De kop is er af…. Wim z’n verjaarsdag is rustig verlopen. Hij vroeg vanmorgen bij z’n rondje over het erf richting kippen nog: ’Zouden Henk en Anneke de hond meebrengen?’ Ik dacht van niet, meestal zorgt een van hun meiden wel voor de honden. Maar toch… Luna kwam mee en lag strak aan Henk z’n voet zoals het een welopgevoede hond betaamt. Natuurlijk gaan we met Tessa en hun Luna naar ons Oeverse bos. Dan zie je meteen het verschil in het soort hond. Bordercollies zoals Queeny en vroeger Scott blijven je in de gaten houden. Met Tessa kun je niet rekenen, ze is wat in de war, blijft gewoon op het pad maar zou gewoon twee keer hetzelfde rondje lopen. Jachthonden hebben een zeer sterke neus en Luna croste van links naar rechts. Maar… op ieder fluitje kwam hij meteen naar Henk, met recht een zeer welopgevoede hond. Maar toch... na de wandeling nam Henk z’n tweede hobby de overhand, de fotografie, en terwijl Anneke en ik naar de schapen gingen kijken en Wim er een paar emmers water naar toe bracht, verloren we allemaal even Luna uit het oog tot een angstig geluid uit de bosjes kwam. Opnieuw luisterde Luna naar z’n baas, maar ja… helaas…....een spoor van veren wees de weg…. Opnieuw bewees buurman Jans zijn diensten, een bovenste beste buurman. Volgende week eten we kip. Van de vier kippen plus haan, die we sinds juni hadden, zijn we er in de afgelopen week twee kwijt geraakt. De eerste is waarschijnlijk ten prooi gevallen aan een steenmarter. En nu de tweede.