Ook hier is er een overdekte markt.

“Wo-j ok een slupjen?”, vraagt Wim net. Dat slupje is er in gebleven na de bezoeken aan Canada. Jannie gebruikte die uitdrukking en ja… je neemt gauw iets over. We hebben net twee soorten wijn gekocht: een vin de table, een goedkoop wijntje en een Beaujolais. Zo komen we de avond wel door. Ik schiet even in de lach. “Wat heb ie dan?”. Wim kijkt me verbaasd aan. Ik zie ineens het beeld voor me van ons allereerste verblijf in Auvergne met Dick en Anda en onze 5 jongens. We hadden net het grote Christusbeeld beklommen in Le Puy en wilden even wat gaan drinken in zo’n echt Frans cafeetje, wijn voor ons- ze deden hier niet aan koffie- en limonade voor de jongens. Het eerste werd gebracht in limonadeglazen en de jongens waren inderdaad dorstig. Ik weet niet meer wie van de vijf de eerste slok nam. Maar het ging regelrecht over de tafel. Tja… wel heel lang geleden… 1978.
We hebben er hier in de Morvan een dag bij aan geknoopt. We hadden afgesproken wanneer het bij het wakker worden goed weer zou zijn, we een dag langer zouden blijven in deze mooie streek. En inderdaad het lijkt allemaal lichter als we onze ogen open doen. En af en toe komt de zon er zelfs even door.
Er is vanmorgen markt in Autun en dat gaan we dus maar eens bekijken, een echte plattelandsmarkt. Best aardig, alleen de regionale producten boeien ons en we duiken al gauw een café in waar we nu wel koffie kunnen krijgen. De sfeer haalt het niet bij een Engelse tearoom, maar daarvoor ben je ook in Frankrijk.
We doorkruisen de Morvan en ontdekken het Bribac Museum voor Archeologie. Er is veel gevonden, uit de tijd van de Galliers zelfs. We waren hier al eens met Piet en Marry, gaan nu niet naar binnen en maken onze rit door dit prachtige land verder af, doen boodschappen, tanken en maken ons klaar om morgen verder te trekken. Het wordt waarschijnlijk onze vaste pleisterplaats Langres, hier niet heel ver vandaan.