Het was de beurt aan Frank om een nachtje bij ons te logeren. ‘Ik wil wel graag leren vilten’, had hij al van te voren gezegd. Nou dat kan gebeuren want sinds verleden jaar ben ik weer in de greep van de pure wol. Samen met Rob hebben we bij Wobina in Benneveld een vacht gevilt, een grote vacht van een Schoonebeker. Rob wilde een bruine en ik een witte. Die ligt intussen al een jaar achter ons bed en gaan we dus steeds met warme voeten ons bedje in. Het was wel een kolossaal werk om dat met heet zeepwater en heel veel uren wrijven de vacht om te zetten in een wollen kleed. Zelfs thuis heb ik er nog een paar uur aan besteed om hem te bewerken. Uiteindelijk kreeg het zijn eindbehandeling door hem in bad te laten schrikken in ijskoud water. Dan krimpt hij uiteindelijk tot het eindresultaat. ‘Wat zeg je?’, zei Rob laatst, ‘in je bad?’ Het leek hem wel erg viezig om die ruwe vuile vacht in je badkamer af te werken. Maar hij vergat dat die vacht door al het warme zeepwater al aardig schoon was.
Sindsdien heb ik het gehouden bij wat artistiek bedoelde ronde kleedjes, best leuk. Maar ik ben er wel achter dat vilten een vak apart is.
Gisteren ben ik met Frank aan het vilten geslagen. Hij wilde ook zo’n wollen schapenkleedje, mèt een kleurtje dit keer. Hij vond het prachtig. De avond brachten we, zoals nu bijna iedere avond, door bij Wim z’n vuurtje. De kleedjes lagen intussen al te drogen.
En vandaag tegen de middag brachten we hem weer naar huis, mèt Storm. Dan kon die nog even met Jessie ravotten. Daar hebben we nu de rest van de dag geen kind meer aan.

Terwijl Jessie in het begin wat kleiner was dan Storm is ze nu flink gegroeid.

Uitgeraasd... voor even dan en struinen ze samen verder, beiden 5 maanden oud nu. Op de voorgrond zie je een ingenieus, door Alle bedacht, systeem voor een alternatief kampvuurtje in een trommel van een oude wasmachine. Het zwembad is intussen op temperatuur en wacht tot de jongens erin komen plonzen...

19-07-2013 om 10:25 geschreven door ani