Daar lig je dan. Even een kerstbakje brengen. En wat was buurvrouw Wolterdina er blij mee. De heenweg kon ik nog op de fiets zitten. Wel voorzichtig door de mulle sneeuw rijden en niet in het bandenspoor. Het dooide al.
De terugweg was minder. Ik merkte meteen al dat fietsen geen optie was. Jans had de dikke kip die we bij hem besteld hadden al meegegeven en zat voorin het mandje. De sneeuw viel nu letterlijk van de bomen. Ik probeerde op het fietspad te lopen maar daar gleed je alle kanten op. Dan maar over de platgereden sneeuw van de zandweg. Bij de tweede stap lag ik al… de fiets gleed de ene kant op ik de andere kant en de plastic zak met kip schoof voor me uit. Het was een ijsbaan geworden.
Toen na een minuut alles nog kon bewegen hees ik m’n fiets overeind, raapte de kip op en voetje voor voetje ging het op huis aan. Ik kon wel janken. Alles deed zeer en m’n knie was dik.
Nu na een dag ben ik weer bijgekomen, de knie is bont en blauw en m’n hele lijf heeft spierpijn.
Morgen is het kerst. Voor ons het feest van de geboorte van Jezus. Maar de kerstboom staat, de kerstkrans hangt weer boven de eettafel en het verlichte hert staat op de vlonder. Nee… pakjes hebben we met de sint gehad, maar we wensen jullie allemaal een hele fijne kerst met iedereen die je lief is.
Dag!
http://www.jacquielawson.com/preview.asp?cont=1&hdn=0&pv=3111930