Toe maar papa…. toe maar papa… Heb je dat nou meer bij jongens dan bij meisjes? Bij mij zat de schrik er nog in na onze slippartij in Duitsland. We gingen gewoon in de bocht rechtdoor en raakten een volkswagenbusje. Helemaal onbegrijpelijk. Het liep goed af zowel voor ons en kleine Laska als de inzittenden van het busje. Achteraf hoorden we dat er olie op die weg was verloren.
Maar toen kwam er sneeuw. We woonden in Hengelo aan de Marnixstraat. Die had een bocht en net daarvoor was een rijtje garages met behoorlijk ruimte ervoor. Wim had een paar jaar eerder in Reutum een slipcursus gevolgd en probeerde dat daar wel eens uit. Ach… je bent jong en je wil wat…. Dat gebeurde niet als ik er bij in zat. Ik schreeuwde wel zo hard van:” Neee… neee.. niet doen”, dat hij zich inhield…. Nou ja een klein slipje dan.
Maar als de jongens er bij in zaten had ik geen enkele invloed meer. Die gingen voor het avontuur. En ja hoor…: " Daar komt ie”, riep Wim dan en deed een flinke ruk aan de handrem en al tollend maakten we een pirouette.
Onze columnist Wierenga had het gisteren zien gebeuren op een kruispunt… een jonge vent met pet en peuk maakte op een kruispunt zo’n pirouette. Hij was zich rot geschrokken… tot hij achterin de auto een ouder echtpaar ontwaarde. Opa en oma hadden de grootste lol.
Tja…. En dan komt het allemaal weer boven hè?
Wim heeft jaren terug met alledrie jongens een dag sliples gehad en alle vier kregen ze hun certificaat.
Nu hebben we sinds kort winterbanden en slippen…. is er niet meer bij..... hoop ik....