‘En het is ook nog geen Adonis’, merkt Niesje op. We staan even bij een tankstation voor we de reis beginnen naar huis en zien een man met een afgezakte broek naar zijn auto lopen waar hij zich net achter het stuur wil zetten. ‘Eén zucht en de broek zakt hem tussen de knieën’, had ik net opgemerkt. De broek houdt het net en de bilspleet blijft bedekt.
Een uurtje later maken we opnieuw een stop. Ditmaal bij AbdijKirche und Benedictiner Kloster bij Maria Laach. Hier heb ik wat memories liggen. Het was mijn eerste kennismaking met het buitenland tijdens een excursieweek van het Baudartius. En dat maakt indruk. Hierna zouden we Trier bezoeken en Luxemburg en ook daarvan blijven de Porta Nigra en Burg Hollenfels vast in mijn geheugen geprent. Het werd nu een ontspannen stop zonder de meute die er zomers te vinden is. Het is een mooie en goed onderhouden kerk, waar we een kaarsje branden ter gedachtenis aan onze ouders. Natuurlijk is dit een R.K Kerk en Niesje krijgt de herinneringen aan haar deels r.k familie waar ze ook met de knieën op de kokosmatten meedeed aan het avondgebed bij haar tante Marie waarvan ze zich nog herinnert: ’Heilige Blazius, genees ons van keel- en andere kwalen.'
Dan gaan we natuurlijk de shop in waar nu eens echt mooie kunst verkocht wordt, maar de prijzen zijn er ook naar en we herinneren elkaar regelmatig aan de opmerking van Ben uut Luttenberg:’He’j d’r gebrek an?’ Er staat wel een prachtige bijbel met illustraties van Chagall.

Bij de ingang van de weg naar de kerk en het klooster stond een beschermengel. Hier wilden we allemaal wel even bij op een foto.