenha pena de mim' (Live), een succes op het Carnaval van Rio in 1961.
De uitvoerder is Mario Augusto, een Braziliaans muzikant waarover zeer weinig geweten is.
Als mijn vertaalapplicatie mij niet in de steek laat betekent de Portugese titel zoveel als "heb medelijden met mij". Het carnaval van Rio de Janeiro is nochtans een vrolijke bedoening en wordt grotendeels georganiseerd door de inwoners van de favela's, de krottenwijken van Rio. Het hele feest duurt vier dagen en eindigt op de dag voor Aswoensdag, wanneer de vasten beginnen.
'Eso Es El Amor' is een compositie waarmee de Belgische studiogroep The Chakachas een wereldhit had in 1958, het jaar van de Wereldtentoonstelling in Brussel. Twee jaar later probeerde de Franse accordeonist Raymond Siozade een graantje mee te pikken van dat wereldwijde succes met zijn eigen versie, gedreven op de tonen van de accordeon, het favoriete instrument van mijn vader zaliger. Maar ik hou ook van dat geluid. Op mijn exemplaar van de single staat Accordéon Siozade vermeld.
In 1960 bracht Paul Anka een single uit waarvan beide kanten evenveel succes hadden: 'Adam And Eve' / 'Puppy Love'. In de Verenigde Staten was 'Puppy Love' een groter succes en in West-Europa kreeg 'Adam And Eve' meer bijval.
De openingszin "In the garden of Eden" sloeg meteen in als een bom. Zouden die hippies van Iron Butterfly daar hun inspiratie hebben opgedaan?
'Puppy Love' werd twaalf jaar later opnieuw een wereldhit dankzij Donny Osmond. Anka schreef het nummer voor Annette Funicello op wie hij toen smoorverliefd was!
De volgende single uit mijn collectie werd in 1961 uitgebracht: Kenny Ball And His Jazzmen met 'I Still Love You All' / 'Chimes Blues'. Kenny Ball was een Engelse trompettist en orkestleider, actief sinds 1958.
Op de a-kant hoorde ik mijn voornaam roepen, alleen wist ik toen niet dat Kenny Ball "Michelle" bedoelde. Daar kwam ik pas veel later achter door dat nummer van The Beatles.
'Chimes Blues' is een leuk instrumentaal nummer dat rechts te beluisteren is.
Als bijna tienjarige in 1961 vond ik Clarence "Frogman" Henry heel leuk want hij deed zijn bijnaam alle eer aan door af en toe te kwaken als een kikker.
Het liedje '(I Don't Know Why) But I Do' werd in de Verenigde Staten reeds uitgebracht in 1960 als 'But I Do'. Op de b-kant van mijn exemplaar staat 'You Always Hurt The One You Love', rechts te beluisteren.
