Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
12-02-2012
Bij de David Fall
Hier bij de David Fall is precies de goede plek om een groepsfoto te maken. Jammer, de maker Günther Konnen staat er niet bij op, maar het geeft een mooi beeld van de zo prettige groep.
Daarna dalen we af naar de Dode Zee, de weg waar de vertelling van de Barmhartige Samaritaan over gaat. Het is een enorm hoogteverschil Jeruzalem ligt op 1200 m. boven het zeeniveau en de Dode Zee op 400 m. onder dat zeeniveau. Vroeger stond deze Dode Zee in open verbinding met de Middellandse Zee, maar allang niet meer en doordat het er zo warm is en bijna niet regent wordt het water zo zout als wat. Je ziet de witte randen aan de oevers. We maken onze eerste stop bij een oase in de woestijn En Gedi, dat nu een natuurpark is. We maken een behoorlijke klim naar de David Fall, zien de steenbokken, klipdassen, veel aparte vogels, waaronder de gieren hoog in de lucht, een soort marmot. We redden het met zn allen om heen en terug hoog naar de David Fall te klimmen.
Genoeg steenbokken onderweg...
Op weg naar de David Fall, een hele klim...
Bij de David Fall
Klipdassen, daar had ik nog nooit van gehoord.....
s Avonds zitten we gezellig na het eten nog wat na te praten in de lobby en maken zo wat meer kennis met anderen.
Zaterdag- het is zover, vandaag wordt een lange dag. Eerst nemen we afscheid van Bethlehem. Vanuit het raam hebben we dit uitzicht met de olijfbomen op de voorgrond.
En dan... na onze vrije moment om even te shoppen in de shoek is het zover. We gaan richting Klaagmuur. Het is vrijdag en de Shabat begint bijna. Het is een wekelijks hoogtepunt dat begint met bidden, zingen en dansen. We moeten wel eerst opnieuw door een detectiepoortje. Wim mag door na z'n pasje van de pacemaker te hebben getoond. Wij dossen ons uit met hoofddoeken en petjes en gaan naar onze afdeling aan de Klaagmuur. De mannen aan hun kant. Hier zie je de jongeren die dansen en zingen en dat ondanks de koude regen die intussen naar beneden valt.
Via de Via Dolorosa, of in elk geval een flink stuk ervan komen we bij de Heilige Grafkerk waar naar overlevering de kruisiging en begraven van Jezus zou hebben plaatsgevonden. Dit is opnieuw een verzameling van Armenische christenen, Grieks-orthodoxe christenen en de Rooms Katholieken die ieder een deel hebben. Het blijkt dat de moeder van Constantijn de Grote, Helena omstreeks 350 na Chr, deze kerk heeft laten bouwen. Het is vol prachtige mozaieken en schilderijen. En er zijn veel mensen die hier een soort van bedevaart van maken. Er loopt steeds iemand met wierook te zwaaien. Dit is een onderdeel van een drieluik maar dan geheel van mozaïek: Jezus die net van het kruis is gehaald en waar om getreurd wordt door o.a Maria, Maria Magdalena,Johannes en Petrus.
De beleving is voor veel mensen verschillend. Hier wordt gekust en aangeraakt en zoals hier worden de net gekochte doekjes op de marmeren stenen plaat gewreven waarop Jezus na de kruisafname zou hebben gelegen. Voor mij een totaal vreemd beeld, maar voor de Rooms Katholieken onder ons blijkbaar gewoon.
We nemen opnieuw de smalle stijgende en dalende steegjes door de Shoek, de Arabische markt. Uiteindelijk komen we in een andere wereld, dit keer in de Oostenrijkse enclave terecht, een soort hospitaal waar we heerlijke cappuccino met Apfelstrudel bestellen.
Daarna gaan we naar de Olijfberg van waar we een prachtig uitzicht over de stad hebben. Het is een wonderlijke wereld hier. Voor ons zien we de beide kerkhoven, de Joodse en een voor de Moslims. Op de Joodse wordt net hevig gebeden door 10 mannen in het zwart, Het is ondanks de zon heel koud en het waait heel hard. de hoeden van de orthodoxe Joden vliegen al door de lucht. Patrick legt ons uit wat we allemaal zien van hieraf van Jeruzalem, de Olijfberg waar Jezus zich terugtrok na 'het laatste avondmaal'. Vanmiddag zullen we de plekken bezoeken die zo'n grote rol hebben gespeeld in de laatste week van het leven van Jezus voor de Kruisiging.
Vrijdag- Vandaag is het de dag om Jeruzalem verder te ontdekken. Dankzij alle verhalen en geweldige uitleg van onze gids wordt er veel duidelijk omtrent deze stad waar vele culturen samen moeten leven. De Arabieren, de Joden, de Armeniers en de Christenen wonen in verschillende wijken, hebben hun eigen winkels, maar toch loopt het van de ene wijk naar de andere gewoon in elkaar over. De Knesseth, waar het democratisch gekozen Parlement zetelt is als eerste aan de beurt. Het gaat er soms heftig aan toe. Zo ook iemand die op zijn gemak een glas water inschonk, ermee naar degene liep die hij op zijn nummer wilde zetten en plensde dat midden in diens gezicht. Maar er is democratie wat in de landen erom heen niet gezegd kan worden.
Dan is het zover dat we op gaan naar Bethlehem. Onze Israëlische Patrick verlaat ons want hij mag de Westelijke Jordaanoever niet in. Een andere gids Abdul neemt het over. Hij spreekt engels maar dat is hier geen probleem. De geboortekerk van Jezus met het verhaal eromheen is voor iedereen bekend. Hij geeft wel even andere instructies: Snel uitstappen, dicht bij elkaar blijven en doorlopen wanneer er jongens je van alles willen verkopen. Dat is wel nodig ook. Bij de kerk wordt eerst nog gevraagd uit welk land we komen. O Holland O.k!Het is een enorme verandering. We voelen ons wat onveilig nu Patrick er niet bij is, maar er zijn geen problemen. Ook hier zijn er Palestijnse soldaten overal mèt geweer.
De oude man die ons uiteindelijk de weg wees naar de tuin der Rechtvaardigen.
Het is even later een flinke ruk naar Jeruzalem. We volgen een weg aan de linkerkant van Israël, de andere weg dwars door de bergen zou teveel tijd kosten. Nu komt het moment waar wij vieren naar uitgekeken hebben: het Holocaust Museum van Yad Vashem.Het is een enorm modern gebouw en het laat zien hoe het de Joden in Europa is vergaan in de tijd van Hitler. Veel films, fotos en typisch Joodse attributen die overgebleven zijn. De ghettos, de kampen het werd steeds aangevuld met verslagen van ouderen die het meegemaakt hebben. We hadden hiervoor maar een uur de tijd en wij wilden natuurlijk nog de plek zien te vinden waar de namen van opa en opoe Eggink vermeld waren. Dat bleek ergens buiten in een tuin te zijn. We werden vriendelijk doorverwezen. Een oude man hielp ons uiteindelijk met een plattegrond. We waren eigenlijk al te laat. De bus zou al bijna vertrekken. Ben en Diny redden het om de plek nog te vinden, maakten er gauw wat fotos van en Ben filmde het nog. Wij hadden intussen de gids gewaarschuwd en vooruit die 10 minuten wachten was geen probleem. Al met al een indrukwekkende ervaring.
Het Yad Vashem Museum
De Nederlandse plek met 'Rechtvaardigen', the Righteous among the Nations, in the garden on the Mount of Remembrnce.
En ja... de namen van onze grootouders staan vermeld: Johan en Berendina Eggink.Zij namen Elly Sanders in huis, een Joods meisje dat uiteindelijk door Nederlanders opgehaald werd omdat ze er f 7,50 per Jood voor kregen. Elly en haar ouders en broertje hebben het kamp niet overleefd.
Donderdag-Voor we Galilea verlaten brengen we nog een bezoek aan Nazareth, het dorp waar Jezus opgroeide. De kerk van de Aankondiging aan Maria was hier het hoogtepunt. Ik verwachtte eigenlijk een wat landelijk arm dorpje te zien. Ooit had Bartholomeus gezegd: Kan er uit Nazareth iets goeds komen? Dat stelde toen dus niks voor, maar het Nazareth van nu is een stad. Ook deze kerk was prachtig. Het had deuren met afbeeldingen uit het oude èn nieuwe Testament, maar ook heel veel mozaïeken. Heel wat landen hadden voor een afbeelding van Maria gezorgd, vervaardigd door een kunstenaar uit dat land. Zo zie je dat Maria in elk land weer anders wordt gezien. Onze gids is goed onderlegd in het leven van Jezus en vertelt ter plekke het verhaal dat er bij hoort. Ook Kana is er in de buurt en het eerste wonder dat Jezus verrichtte was daar in Kana. Immers veranderde hij het water zomaar in wijn op een bruiloft.
Donderdag-Voor we Galilea verlaten brengen we nog een bezoek aan Nazareth,
het dorp waar Jezus opgroeide. De kerk van de Aankondiging aan Maria was hier
het hoogtepunt. Ik verwachtte eigenlijk een wat landelijk arm dorpje te zien.
Ooit had Bartholomeus gezegd: Kan er uit Nazareth iets goeds komen? Dat stelde
toen dus niks voor, maar het Nazareth van nu is een stad. Ook deze kerk was
prachtig. Het had deuren met afbeeldingen uit het oude èn nieuwe Testament, maar
ook heel veel mozaïeken. Heel wat landen hadden voor een afbeelding van Maria
gezorgd, vervaardigd door een kunstenaar uit dat land. Zo zie je dat Maria in
elk land weer anders wordt gezien. Onze gids is goed onderlegd in het leven van
Jezus en vertelt ter plekke het verhaal dat er bij hoort. Ook Kana is er in de
buurt en het eerste wonder dat Jezus verrichtte was daar in Kana. Immers
veranderde hij het water zomaar in wijn op een bruiloft.
In Tabgha bezoeken we de plek waar de wonderbare spijziging geweest zou
kunnen zijn. Ook hier een soort kerkje met bijzondere oude mozaïeken op de
vloer. Er was iemand bezig om wat schade en slijtage te herstellen. Dit zou die
plek zijn waar een menigte van 5000 mensen van 5 broden en 2 vissen genoeg te
eten kregen.
Dan gaan we langs het meer naar een andere plek waar we, hoe
kan het ook anders, aan een vislunch gaan, vers gevangen in het meer van
Tiberias. Het weer is helemaal opgeknapt en we zitten lekker buiten in het
zonnetje en het is zomaar 21 graden. Het is nog steeds niet afgelopen met de
bijzondere plekken rond het meer.
Prachtige mozaieken bij de plek waar de wonderbare spijziging zou hebben plaatsgevonden
Ik zal jullie vissers van mensen maken', zei Jezus hier tegen zijn discipelen
We lopen even later wat verderop langs het meer samen met Oost-Europese
Christenen, geheel in het zwart. Ze kusten de grote steen in een aan Petrus
gewijde steen in een kerk, gebouwd op de plek waar Jezus Petrus de opdracht gaf
om er op uit te gaan om het evangelie te verkondigen. Ben loopt nog even naar
het neer en kan wat van de Grieks-orthodoxe christenen filmen die pootje baden
in het meer van Tiberias.
'Met de boot over het meer van Tiberias
Tenslotte gaan we aan boord van een scheepje dat een replica is van de
vissersscheepjes die hier vroeger over het meer voeren om te vissen. Wanneer
we dan uiteindelijk om 5 uur aan land stappen in Tiberias krijgen we nog een
uurtje om lekker rond te kijken voor we weer naar ons hotel gaan. Je snapt dat
ook deze dag zo vol nieuwe indrukken is geweest dat je gewoon niet alles weer
kunt geven.
Tijdens de rit naar Haifa vertelt onze gids Patrick heel wat over de geschiedenis van deze streek, de opeenvolging van overheersingen, de brand verleden jaar, de Kruisvaarders, de Tempeliers, de Bahai en het ontstaan en de ontwikkeling van deze prachtig gelegen stad. Zo jammer dat ik mijn ogen niet open kan houden, maar ik ben niet de enige...
Onderweg stoppen we op een prachtig uitzichtspunt boven Haifa en kijken op de tuinen van de Bahai met het Mausoleum met het gouden dak.
Meer over Bahai:
Een wereldreligie met een nieuwe boodschap
Het Baháí-geloof ontstond in 1844 en is daarmee de jongste wereldreligie. Het geloof telt meer dan vijf miljoen aanhangers in bijna alle landen van de wereld. De kern van de leringen is dat alle wereldreligies uit dezelfde bron komen, dat we allemaal 'kinderen' van God zijn, en dat er maar een God is, hoeveel namen Hij ook heeft. De Baháí-openbaring is dan ook niet alleen bedoeld voor baháís, maar voor de hele mensheid.
Tegelijk proberen baháís niemand hun waarheid op te dringen, iedereen is uniek en het is belangrijk om elkaars verschillen te respecteren en zelfs te waarderen. Eenheid in verscheidenheid is dan ook een typische baháí-gedachte.
Wat kan ik zeggen na zoveel indrukken en informatie op deze dag. Het is teveel... Om acht uur vertrokken we al naar Caesarea, de stad die zoveel Romeinse invloeden heeft. Keizer Herodes de Grote had hier zijn paleis, pal tot in de zee gebouwd. We kregen meer te horen over deze man die ook verantwoordelijk was voor de dood van al die kindertjes in Bethlehem ooit. Zo heeft hij zijn vrouw laten insmeren met honing en door de mieren laten opvreten. Ook zijn zoons heeft hij uit pure jaloezie laten ombrengen. De restanten van een Romeins badhuis, een hippodroom waar de paardenrennen werden gehouden en de gevechten der gladiatoren... het was er allemaal te zien.
Hier stond het paleis van Herodes. Het was tot in de zee gebouwd. Herodes zal de rode draad worden tijdens deze reis. Je zou kunnen zeggen: de kluisjes van het Romeinse badhuis
Restanten van het Romeinse badhuis Prachtige mozaieken
En dan is er een heerlijk sapje: sinaasappel/granaatappel. Is aan onze mannen wel besteed zoals je ziet.
Er komt een kreet van boven. Wim ligt al plat, lekker op tijd onder de wol. Ik snel naar boven. "Och Mark belt om ons goede reis te wensen'. Mooi! Intussen hebben we hier bij Ben en Diny de broodjes gesmeerd voor de reis morgen. nee... de voorzieningen bij Arke fly zijn niet all inclusive. We zijn blijkbaar altijd verwend op onze trips naar Canada en NieuwZeeland. Ben bekijkt intussen het weer in Israël. ' 'k Zol maor wel een parapluutjen metnemmen. Hé en Judith wenst ons op Facebook een fijne vakantie'. We zullen het weermaar afwachten. Ik zie de inpakkerij van deze twee nu voor me. Gisteren was het bij ons net zo. 'Wat veur jas zal ik andoen... een zommerjesken of ene zo tussenin.' Hoef ik niet meer te beslissen. Ik heb daardoor even tijd om jullie allemaal een fijne week te wensen. Ik moet nog even niet denken aan het vliegen, tenminste het opstijgen. Als ik maar eenmaal boven ben. De truc van Anda is om gewoon te gaan zitten lezen tijdens het opstijgen en ... het helpt. En als we dan onderweg niks geen gehobbel krijgen wordt het nog een fluitje van een cent. Om half 10 vertrekken we en om ongeveer half vier zijn we in Tel Aviv. Er is een vol programma, dus we gaan ons niet vervelen. Groeten van ons alle vier en tot gauw.
Gethsemane.
