Nee... ik vier m'n verjaardag niet", zei Niesje pas. Straks doen we alles in een keer in november. Dan zijn Ben en Niesje nl 40 jaar getrouwd. En omdat Wim nog niet echt in de knollentuin is gingen we deze week die kant ook niet op. Hij moet z'n moeder niet aansteken met virussen.
Maar natuurlijk probeer je een jarige wel te bellen. Maar nee... niet thuis.
Zonet kreeg ik de gevlogen vogels wel even aan de lijn. Ze lagen nog in bed, waren aan het bijkomen van een dagje Zutphen... samen met hun vrienden op pad. Ze hebben groot gelijk. Je moet je verjaardag vieren zoals je zelf wilt.
Wim heeft gisteren bloed afgestaan voor onderzoek. Er wordt gekeken of er te veel urinezuur in zit wat op een oorzaak voor jicht kan duiden.
En Rick..? Die geniet van zijn badkamer. Erg mooi geworden! Deze week hebben we de oude kranen en dergelijke afgevoerd. Vandaag is Geesje bij hem aan het schoonmaken. Door het hele huis ligt stof. Hij heeft wel gestofzuigd, maar er moet echt met grover geschut gewerkt worden. En daar is Geesje weer goed in.

01-10-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

Eén van de 10 kinderen die opa en opoe Eggink kregen was Heintje, de vierde in de rij. Een paar jaar geleden vertelde ze nog dat de oudere zussen Hanna en Dika altijd met elkaar optrokken, grapjes hadden met elkaar en dat zij zich bij hen een beetje buitengesloten voelde als kind. Daardoor trok ze veel met onze vader Hendrik Jan op en de jongere zussen Dina en Jo.
Tante Heintje is afgelopen 21 september 101 jaar geworden. Hoewel Hanna, Dika, Herman en Jo dik in de negentig zijn geworden en Bram al aardig op weg in die richting, spant Heintje de kroon.
Hartelijk gefeliciteerd tante Heintje en natuurlijk ook de hele familie!
Op de foto in de Stentor zie ik Jozien rechts naast haar met Herman en als ik me niet vergis is het Coby die links naast haar op de leuning zit.
Tante Heintje stelde het op prijs dat burgemeester Spekreijze ook dit jaar bij haar op bezoek kwam en stond eveneens de verslaggever netjes te woord.
Met dank aan Henk en Anneke, die me deze foto opstuurden.

30-09-2010 om 22:55 geschreven door hetty  

Hector is niet meer. Het Shetlander hengstje waar we zoveel jaren plezier van gehad hebben is niet meer. Hij heeft voor heel wat nakomelingen gezorgd bij zowel onze pony's als bij die van Jans en Geesje. Hij werd 22 jaar.
Op deze foto is het april van dit jaar en Agnes, ons logeermeisje eens per maand, heeft Hector net bijgeknipt zodat hij weer onder de lange pony door kan kijken. Nu mag hij even meelopen. Het was een goedzak. Hij heeft in al die jaren geen enkele vorm van agressie vertoond.
De laatste maanden liep hij bij Jans en Geesje omdat we een ander hengstje bij Amber hadden. Hector had wel belangstelling voor Amber maar daar bleef het bij. Nu bleek dat hij een vorm van kanker had. Hij vermagerde snel en vanmorgen heeft dokter Harry hem laten inslapen, de beste oplossing.
Zonet heb ik afscheid van hem genomen. Best moeilijk.
Morgen komt de Rendac om hem op te halen.

29-09-2010 om 23:00 geschreven door hetty  

28-09-2010 om 14:59 geschreven door hetty  

The spiral of life, een beeld gemaakt door Petronella van den Berg. We waren bij deze kunstenares op bezoek in Naramata, een prachtige plek in de Okanagan Valley

Tja... het lijkt of er niet veel veranderd is in de afgelopen 4 weken in Nederland. Het weer is hetzelfde... regenachtig en tot mijn verbazing zijn er nog geen herfstkleuren zoals in Canada. Daar zagen we heel veel kleuren geel en afgevallen bladeren, maar daar vroor het 's nachts soms al. De veel drogere lucht daar was prettig, voelt lang niet zo koud als hier met dezelfde temperatuur.
Alleen Wim zit prompt in de lappenmand. Hij werd ogenblikkelijk verkouden in Nederland en gisteren werd het erger. Vannacht heeft hij bijna niet geslapen en was van ellende naar beneden gegaan om te stomen en is daar gebleven. Dus... vanmorgen naar de huisarts. Gelukkig geen longontsteking, maar alles piept van binnen. Hij heeft meteen een kuur gekregen die tegelijk voor z'n opgezette pijnlijke grote teen zou helpen. Dat heeft te maken met een vorm van jicht en daar zijn wij niet blij mee. Rustig aan doen, veel drinken en beslist geen alcohol. Daar moet hij het nu even mee doen.

Misschien is deze aanvulling bij deze spiral of life , die de positieve en negatieve kant van het leven wil weergeven, niet goed te lezen. Daarom:

It is an abstract form that
mirrors the outlook on life.

On one side the smooth part of the
sculptureis the nice part of life with
happiness and positive influences while the
textured part represents the problems and
negative part of life, the scars.

A smooth and shiny future
with everlasting happiness.

27-09-2010 om 13:36 geschreven door hetty  

26-09-2010 om 13:39 geschreven door hetty  

Ik weet niet of wij als Nederlanders nu zo chauvinistisch zijn. Duitsers kunnen er wat van: Bei uns in der Heimat….. Fransen vinden ook hun eigen land nogal superieur. Engelsen moet je niet aan hun koningin komen. Dat ondervond oom Bé toen hij het Engelse volkslied meezong als God shave the Queen. Hij kreeg meteen een klap in zijn gezicht.
Maar dat de Canadezen er nog een schepje bij op zouden doen had ik niet gedacht. Joop en Marianne stuurden me deze kaart per mail, een ansicht uit Toronto 1911 met het opschrift: Potatoes grow big here.
Tja het is zover, we zijn praktisch klaar. D.w.z Wim is naar de voetbal, FC Emmen speelt een thuiswedstrijd. Rick is de buren aan het gedag zeggen en ik werk de laatste mail bij en maak de labels aan de koffers. Ben en Niesje doen het nog meer ontspannen. Die hebben in Hattem zelfs nog een bruiloft. Kunnen ze morgen in het vliegtuig bijslapen.
Ik begin nu toch wat bibberig te worden en wou dat ik maar vast boven in de lucht zat.
Ik hoop dat ik in Canada af en toe achter Henry z’n computer mag, dan horen jullie verder onze wederwaardigheden wel, in elk geval op www.hettysite.nl  Alleen deze heeft vakantie….. net als wij. See you!

27-08-2010 om 23:51 geschreven door hetty  

En als je het, zoals in Wales, ook nog treft dat je op een soort veetentoonstelling terecht komt is mijn dag meteen helemaal goed.

Nee Wim zong niet vanmorgen. Ik had toch eigenlijk wel iets van : Lang zal Hetty leven, verwacht met die stem van hem.
Nee hoor, mij kan de verjaardag eigenlijk gestolen worden. Ooit vierde ik m’n verjaardag ergens in Wales op een boerencamping en Wim verzorgde ’s morgens een lekker ontbijt met een eitje... dat wel….., we wandelden de rest van de dag door een prachtig natuurgebied, genoten van een Sunday lunch en kwamen dwars door een wei Hereford koeien met minstens één enorme stier. We konden 's avonds buiten eten en dit vond ik een geweldige verjaardag. Ja dan moeten de kinderen wel even bellen natuurlijk.
Nu vlak voor de reis heb ik het net zo rustig, wel leuk om telefoontjes te krijgen of een kaartje. Dit keer waren er ook een heel stel mails en felicitaties via het Gastenboek. Allemaal bedankt voor de goede wensen. En ik zou zo zeggen: kom een keer aan. Dan maken we er een gezellig dagje van.
Maar onze buren hadden het door. Gisteren kwamen Jans en Geesje langs om ons een goede reis te wensen en vanmiddag kwamen Alle en Anja met de jongens. Alle had net als Rick regenverlet en ging daarom vandaag met Frank naar zwemles. Tim en Daan zochten meteen de tas met auto’s en playmobil op die het gebruik door onze jongens èn Robin en Eva overleefd hebben en we hadden er geen kind aan.
Nu is Rick gearriveerd mèt koffer. Die is er klaar voor. Straks komen de andere kinderen nog even om deze jarige te feliciteren en om afscheid te nemen. En dan….. is het zover. Morgen inpakken en zaterdag…. wegwezen

27-08-2010 om 11:56 geschreven door hetty  

Dit is de diepste deuk, verder nog lakschade.

“Ie-j mot oe ok niks meer anhalen”, kan Wim dan zo mooi zeggen. We zijn druk met voorbereiden. Waar zijn de koffers? Moeten we een medicijnenpaspoort. Trouwens zijn onze passen nog geldig? Moet er nog wat naar Rick voor de badkamer?
Ja gezellig even een morgen naar Eva voor die opgehaald wordt. We knutselen wat met verf en spelen met de hond. Dat moeten we weer vaker doen.
‘s Middags halen we de badkamerkast op bij de Praxis. Jammer er vallen net een paar deuren op de voorkant van onze auto en ja …die badkamerkast staat hoog op een stelling en de heftruck heeft kuren. Wim moet dus morgen weer terug. Het schilderij is nog niet af,de paarden staan er goed op, maar de kar achter de paarden moet hoger. De man moet ver over de kont van het paard kunnen kijken.

Je hoort het ook deze dag is vast ook weer gevuld. Wim heeft het kastje nu binnen. Ik heb net een brief voor aansprakelijkheidstelling voor Praxis geschreven, de schade werd geschat op € 800. Nu is hij op weg naar zijn zanggroep. Dat kan nog net een keer. O, ja en de kapper... Rick blijft morgenavond al slapen dan kunnen ze in zijn huis beginnen met het slopen van de badkamer. Hij kan vrijdag nog bij de pedicure terecht... en de kapper.
Morgen ben ik ook nog even jarig maar daar doen we niks aan dwz onze kinderen komen even om te toasten en afscheid te nemen. Denk je wel aan het gewicht van je bagage”, waarschuwde Tonny gisteravond toen ik haar aan de lijn had. “Ze kunnen heel vervelend doen als je er net boven zit”. We mogen 23 kilo meenemen en nog 10 kilo in de handbagage. Moet kunnen toch…? Het komt nu toch dichterbij. Tonny vertelde meteen ook maar van hun plannen om met ons mee te trekken als we er met de camper op uit gaan. Dat is geweldig nieuws!
Vandaag vlieg ik zoals je ziet van de hak op de tak maar dat doet mijn brein ook. Ken je dat?

25-08-2010 om 00:00 geschreven door hetty  

“Ik ben niet van plan hier te gaan fitnessen” zei Wim vanmiddag wat vinnig toen we het Scheperziekenhuis binnengingen en de poortwachter passeerden..
We waren een paar uur ervoor al voor controle bij de cardioloog geweest. De controles waren allemaal goed en hij kan met een gerust hart op pad. Wel kreeg hij een lichte dosis aspirine voorgeschreven en een cholesterol verlagend middel. Intussen zijn we even ons dorp met stadsallures in geweest en naar de apotheek en nu heeft Wim een intakegesprek bij een hartrevalidatie-assistente. Hij zag zich al op hometrainers te keer gaan. Dat niet!
Maar ze is er al snel achter dat het met de conditie wel meevalt en dat Wim z’n normale bezigheden allang weer opgepakt heeft. Wel zal ze hem over een week of zes bellen om te horen hoe het gaat en ons tevens uitnodigen voor een drietal lezingen. Eén door een cardioloog over het hart zelf en katheteriseren en het plaatsen van een stent. Daarna een lezing over voeding en wat je daarmee kunt doen en nog één door een maatschappelijk werkster over de sociale en psychische kant van het leven na het plaatsen van een stent of na het krijgen van een infarct
Nou dat leek Wim wel wat en mij ook.
U bent ook gestopt met roken?”, vraagt de vriendelijke assistente. “Hier staat: roken gestaakt”
“Ja”, zegt Wim, “40 jaar geleden al”. Ze schiet in de lach. “Anders had ik u ook nog een cursus stoppen met roken aan kunnen bieden”.
Dat was dan een middagje ziekenhuis en opgelucht passeren we de prachtige poortwachter, maar nu naar buiten.

24-08-2010 om 23:40 geschreven door hetty  

Henk met Luna.

Het gebeurt niet zo vaak dat we als Egginks van De Boomgaard eens bij elkaar zijn. Laatst lukte het op de verjaardag van Henk. Dit keer misten we Johan en Joke, maar Henk en Anneke en Ben en Diny kwamen naar Emmen. Luna, de nieuwe aanwinst van Henk kwam mee, een jonge Duitse staande korthaar. Tessa moest even wennen, maar Luna wist haar plaats en ging voor de gelegenheid even onderdanig op haar rug liggen. De training van Luna verloopt voorspoedig en wie weet doet het koppel Henk Eggink en Luna nog eens mee met een jachthondenwedstrijd. Dat zit er dik in…
Net zoals wij bezig zijn met de voorbereidingen voor onze trip naar Canada, zijn Ben en Diny bezig met hun reis naar Minneapolis naar onze nicht Berdena en haar man Curtis. Twee jaar geleden waren ze een paar weken bij Ben en Diny en maakten tripjes naar Parijs, Brugge en ook naar Emmen waar ze het Bevrijdingsconcert van Valerius meemaakten en de hunebedden bekeken. Nu gaan ze samen een Memory tour maken. Ze zullen zeker ook Harold en Luella in Sibley bezoeken en verder…. wordt het nog een verrassing.
Mark, Jennifer en Eva kwamen er gezellig bij en Rick net zo, gehuld in z’n jas met vest wat iedereen steeds een zucht ontlokt, maar Rick vindt dat commentaar wel leuk lijkt het. Terwijl Wim zich bezighoudt met de echte van der Kolk-nassi geef ik een rondleiding over ons erf. De tuin wordt wel erg groot om bij te houden en we zijn al bezig om de borders wat eenvoudiger te maken… meer gras dus. We hebben Robin al ingehuurd om gras te komen maaien. De mosterdsoep à la Guillaume wordt zeer gewaardeerd en ook de nassi gaat er met smaak in. De allerlaatste die aftaait is Rick met in zijn fietstas een plastic zak met daarin een tupperware bak met de overgebleven nassi èn de pindasaus. Heeft hij morgen een makkie.

23-08-2010 om 08:04 geschreven door hetty  

Ik heb jullie nog wat beloofd en ik weet het…. belofte maakt schuld. Een week of zes geleden kocht ik op de markt groene badstof om voor Wim een saunahemd te maken. Die zou ik nog eens laten zien. In Hengelo had Wim ooit ook al zo’n hemd, een kortere versie, en we noemden het toen z’n Abrahamhemd. Na een saunagang en wanneer hij wat afgekoeld was ging dat ding aan en dronken we samen met Bertus en Marijke wat. Daar in de Marnixstraat konden we wel eens bekijks hebben wanneer de buren van bovenaf, waar de woonkamer was, een blik op onze tuin gingen werpen. Buurvrouw Boet zou een hartverzakking krijgen als ze haar buurman in Adamskostuum zag rond spandiksen.
Nee dat hemd heeft goed dienst gedaan, maar dat is intussen 30 jaar geleden en het hemd is er niet meer. Dit is dus Abrahamhemd no2 geworden, wat langer en nog meer à la Abraham als no 1 en....mèt split. We hebben hier wel geen buurvrouw Boet, maar als je rondloopt naar de wei om wat verder af te koelen zie je toch regelmatig mensen langs fietsen.
Meestal trekt Wim hem wat op als hij gaat zitten en ik vermoed dat ik het verzoek nog eens krijg om hem wat korter te maken.
Eigenlijk mis ik nog iets….. Een lange stok als herdersstaf.

22-08-2010 om 09:19 geschreven door hetty  

“Zo ben je weer handwerkmoeder?” Mark komt even langs tussen de middag en treft Eva met vriendin Ilse aan midden tussen de lappen. De dames hebben het plan om kussentjes te maken. We waren al op de markt geweest om lapjes te scoren èn spulling zoals Ilse en Eva het spul voor de vulling noemen. Ik heb beloofd met het naaien te helpen, maar het ontwerpen moeten ze zelf. Daar hebben ze geen moeite mee. Be happy is het thema van Eva en Love die van Ilse. Wim heeft de naaimachine al van boven gehaald. En het voelt warempel of ik weer met een groep kinderen aan de slag ben, zeer gemotiveerde kinderen.
Ik krijg meteen weer beelden van een hele klas die met spintollen in de weer is of met het appliceren van hun eigen tekening op een wandkleedje. We woonden in Hengelo precies tegenover de Marnixschool waar Gerhard en Mark naar toe gingen. Toen er dan de zelf gesponnen wol geverfd moest worden deden we dat bij ons in de keuken.
Eva en Ilse hadden nog nooit een naaimachine aangeraakt. Er moest dus eerst geoefend worden op een lapje. Ze waren er al gauw aardig bedreven in. We spraken af: zij naaiden de rechte stukken en ik de priegelige vormen.
Toen Frank en Tim ‘s middags ook nog even bij ons kwamen lagen er al een heel stel kussentjes klaar op de bank. Wim bakte pannenkoeken voor het hele stel en ach…. het was weer even net als vroeger… …..

21-08-2010 om 10:38 geschreven door hetty  

Zeg nou zelf... zoiets ga je toch niet weghalen?

Ik kan het niet laten. Wanneer er een plantje opkomt tussen de tegels die me bekend voorkomt wil ik eerst weten wat het is voor ik beslis of het weg moet. Er is zoveel wat een ander onkruid noemt dat ik de moeite waard vind om te laten staan. En er is best veel wat aardig is. Het nadeel is dat het meestal soorten zijn die zich erg uitzaaien zoals het Robertskruid en Springbalsemien. En natuurlijk blijft er ook hier en daar een groepje brandnetels staan. Ik heb er al een paar keer een stamppotje mee gemaakt. Het smaakt net als spinazie en schijnt erg gezond te zijn. Susan heeft er al brandnetelzalf van gemaakt en we hebben altijd een potje bij ons als we op pad zijn. Het helpt tegen…. brandnetelprikken en muggenbeten en ook andere gevoeligheden van de huid. Wist je trouwens dat er in de buurt van brandnetels ook altijd hondsdraf of weegbree te vinden is. Wanneer je de brandplekjes inwrijft met de gekneusde blaadjes gaat de brand er gegarandeerd uit.
Onze notenboom die nog klein was toen we hier 16 jaar geleden kwamen wonen is nu uitgegroeid tot een flinke boom met een mooi bladerdak. Ons terras heeft bijna geen parasol meer nodig en de muggen blijven daar weg. Was wel lekker toen het zo heet was in juli.
Maar ja zo langzamerhand groeit zo’n tuin je op deze manier van tuinieren wel uit de hand. Och… laat ik er maar niet van wakker liggen. Gerald , onze tuinadviseur, moet maar weer eens een dagje komen.
Heel soms denk ik even aan Romke van der Kaa die een paar leuke tuinboeken heeft geschreven zoals Buiten de Perken en Tuinieren gaat niet over rozen. Hij stelde zich voor wanneer hij met pensioen is dat hij dan zijn tuin helemaal met een grasmengsel met wilde bloemen gaat inzaaien en er dan midden in gaat zitten. Altijd beter dan alleen een balkonnetje!

20-08-2010 om 01:44 geschreven door hetty  

Wim en zijn moeder hebben het altijd samen goed kunnen vinden.

“Zullen we vandaag er eens op uit gaan” zeg ik vanmorgen aan het ontbijt tegen Wim. “We hebben nog een vrij reizen kaartje van de N.S. en anders komt er niets van”. We hebben er al een paar laten verlopen dit jaar en daar heb je zo’n kaart toch niet voor aangeschaft. Het is alleen zo jammer dat we toch wat in een uithoek van Nederland wonen. Voor we in Zwolle zijn ben je zo al meer dan een uur kwijt en wanneer je dan naar een van de grote steden wilt nog eens een paar uur. Ik ben wel eens zo moe geweest na de reis Emmen – Amsterdam, de bezoeken aan het Rijksmuseum, Het Stedelijk èn de Albert Cuyp dat ik bij de Bijenkorf boven in het restaurant eerst een tukkie moest doen. Gewoon met de armen op tafel en m’n hoofd erop. Na 20 minuten ging het weer. In de trein op de terugweg sliep ik verder.
Nee vandaag zoeken we het dichterbij. We gaan Wims moeder opzoeken in Hattem en we bellen Ben en Niesje of die soms ook thuis zijn. Het reizen wordt een makkie want Ben staat ons in Zwolle al op te wachten zodat we zelfs geen bus hoeven te pakken.
Het wordt een gezellige dag, een beetje voorbereiding op Canada, zullen we maar zeggen. Julia en Eva, hun kleindochters van Paul Sietse en Annemarie zijn er ook. Ze zijn er als kind aan huis, heet dat toch, makkelijke kinderen die zich goed zelf kunnen vermaken. Julia deelt ons regelmatig nepsnoepjes uit.
Natuurlijk gaan we even het stadje in en hoe kan het ook anders, we vinden bij B.H. Borst nog een leuk afgeprijsd setje. Terwijl ik met Ben en Wim moeder Siet opzoek in het Zorgcentrum De Bongerd, zorgt Niesje alweer voor de avondmaaltijd. De ruimte van de dagopvang is na de verbouwing heel gezellig geworden, maar wij nemen moeder mee naar boven naar haar kamer en smikkelen met elkaar een paar zoute harinkjes naar binnen. Daar kun je haar een groot plezier mee doen. Moeder beseft dat ze niet veel meer weet, maar ze zingt alle oude liedjes van vroeger nog uit volle borst mee. “Jullie hoeven over mij niet in te zitten, ze zorgen hier goed voor mij”, zegt ze steeds.
Ben brengt ons ’s avonds weer naar de trein en zo hebben we een mooie dag gehad. We eindigen de dag nu met Inspector Lynley op Ned 1

18-08-2010 om 23:57 geschreven door hetty  

18-08-2010 om 07:47 geschreven door hetty  

“Wat gaan jullie vandaag doen? Een beetje klussen op het erf”, vroeg onze eigen supertandarts Prakken vanmorgen. “Je zult het wel zo geregeld hebben dat je niet op sollicitatiebezoek hoeft". “Ik begin met de krant”, zei Wim ad rem. Tandarts Prakken is de man die me van het tandarts trauma afgeholpen heeft. Wat ik als kind heb moeten doorstaan heeft diepe sporen in mijn kinderzieltje gegrift. Ze zeggen zelfs dat ik die vrouwelijke tandarts een klomp naar haar hoofd gooide. Ik durfde zelfs niet meer naar de kapper, omdat het apparaat waarmee je kindernekje werd bijgeschoren net zo’n geluid maakte als de boor van die tandarts.
Bijna 30 jaar geleden kwamen we bij Hans Prakken in de praktijk, een net beginnend jonge tandarts. Steeds legde hij uit wat hij ging doen en echt pijn heb ik bij hem nooit geleden. Toen ik in het begin een afspraak vergeten was bracht ik de keer erop een potje bramen-appel-vlierbessengelei voor hem mee. Hij kon dat wel waarderen. Nu heeft hij net een gloednieuwe praktijkruimte met meerdere behandelkamers in de Kop van Zuid vlak tegenover het Scheperziekenhuis. En zijn assistente van toen, Henriette, werkt nog steeds in zijn praktijk, nu ook als mondhygiëniste.
Vandaag was het… inleveren van onze bovengebitten, want er wordt een soort voering ingelegd omdat je kaak na een tijdje gaat krimpen. Tja… en nu lopen we een dag te mummelen. “Ach … met een beetje gebarentaal…”, bedacht Wim, “komen we een heel end”. “Na zoveel jaar hebben jullie daar genoeg aan ….toch”, merkte Prakken op.

17-08-2010 om 13:59 geschreven door hetty  

Foto's: Agnes Bouma.

Je hebt van die mensen die wanneer de vakantie er is de deur achter zich dicht trekken en niet eerder terugkomen dan wanneer de vrije dagen op zijn. Wij hadden er een handje van toen de kinderen nog meegingen en Wim ook nog niet zoveel vakantiedagen had. Maar je hebt ook mensen die het liefst hun vakantie in Rundumhausen vieren. Nergens zo mooi als hier, zegt buurman Jans altijd terwijl hij naar hun landerijen met de pony’s wijst. Onze ds Jan de Korte besloot zijn serie overdenkingen van deze vakantie periode over reizen met de Thuisblijvers, soms noodgedwongen, maar ook uit vrije wil. Toen een van zijn jongens gisteravond hoorde dat hij het over de thuisblijvers wilde hebben had die opgemerkt:"Pa, eigenlijk ben jij zo'n thuisblijver". En inderdaad hoeft hij niet veel afwisseling. Het is dat Margriet er graag op uit gaat, maar het liefst is hij dan 3 weken op één adres met vooral vééél boeken.
Niks mis mee om in de buurt te blijven, maar je ziet dan alleen wat van de wereld als je Discovery of andere natuurprogramma’s bekijkt op de tv. Het is toch anders. Wanneer je Schotland op de tv ziet of je trekt er zelf doorheen is een wereld van verschil.
Onze buurman Alle is weer anders. Ik denk dat hij weinig in de zon heeft gezeten tijdens de bouwvak of met een boekje in een hoekje. Nee….. Alle heeft een echte boomhut gebouwd… voor de kinderen. De hut zelf is zo groot dat ze er wel met z’n allen in kunnen slapen. En het uitzicht is grandioos. Hij heeft een jaar lang alle hout dat over was op de bouw zoals steigerplanken en degelijke opgespaard en is meteen aan het begin van de vakantie aan de slag gegaan. Gisteren kwam Frank een doosje eieren en een potje bramenjam brengen. Dan kletsen we wat en hij vertelde dat de boomhut klaar was. Gistermiddag ging ik dan meteen met Agnes kijken. Ik heb nog nooit zo’n prachtige boomhut gezien en zo stevig als wat, de palen stevig in de beton, netjes afgewerkt met schermen boomschors. Het was z’n laatste vrije dag en Alle maakte net z’n motor schoon. Even later ging hij met nog een paar motormuizen op stap. Ze brulden weg. Dat wel…..

16-08-2010 om 07:17 geschreven door hetty  

Dit is weer eens een dag met een gouden randje. Vroeg op omdat ik naar Ellen wilde gaan voor wat tips om mijn laatste schilderij af te kunnen maken, maar ik laat hem eerst even aan Wim zien en warempel die ziet meteen al wat er aan scheelt. Makkelijk zo’n kritische blik binnen handbereik. Ellen komt met een paar goede tips die ik vanavond al verwerkt heb. Nu kan mijn opdrachtgeefster komen kijken en maak ik hem volgende week af.
Daarna komen Dick en Anda tegen de middag. Wim kan z’n verhaal weer kwijt over de heftige ervaring die we gehad hebben na de hartkatheterisatie en het snel plaatsen van de stent.
We hebben het nog even over de hangjongeren van vroeger bij ons in Linde. Wij verzamelden ons toen meestal in de buurt van Lettink, soms zaten we gewoon aan de kant van de weg bij de sloot of deden verstoppertje. Daar ben je op je 14e nog steeds niet te oud voor. Soms had een van de jongens zelfs al een wat schuine mop. Dit kende ik nog niet en daarom is die eerste goed blijven hangen. Nee, ...Dick kan er zich niets meer van herinneren. Ha!
Na de middag gaan we samen ons Emmen verkennen. Nu zijn ze er eens op een doordeweekse dag en dan is er wat te beleven in ons dorp met stadsallures, maar zondags....? Tom Woodgate zei vroeger al om aan te geven dat het ergens stil was:"It's just like Emmen on sunday." De olifanten die overal in Emmen staan worden bewonderd. Die ene die beschilderd is door Maya Wildevuur, natuurlijk met de van haar bekende klaprozen, is onze favoriet. We strijken neer bij de Kamer voor een uitgebreide cappuccino/ expresso/ chocolademelk.
Ach en even later, weer terug aan het Schoolpad, op onze schommelbank bij de wei en kunnen Anda en ik eens even goed bijpraten.
Gerhard heeft nog net vakantie en komt zijn vouwwagen terugbrengen en wat is het leuk voor Dick en Anda om hem ook weer eens te zien. Wat hebben we veel met elkaar opgetrokken vroeger toen hun en onze jongens nog klein waren.
Na hun werk komen Mark en Jennifer buurten, even bijpraten en de sleutel van het huisje in Les Issambres, waar ze zo genoten hebben, overhandigen en natuurlijk Queeny ophalen. Ze hadden geen haast en bleven gezellig mee-eten. Ons logeermeisje Agnes is intussen ook gearriveerd en ik zie haar genieten van de verhalen die over de tafel gaan.
Nu is alles in rust. Wim is weer terug van de voetbal. Tja… FC Emmen heeft weer eens verloren. We maken de fles wijn leeg van vanmiddag en we gaan heel tevreden slapen. Dag allemaal!

15-08-2010 om 08:48 geschreven door hetty  

In Hengelo waren Bertus en Marijke onze buren. Bertus was een echte klusser. ’s Avonds was hij altijd bezig in zijn schuur. Zelf kwam hij uit een gezin met 10 kinderen, 8 jongens en 2 meisjes. Ik denk dat ze gezamenlijk bij iedereen geklust hebben, allemaal verbouwden ze hun huis met hulp van de hele familie. We hebben het zien gebeuren toen ze naast ons kwamen wonen. En toen we samen met Bertus en Marijke een Finse houtsauna bouwden kwam het hele spul opnieuw helpen. Natuurlijk waren er een paar echte bouwvakkers bij, maar de rest en de aangetrouwde jongens vulden de werkzaamheden aan. Er was er één bij die alleen opruimde en één die goed was in schilderen en behangen.
Vandaag kreeg ik tegen de avond ook een vergelijkbaar gevoel.
Rick krijgt een nieuwe badkamer, maar de gekochte spullen, hangend toilet, douchewand voor een inloopdouche, tegels, lijm, kranen enz moesten naar boven naar zijn appartement. Dus de broers werden gecharterd. Vanmiddag om half 6 was het verzamelen bij Rick beneden voor de deur. Daar stonden wij met een aanhangwagen vol. Er vielen heel wat zweetdruppels voor alles boven was en Rick z’n huis is net een uitdragerij…nou ja bijna.
Toen het werk achter de rug was en de boys zaten bij te komen had Wim als verrassing: voor iedereen een zoute haring. Die ging erin als koek… nou ja koek….?.
Rick stond te glimmen toen we naar huis gingen: “Als Inge* volgende week komt kan ik alles al laten zien!”

* Inge is Rick's begeleidster

13-08-2010 om 20:21 geschreven door hetty