Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
26-01-2008
No nonsense!
[b]Prachtige uitzichten aan de westkust
Nieuw Zeeland heeft veel Engelse invloeden, maar maakt toch op plaatsen een wat nonchalante indruk, vooral in armere gebieden waar veel Maori's wonen. We zagen onderweg een piepklein caravannetje, zo'n Wilk als die Ben en Diny vroeger hadden. Daar werd in gewoond... ja met een brievenbus aan de weg. Ook wordt er wel in bussen gewoond. Wat zuidelijker hebben de mensen een beter bestaan, veel boeren met glanzend en gezond vee en mooie huizen. De dorpen stellen niet zo veel voor. Het lijkt wel wat op Canada: supermarket, bakery, zadelmakerij en een smid. En vooral veel stof! Maar overal zijn vriendelijke mensen, gewoon no nonsense! Vrouwen aan de benzinepomp of op de weg om het verkeer te regelen bij werkzaamheden. En vooral: "Enjoy your trip" en "Relax".[/b]
12 -11 [b]Vandaag was een geweldige dag! Van Paihaia, waar in 1823 het eerste gemengde huwelijk gesloten werd tussen een Maori meisje en een Engelse smid, weer via de westkust naar Takapuna (Auckland). Er waren onderweg prachtige vergezichten aan zee, machtige Kauribomen. We zagen de 2000 jaar oude Tane Mahuta... "De god van het oerwoud". Ook het mooie Kaurimuseum waar alles over Kauribomen, bos- en landbouw te vinden was was een schot in de roos! Frans en Lya vertrekken steeds als eersten en Fred en Janny als laatsten om eventuele pechgevallen bij te staan. Fred hielp pas ook mijn laptop weer aan de gang. Geweldig! Alle vier zij ze van onschatbare waarde voor ons allemaal![/b]
Ik kan jullie verzekeren dat een vakantie als deze ook veel onverwacht energievretende zaken op kan leveren! Op Singapore Airport ontdekken we een beetje laat dat daar ook internet is. Beneden is alles vol... dus wij naar boven. Natuurlijk til ik bij een kunstwerk niet goed m'n voeten op en struikel over het voetstuk. Gevolg: dikke blauwe elleboog en blauwe knie. De elleboog is al weer dun, maar krijgt nu alle kleuren van de regenboog! Zo lieten we bv ons fototoestel in het hotel in Auckland bij het internetten liggen. Ze wisten gelukkig dat we room 120 hadden want de computerman van het hotel had al vergeefs geprobeerd de laptop aan de praat te krijgen. Ze belden ons om half 12 's avonds wakker om dat na te vragen. OOhhh!! Laat Wim nu op de eerste camping hier bij Auckland ontdekken dat zijn zegelring weg is..... ligt nog in de badkamer van het hotel!!! Gelukkig! Frans zou hem gisteren ophalen, maar kreeg hem niet mee met de naam: van der Kolk. Bleek later dat iedereen daar met zijn voornaam ingeschreven stond. Als Willem...wordt hij straks wel meegegeven! Wil je nog meer? Nee he?!
"Je moet er wel wat voor over hebben!" Om 6 uur liep het mobieltje af, want om kwart over 7 komt de bus al. Deze dag zullen we meer dan 500 km afleggen. De jonge gids/ chauffeur brengt ons via een geweldig stuk oerbos met h'e'e'e'el oude bomen en koffiestop bij het Ancient Kauri Kingdom naar Cape Reinga om de vuurtoren op het allernoordelijkste puntje van Nw Zeeland te aanschouwen. We zien veel fruitteelt in dit gebied o.a. citrus, kiwi enz. En natuurlijk ook weer veel merino's en koeien: Holstein/Friesien en Jerseys. Ook valt me een zwart vogeltje op hoge poten op. Het blijkt de Pukaki te zijn die alleen hier voorkomt. We stopten ook nog om hulp de bieden aan een paar drieste Nw Zeelanse jongens die met hun auto op de kop in de bosjes terecht waren gekomen: auto total loss,maar ze kwamen er zelf gelukkig heel uit! De vuurtoren helemaal in het Noorden bereiken we via een mooie wandeling. Prachtig uitzicht op zee! Hier vlakbij kwam Abel Tasman vroeger aan land en werden 4 van zijn mensen door Maori's vermoord: de Dodemansbaai....nu Golden Bay! (blijkt toch op het Zuidereiland) Het toppunt op de terugweg was het " sand"boarden vanaf de duinen. Eerst sleep je het board mee naar boven en dan zittend of liggend sjezen ze weer naar beneden. Prachtig om te zien. Een aantal van ons waagden zich er ook aan, maar je snapt al wel...deze moeders niet! Onze jonge chauffeur gaf zelfs een hele show weg, maar die oefent natuurlijk regelmatig! We reden daarna wel 90 km over strand, door water naar het zuiden! De bus zag er niet uit! We mochten ook nog even strandjutten en ik heb een paar hele mooie schelpen voor jullie Robin en Eva! Bij de laatste koffiestop werd de bus weer ontdaan van modder en zeewater en kocht Wim een originele NW Zeelandse hoed. Een kudde koeien zorgde op de terugweg voor consternatie, want die wilden de wei niet in , alleen maar richting bus, maar het kwam goed! 's Avonds gezellig een wijntje met een deel van de groep....ja ook met Ben en Riet uit Luttenberg!
" Wat zijn jullie geluksvogels", zegt Frans, onze reisleider. We zijn net aangekomen op Hararufalls Resort " Panorama",we mochten een nummer trekken uit de emmer,want deze camping heeft inderdaad mooie en héééle mooie plekken aan het water......Wim trekt 98.....een hele mooie dus. Het rijden beviel deze dag al wat beter. Wat een prachtig land,wat een natuur! Het is flink voorjaar. De agapanthussen overal in het wild staan soms al in bloei. Ook zijn er calla's, vuurpijlen, abutilons, Aronskelken. Vaak planten die je bij ons alleen in tuincentra tegenkomt. We stopten onderweg bij de Pohuehue waterval en in een wandeling van 15 minuten wandelde je er door een sub-tropisch oerbos naar toe. Er vliegen hier een klein soort papagaaien met veel kabaal rond. Ook zien we een paar korhoenders, zomaar aan de kant van de weg. Er wonen hier veel boeren. Dat zie je al aan de winkels. Ze doen hier gras in grote balen net als bij ons het hooi. Ook zie je merries met veulens in de wei en koeien en kalfjes in alle soorten en maten. En natuurlijk heel veel schapen, veel merino's. En ......bordercollies! Dat is wel even wat anders dan Singapore. Het verbaasde me dat ik daar geen hond of kat zag. " Ah joh, die hebben ze allemaal al op!", werd gezegd. Singapore heeft geen ruimte voor welk dier dan ook. Ze bouwen alleen in de hoogte en vullen de rest op met prachtig aangelegd openbaar groen. En nu zitten we samen wat te drinken met een ander stel. Morgen gaan we op excursie! Hoi! We gaan helemaal naar de noordelijkste punt van Nw Zeeland: Cape Reinga.
Ik moest echt wel even aan Anda denken toen we na het inslaan van onze fourage met onze camper door het drukke verkeer van Auckland naar de eerste camping reden. Anda had nl al voorspeld dat het eerste stuk nou niet de mooiste ervaring van Nieuw Zeeland zou worden. De meesten van onze groep reden voor het eerst in een camper, hoog en breed en ook nog aan de linkerkant. Spannend! Natuurlijk reden we op 't laatste moment de inrit voorbij en pakten ook nog per ongeluk iets te hard een verkeersdrempel. Wim leeft zich helemaal in. De meesten hebben het zweet op de rug hebben staan, zowel de mannen als hun wederhelft! Ik heb iedereen namens Anda beloofd dat het nu helemaal goed gaat komen Riet uit Luttenberg is al aan de was! Gisteravond kon de technische man in het Aucklandhotel onze laptop ook niet aan het internet krijgen, maar onze eigen techneut Fred heeft zich erover ontfermd en hoewel we op deze camping geen bereik hebben gaat het goed komen...zegt Fred ...in het gewone leven "wegenwacht". We behelpen ons nu met internet in hotels en straks op campings e.d. Alleen foto's sturen lukt niet overal. Je hoeft trouwens niet bang te zijn dat we er niet van nemen, Mark. Gisteravond hebben we met een deel van de club van een heerlijk uitgebreid buffet genoten en vanmorgen van een ontbijt waar je U tegen zegt! Sonja hebben we thuisgelaten. Sorry Sonja! Nu zijn we dan halverwege Pahia waar we een paar dagen blijven en we ontdekten deze mogelijkheid om even te internetten in een touristcentre. Tot de volgende keer. Liefs voor allemaal! Dag!
Foto: Met dit schip maakten we een rondvaart door de haven van Singapore.
" Doeiiii"' zei onze massagebaas, toen we afscheid namen. Onze laatste ochtend hier in Singapore gingen we nog even naar ons Aziatisch winkelcentrum. We hadden Bets en Martien nl verslag gedaan van ons reflex-shiatsu-massage avontuur en daar hadden zij ook wel oren naar We hebben de nieuwe klantjes afgeleverd en kregen gelijk een kopje Chinese thee. Vanmiddag hadden we onze boottocht door de haven met z'n 63 eilanden. De High Tea was lekker. Alle ex-zeelieden raakten in vervoerig bij het zien van zoveel zeeschepen. Het blijkt dat minstens 4 van onze medereizigers ex-zeelui zijn. Ze bieden tegen elkaar op met hun sterke verhalen. Wim doet het niet slecht.
Dan is het zover. Na de boottocht door de haven van Singapore gaan we gelijk door naar het vliegveld. Mike vertelt tussendoor nog van alles. Je hebt nog nooit zoveel bloemen bij elkaar gezien als bij Airport Changi. De middenberm staat vol van bloembakken , die eventueel zo verwijderd kunnen worden. Dan hebben ze een extra landingsbaan voor jagers in geval van nood ( oorlog). Deze luchthaven is een copie van Schiphol en wordt nog steeds uitgebreid. De vlucht naar Auckland heeft vertraging, maar ook hier zijn winkels en warempel free internet. Deze reis gaat met een kleiner ( krapper) vliegtuig van Singapore Airlines en dan is de 10 uur die je er in door moet brengen wat minder comfortabel. Op het vlegveld van Auckland aangekomen vertelt Riet over haar zus die een appel in haar bagage had zitten en daardoor een flinke boete opliep. Nw Zeeland wil nu een keer geen vruchten, zaden, zuivel of vlees vanuit het buitenland binnen hebben. Voor de controle staat er nog een bak waar je alles nog in kunt gooien. Dan staat de bus voor ons klaar en worden we naar het hotel gebracht waar even later een juf van United Campervans uitleg over de campers komt geven. Die avond nog een lekkere maaltijd en nu gaat Nieuw Zeeland dan ècht beginnen.
"Laat je niks wiesmaken", demonstreert onze gids Mike zijn 11- jarig verblijf in Velp en even later "Busje komt zo"! Guide Mike is een kleine man, ik schat zo 1.60m. Vandaag begeleidde hij onze rondtour door Singapore. Hij vertelt ons veel over dit mini-staatje, dat sinds 1965 alleen uit de stad Singapore en omgeving bestaat. De Chinese wijk was erg leuk om te zien, maar de Botanische tuin was de topper met al z'n orchideeen. We hebben net onze siesta achter de rug en gaan er zo nog even op uit. Gisteravond hadden we ons welkomstdiner in het Yorkhotel. Er zitten een paar grapjassen bij en een die alles beter placht te weten, maar onze reisleider vat dat prima op. En dan hebben we Ben en Riet uit Luttenberg , "daor praote wij lekker plat met" Na de siesta moesten we natuurlijk weer even het kleurrijke winkelcentrum in. Dit keer kreeg Wim een soort shiatsu-massage over z'n schouders, nek en rug. De dame in kwestie deed het wat hardhandig, maar goed. En een speciale kop koffie deed ons weer goed temidden van de uit palmblad etende mensen. Een hele leuke ervaring!! Vanavond hebben we met een heel stel een uit zo'n beetje alle beschikbare Chinese gerechten bestaand diner gehad in een restaurant om de hoek. We leren onze reisgenoten nu wat beter kennen en zo te zien wordt dat wel wat. Vanmiddag hadden we Bareld even aan de telefoon- ja soms moet je wat- want de batterij van de laptop liep te snel leeg en laadt ook niet op. Nu gaan we verder op het lichtnet en hebben hier bij de receptie een kaart gehaald waarmee we 2 uur kunnen internetten. Dat werkt heel wat rustiger dan telkens 15 minuten. Zo zie je maar...we roeien met de riemen die we hebben!
Als haringen in een tonnetje, leek het, toen Gerhard ons in Hoogeveen afzette . Eerste klas of niet. Maar we vinden toch nog plek. We worden aangekeken als wereldreizigers met al die bagage. Na Amersfoort wordt het weer riant voor ons. Met zn tweeen een hele coupé. De hotelshuttle was weer een avontuur op zich! We hebben al eens in in de metro opgepakt gezeten, maar dit brak alle records, maar ja .je wilt toch wat beleven toch!!Alle talen hoorden we om ons heen. Kunnen we vast wennen!
Vanmorgen werden we 3 x gewekt! Eén keer door een uitgebreide klop op de deur, toen door de telefonische wekservice en daarna nog eens door ons eigen wekkertje. Nou we zijn er klaar voor! Nog even een belletje naar Rick en een sms je van Mark!
O, it was so nice to meet you. Onze buurman in het vliegtuig bleek zelf uit Singapore te komen. Hij leek heel eigen met de mooie stewardessen te zijn. Wim dacht zelfs dat hij bij de beveiliging hoorde. Maar nee, hij was ook piloot bij Singapore Airlines en had een paar dagen ervoor naar Amsterdam gevlogen en morgen ging hij weer verder. Tussen eten en slapen en wat lezen door hebben we erg leuk gepraat en kregen veel tips wat wel en wat niet te doen in Singapore. Dus niet in een taxi stappen die de meter niet aanzet en wel shoppen. Joseph zelf was erg onder de indruk van een meer dan 35 jaar oude gesubsidieerd flatje met uitzicht op zee die nu voor 730.000 S dollar (350.000 euro) verkocht was. Verder werkt een reisje met de ANWB als een geoliede trein. We zijn nu in het hotel sinds 8 uur vanmorgen Singaporetijd tijd en hebben deze dag vrij te besteden. Vanavond een gezamenlijk diner. Maar . We hebben al kennisgemaakt met Singapore. Ik heb al een voet/ been reflextherapie gehad omdat ik toch nog wat last heb van mn benen na de vlucht. Dat is big business hier. Wat hebben die tengere meisjes sterke handen!! Ze wilden Wim ook op de stoel hebben, maar misschien doet hij dat morgen nog wel.
[b]Ja dat valt nog niet mee. We staan hier midden tussen de stapels spullen en verschillende rugzakken en koffers een beetje verdwaasd te kijken. Er moet nog een geel formulier ingevuld worden met alle gegevens op reis- verzekering- en gezondheidsgebied. Welke bloedgroep heb ik?, vraagt Wim. Ik denk van O, maar weet het niet zeker. En zo gaat het door. Mark komt, bekijkt de ravage en zegt: Waarom halen jullie de helft er niet uit. Daarginds kun je alles kopen. Is ook zo. Zullen we? Opnieuw bezien we de berg spullen!! Liesbeth, Anda , Janny, Corrie, Jans, Susan, Boukje, Diny, Tonny..... .er wordt wat afgebeld. Lief hoor! Maak je om Rick maar geen zorgen, zegt Jans. Die vangen wij wel op. En moe kookt nog wel eens wat extra voor Rick. De ponys verzorgen wij en zitten de jonge hanen nog in de boom s nachts? Ik kijk nog wel of ik er een paar te pakken krijg. Wat een goede buur hier voor ons betekent!! Morgen nog even samen naar de kapper .en s middags gaat Gerhard ons wegbrengen naar Hoogeveen. Ik wou .dat ik al in die trein zat!
Vandaag was het afscheid nemen van Oma van der Kolk. Robin was ook mee om Tessa weg te brengen. . Waor is dat t-er ene van?, vroeg ze keer op keer.Van Gerhard en Judith. O, ja!En hefRobin al wel wat ehad? Ze blijft altijd attent. We hebben niet verteld hoelang we weggaan. Daar raakt ze alleen maar in de war van.
We hebben Robin een uitgebreide rondleiding gegeven door het oude en onszo dierbare Hattem. Hij zag de overblijfselen van de dikke stadsmuren en de grachten. Ben liet ons zelfs de maquette van de nieuwe spoorbrug van de Hanzelijn zien in het stadhuis. Wat hebben de Hattemers gestreden om die Hanzelijn onder de IJssel door te krijgen, maar nee . te duur!
Bij het geboortehuis van Wim, Piet, Henry en Ben hebben we nog met de nieuwe bewoners staan praten. We hebben Robin ook verteld hoe Piet en Henry om de beurt Ben over het balcon lieten hangen om te zien wie dat het langst vol kon houden. Het balcon was wel èrg hoog. Wim deed er nog een schepje bovenop en vertelde dat hij zich wel eens naar beneden had laten vallen vanaf datzelfde balcon.
In de kerstvakantie willen we Robin en Eva het Bakkerijmuseum laten zien. Misschien heeft de rest daar ook wel zin in.De kinderen kunnen dan zelf koekjes bakken.
Niesje had een heerlijke macaroni gemaakt. Robin smulde daar weer flink van. De volgende keer moet Eva toch ook maar eens meegaan. Er is van alles te beleven in Hattem.
We komen weer thuis en er is een mail dat Henry en Tonny het ook prima vinden wanneer Mark verder op Tessa past. Nou ja Mark en Henry en Tonny overleggen nog wel.
Maar nu inpakken en ..
foto: Wim en Ben nu!
Voorlopig zal ik deze site niet meer bijwerken, maar voor degene die geïnteresseerd is in onze ervaringen tijdens onze Nieuw Zeelandcamperreis met de ANWB : van harte welkom op m'n website www.hettysite.nl .Hierop zullen wanneer dat allemaal lukt onze belevenissen te volgen zijn. Vertrek: 3 november ! Dag allemaal. Bedankt voor jullie aandacht.
b]Dit wordt mn eerste ervaring op ons nieuwe laptopje! Wie had dat gedacht dat deze voormalig digibeet nog eens met een laptopje onder de arm zou lopen? Onze steun en toeverlaat op dit gebied is, behalve natuurlijk onze eigen boys, Bareld! Je hoeft maar even te kikken van Bareld help of Bareld kijkt vanuit zn eigen pc in zn eigen huis mee op je scherm en het probleem is meestal snel opgelost. Vanavond was Roelie ook aan het stoeien met haar computer. Ik kreeg de mail zelfs dubbel.Maar ...bedankt Roelie. Het is de moeite waard! Ze heeft natuurlijk veel van dezelfde ervaringen in onze gezamelijke tijd in Hattem. Ze had zelfs nog een leuke aanvulling. Onze gezamelijke collega Johan Frijlink, ja ook degene die Val niet in de draaikolk.op mn fietszadel geplakt had, had meerdere talenten. Op het personeelsavondje dat ik laatst beschreef kwam Johan met een gedicht op de proppen mèt een in elkaar geknutselde tekening, waarbij ons Hoofd toen nog dhr Aartsen, als dreigende donkere figuur de escapades van zijn vrouwelijk personeel gadeslaat. Hier worden Roelie en Albert uitgebeeld. Toen ik dit zag werd het weer helemaal helder na 43 jaar. Diezelfde Johan Frijlink haalde Roelie en mij zelfs met een soort handkar van de bus toen we onder elkaar als collegas iets aan sinterklaas zouden doen! Ach dat was ook wel lachen! Het gedicht erbij luidde als volgt:
Sij saten in het corenvelt bij wilgh en vogelnest Het was so stil, de harde banc so sacht De nagtegaal deet goet sijn best want over nogh geen uurtje wert 't nacht
Hij dacht niet meer aen het papier Sij intresseerde sich voor 'tscooltje geen sier Sij lacht ende cijct so vriendlijc naer sijn snor En geeft hem noch daerbij een por.
Doch plots verstomt des nagtegaelen wijs Hi siet een donkere gedaente naedren Si schuifelt nu dichtbij als een patrijs Si scijnt te horen tot de vroede vaedren
Nu begint het op te schieten. Zijn jullie nog niet weg?,vroegen ze na de kerkdienst vanmorgen. Ze hadden ons al gemist na al onze weekend escapades deze maand. We zaten nekloge vanmorgen. De kerk zat tjokvol en toch was er maar één kind voor de kindernevendienst. Volgens dominee Hans Bijleveld moeten we daar dubbel blij mee zijn.
Er was bovendien Avondmaal, een lopende viering voor wie dat iets zegt. Dat betekent dat je voor een stukje brood en een slokje wijn in lange rijen bij de dominee en ouderlingen en diakenen langs loopt.
Wij zaten al weer snel. En wat je dan allemaal langs ziet schuifelen!!Hééle dikke, maar ook hele breekbare dunne oude dametjes. Jongeren volgens de laatste mode gekleed, iets ouderen ook keurig zo bij Niezingh Heyes uit de winkel gestapt, ouderen met het uiterlijk van: ik trek aan wat nog op de stoel ligt. En dan die schoenen. Het viel me op dat er mannen bij waren met hele hippe schoenen met streepjes, keurige zwarte type trouwschoenen, stevige stappers en ook geitewollensokken sandalen. En weinig stropdassen!
Ja zo vooraan zie je alles.
Toch was iedereen zo te zien erg betrokken bij het vieren van het Avondmaal.
Er was ook zoals altijd een collecte. Wim zat aan t eind van de inzameling met twee kerkzakken op schoot, voordat de diaken ze kwam ophalen. Ik moest ineens aan Lenie denken, Niesjes zus. Toen die als kind ook iets in de collectezak mocht doen, .begon ze er na die tijd in te grabbelen. Niet doen, Lenie!!!...,werd er natuurlijk al gauw ingegrepen. Maar Lenie wilde haar wisselgeld. Ik heb er een kwartje ingedaan en nu wil ik een dubbeltje terug, was haar reactie.
Nee, een Romeo hebben ze nog niet, Alma en Roger. Maar Alma en buurmeisje Nathalie kwamen met Alfa in hun Alfa Romeo weer bij ons op Alfas geboorteplek kijken. Alfa was de pup die ik eigenlijk graag zelf had willen houden. Maar omdat de oppas voor onze a.s. vakantie nog niet rond was en Alma voor deze laatste pup belde . ging ik overstag. Toen ik uiteindelijk zag hoe mijn Witjegelijk contact had met Alma, was het ook helemaal goed.
Ik kon Wim laatst niet geloven dat Alfa zo op Queeny leek. Hij was even bij ze langs geweest om boekjes te brengen. Maar toch had hij gelijk. Je kon ze bijna niet uit elkaar houden.
Er werd eerst een tijdje in de woonkeuken rondgeracet door die twee. Tessa bleef wijselijk op afstand. Wat een druktemakers! Maar eigenlijk was het nog net zo als toen het nog kleine puppies waren. Alleen zijn ze nu bijna volwassen.
Het werd helemaal leuk toen we met het hele stel naar buiten gingen. Er werd zo enthousiast gespeeld en met stokken gerend. Tessa was nu weer van de partij en liet wel merken dat zij het uiteindelijk nog wel voor het zeggen heeft. Alfa zit met Alma op doggydance en ze gaven samen nog even een demonstratie. Geweldig om te zien .
Nee ons Witje heeft het getroffen met haar nieuwe baasjes. Nee Alma, ik ben hééél tevreden dat ze bij jullie is. Met één Queeny heb ik ook leven genoeg in huis wanneer ze hier is! En .. Tessa krijgt in elk geval genoeg aandacht.
Komt er nog een Romeo? , vroegen we.Ik denk dat er volgend jaar nog wel een hond komt, maar die gaan we Spider noemen.Ik ben benieuwd!
Ik had dat ècht niet gedacht. Gisteravond kwam Wim op het idee: Help je even met kippen vangen? Waarom wacht je niet op Jans?,zei ik.
Dat moet je niet tegen Wim zeggen Die kan er niet goed tegen dat een ander iets beter kan. Stel je niet aan, het is donker ik pak ze zo.
Maar ik durf dat niet, probeerde ik nog even. Je hoeft alleen maar de zak vast te houden .kom op!!
Ik mee naar het kippenhokje. Eén haan zit pal voor het deurtje. En inderdaad .Wim pakt hem zo!
Doe die zak nou goed open nee verder .Floep de haan er in.
En dan in één keer .sta ik te bibberen en te beven.Ik wil niet, ik durf niet .. jank .jank Wim kon zeggen wat hij wou, maar ik moest die haan kwijt.
Wim dus met één haan in de zak naar buurman Jans. Vanavond als het goed donker is komt Jans om de rest met Wim te pakken.
Hadden jullie dat gedacht? Heel vroeger op de Haar hadden we een kwaaie haan een hele kwaaie. Ik zat eens op de schommel toen hij om de hoek van het huis kwam. En toen begon hij me aan te vallen. Ik schreeuwen natuurlijk .Mamamamaopa opoe .. Niemand hoorde me en ik begon van armoe steeds hoger te schommelen en de haan steeds hoger te vliegen. Ik heb me helemaal kapot geschreeuwd .
Later op de Boomgaard zaten de kippen altijd met de haan in het hok. Op een keer liep er één los. Annie Lettink was bij me. Die haan voelde mijn angst denk ik en begon me ook naar de keel te vliegen. Maar Annie, een heldin, greep een stok en pats daar lag Jan Haan.
Onze hanen Rieks en zoon en de jonge hanen lopen ook gewoon los en hebben nog nooit een vervelend trekje gehad. Ik bendus ook helemaal niet bang voor ze ..dacht ik. Tot ze gisteravond in de zak moesten! Ooohhhh ......
Ik merk dat de belevenissen op dit weblog en wimhetty steeds dichter bij elkaar komen. Vertel ik op dit weblog over de dagelijkse dingen,, dan komen er steeds de ervaringen van vroeger bij! En heb ik het op weblog wimhetty over de gebeurtenissen van toen dan is dat automatisch weer verweven met nu! Zou dat nou ook met leeftijd te maken hebben?
Rick had vandaag een crematie van een collega. Zo maar ineens overleden, 53 jaar oud. Hij had er best moeite mee. Gelukkig ging hij met een paar anderen mee.
Hij kwam aan warm eten vandaag niet toe en toen ik daar blijkbaar mijn bezorgdheid niet kon verbergen, zei hij: Ik zou dat reisje van jullie maar annuleren. Zo kun je niet eens weg! Die Rick! Die redt zich echt wel. Hij heeft supermarkt en andere winkels allemaal om de hoek.
Hij heeft ons gezegd dat we vanuit Nieuw- Zeeland maar met Collect Call moeten bellen naar hem, en dan wels morgens. Dan is hij hier in elk geval uit zn werk, heeft hij berekend.
Rick heeft alle wereldtijden zon beetje in zn hoofd. Hij weet precies hoe laat het bij Gera in Canada is en hoe laat in Hawaii. Zijn grootste wens is om een keer de wereld rond te vliegen en dan over de datumgrens.
Voorlopig is het nog een droom, maar hij is in staat om zo naar een reisbureau te stappen! Even wachten Rick. Wij zijn eerst!
foto: zie je wel: een verhaaltje van nu, met een foto van toen!
Je bent me toch niet vergeten?. Om 10 over acht vanmorgen staan Marijke en Bertus voor de deur. Marijke , mn steun en toeverlaat in de jaren aan de Marnixstraat in Hengelo. En dat was wederzijds! Nee, natuurlijk zijn we je niet vergeten, maar we worden anders wakker van Queeny. Om 8 uur brengt Mark Queeny op het terras en roept:Queeny is er! En dan zijn we gelijk wakker. Maar vanmorgen kwam Queeny dus niet.
Bertus werkt nu vaak in Emmen en vandaag kwam Marijke gezellig mee. We zijn om acht uur beginnen te praten en dat ging door tot ik naar het schilderen ging vanavond.
Het was net of de tijd stil gestaan had. Marijke is nu ook met de FPU en begint ook van haar vrijheid te genieten. In mei was ze ook een dagje hier en hielp ze mee de lammeren de fles te geven. Vandaag gingen de rammen weg ja ook Beertje. Ze lopen voorlopig nog bij een boer in de wei. Gelukkig!
Marijke heeft heel wat bij te lezen, want ze had niet door dat de site steeds uitgebreid wordt. En onze gezamelijke belevenissen mag ze toch niet missen!
We hebben wat geoefend met de computer en binnenkort verwacht ik ook uit Hengelo regelmatig een mailtje!
In Hengelo is nu ook een kringloopwinkel van Het Goed. We hebben die in Emmen vanmiddag maar even bekeken. En goedgekeurd!
Onze kinderen hebben we natuurlijk allemaal onder de loep genomen en we zijn het er over eens dat ze wel volwassen zijn maar dat je toch altijd heel erg bij ze betrokken blijft. En dat is goed zo! Ja toch?
foto: Bart en Marieke samen met Rick en Mark onder de buitendouche in Badenhard! Hééél lang geleden!
Klaar! Ook het toerswelnêst is klaar: het nest van de gierzwaluw. Dat was een hele leuke opdracht. Annemiek had ook hele mooie afbeeldingen gestuurd. Dan kan er eigenlijk ook niets meer mis gaan.
De laatste laklaag is aan het drogen, de derde.Zon plank komt wel in weer en wind te hangen!
Je gaat je gelijk ook meer in zon gierzwaluw, die geen zwaluw is, verdiepen. Een stevig kort lijf en in verhouding heel lange vleugels en een lichte bef onder aan zn kop. Ze zijn bijna altijd in de lucht, behalve wanneer ze nestelen.
Ik zal ze nu beslist kunnen herkennen in de lucht!
Wim is vanavond weer naar Valerius, een Emmens Mannenkoor. Ze hebben een jonge dirigent, een rasechte entertainer, die de wind er goed onder heeft bij dit grote koor: Daniel Rouwkema. Hij heeft zijn ervaring opgedaan in Engeland en Ierland. Ze mogen hun handjes dichtknijpen met deze leuke jonge vent.
Het is wel heel wat anders dan het Shantykoor waar Wim op maandagavond mee oefent. Wim slaat ook daar geen avond over. Ze zingen vaak op markten, braderieën, winkelcentra, bij de Drentse Wielerronde enz. Maar het meeste voldoening geeft het wanneer ze in een bejaardencentrum gaan zingen. Daar wordt meegezongen en zijn de mensen echt blij met ze. Er zijn al twee cds uitgebracht van deze Eemslander Shantys en ik moet zeggen dat het erg mooi klinkt. Ook altijd mooi wanneer Wim een solo mag zingen. Dat heeft toch weer wat extras, dat snap je!! En dan te bedenken dat deze jongen vroeger nooit bij een koor wilde omdat hij niet wilde oefenen. Hij haalt de schade nu dubbel in!
Van Shantymuziek wordt ik altijd zo vrolijk. In de auto zetten we vaak een cd aan en zingen we allebei uit volle borst mee. En Keltische muziek .daar zijn we allebeigek op: De Dubliners, maar ookEnya!
Ik heb net verhuisd ..niet ver weg hoor! Ik heb mn schildersspullen van het keetje naar de studio in de schuur verhuisd. Wanneer we in december terug zijn heeft het misschien al wel flink gevroren hier. Daarna ga ik toch in de studio verder schilderen. Het is s avonds wel erg pikkedonker om naar mn favoriete plekje op en neer te lopen. En alles is af en ik ben tevreden. Nu kan ik in alle rust verder met de voorbereidingen voor onze reis: Eerst de schapen weg (moeilijk hoor). Dan gaan we zaterdag Amber en Sara naar Buurman Jans brengen. Die gaan dus uit logeren. Dan moeten er nog kippen gevangen worden. Daar heeft Jans een speciale haak voor. Wanneer het donker is haakt hij die om de beurtbij een kip of haan om de poot. Dan laten ze zich gemakkelijk pakken. Zo ..zegt Jans dan .die gaan onder het dekseltje!. Ik mag daar niet overdreven over doen, want ik lust zelf ook graag kip.Maar niet die we zelf hebben vertroeteld!
We houden de jonge kippetjes aan voor volgend jaar. Ons hokje is te klein om ze allemaal aan te houden.
En dan gaat Tessa volgende week naar Hattem. We willen toch nog naar Wims moeder. Eerst gaat Tessa naar Ben en Niesje en dan in het weekend naar Henry en Tonny. Die komenvrijdags weer thuis, net als wij naar Amsterdam vertrekken.
Dan moeten er nog een paar pakketjes boekjes verstuurd worden, die al besteld waren. Degene die nu een sint- kerst-, kraam- of verrassingscadeautje zoekt???... Mail of bel maar. Dan komt het allemaal nog in orde.
Mark zal verder de honneurs waar nemen. Je hoeft dus niet te wachten tot we weer terug zijn met bestellen, wanneer je toch nog wat vergeten bent!Alles ligt klaar: Moniek mèt belletje en Scotty, inclusief verpakkingsmateriaal!
foto: Robbie
Ook geïnteresseerd in een schilderij van uw lievelingsdier? Neem eens een kijkje op: www.hettysite.nl
Wat zei oom Paul ook al weer over die kijvende huisvrouw?Een dagje met Ben en Niesje staat voor een dagje ontspanning. We praten weer bij, we bekijken wat fotos. We zoeken oude dias op. We lopen met Tessa naar het bos.
Ja, die kijvende huisvrouw uit Prediker. Niesjes vader, oom Paul, die had lef! Hij had die dag wat onenigheid gehad met tante Catrien. Ze gaan eten en na het eten wordt er geregeld een stukje uit de bijbel gelezen. Oom Paul is nogal gecharmeerd van het boek Prediker. Wanneer tante Catrien in de spiegel keek was het:Catrien, je weet wat Prediker zegt: IJdelheid der IJdelheden. Die dag leest hij het toepasselijke stukje: Het is beter voor een man dat hij gaat naar de hoek van de straat dan dat hij verblijft in het huis ener kijvende huisvrouw.
Tante Catrien sprak de volgende woorden: Schoft die je bent!
En nadat een jong meisje uit de kennissenkring er bijna vandoor was gegaan met een oudere man, vroeg hij tante Catrien: Catrien neem je evenmijn pantoffels mee? Kun je dat zelf niet doen?, antwoordde ze. Ik zou het maar snel doen Catrien, want er is vraag naar oudere kerels!
En wanneer tante Catrien wat langer tijd uittrok om zich wat op te maken : Zoóó ..Monumentenzorg??
Het was weer erg gezellig en nu zijn ze, net ná de Sport en vóór Evita, weer vertrokken richting Hattem!
12 -11
"Je moet er wel wat voor over hebben!" Om 6 uur liep het mobieltje af, want om kwart over 7 komt de bus al. Deze dag zullen we meer dan 500 km afleggen. De jonge gids/ chauffeur brengt ons via een geweldig stuk oerbos met h'e'e'e'el oude bomen en koffiestop bij het Ancient Kauri Kingdom naar Cape Reinga om de vuurtoren op het allernoordelijkste puntje van Nw Zeeland te aanschouwen.
" Wat zijn jullie geluksvogels", zegt Frans, onze reisleider. We zijn net aangekomen op Hararufalls Resort " Panorama",we mochten een nummer trekken uit de emmer,want deze camping heeft inderdaad mooie en héééle mooie plekken aan het water......Wim trekt 98.....een hele mooie dus.
Ik moest echt wel even aan Anda denken toen we na het inslaan van onze fourage met onze camper door het drukke verkeer van Auckland naar de eerste camping reden. Anda had nl al voorspeld dat het eerste stuk nou niet de mooiste ervaring van Nieuw Zeeland zou worden.
Foto: Met dit schip maakten we een rondvaart door de haven van Singapore.
Rick komt natuurlijk even afscheid nemen!
Hattem
Wisselgeld
Hanen
Collect Call
Marijke
Verhuisd!
Oom Paul
